Gegroet blogspot :P

Na 7 maanden van zon, avontuur en massa’s zwarte mensen ben ik dan toch weer terug in Belgie. De voorbije weken waren ongelofelijk druk en de “afsluitende blog” is er even bij ingeschoten. Vandaag zal dan toch eindelijk het laatste deel van de “Chronicles of Africa” gepubliceerd worden. Het was een prachtige ervaring, die nog eens zo goed werd door het feit dat we de dikste klotewinter van de voorbije 20 jaar ontlopen zijn. Zomer – Zomer – Zomer is the way to roll.

Anyhow, deze blog is bedoeld om de mensen die nog niet het genot hebben gehad de verhalen persoonlijk te horen te updaten. Deze keer vertel ik jullie over onze backpack-trip, en hoe prachtig die uitgedraaid is. Zonder planning, zonder kaarten en grotendeels zonder schoenen verkenden wij de woestste delen van Zuiderlijk-Afrika, en onze “duim” was ons voornaamste transportmiddel. Vorige blog ging nog even kort over mozambique dus vandaag zal ik verder gaan waar ik jullie de vorige keer verliet. Mozambique – Maputo – Fatima’s backpackers.

Zoals eerder vermeld zijn we hier de twee Duitsers, Hetai en Guido tegengekomen die ons een lift aanboden richting de Zuidelijke Oostkust van ZA. Gemaakte plannen werden aan de kant gezet, goedkope mozambiquaanse Gin werd ingeslagen (75 eurocent per fles) de rugzakken weer ingepakt en voor we het wisten reden we richting Swaziland. Het landje dat ligt tussen Zuid Afrika en Mozambique. In Swaziland zijn we 4 dagen gebleven. We hebben er de eerste dag een nationaal park aangedaan (en zijn daar s’nachts eveneens blijven kamperen) waar we nijlpaarden, neushoorns, olifanten, buffels, .. zagen en de leeuwen konden horen brullen als we s’avonds in ons bedje kropen. Dag 2 in Swaziland zijn we verder gereden richting de hoofdstad, alwaar we 2 nachten zijn blijven kamperen bij Lea, een Australische rasta-chick die al enkele jaren in Swaziland vertoefde en die Hetai kende van een vorige trip. Zij liet ons ook de omgeving daar zien. We gingen naar een schooltje dat op een uur rijden van alles lag, in de middle of nowhere. Een prachtige plek, met mooie aapjes! (zie foto’s) en ook de hoofdstad werd aan nader onderzoek onderworpen. Na het mooie Swaziland besloten we richting Lesotho te gaan. Lesotho is een klein koninkrijk, dat zich volledig in Zuid Afrika bevind. Een eilandje zeg maar. Het wordt het dak van Zuid Afrika genoemd, en dat is ook waarom het nog steeds een zelfstandig rijkje is. Door middel van een iets intelligentere politiek + het feit dat niemand zin had om 4000m hoog te klimmen om 300 vierkante kilometer extra te veroveren bewaarden zij hun soevereiniteit. Om van Swaziland tot Lesotho te raken ga je een drie- vierhonderd kilomter door Zuid Afrika, maar je zit ook al wel wat in wat hogere delen, dus mooie natuur gegarandeert. Dit ritje hebben we op 2 dagen geklaard, met ergens een tussenstopje aan de kant van de weg, al ergens nabij de grens met Lesotho. Wakker geworden met 1 van de mooiste uitzichten. Makes your day.

Eenmaal in Lesotho besloten we om naar de Semonkong Watervallen te gaan. Normaal gezien is het een tocht van 7-8 uur, maar omdat wij, met veel, in een oud mercedesbusje met een moter van 1963 zaten deden we er 2 dagen over, werden we 4x gesleept en ben ik ervan overtuigd dat ik minstens de helft van de afstand naast de auto heb moeten lopen omdat het anders te zwaar zou zijn. Wat heb je dan nog aan technologie? En des nachts was het KOUD in ons tentje. KOUD. Dit was wel een van de enige momenten dat het koud was. Moet ik toch wel toegeven.  Toen we na hard labeur dan toch eindelijk Semonkong bereikten  besloten we dan ook om 3 nachten te blijven en wat oldskool te gaan hiken. 2 Heel erg mooie tochten gemaakt. Eentje naar het vieuwpoint, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Waterval (200 meter hoog) en de andere zijn we naar beneden geklauterd  en beneden aan de waterval gezwommen en gepicknicked. Lekkerr. Verder gaat de tocht dan weer. Van Lesotho Zuidwaards naar de Kust. Destination Coffee Bay.

COFFEE BAY // COFFEE SHACK// BEST BACKPACKERS EVER.

Na een kleine 3 weken reizen  komen we dan eindelijk aan in de Transkei. Paradise. De backpackers Coffee bay, ook hier willen we 3 of 4 nachten doorbrengen, maar uiteindelijk werden het er 6. Dagtochten, surfen, zwemmen,  strand, drinken (af en toe) & geweldige mensen maakten dit veruit de 6 meest relaxte dagen van de trip. MO FAYA, SPEED KILLS & SHARING IS CARING! Zijn enkele van de vele, legendarische uitroepen die daar gepasseerd zijn. Na 6 dagen vonden we toch dat we maar eens verder moesten. ’s Avonds op een kaartje gekeken en wat namen opgezocht van plaatsen waar we wel langs wilden.  (we gingen 3/4 dagen enkel wandelen, met de grote rugzak, door de bergen) ’s ochtends vertrokken we, vergaten het papiertje met de namen, en wandelden het eerste deel van de tocht naar Hole in de Wall. Makkelijk zat. Er was een weg. Na Hole in the Wall ging het echter fout. Toen we zeiden “he, hier is een zijwegje, laten we dit even volgen” waren we een klein uurtje later hopeloos verdwaald. We zitten op een berg, er is geen wegje meer en het begint te regenen. Hoorrayy. Wouter die al het grootste deel van dag 1 op teenslippers/blote voeten had afgelegd kon de teenslippers wel vergeten. Veel te glad op een berg vol modder. En mijn sneakers hadden om de 1 of andere reden ook nul grip. Blootsvoets door de modder baggeren dan maar, berg op, berg af, ezelpaadjes, geen idee waar we zijn en nog altijd die regen…

DAAR IS EEN DORPJE MET MEER DAN 5 HUIZEN WOUTER! KIJK! WE ZIJN GERED!

Zou het nog ver zijn? Naah, nog 2 keer berg op zou ik zeggen.
 Maak daar maar 7 keer van. We zijn verdomme helemaal rond het dorp moeten lopen voor we een plek vonden waar het enigsinds begaanbaar was. Ook dit was allemaal, blootsvoets, bunkerend, offroad freestyle hardcore. Toch ff vermelden. Uitgeput, nat, natte spullen, modderig en hongerig komen we bij de taxi-rank aan. Om daar te horen te krijgen dat we niet een beetje verdwaald zijn, maar er in geslaagd zijn om 2 dorpen te missen en TOTAAL uit de richting zitten. En dat er geen taxi’s meer rijden. Want het is al laat. Balls. Dan maar rondgaan en hopen op een vriendelijke medemens die ons een slaapplek kan geven. Wanneer we bij een priester aanbellen komt ons geluk dan eindelijk weer terug. De man laat ons achterin zijn bucky slapen, en we kunnen onze kleren te drogen hangen in de garage. Wat een geweldige slaapplaats. Verder dan maar weer. Wandelend/liftend terug op onze route geraakt, en dan de laatste dagmars naar Bulungula. Moe maar voldaan rusten we hier 2 dagen onze zere voeten, om daarna weer noordwaarts te keren, de kust op richting Durban.  Nog een verlengde tussenstop in Port st. Johns om te genieten van de jungle en shark-infested-waters. Heerlijk. Ook in Durban bleven we een paar dagen om onze tocht rustig af te sluiten, en daarna was het weer richting Johannesburg. Afscheid nemen, valiesjes pakken, vliegtuig op. 7 maanden vlogen voorbij, maar vergeten zal ik ze niet.

BIG UP AFRICA

I miss you

Vaarwel bloggers, het ga jullie goed ^^

PS. FOTO'S ZULLEN ZEER SNEL VOLGEN. fotoalbum ligt plat voor de moment. bon.

01-06-2010, 18:50 Geschreven door xioled