Gegroet liefste bloggertjes,

Nu we weer bij Walter op de boerderij zitten kan ik weer rustig de tijd nemen om aan de blog te werken, laten we hopen dat er nog megabytes over zijn om het te uploaden. De laatste weken is het wat stiller geweest, dit heeft meerdere oorzaken. Voordat we naar Cape Town vertrokken hadden we hier geen internet, en in Cape Town zelf waren we veel te druk bezig met lol hebben. Een zwak excuus, ik weet het. Aangezien ik niet echt meer weet waar mijn memoires geeindigd zijn zal ik dus beginnen met onze strandvakantie in Cape Town.

Cape Town, 14 december – 4 januarie, een stevige vakantie. Het begon allemaal met een busreis. Een lange, saaie busreis. 16 uur rijden met de busorganisatie TransLux. Laten we het op Trans houden, van de Lux was niet veel te bekennen. Snikheet, geen ventilatie, en beenruimte waar zelfs klein duimpje nog over zou klagen. Maar goed, we hadden goede vooruitzichten die de pijn iets draaglijker maakten.Afgepeigerd en zweterig kwamen we 's ochtends rond tienen aan in “The Mothercity” Het zonnetje scheen en de taxichauffeurs deden hun uiterste best om ons te overtuigen van de superioriteit van hun eigenste taxi. Het ritje tot ons hostel duurde een minuut of tien, we wisten TOTAAL niet wat we moesten verwachten, aangezien we op internet “Cape Town – Hostel – Cheap” gegoogeld hadden. Maar het hostel was geweldig. Het bevond zich in Greenpoint, ongeveer recht tussen de 2 populairste stranden en Longstreet, de plaatselijke uitgaanswijk. De accomodatie was degelijk, en de sfeer was, sja, geweldig. Er zat altijd wel iemand op het terras om een babbeltje te slaan. En dan bedoel ik ook altijd. Van 8 uur 's ochtends tot 5 uur 's nachts. Geniaal toch? Onze eerste dagen bestonden vooral uit: het strand checken (goedgekeurd), de omgeving checken (goedgekeurd) en Longstreet onveilig maken. Sjeweet. Onze eerste avond uitgaan ging wel iets minder vlot als verwacht. Men hebbe namelijk een bewijs nodig dat men de nederige leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. Wij, onwetende Belgen, hadden dus onze Paspoorten niet bij. En IEDEREEN raakte de club binnen, buiten Jo, blijkbaar zie ik er niet uit als 19 (ter informatie, ik was de oudste van de hoop, bastards!) uiteindelijk dus maar opgegeven, een pintje gaan drinken en daar mensen leren kennen die contacten hadden in Springboks (een club) waardoor we zonder ID binnenkonden. Hoorraayy! De dagen erna zagen er ongeveer hetzelfde uit. Strand – Eten – Feestje. Een geslaagde combinatie vind ik dan. Ook de rotswandeling met Jeremy was een vermoeiende doch geslaagde activiteit. Na een kleine week, laten we het op 5 dagen houden, zijn we binnengeraakt in een club waar de minimumleeftijd 21 was en waar DUBSTEP gedraaid werd. Haleluja! Het was een geweldige avond en we leerden er Didi kennen, die ons gelijk meevroeg de dag erna naar een Houseparty met braai. Ook dit werd een geslaagde avond met fijn gezelschap, chille muziek (oldskool hiphop ^^), een buitenzwembad en vlees. Veel vlees. (as usual) Op deze avond werden ook weer plannen gesmeed voor de volgende dag. Een 5FM party, guestlist only. Guess who got in? VIP? Thanks Didi, we love you! Daar stonden we dus, tussen al het sjieke volk, en maar vegen! Ook zijn we naar een verjaardagsfeestje gegaan van de ex-gastzus van Jore (een vriendin uit Belgie van Wouter) Ja, we hadden er eigenlijk helemaal niets te zoeken, maar zo het toeval het wil, er was een waterpijp, met gezellige mensen, en ook hier volgde weer een uitnodiging voor een feestje de volgende dag (weer dubstep, yezz!)

Op kerstmis dachten we dat we zielig en alleen op restaurant (lees als KFC) moesten gaan, maar dat was buiten het hostel gerekend. We hebben uiteindelijk een kerstdiner gehouden met een man of 15, iedereen droeg een beetje bij, en het was geweldig. Geen emmer vol kip maar ik heb voor het eerst in men leven (denk ik?) gevulde kalkoen gegeten op kerst. LEKKAH! De dag na kerst hebben we weer met Didi en Sara afgesproken, wat rondgehangen en 's avonds DVD'tjes gekeken. Op deze avond werden ook weer plannen gesmeed. Up next? Een Kampeertripje! Op 3 uur rijden van Cape Town, verscholen tussen de bergtoppen lag een prachtig dal. Een rustige camping, op 5 minuten wandelen van een bergmeertje met bijhorende waterval waar men van rotsen van 6 meter kon springen. Het springen op zich was fijn, maar toen Wouter zei: “Jo! Ge moet duiken!” moest ik al mijn moed bij elkaar schrapen .. en het was niet genoeg. Das vies hoog jom! En we weten allemaal dat ik niet zo'n held ben als het op hoogtes aankomt. (ik steek het op het feit dat mijn ogen zich toch wel een goeie 10 cm hoger bevinden dan die van Wouter) Anyhow, het kampeertripje was meer dan geslaagd (ondermeer door de hangmat die constant geshotgunned werd), en de 31ste keerden we weer huiswaards om 's avonds te gaan knallen. Helaas. Zowat elke avond in Cape Town was beter dan oudjaar. We maakten ruzie met Didi en Sara, en zijn toen maar weer gewoon naar het hostel gegaan en hebben er een rustige avond van gehouden. De laatste dagen in Cape Town hebben we het ook zeer rustigjes gehouden. Genieten van de zon, genieten van de zee en chillen. Zo gaat dat.

De busreis terug dan, even @#$ als de heenreis, en voeg er dan nog een huilende baby aan toe. Merde alors. Rond een uur of elf 's ochtends komen we weer aan bij Robert om daar te ontdekken dat zijn baas (die het huis voor hem huurt) ons buitenflikkert. Wat een nozem, het excuus was dat hij niet geloofde dat wij vrijwilligers waren en dat hij niet kon toestaan dat Robert zijn huis onderverhuurde. Goed, spullen pakken en naar de boerderij dan maar. Daar hebben we de dagen erna besteed met het aanleggen van een contactenlijst en research gedaan naar de conflicten in Congo. Niet zo spannend, zeker nuttig.

Vrijdag dan, Walter besluit ons naar Bruma-Lake te sturen, een soort toeristische “vlooienmarkt” om foto's te nemen van verscheidene handgemaakte objecten die eventueel voor fundraising gebruikt kunnen worden. Helaaselijk, we zijn nooit zover geraakt. We nemen de trein naar het Centraal station, en zoeken dan onze mini-van naar Bruma, we vinden er geen aan het centraal station, dus besluiten we naar Hillbrown te wandelen, aangezien we daar normaal overstappen als we naar Bruma gaan, met het (juiste) gedacht om daar een taxi te versieren. Maar nu zit het lot ons toch een keer stevig tegen. Ik hoor Wouter nog zeggen: “Jo, kom aan mijn linkerkant wandelen, dan kunt ge mijn tas in de gaten houden”, we zijn namelijk niet onbekend met mensen die eens eventjes in onze spullen willen rommelen. Zo gezegd zo gedaan, ik wandel links, nu kan er niks gebeuren, toch? Balen. Opeens komt een van onze zwarte medemensen (sommige mensen vinden het woord “neger” blijkbaar niet kunnen), middelbare leeftijd, uit een portier gesprongen met getrokken mes. Ik dacht “wat is da .., what the fu..” en bij “oh shit” zaten zen 2 vriendjes die ons laf langs achter hadden beslopen, eveneens met getrokken messen, in onze zakken. Het hele voorval duurde misschien 45 seconden, ik verloor wat geld, maar Wouter, die minder geluk had, had zijn camera en GSM op zak. (Het zijn wel slimme jongens, aangezien ze het de autoriteiten het niet te lastig willen maken met touristen, met oog op 2010, hebben ze de bankkaart en paspoorten laten zitten.) Hierna kozen de jongens het hazenpad, ze gingen een hoekje om, en tegen dat wij daar aankwamen waren ze spoorloos. Natuurlijk had niemand iets gezien, en geloof mij, er was stevig wat volk op straat. Naar het politiekantoor dan maar, aangifte doen. We weten dat het vrij, zoniet compleet nutteloos is, maar toch, better safe then sorry. En laat ik u vertellen, beste lezer, op vrijdag 8 januarie 2010 om 10.49 GMT +2 was er een korps incompetente/arrogante agenten en officieren aanwezig in JHB Central Police Station. 3 en half uur voor een aangifte. Mijn god. Gelukkig was Walter, die we gebeld hadden (slechte connectie) afgekomen naar het politiestation, hij wist niet dat we nog 400 Rand overhadden (door die slechte connectie) om terug huiswaarts te keren, dus speelde hij op safe. (en zo moet dat) Zo eindigde ons kleine avontuurtje op de straten van Johannesburg.

En zo eindigt ook mijn blog weer.

Veel plezier met de blok lieverds, en hou die voetjes warm!

uw verslagneger ter plaatse. ;)

10-01-2010, 17:22 Geschreven door xioled