Gegroet allen,

Ik had eigenlijk niet door dat ik al zooo lang niet geblogged had. Excuses. Dagen worden weken worden maanden, en opeens komt het besef: “say what? Binnen 17 dagen zit ons werk erop?” Het is echt zot snel voorbij gegaan (het is natuurlijk nog niet over, nog “lang” niet – 30 april) maar de integratie heeft zijn stiekeme werk al gedaan. Gisteren ben ik met Walter en Sarge naar Johannesburg gegaan om de CMC nog eens te controleren. Walter en Sarge gingen naar een meeting dus ik kreeg de taak van inspectie op mij. Na een klein half uur zat het er op (ik ken het gebouw nu wel ..) en aangezien Walter en Sarge een uur of 4 zouden achterblijven besloot ik maar om wat de tourist uit te hangen en wat rond te wandelen door Johannesburg Centrum aka “roetjesland”. Het is al vaak gezegd, maar om de ENIGE blanke te zijn in een heel stadsdeel voelt natuurlijk wel een beetje “raar”. Iedereen kijkt u nieuwsgierig aan “what you doin' in mah hood bro?!” en een blank figuur is een baken van hoop en rijkdom voor de plaatselijke bedelaars. Na vier maanden echter wandel ik vlot zigzaggend door de massa, ontwijk de blikken van mensen die mijn zakken lichter willen maken en probeer de stank die overal aanwezig is te negeren. Gedraag u alsof ge weet waar ge mee bezig zijt, en de mensen laten u met rust. Als ge de weg begint te vragen dan trekt ge aandacht. Niet goed. Ik wist waar ik mee bezig was (het station is ergens daarzo achter mij ..) en kon dus in het bezit blijven van geld, GSM en nieren. De kleine expeditie werd beeindigd met een spelletje pool en een fris pintje. Pas achteraf besefte ik dat 4 maanden geleden ik hier waarschijnlijk in mijn broek had gedaan als ik hier alleen rond moest lopen. AFS zou er nog steeds niet mee kunnen lachen, de weners. Meer dan de helft van de AFS uitwisselingsstudenten komt enkel in een Township op een bus. Een rondleiding, zoals de dierentuin. Hoe kunt ge Zuid-Afrika “begrijpen” als ge niet in de delen komt waar meer dan 75 procent van de bevolking woont … niet dat we overmoedig zijn, tijdens het reizen gaan we die plaatsen wel vermijden natuurlijk. Beter voorkomen dan genezen.

Natuurlijk hebben we de laatste weken niet stilgezeten. De MOTH shelter zit eraan te komen, we zijn aan een programma bezig voor de NGO Doubles Ministry in Sicelo en de CMC is natuurlijk nog steeds een prioriteit. Het enige minpunt is natuurlijk dat de auto kapot is. En dat het station op een kilometer of 7 wandelen ligt. Dit houdt in: wandelen. VEEL wandelen. En het is hier HEET. Veel wandelen en zweten dus. Om daarna een uur met de trein richting Johannesburg te cruisen. Maar de treinen hier vergelijken met de NMBS is zoiets als een derde-hands volkswagen uit de jaren stillekes vergelijken met een nieuwe BMW. Het is een bak, het rijdt, en daar houdt de vergelijking ongeveer op. Niemand weet hier “wanneer” een trein komt. Men gaat gewoon op het juiste perron staan wachten en hoopt op een snelle trein. Het concept “snel” houdt alles in tot en met 30 minuten. Pas wanneer je trein anderhalf uur te laat komt heb je lang staan wachten. Maar wanneer je, zoals Wouter en ik, drie en half uur in de regen staat te wachten op een trein die maar niet komt denkt men natuurlijk niet meer in termen van “snel” of “lang”. Integratie of niet, dan wordt het gewoon zwaar klote. Wanneer we na drie en half uur toch maar eens gaan informeren aan het loket krijgen we heel droog de uitleg “the train is a little bit later”.Deze man was duidelijk een sterk denker. Andere minpunten aan de trein zijn: Warm, vol, plastieken banken die speciaal ontworpen zijn om de gebruiker zo hard mogelijk te naaien en geen toiletten. De trein die al anderhalf uur te laat is zal een tactische 15 seconden stoppen, als je geluk hebt. En aangezien de mensen die OP te trein willen natuurlijk niet het geduld hebben om mensen eerst VAN de trein te laten, moet de loop-en-spring tactiek altijd achter de hand gehouden worden. Treindeuren worden tijdens het rijden naar believen geopend of gesloten en de echt durvers hangen buiten. (we moesten het natuurlijk een keertje testen, toch? Cultuur? ..) Tussen sommige voertuigen geldt ook weer “ieder voor zich en god voor ons allen” en als men lomp is dan valt men. Met gevolg dat desbetreffende persoon zeer effectief over de komende 2 kilometer rails uitgesmeerd zal worden. Buiten dit niets dan lof over het treinsysteem.

Volgende topic, de afgelopen dagen zijn er rellen geweest in Orange Farm, een location hier in de buurt. Nu weten sommigen zich niet meteen een township voor te stellen. Even uitwijden. Een township is heel simpel: een GIGANTISCHE stad. (over het algemeen dan, er zijn ook “dorpen”, blabla, hetzelfde dus maar dan kleiner, en dus minder spectaculair.) Maar dan vervangt men elk “stadsgebouw” door een lage Shack. Een gebouwtje gemaakt van zinkplaten en hout. De wegen zijn van zand, kinderen spelen op straat met autobanden, luide muziek komt uit verschillende pubs, kleine kraampjes en winkels kopen groenten, fruit, chips, sigaretten en andere kleine dingen. Het is niet dat elke shack zo armoedig is als ze eruitzien. Ik ben in shacks geweest waar leren zetels stonden en een TV groter dan die van de oma van Gilles, en die probeert bijziendheid te combineren met grote ondertiteling. (no offence) Ook al is er slechtere accomodatie dan op het gemiddelde festivalterrein in Belgie, toch ziet men nergens zoveel gelach als in de Townships. Iedereen kent elkaar, er heerst een hecht gemeenschapsgevoel en luidrichtige uitingen van liefde van 50jarige vrouwen voor jonge blanke jongens zijn geen uitzondering. (Had ik al vermeld dat de daken vol rommel liggen die moet beletten dat de zinks gaan waaien?) Beeld u nu in dat ge op een kleine heuvel staat en overal rondom u is township, zover het oog rijkt, met een paar zwarte rookpluimen hier en daar waar nog een autoband ligt na te branden en de rommel op de daken geeft een extra chaotisch zicht aan het hele zaakje. I have to admit that's pretty impressive. Als de overheid na 2010 niet deftig in actie komt en de townships komen in opstand gaan de nieuwsberichten over Zuid-Afrika in 2011 een stuk interessanter worden. Terug naar Orange Farm en het werk dat we er moesten verichten.

Er waren service delivery protests, de overheid voorziet namelijk niet voldoende in basisbehoeften zoals zuiver water, wegen, .. De reactie hierop was brandende banden op elk kruispunt en een geplunderde shop. Totdat dinsdag namiddag de politie arriveerde, toen werd het stenen tegen rubberen kogels. 1-0 politie en geen doden of zwaar gewonden. Na beloftes van de overheid om na 2010 onmiddelijk in actie te schieten bedaarden de boel, maar de mensen waar we mee gepraat hebben waren het meer dan zat en veel meer is er niet nodig

(leuke anecdote: In Orange Farm staat er tussen de shacks heel droog een kasteeltje gebouwd van handgemaakte baksteen en zinkplaten. Uitslover.)

De afgelopen maand hebben we ook in de tuin gewerkt, opgeruimd, perkjes gegraven, … Kortom, we zijn zwaar gecrepeerd daar met 34 graden brandend op de rug. Het ziet er wel een stuk netter uit nu, maar of het het waard was? (het gras begint er alweer verdacht lang uit te zien ..). Ik ben ook een paar keer met militia op patrouille geweest, wat natuurlijk ook altijd interessant blijft om te zien en te doen. Natuurlijk wil ik niet alles verklappen, zo hou ik de opties open voor prachtige verhalen over spionage en vuurgevechten met 23 rebellen en 2 getrainde tijgers uit de toekomst. (Waart gij derbij? Nee? Awel, zwijg en laat mij dan vertellen)

We hebben nu ook een nieuwe vrijwilligster, speciaal uit Nederland overgekomen, ook met AFS, om ons dreamteam te versterken. Haar naam is Patty! Ook hier hebben we weer geluk gehad dat de hele zooi goed overeen komt. (buiten de oude vrouwtjes) en wij hebben weer iemand die onze afwas kan doen! Glorie aan de macho-cultuur!

Nog iets dat waarschijnlijk niemand een bal interesseert, maar toch: Ik begin vetstrak te worden op de pooltafel. Voor 10-20 cent per spelletje kunt ge het niet laten liggen. En daar waar in het begin vernedering en gelach het gevolg waren van ons geklungel moet nu ook de ervaren speler uitkijken als ik een beetje geluk heb met mijn ballen.

Een minder gezellige ervaring was om 's avonds te gaan zoeken naar het varken dat ergens in het hoge gras vanachter lag te pitten. Dat is dus 4 voetbalvelden gras van 2 meter hoog, struiken en verdwaalde rollen prikkeldraad. “Mietjes!” Roepen jullie dan. Maar wij zijn natuurlijk niet bang van een rolletje prikkeldraad. Slangen daarintegen. Niet dat ik hypocriet wil doen, maar Siphelele heeft een cobra van 1.5 meter doodgeslagen hier in de tuin en aangezien het dichtstbijzijnde ziekenhuis een uur rijden is en wij geen auto hebben. Reken zelf maar uit dat ge behoorlijk lang aan het wandelen zijt en dat ge het dus met andere woorden wel kunt vergeten. Het varken werd echter na een klein uur gevonden zonder incidenten en tevreden konden wij gaan eten. (geen varken, geen eten)

Zo, hier ga ik het is bij laten denk ik. Ik weet dat het lang geleden is maar ik ben jullie zeker niet vergeten. Het was deze morgen veel te vroeg en de inspiratie ebt langzaam weg. Zonnige groeten en een virtuele kokosnoot voor iedereen die de moeite nam om tot de laatste regels door te zetten. Het ga jullie goed.

Ik ga dit uploaden en pitten.

Mazzel allemaal.

Jullie vriend/zoon/broer/neef/zelf in te vullen,

Jo

25-02-2010, 20:56 Geschreven door xioled