Heeft iedereen het nog naar zijn zin in Belgie? Ik hier allesinds wel, alles gaat nog steeds zijn gangetje, buiten het feit dat Walters Jeep wat defecten had en we hierdoor niet elke dag de noodzakelijke afstand naar de Central Methodist Church konden afleggen. Maar geen paniek! Een rustige week was het gevolg, met een beetje computerwerk op de boerderij, een wandeling naar de dichtse Township, en wat genieten van die heerlijke, zwoele zon. De zon en het poolen leverden helaas niets op, buiten een verbrand voorhoofd (voor zij die nog niet up to date zijn, mijn haarlengte is gereduceerd tot 9 mm), maar het computerwerk begint vorm te krijgen. www.militia-trust. org is een feit, en de website voor Displaced and Migrant Person Support Program zal binnenkort zijn eerste stapjes zetten in de wijde, blije wereld van het internet. Mijn derde week op de boerderij is officieel ingegaan, ik plan binnenkort nog eens naar Robert terug te keren om mijn resterende spullen op te halen. Aangezien ik plan hier te blijven en alles wat ik op de moment bij me heb zijn de kleren voor die originele 4 dagen. Festivalstyle. En ja, ik was mijn kleren. Soms.
Blijkbaar zijn er nog mensen, daar ergens, ver in hun eigen wereldje, die niet helemaal door hebben wat we nu precies doen. Aangezien we nu een maand verder zijn kan ik een iets beter beeld schetsen dan toen in het begin. Obvias. Sedus, het werk: Ik werk voor een Non Governmental Organisation (NGO) genaamd Displaced and Migrant Person Support Program. Mijn taken en die van mijn Limburgse mede-afrikaner lopen grotendeels gelijk. Het in de kaart brengen van Xenopobia in Zuid Afrika, de oorzaken en de huidige situatie. Alsook de oorzaken van migratie, de routes en middelen die migranten gebruiken om Zuid Afrika op een al dan niet legale manier te betreden en mogelijke problemen met de plaatselijke bevolking/authoriteiten. Wanneer we genoeg research gedaan hebben is het de bedoeling hiervan een verslag te produceren dat aan verschillende overheidsinstanties voorgelegd zal worden, en ook gebruikt zal worden om fundraising te doen voor DMPSP. Hier eindigt onze gemeenschappelijke taak. Wouter heeft de taak gekregen om een oplossing te bedenken voor het ruimtegebrek van de kinderen in de CMC. Ik ben aangenomen als Walters persoonlijke web-assisten, en ben websites aan het opzetten voor 2 NGO's en hieraan gelinkt de taak om fundraising op poten te zetten. Dit houdt in, samen met Walter de manier van promotie van de organisatie uitwerken en een manier bedenken om geld in het laatje te brengen. "Saai Werreeeuuuhk!" hoor ik iemand daar achterin roepen. Fout. De research op zich bestaat eigenlijk uit: op verschillende plaatsen in het land met de lokale bevolking praten en hun verhaal te weten te komen. Geen sociale isolatie dus. Zei ik in het land? De buurlanden zullen ook onderworpen worden aan de Belgische superioriteit! Het weekendje Mozambique was slechts een voorproevertje van wat nog komen zal! Maargoed, niet te enthousiast, dit is Afrika, you never know what happens next.
Nu werkweek en werk onder de loep genomen zijn resten er nog, de weekends! Ook hier de beste periode van de week! Er zijn 2 weekends voorbijgegaan sinds mijn laatste update, het ene wat maffer, het andere wat spannender. In het maffe weekend zijn ik en Wouter met iemand die we hadden leren kennen in de CMC meegegaan naar een traditioneel Afrikaans feest in een Township van East Lesotho. Bij aankomst lag de koe mooi geslacht en opengespreid op de oprit en stukken verse koe (kan een koe vers zijn?) werden op een geimproviseerde BBQ gezwierd. Het late middagmaal bestond dus uit vlees, vlees en vlees. Heerlijk! Nadat onze buikjes gevuld waren liet de neef van de gastheer ons de plaatselijke Township zien. We werden bijna letterlijk door 1 op de 4 mensen binnen uitgenodigd en kregen overal iets te drinken, meestal van alcoholische aard, aangeboden. Een beetje aangeschoten keerden we terug naar het huis van onze gastheer om een deel van het ritueel bij te wonen. Veel gestamp, gedans, gezang, traditionele kleren en alcohol. Veel alcohol. Bier van alle merken, zelfgebrouwen traditioneel Afrikaans bier (als m'klak'ntongboit uitgesproken) en allerhande breezer- en sterke dranken. Het traditioneel bier was fijn om eens te proeven, maar bweuch, geef mij maar Hansa, Black Label of Castle, alle drie zeer degelijke bieren. Na deze rituele uitspattingen volgde het avondmaal bestaande uit vlees, bonen, en wat groenten. De rest van de avond brachten we gedeeltelijk door in het huis of struinend door Lesotho. It was a great night.
Het andere weekend was iets minder lekker, maar toch een ervaring op zich. 's Nachts met Walter, Maikel en Sarge gaan patrouilleren bij de CMC. 2000 mensen samengepakt in een kerk en bendevorming a volonte. Walter en co waren allemaal in uniform, maar ik stond daar. CMC waar mensen 's nachts niet komen en auto's niet eens stoppen aan het rode licht. In teensletsen, shortje en t-shirt. Patrouilleren en een headcount doen. We gingen eigenlijk ook een nachtelijke operatie doen om alle inwoners te registreren, maar het hoofd van de kerk weigerde medewerking. Patrouilleren dus, het dronken gebral in toom houden, iedereen naar binnen jagen, de dronkelappen buiten houden, op hun plaats zetten en wegsturen. Tot 2 uur 's nachts hebben we buiten en binnen de kerk gepatrouilleerd. En het stonk. BBC was er ook, een of andere journaliste ging er een nacht slapen, haha, ze had 2 bodyguards bij waar ik 4 keer inpas, en om twaalf waren ze allemaal spoorloos. Magie! Er deden zich ook minder grappigde dingen voor. Een van de jongeren in CMC had een accidentje gehad(??) en dus moest de ambulance komen. Zijn halve onderarm lag open door een glaswond.
Aan de ambulance:
Maikel: Jo, have you ever smelled the smell of someone covered in his own blood? Jo: Euhm, no, why? Maikel: Dude, come check this out, this guy got fucked up!
Maar zonder kleerscheuren en met al mijn bezittingen nog veilig in mijn zakken keerden we terug om 2 uur om allemaal veilig in ons bedje te kruipen. De muizen en insecten in de kamer neem ik er vrolijk bij!
Zozo, ik heb geen idee hoelang het precies geworden is, ik schrijf in kladblok, maar ik geef er de brui aan! Als je nu nog niet genoeg weet dan stap je maar in het vliegtuig en kom het hier eens uitchecken zou ik zo zeggen, zeker de moeite waard.
Ik groet u, beste lezer, waarschijnlijk vriend of familie,
Na een maand in Zuid Afrika kan ik dan ook blind typen op een QWERTY toetsenbord, hoera! gedaan met het gepruts en het gezoek naar leestekens. Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets heb laten weten, dus geef ik maar weer eens een overzichtje van wat me de afgelopen week overkomen is.
Niet al te veel eigenlijk, de vorige weekdagen is het rustig zijn gangetje gegaan, research in de Central Methodist Church, ze beginnen ons daar te kennen nu. Ook is er een taakverdeling gekomen, buiten het research doen naar xenophobia neemt Wouter het kinderverblijf van de kerk onder zijn hoede. Hieronder valt: De herindeling van het gebouw, zodat alle kinderen en jongvolwassenen zich op 1 verdieping bevinden die dan makkelijker te beveiligen en controleren is. Het in kaart brengen van mankementen zoals lekken, kapotte vloeren, ventilatie, ... Terwijl ik de nobele taak heb gekregen om websites op te zetten voor zowel "Displaced and Migrant Person Support Program" alsook "Militia". Hierbuiten ben ik ook fotograaf van dienst, foto's trekken van de kerk, en elk ander project waar DMPSP zich mee bezighoudt, met als voornaamste doel om fundraising voor de kerk en de organisatie op poten te zetten. Moeilijker dan gedacht trouwens, hoe overtuigt men mensen om hun zuurverdiende centjes af te geven aan migranten? Maar dat zal wel lukken, het voornaamste knelpunt op het moment is het stuk schroot dat de naam PC draagt dat resoluut weigert om mijn liefelijke webdesignprogramma Dreamweaver te runnen. Maar er komt hopelijk snel een nieuwe PC die deze taak met plezier zal uitvoeren.
Ik verblijf nu ook al 10 dagen op de boerderij, met een hoeveelheid kleren voor 4 dagen, njummie :O Zondag zijn we gaan vissen aan de rivier. Vissen. Veel gevist is er uiteindelijk niet, maar dat kon de pret niet bederven, na 2 uur staren naar de vishengel borgen we de spullen op, wandelden wat stroomopwaarts, om dan stroomafwaarts te zwemmen. Jippie, Spelele en Maikel verzekerden ons dat er geen krokodillen of ander gevaarlijk spul in het water zat, maar vertelden achteraf wel lachend dat er "Puffadders" in het gras naast de rivier zaten. Smeerlappen! Maar voor deze beesten geldt: If you leave them alone, they'll leave you alone. Al bij al een prettige dag gehad, met een overdosis zon "au, mijn schouders", een frisse pint en het gezelschap van de gezellige medevissers! (die iets minder konden lachen met de waterpret die alle vissen verjoeg)
Ook heb ik mijn eerste slapeloze nacht gehad omdat mijn eten weigerde te verteren en dus de makkelijkste weg, langs boven, koos om zich uit mijn maag te verwijderen. Walters bed ondergekotst, oeps :P Maar ik voel me al veel beter, geen koorts en geen spierpijn, dus voor zover ik de symptomen ken is het geen Malaria, eerder de combinatie van VEEL en VETTIG eten. (ik hou het in de gaten hoor thuisfront, als ik me binnen dit en 2 dagen niet kiplekker voel spring ik even langs bij de dokter) Geen spierpijn, dat is dan voor zover het mijn bovenlichaam betreft, gisteren zijn we Baptista van school gaan halen met de Uno. We hebben de auto 2 van de 10 kilometer moeten duwen voor hij eindelijk wou starten, en daarna nog een keer of 5 elke keer als hij weer stilviel. Gratis fitness, zo heet dat.
Sfeerbeeld van de week: 2000 kippenkuikens in de keuken, wat een lawaai! Walter heeft al deze donzige beestjes in de 4x4 gestoken en is ermee naar Eastern Cape gereden om ze daar te verkopen.
Zoals ik eerder al vermeldde zijn we dit weekend met de auto naar Mozambique getrokken, Walters tantes willen graag terug naar hun geboorteplaats verhuizen en daarom zijn we dus de omgeving wat gaan checken, kijken of er ergens een mooi boerderijtje te koop stond. We vertrokken vrijdagavond rond een uur of 1 en toen ik om 7 uur 's ochtends wakker werd zag ik ... WALTERS BOERDERIJ, hoera! Maikel was de autopapieren vergeten terug in de auto te leggen, en zonder raakt men de grens niet over. Zucht. Uiteindelijk zijn we rond 6 uur 's avonds aangekomen in Maputo, een kuststad van Mozambique. Na een uur zoeken achter een camping gaven we op en legden ons neer bij nog een overnachting in de auto. Toen dit beslist was zijn we ons "gezond gaan bezatten" om toch een beetje nachtrust te krijgen. Geen feestje ofzo, nee, we stopten gewoon aan de kust, een parking vol auto's en 1 op de 5 auto's draaide zo luid mogelijk de muziek van zijn smaak. Het bier was er goedkoop, en de mensen zo mogelijk nog vriendelijker dan in Zuid-Afrika, en met een mix van Engels en Frans slaagden we er toch in om met de plaatselijke jongeren te communiceren. Men praat er Portugees trouwens. Na ondertussen 20 dagen in Zuid-Afrika waren Wouter en ik de commerciele R&B meer dan beu, dus hebben we een auto gezocht die lekkere elektro draaide en zijn we een beetje beginnen socialisen daar. Bleek dat er in dezelfde straat, een kilometer of 4 verderop een club was waar ze fijne House draaiden, dus zijn we daar maar heengetrokken, niet echt lang binnengeweest trouwens, want het was al vrij laat, en men kan de club vergelijken met Versuz, Yuk. Hierna volgde een kleine miscommunicatie tussen Walter en ons, waardoor we ons genoodzaakt zagen om die 4 kilometer naar de parking terug te wandelen, ware het niet dat we na 100 meter al politie tegenkwamen die op patrouille waren. En aangezien ik van de uren ervoor wist dat die patrouille los voorbij onze parking kwam trokken we onze stoute schoenen aan en vroegen de politie om een lift. Waarop de politie naar onze papieren vroeg. Damn. Die lagen nog in de auto. Maar na een tijdje over en weer discussieren lieten ze hun vriendelijke kant zien, Wouter mocht vanvoor in de truck, en ik achterop, fijn ritje! Hierna lieten ze ons ook nog een plek zien waar het beter en rustiger was om de auto te parkeren voor de overnachting, vriendelijke jongens.
Uiteindelijk heb ik maar een uur of 2 geslapen door de kutmuggen, en ben ik om 5 uur 's ochtends een strandwandeling gaan maken met Walter terwijl de zon opkwam om enigsinds te bekomen van een nachtje slapen met men knieen onder men neus en een wraakzuchtig muggenleger zoemend rond de oren. (ik vergat men malariapillen, shit.) De rest van de voormiddag brachten we door met rondrijden en zoeken naar een boerderijtje, terwijl de namiddagactiviteit bestond uit luieren op het strand afgewisseld met een duik in de zee, hierna was het tijd om weer huiswaarts te vertrekken, en na 2 verschrikkelijke nachten in de auto, bracht de derde nacht toch eindelijk een deftige portie nachtrust. Lang leve oververmoeidheid!
Maandag bestond uit uitrusten en de reeds gedane research van papier naar pc over te brengen. Maar daarmee zitten we een beetje vast totdat Walter's PC terug deftig werkt. Ik help Walter ook met het opzetten van een website, en zodra die af is gaan we zo snel mogelijk beginnen met fundraising te doen voor Zowel "Displaced and Migrant Person Support Program" alsook het plaatselijke vluchtelingcentrum "Central Methodist Church", hiervoor zijn ook tal van foto's nodig, dus dat zijn 2 vliegen in 1 klap, ik zal ze zowel uploaden op de website alsook hierzo, op mijn eigenste blog.
Ik heb zojuist de ontdekking gedaan dat er een internetcafeetje is tegenover de plaats waar we regelmatig gaan werken, lekker! Het weer is nog steeds even goed en men tshirtje is al mooi ingebrand ^^ , binnen een klein uurtje beginnen we weer met werken in de "Central Methodist Church", hier wonen plus minus 3000 vluchtelingen, het is er smerig, het stinkt, en de gemiddelde "kamer" is 2 vierkante meter groot, vuil hol dus. De research begint iets vlotter te gaan, we proberen een overzicht te maken over buitenlanders in Zuid Afrika, hoe ze leven, hoe ze tot hier zijn geraakt, hoelang ze hier al zijn, en of ze al dan niet problemen hebben gehad met de lokale bevolking en de corrupte politie. Men heeft hier 2 soorten politie, de ASP en de Metro politie. De ASP is het soort politie dat met AKA47's over de straat paradeert en de echt zware criminelen aanpakt (overvallen, hijacking, etc), de Metro police zijn de flikken die hier het verkeer horen te regelen, maar dat is dus een bende corrupte honden, in de 2 weken hier hebben we (Walter dan), al twee keer de flikken moeten omkopen. Het gaat als volgt. Ze stoppen je, ook al doe je niets verkeerd, zetten je langs de kant, en beginnen dan te zeiken en te zeiken, tot je ze 100 rand geeft, dan zijn ze blij en kan de weg vervolgd worden. Het werk is wel interessant, we praten constant met de mensen, maar ik krijg echt fucked up dingen te horen, mensen die (vooral uit Zimbabwe dan) moesten rennen voor hun leven. Bijvoorbeeld 1 vrouw, zij hadden een krant die probeerde een eerlijk beeld te schetsen, wat dus ten koste ging van de huidige regering daar. Op een dag zijn ze gewoon het gebouw beginnen slopen, midden op de dag! Het gebouw zat nog vol mensen die er aan het werken waren, het was niet eens geevacueerd, gewoon de hens erin. WTF? Andere mensen komen LEGAAL naar Zuid Afrika, maar de flikken aan de grens verscheuren gewoon hun documenten, en pikken alles wat waarde heeft. En dat zijn dan de mensen die "een beschermende functie" hebben. SCHANDALIG.
Dit weekend gaan we (denk ik) naar Mozambique, want Walter's zussen willen verhuizen van de boerderij en teruggaan naar hun geboorteplaats. Dat gaat een hectische verhuis worden, alleen al al die beesten meekrijgen lijkt me een pain in the ass. In december gaan we 2 weken vakantie nemen en gewoon lekker luieren aan het strand in Capetown, en na ons werk zijn we van plan een auto te huren/kopen, en heel Zuid Afrika door te reizen. Walter gaat ons een route uitstippelen met alle "MUST SEE" plaatsen, mooi toch!
Bon, het is weer tijd om vluchtelingen te gaan lastigvallen.
Kijk eens aan, het internet komt er zelfs sneller van dan ik had gedacht, ik zit op de moment bij Walter op de 'boerderij' waar we verblijven in het weekend en het is eens wat anders :) 2 varkens zorgen ervoor dat de tuin omgeploegd wordt, de (waak)honden lopen vrijelijk rond (waaronder 5 puppies die heel de tijd vrolijk lopen te keffen, koddig), de geit komt af en toe eens binnen kijken, en de ganzenkuikentjes zitten piepend aan men voeten, schooiend voor meer chips. "NO, THEY'RE MINE!" Gisterenavond zijn we 'uitgegaan' in de plaatselijke township. Een township is een ECHT arme buurt, de rijkere mensen wonen er in bakstenen huisjes, zo groot als een uit de kluiten gewassen tuinhuisje, de echt arme mensen wonen er in huisjes gemaakt van hout en golfplaten. Anyways, het bier was er goedkoop en de meeste mensen zijn er heel vriendelijk. We zijn wel een soort attractie, want andere blanken wagen zich niet in deze townships, bang om bestolen te worden. (terecht) We zijn al meteen uitgenodigd bij een paar mensen om thuis eens te komen eten met de familie, wat we zeker gaan doen. Er zitten natuurlijk ook iets minder zuivere types die hun brood verdienen met wiet verkopen, auto's stelen, ... Dit is dan ook letterlijk het enige wat ze doen, Julian krijgt elke auto in gang, en gaat gewoon als hij geld nodig heeft 's avonds de stad in, auto halen, township binnenrijden, helemaal strippen, en verpatsen, hopsakee. Met de nodige gevangenisstraffen als gevolg. Al bij al wel een gezellige avond gehad dus. 's Ochtends moesten we op een onmenselijk vroeg uur opstaan, mee naar de vlooienmarkt, spulletjes verkopen, wat in de zon zitten en een boekje lezen, maar rond een uur of 1 ' s middags zijn we buitengeregend, dus nu zitten we allemaal te chillen binnen :)
Er is al wat visuele documentatie, maar aangezien ik het kabeltje van mijn fototoestel bij Robert vergeten ben kan ik deze geweldige foto's dus niet uploaden, I'll try to fix it as soon as possible. Gisteren overdag zijn we ook naar Praetoria geweest naar "Home Affairs Centre" waar we te horen hebben gekregen dat ons visa wel degelijk multiple entries heeft, dus binnenkort gaan we sowieso voor een kleine week naar Mozambique. Vanaf maandag gaan we ook officieel beginnen met ons werk, alleen de straten op dus, ik ben benieuwd. Walter probeert ons nu ook een PC te regelen bij Robert, waar er beter internet is, dus binnenkort zit internet er misschien zelfs dagelijks in. :) Want hoe men het ook draaie of kere, eenmaal de zon onder is gegaan, zit je vast ter plaatse, dus een computer zou een welkome afwisseling zijn op de avondlijke zelfanimatie. Voor de rest, sjah, het eten is spicey, heeeel spicey, en heeeel vettig, maar tot nog toe heb ik alles wat ik voorgeschoteld heb gekregen met smaak verorberd (wie had iets anders verwacht?) we eten elke dag minstens een typisch Zuid Afrikaans gerecht, gaande van braai (een barbeque, maar met een zeer minimale hoeveelheid groenten, it's all about the meat bwoyy) tot beef jerkey tot vetkoek. Ik doe een heleboel ideeen op voor lekker en simpel eten :D natuurlijk afgewisseld met de nodige mcdo en KFC. Een groot menu, met coca en friet kost 3 euro 50, sjeweet!!
Ik ga jullie laten, want Baptiste wedt 5 rand dat hij me kan verslaan met Need for Speed, muhahahaha, we'll see!
De vlucht van Brussel naar Jo'burg is lang, vies lang, maar verliep zonder problemen. We werden opgepikt en gedropt aan het RITZ-backpack hostel, waar we nog iets te eten kregen en dan gewoon ons bed zijn ingekropen. De volgende ochtend om halfnegen wakker geworden, bed uitgestapt, zwembroek ingestapt, en nog snel even plonzen voor het ontbijt in het buitenzwembad (jaja, 's ochtends is het hier al een graad of 22) daarna eventjes gaan roamen door de rijke buurten van johannesburg, maar daar is dus echt geen bal te doen. OVERAL staan hekken, prikkeldraad, security, camera's .. dus toen zijn we maar terug aan het zwembad gaan liggen, lekkuh!
De volgende dag zijn we opgepikt door Walter, en met hem naar de grootste Vlooienmarkt van Jo'burg gegaan, waar de organisatie een extra centje verdiend door spulletjes te verkopen. Gezellige boel daar, je kunt het zo maf niet bedenken of je vindt het er wel, gaande van auto-motors tot pc's tot sandalen en DVD's. ALLES. Buiten een frisbee, die vonden we niet, darn. Zondag hadden we dagje vrij om te settlen bij Robert en de omgeving te verkennen. Tamme dag dus. En vanaf maandag gingen we mee met Walter en 2 van zijn 'zoons' die ook bij dezelfde NGO's werken de straten op. (ze werken niet enkel voor Alien Rights, maar ook voor Militia) en geloof me, in de buurten waar wij rondwandelen zijn blanke mensen de uitzondering. De albino's niet meegeteld zien we er zo'n 3 per dag ofzo =D zoals ik eerder al zei hebben we dus nog geen echt 'werk' gedaan, maar eerder een orientatieweek, we zijn naar een Township geweest, door de vervallen buurten gewandeld, het vluchtelingencentrum bezocht, en vanalles en nog wat gezien. Tot nu toe enkel nog maar Johannesburg gezien, maar daar komt verandering in. Als Walter onze visa in orde krijgt gaan we binnenkort naar Mozambique, hij gaat een weekendje met ons naar Kruger National Park, en we gaan voor ons werk sowieso naar Praetoria, Capetown, Durban en enkele andere steden. NAIZE =D
Maargoed jongens en meisjes, mijn internettijd zit er bijna op, en ik ga nog even toegeven aan men facebook verslaving!
Zeeeeeeeeeeeeeeeeeer Zonnige groetjes en tot schrijfs!
Ola Belgica ^^ Na even rondstruinen in Johannesburg hebben we dan toch eindelijk een internetcafe gevonden. Dus zal ik jullie maar eventjes up-to-date houden zeker. (Darn, typen op een halfkapot keyboard is niet echt mijn ding, maargoed)
HET WERK
Ik en Wouter werken voor de organisatie genaamd Alien Rights, het is een organisatie die zich bezighoudt met rechten van vluchtelingen in Zuid-Afrika, ze helpt met hun visumaanvraag, etc.. Onze oorspronkelijke opdracht was om de godganse dag in een vluchtelingencentrum te zitten en ze daar eten te geven, en wat administratief werk te doen. Gelukkig is onze AFS begeleider (Walter) een man die de jeugd begrijpt, en beseft dat er voor ons ook geen zak aan is mochten we 5 maanden niets anders zien dan de witgekalkte muren van het vluchtelingencentrum in Johannesburg. Daarom heeft hij ons een andere opdracht gegeven (hiphiphoera!) Wat we gaan doen in de toekomst is naar verschillende delen van Zuid-Afrika reizen, en ter plaatse praten met 'de mensen van de straten', we moeten een enquete afnemen die probeert een beeld te schetsen over xenophobia (angst voor het vreemde/angst voor vreemdelingen) in Zuid-Afrika. We gaan dus reizen, en het ECHTE Zuid-Afrika zien, in tegenstelling tot veel AFS'ers hier die enkel in de rijke buurten verblijven en nog nooit een sloppenwijk gezien hebben. Op dit moment doen we vooral aan orientatie, we gaan dus met Walter de straten op, we wandelen, we roken, en we praten met mensen. Het voornaamste doel hiervan is 'ons thuisvoelen op de straten'. Hier in Johannesburg wordt je namelijk snel een slachtoffer van criminaliteit als je je als slachtoffer gedraagt, dus de boodschap is om met een zo groot mogelijk zelfvertrouwen over de straten te sjokken (en met zo weinig mogelijk in je zakken natuurlijk ^^)
VERBLIJF
We verblijven in Morningside, een van de rijke buurten van Johannesburg, waar huizen standaard op gevangenissen lijken, Bij een Congolees genaamd Robert (Public Relations Director van Alien Rights) We praten dus overdag Engels, en s'avonds Frans. (ik heb zo'n vermoeden dat mama nu een gat in de lucht springt =D ) In onze buurt is niet echt iets te doen, maar we hebben een busstop op ongeveer 50 meter van ons huis, dus qua mobiliteit zitten we wel goed. Bij Robert is het eerlijk gezegd vrij saai, maar we hebben pintjes in de frigo, en mijn mede AFS'er, Wouter, is echt een chille dude, dus we amuseren ons wel. We gaan ook soms langs bij Walter thuis, hij woont op een boerderij, met 3 tantes en 3 geadopteerde jongens (9j - 20j) en daar is het echt relaxed, lachen, praten, drinken. En meer heeft een mens niet nodig.
Zo, nu het grote misterie betreffende mijn werk en verblijf is opgehelderd, zal ik nu PROBEREN wekelijks een kort overzicht te schetsen van mijn doldwaze avonturen hier.
De laatste dagen op Belgische bodem zijn ingegaan, snel snel wat laatste dingen regelen dus! Een blog bijvoorbeeld? Ik ga proberen wekelijks een kort overzicht te posten zodat iedereen een beetje weet hoe het eraan toegaat.
Wat ik tot nu toe weet: Ik ga naar Zuid-Afrika, met name Johannesburg. Daar ga ik werken bij Koepelorganisatie "Alien Rights" deze werken samen met "Shelters" die voorzieningen hebben voor vreemdelingen/immigranten. Ik verblijf, samen met een Limburger, bij een van hun medewerkers. Dit is, ook voor mij, zo ongeveer alle informatie die ik heb over de komende maanden. Een stap in het duister, maar m'n briquet heb ik altijd bij ^^ Ik vertrek 8 oktober 2009 en ga voor 5 maanden vrijwilligerswerk doen, daarna nog wat reizen en surfen, en dan weer huiswaarts!
