Het internet heeft een tijd wat buiten spel geweest, maar het lijkt alsof alles weer is zoals eerst. Ik heb een heleboel te vertellen! Allereerst mijn Indische kerstervaring,... Het begon op kerstavond, ik MOEST naar de mis, deze begon pas om 23.00u en eindigde om 01.00u, alles int Hindi dus ik verstond er niet veel van. Iedereen zit ook gewoon op de grond, geen stoelen. Ik droeg een Sari (stuk stof van 5m lang dat je rond je wikkelt tot het een kleed vormt), dit is heel moeiijk om je daarin te bewegen of om gewoon op de grond te gaan zitten daarmee. Nadien zijn we met de leerkrachten en de nonnekes naar hun 'hostel' gegaan en hebben we wat gegeten en was het pakjes-tijd. Iedereen had een 'kerstmis-vriend', ze hadden een naam getrokken en moesten voor deze persoon iets kopen. Ik had geen naam getrokken dus had ook geen cadeau, bij het uitdelen van de pakjes werd telkens dezelfde 'hilarische' mop gemaakt. Eerst doen alsof je pakje voor iemand anders is en dan toch naar de juiste persoon gaan,... GIEREN !!!! Nadien gaf Mathew aan iedereen nog een cadeau, dus ook aan mij ! Ik kreeg stof (zijde) om nog een indisch pakje te laten naaien, ondetussen heb ik er al 5, wat ga ik er nadien mee doen?? Op kerstmis zelf is het hier de gewoonte om op zoveel mogelijk verschillende plaatsten te gaan eten. Breakfast bij de zusters, lunch bij de leerkrachten(lees : mijn mond stond in brand!) en dinner bij ons. Na eerst wat estafettespelletjes te spelen die ik verzonnen had. Hahaha , je had de priesters en de nonnen moeten zien geven. Ook zij zijn extreem competatief !
Dan mijn verjaardag... Dank u iedereen voor de lieve mails of berichten, was heel leuk! Ik ben vanaf nu geen tiener meer maar ga als grote meid door het leven. Ook vandaag moest ik naar de mis, de zusters zouden het anders heel erg vinden moest ik s'avonds een feestje geven en s'morgens niet naar de mis gaan,.. Iemand die 20 jaar is kan wel een cake bakken op zijn verjaardag dacht ik . Haha, toch verkeerd gedacht. Andere boter, andere bloem, andere suiker, een oven op een houtvuur en je raad het resultaat al. Een extreem misvormde en mismaakte appelcake is het geworden. Ik moest de deeg met mijn handen kneden want dat doen Indiers ook , voelde heel vreemd aan. Ik had belgische chocolade dus heb ook chocolade fondue gemaakt en daar bananen in gesopt. s'Morgens vroeg kwam Amal me een gelukkige verjaardag wensen, hij had een reuze chocolade cake bij met daarop 'happy birhtday Lise'. Hij weet al hoe hij me moet blij maken. Ook had ie een cadeau voor me gekocht :) hihi een heel grappig(lees: lelijk) t-shirt met lange mouwen, het glinstert langs alle kanten, ik denk dat dat zijn beeld van 'westerse kledij' moet zijn Ook kreeg ik een bloemenkrans, echt lief van Amal dat hij zoveel moeite voor mij doet ! s'Avonds had ik een verjaardagsfeestje, wie was uitgenodigd? De leerkrachten, de nonnen en diegene die hier bij mij wonen. Ik had chips gekocht en en had cake en banaan met choclade fondue. Ik zette mijn muziek op want het moest een 'Belgische feestje' worden en zei hun dat ze moesten dansen. Hilarisch, Indiers zien dansen op westerse muziek. Het leken allemaal oma'tjes die niet wisten hoe ze zich moesten gedragen Ik had ook een kroon voor mezelf gemaakt en vertelde daarbij dat iedereen dat draagt in Belgie op zijn verjaardag, wat weten zij daarvan! En ik voelde me echt jarig met die kroon .
Ik heb de laatste dagen wat kunnen zonnen in de zon. Nog nooit meegemaakt dat ik in de winter kan zonnen. Vandaag keek ik sister act, de enige niet-bollywood-film die ze hier hebben liggen (typisch er komen nonnen in voor,...) En ik voelde direct sympathie voor sister mary clarence, het kleine kamertje dat ze krijgt, het eten dat ze verschrikkelijk vindt, haha idem dito met hoe het hier is.
Morgen start mijn stage terug, ik weet nog niet waar, dus kweet niet of er internet is, reken er maar niet op Aan alle, geniet van je vakantie , aan de studenten, studeer goed !
Ik trek mijn plan hier verder en geniet van mijn Indisch leventje ! babaaai xxx
On a day of christmas A child is born for us a sarious is givin to us Jezus is his name and the day of christmas has come again wish U a merry christmas
HAHAHA, dit gedicht kwam Ruby, een meisje dat hier werkt, naar mij brengen. Ze had het zelf geschreven en was benieuwd wat ik er van vond ! Ook had ze er een liedje op gemaakt, hahaha, begon ze dat te zingen. Ik vond niet dat het prachtig klonk, ma het was iets indisch. Ze steken hier enorm veel tijd in het creeren van een kribbe, ze knutselen dit allemaal zelf ( als je de smaak van de Indiers kent en hun manier van iets te decoreren, weet je dat het er niet uitziet!)
Ik ben pas van gisterenavond terug in het centrum, maandag en dinsdag moest ik toch nog in varanasi blijven. Maandag heb ik dan in varanasi mijn stage voor 1 dag verder gezet en s'avonds heb ik nog eens afgesproken met Nemisha, we zijn weer gaan shoppen en ik heb een ijsje gegeten en mijn eerste cola light gedronken ( ik had die hier nog nergens anders gezien). Al likkend aan mijn ijsje en zittend op een riksja reden we door de donkere drukke straten van varanasi, heerlijk was dit, ik voelde me zweven op een vliegend tapijt echt een heerlijkse sfeer die daar hangt! Nadien zijn amal en ik nog een wandeling gaan maken en ook hij trakteerde me op een ijsje , ik heb ervan genoten, zeer zeker!! Dinsdag ging het verwennen maar door, ik had een afspraak voor een massage! Ik kom daar aan en mag me uitkleden zei de vrouw, dus stilletjes begin ik me uit te kleden, stond ik daar in mijn ondergoed, nee nee, alles moest uit. haha in mijn nakie moest ik dan op een bed gaan liggen en de vrouw begon me te masseren, full body massage is ook echt een full body massage. Alles ma dan ook Alles wordt gemasseerd, en ik heb ervan genoten. Reken maar van Yes! Nadien moest ik nog in een stoombad gaan zitten en heeft ze mijn haar een oliebeurt gegeven. Verwonderend vroeg ze me: ' huh, je hebt je haar laat knippen?' alsof dat de vreemste zaak van de wereld was. Daar zullen we iets aan doen zei ze en ze begon liters olie op mijn kop te smeren en mijn haren er half uit te trekken, hierdoor zou het sneller groeien zei ze , ik hoop het !
Deze avond, kerstavond ga ik naar een kerstmis en nadien is er heir een feestje dus het word nog wel leuk !!
OOOOOh wat een verrassing !!! ze kwamen me hier net roepen, dank u wel voor mijn postpakket, tijdens de briefjes lezen kreeg ik een krop in mijn keel. Ook dank u voor de vooraad chocolade, daar ga ik van genieten( doeme net wanneer mijn dieet gaat beginnen). Ik ben heel blij met de touristil, die kan ik hier goed gebruiken en ookmet het flesje reuk want dat wou ik hier anders nog gaan kopen! Mama, papa, Lieven en Lien dankuwel, ben ik echt super super blij mee !!!! Lieven , ik vrees wel dat u mp4 speler een beetje geleden heeft onder de reis, ik probeer direct of ie nog werkt!
Ik heb een heeel fijne week achter de rug waarin ik vanalles beleeft hebt , ik begin bij het begin dat zal het makkelijkst zijn
MAANDAG Ik vertrok richting Varanasi om eerst deze stad te verkennen en nadien van hieruit naar de andere plaatsen te gaan. Na een autorit die 5 uur duurde (varanasi ligt maar op 150 km van raghopur, het centrum waar ik verblijf) kwam ik aan. Amal, diegene die alles hier voor mij regeld heeft me mee oppad genomen. Hij bracht me naar Sarnath, een dorpje dat helemaal in de ban is van Boeddha. Hier heeft hij zijn leerlingen voor het eerst ontmoet en samen gemediteerd naart schijnt. Er waren veel tibetaanse monniken die dankzij hun meditaties die ze in de tempels aan het doen waren de plaats echt een aangename sfeer gaven. s'Avonds heeft Amal me naar een bar meegenomen en heb ik mijn eerst Indische pint op, ik kreeg dat in een 750cl fles, zoals wijn, het smaakte wel maar al bij al blijft het Belgische bier toch beter. Amal dronk wiskey en gaf toe dat hij dit elke avond dronk omdat hij anders niet in slaap geraakte.
DINSDAG Een meisje dat Amal kende , Nemisha, is met mij gaan shoppen. En dit was heerlijk, ze is het eerste indische meisje dat een lief heeft maar houdt dit angsvallig geheim voor iedereen. Hij is een hindoe , zij is een christene, dat zou niemand toestaan(een lief hebben staat al niemand toe) Ze hadden elkaar 20 dagen van te vore ontmoet en ze sprak nu al over trouwen, wat een vaart!Ook vertelde ze gniffelend dat ze al hadden gekust , hohoho:) En wat een geluk heb ik met haar , ook zij is een harry potter fan, ze heeft de boeken op computer en heeft ze nu op mijn usb-stick gezet dus als ik me verveel de volgende keer kan ik de avonturen van Harry lezen! maar ik vond ze echt wel heel tof en heb me goed met haar geamuseerd. Veel souvenirs gekocht voor geen geld! s'Avonds ben ik met een vriend van Amal, James, naar de Ghats gegaan, dit is de oever aan de heilige kant van de Ganges. We hebben een boottochtje gemaakt en zijn langs de crematie-plek gevaren, er hing een speciale geur, vleesgeur, maar stinken deed het niet, ik vond zelfs dat het lekker rook! Nadienzijn we naar de plek gevaren waar hindoe-priester de rivier Ganges vereren met veel gezwaai van lampen, geklingel van bellen en rook. Leuk om te zien, ook al de toeristen rondom mij in de bootjes waren grappig, het was al een tijd geleden dat ik een blanke had gezien en nu was ik zo naar iedereen aant lachen en aant knikken omdat het leek dat ik die zo kennen, gewoon omdat die blank zijn Kleine meisjes en jongens sprongen van boot op boot om de toeristen te voorzien van thee en bloemenkransjes om die te offeren in de Ganges. Ik heb vandaag ook westers gegeten, s'middags in de mc donalds, raar maar waar het mc chicken menu smaakte net hetzelfde als bij ons, genieten dat ik deed ! en s'Avonds ben ik gaan uiteten met Amal en ik vroeg om eens niet indisch te eten , want mijn maag had behoefte aan rust dus ik heb spaghetti op, ok, niet echt denderend maar het kon er mee door.
WOENSDAG Vandaag vertrokken Amal en ik met de rein richting Agra, taj Mahal. Onze coupe zat vol tibetaanse monniken die van al de toeristen eten kregen, ik was jaloers want had razende honger. Onze trein was al vertrokken met drie uur vertraging en dit zou nog veel meer worden!
DONDERDAG Normaal zou onze trein aankomen om 06.30, maar hehe dan ken je de indische spoorweg nog niet, niks dan miserie! Om 16.00u zijn we uiteindelijk aangekomen, ik bespaar u al de uitleg van de rit dit zou u vervelen:), In het totaal zaten we 22,5 uur op de trein en hadden we maar heel weinig tijd om de Taj te zien want om 18.20 vertrok onze trein naar Jaipur alweer. Gelukkig heb ik hem nog gezien dat magnifiek gebouw, veel foto's getrokken, wederom vroegen veel indische jongeren aan mij of ze samen met mij op de foto mochten, hehe, grappig. Ik ben blij dat we de taj dan toch nog hebben kunnen zien want het was op het nippertje en in het echt is het gebouw zoveel indrukwekkender dan op foto! Terug de trein op, richting Jaipur, onze volgende vakantiebestemming, deze rit duurde gelukkig maar 4 uur.
VRIJDAG s'Morgens vroeg vroeg de bus gepakt naar Ajmer, deze stad zouden we eerst bekijken om nadien terug te komen naar Jaipur. In Ajmer aangekomen stond weeral een vriend van Amal te wachten op ons, hij bracht ons naar de plaatsen die een tourist moet zien. Zo hebben we een jainistische tempel bezocht waar vanbinnen alles van goud was ,indrukwekkend ! Nadien naar de brahma tempel gereden, dit is de enigste brahma tempel in heel de wereld, ma toch was dat eerder vies dan mooi. Overal waar je keek in deze staat(Rajasthan) zie je kamelen, dus ik greep mijn kans en heb er een ritje op gemaakt, vooral het rechtstaan en het terug gaan zitten van de kameel is echt de moeite! Ook hier weer souvenirs gekocht.In de namiddag zijn we naar nog een andere prachtige tempel geweest. s'Avonds moest amal ergens naartoe dus ben ik samen met de vriend van amal naar een restaurant geweest waar ze allerlei traditionele dansen deden, ook magiers waren er en een marionetten act, dit is allemaal typisch van hier en ik heb mijn ogen uitgekeken want het was allemaal de moeite. Na het spektakel was er dan het eten dat je al zitten moest eten.
ZATERDAG Om 5.20u de bus terug naar Jaipur gepakt, dit was maar 2u rijden en hier in Rajasthan zijn de wegen goed dus redelijk comfortabel. In Jaipur hebben we dan het oude gedeelte, de pink city, bezocht. Al de gebouwen zijn hier roos gekleurd, hoewel het naar mijn mening eerder oranje was dan roos. Hier hebben we the city palace bezocht en ook dit was weer een juweeltje. prachtig gebouw, prachtige collecties binnenin. Het is zo jammer dat we alles in zo'n korte tijd hebben moeten doen, want ik van elke stad nog neit de helft kunnen zien door eht tijdsbebrek. Nadien zijn we naar een plaats gereden waar ik op een olifant kon rijden , dit stond namelijk op mijn to-do-list. Ook dit was een toffe ervaring, ik voelde me een beetje een koningin terwijl ik hierop reed. Ik maakte dan ook direct gebruik van de gelegenheid om mijn kennis over olifanten op te krikken. Ik reed op roepa, een 25-jaar oude olifant, toen ik aan de bestuurder vroeg of dit oud is voor een olifant antwoorde hij me dat hij hem gekocht had van de overheid Tot zover ging zijn Engelse taalknobbel dus. s,Avonds namen we terug de trein om vandaag , zondag, met 7u vertraging aan te komen, in totaal 23 uur in de trein gezeten. Op het einde zijn we dan maar uit de trein gesprongen en zijn we de laatste kilometer langs het spoor gewandeld omdat we anders nog heel lang in de trein moesten zitten. Zoveel ratten dat er in de stations leven, echt vuil en onhygienisch. Ook ontdekte ik vandaag, te laat dus, dat de lakens die we krijgen in de trein om onder te slapen helemaal niet vers en proper zijn. Ze worden opnieuw en opnieuw gebruikt. Om ze proper te doen lijken drukken ze die tussen 2 zetels plat zodat er plooien inzitten alsof ze gestreken zijn! Typisch India
Dinsdag vertrek ik terug naar Raghopur, nu slaap ik nog 1 nachtje hier in Varanasi. hopellijk kan ik morgen nog eens gaan shoppen. Voor de rest kan ik zeggen dat ik al heel de week op imodium leef, met mijn darmen is er iets serieus mis maar ik hoop dat dat nog zal beteren, veel krampen en buikpijn gehad! Het is bijna kerstmis, dat zal hierniet zo gevierd worden als thuis ma kom. op facebook staan een aantal nieuwe foto's ik probeer er nog bij te krijgen. Oh ja , dit weekend is ook zeker music 4 life, aangezien ik hier al vele goede doelen in de vorm van bedelaars steun heb ik dit jaar toch ook iets goeds gedaan Ik heb al zin in mijn volgende stage week, laat het werk maar tot mij komen. Effe genoeg van treinen en reizen , maar vooral van treinen! Ook geraak ik een beetje gewend aan het Indische eten, ik eet vaak met mijn handen, puur uit noodzaak omdat er geen bestek is en ben in vergelijking met de Indiers een echt klungelaar! Mijn lippen zijn na elke maaltijd knalrood, zou dit door het hete eten zijn? Niemand raakt hier zijn beker of fles of waar ie an drinkt met zijn lippen aan, ze gieten het allemaal in hun mond, ik probeer dat nu ook te doen met als gevolg dat ik vaak met een natte kraag rondloop. Ik moet nog veel leren
Als ik jullie niet meer spreek, maar ik denk van wel aan iedereen een zalig kerstmis!
namaste Weeral heel wat meegemaakt deze week, amaai , ik typ dit bericht nu efkes op mijn laptop en ik typ al verschillende fouten omdat ik nu al wat gewend geraakt ben aan het qwerty bord J.
Ik heb stage gelopen op verschillende plaatsten , op drie verschillende plaatsen.
In het begin van de week hier in Raghopur, samen met de zuster ben ik de verschillende dorpjes in de buurt afgegaan ,hier kon ik kennis maken met de mensen in de dorpjes stellen en de aan hun allerlei vragen stellen, over hun leven, over hun educatie en ze wilden ook telkens dat ik hun iets zou leren dus telkens heb ik kort les gegeven over hygiëne ofzo. India kent niks van recycleren, iedereen gooit alles maar dan ook alles(inclusief maandverband enzo) gewoon op de grond, smerig dat dat hier is. Iedereen kakt gewoon langs de kant van de weg. Ik leg dan uit hoe het er in België aan toe gaat en vertel hen dat ze hun vuil elke dag moeten bewaren en dan savonds moeten verbranden want van een ophaaldienst is hier absoluut geen sprake. Ook heb ik nog wat educatie rond rughygiëne gegeven, uitgelegd hoe ze iets zwaars moeten oppakken(door de knieën gaan en niet voorover buigen) die vrouwen lagen echt strijk toen ik die dat liet oefenen. Bij die mensen staat da ook echt niet, door u knieën gaan, da is echt precies tegen die hun manier van doen maar ze beloofde me om erop te letten!
Wat de zusters en de health workers hier doen is zelfhulpgroepen oprichten. Ze laten een 15-tal vrouwen een groep vormen en aan deze geven ze op regelmatige basis educatie. Ook zorgen ze voor een spaar-programma, elk lid van de groep moet maandelijks 20 roepie in de pot leggen die ze dan naar de bank brengen. Als er met iemand iets gebeurd bv ziekte, kunnen ze geld uit deze pot lenen maar ze moeten nadien dit geld wel terugbetalen. Ook als iemand een winkeltje wil beginnen of een koe wil kopen om zelf financieel sterker te staan kunnen ze hier geld voor lenen.
Dit heb ik 3 dagen gedaan en was heel boeiend. Donderdag ben ik 1 dag naar ergens anders geweest omdat de zuster mij niet kon begeleiden en die health workers geen engels spreken. Dus ben ik een schooltje gaan bezoeken en heb ik ook weer contact gehad met de dorpelingenJ. Vrijdag en zaterdag ben ik met een theatergroep meegereist. Deze gaven via drama educatie aan de mensen, op een grappige manier legde ze de verschillende voorzieningen van de overheid uit. Er kwam veel reactie van het publiek en nadien konden ze vragen stellen over wat ze exact moeten doen. Iets heel efficiënt dus. In elk dorpje dat ik kwam kreeg ik kleine cadeautjes zo heb ik 2 aubergines gekregen, veel armbanden en veel eten. Ze hadden veel vragen over waar ik vandaan kwam en wat ik hier kwam doen en het was leuk om het uit te leggen aan hun. Als ik soms met iemand meeging was die persoon zooo vereerd dat ik dan in zijn huis binnen had gezeten. Zijn dag kon niet meer stuk! Die armbanden die ik gekregen waren een probleem. Iedereen die mijn beren polsen kent zal het wel snappen, de Indiers zijn allemaal magere mensen en mijn polsen zijn niet mager J. Dus die vrouwen die die bij mij aandeden moesten nogal sleuren om die fijne, glazen armbandjes over mijn handen te krijgen er zijn er ook een paar gesneuveld, heel genant voor mij. Ik voel me altijd een reus, ik ben veel groter dan iedereen en ook veel dikker dan al die magere sprieten hier.
De actriceshebben savonds mijn handen versiert met behendi (wij kennen het als henna). Dus mijn handen en voeten zijn nu knal oranje. Ook lakte ze mijn nagels, ik dacht ik zal me eens laten verwennen, wat voor kleur krijg ik erop??? ROOS!!! Dus nu zit ik hier, oranje handen met roze nagels echt opper lelijk , ma kom zij vinden het mooi dus ik klaag niet J.
De weg naar de dorpjes was verschrikkelijk , we zaten met 11 in een jeep, er was een kleine baby mee en aangezien ze nog nooit van pampers gehoord hebben laten ze die kleine op hun schoot op een plastic zak zitten. Je kunt u inbeelden hoe het daar stonk. Ik was kotsmisselijk toen we aankwamen en ze hadden speciaal een hele welkom ceremonie voor mij georganiseerd. Ik word hier wel 3 keer per dag gevraagd om een woordje te doen naar alle aanwezigen, ik sta daar altijd met mijn mond vol tanden maar nu heb ik iets voorbereid voor als ik de volgende keer nog eens iets uit mijn duim moet zuigenJ
Ik heb ook al enkele filosofische gesprekken gehad met verschillende priesters die me naar mijn geloof vragen, tot nu toe is het me gelukt om het respectvol uit te leggen en met iets of wat diepgang zodat ze tevreden zijn.
Ik doe stage van maandag tot zaterdag, zo werkt iedereen hier.
Maar volgende week ga ik op vakantie! Ik ga de taj mahal bezoeken en naar Varanasi en Jaipur ga ik ook nog. Ik heb er heel veel zin in, even weg uit al die armoede rondom mij. Echt vreemd dat al die mensen die zo arm zijn, toch altijd mij een presentje willen geven, ik vind dat echt lastig om die cadeaus aan te pakken. Ik zeg vaak 'nahi, danjavaad', 'nee danku'. Maar dat pakt niet dus meestal neem ik het gewoon aan anders zijn de mensen gekwetst.
Het was een fijne drukke week, maar ik ga blij zijn dat ik volgende week gewoon de tourist kan uithangen en doen waar ik zin in heb ! namaste en maaf karma ( sorry) maar de foto's gaan denk ik iets voor mijn terugkomst zijn.
WAAAAAH ok , ik word helemaal gek van de internetverbinding hier, ik had net echt en super lange tekst geschreven en ineens (omdat het internet wegvalt) is die verdwenen. ik probeer alles te schrijven wat ik net geschreven heb. Ik wou nog wat over mijn weekend vertellen, zaterdag was het sinterklaas en aangezien ze dat hier niet vieren ben ik maar naar market geweest en heb ik 2 mini reepjes chocolade gekocht( had ik geweten dat ze zo klein waren, had ik er wel 10 gekocht). Ik heb Ruby (iemand die hier werkt) geholpen met de versiering voor Fr. Mathew zijn verjaardag. Ze vroeg aan mij of ik ervaring had met schilderen, ik zei: ja een heleboel, op school leren we dat in Belgie( ik heb er niet bij verteld dat ik er absoluut geen talent voor heb maar kom ervaring heb ik wel). Dus wat moest ik doen, met stift lelijke tekeningen inkleuren( heb je hier ervaring voor nodig?) Al de rest die ook aan het kleuren was moest naar mijn tekening komen kijken om te zien hoe goed ik het wel niet deed, man, en dat was lelijk!!!
s'Avonds heb ik kennis gemaakt met een oude priester die gefascineerd door mij geraakte, hij keek naar mij op vertelde hij, hoeveel moed ik wel niet had en hoe een mooie lach ik wel niet had , en noem maar op. Ook was er een zanger en een zangeres aanwezig bij ons avondeten en na lang aandringen van ons zongen ze samen een lied. Iets heel speciaals, zoiets had ik nog nooit gehoord dus ik weet ook niet goed of ik het wel mooi vind. Nadien vroeg iedereen aan mij of ik geen lied uit Belgie wilde zingen, dus ik zet mijn keel open en zong :'Lang zal ie leven' en 'een streepje zon' , iederen was van die kerkelijke liedjes aant zingen dus ik vond dat het wat tijd was voor wat 'ambiance'. Oh ze zeiden trouwens dat ik een goede stem had, dat is wat anders dan thuis, waar ze het haten als ik aan het zingen ben :) goed voor mijn ego! Nadien vroeg de priester mij nog of ik 'the one' al ontmoet heb, trots kon ik hem zeggen: jaja, die wacht op mij in Belgie, waarop hij zei:' I envie him, I am a priest but I feld in love with you' weeral een mannenhart dat smolt voor mijn charmes :)
Wat ze hier allemaal heel vreemd vinden zijn mijn sproeten , al heel dikwijls hebben ze mij gevraagd wat dat is en dan trokken ze er zo'n gezicht bij van 'Is dat besmettelijk ?'.Als ik dan vertelde dat dat de structuur van mijn huid is, dat meerdere mensen is Belgie dat hebben en dat dat iets is waarmee ik ben geboren schamen ze zich en zeggen ze snel:'oh, but you are beautifull'.
Ik word nog een beetje zot van al die katholieke rondom mij, zo veel dat ze hier bidden. s'Morgens, s'avonds, voor en na het eten en telkens ze in de auto stappen( dit is wel echt nodig , want man het verkeer is hier gevaarlijk en de wegen zijn barslecht).
Deze week blijf ik in Raghopur stage doen, in de dorpjes hierrond ga ik social work en community health doen. Ik ben heir niet zo heel graag dus das een tegenvaller, maar ik kan vaker op internet en af en toe zal ik hier misschien een warme douche hebben dus da is dan weer een meevaller. Ik zal hier van de week dus nog wel iets schrijven in verband met mijn stage, tot dan
oh ja , ik heb sinds vorige week ook indisch telefoonnummer , het vorige dat hierop staat is niet het juiste dit wel: 00919 919 614 008 Indien je van plan was een berichtje te sturen of te bellen , mag dat altijd op dit nummer:
Ooh nee, ik heb net de bureau waar ik achter zit kapot gedaan, ik leunde zo op da tafeltje waar het toetsenbord opstond en da is eraf gekrakt :-s Lap , kan ik me weer gaan verontschuldigen, ik hoop dat ze niet kwaad worden
Ja, zoals voorspeld kon ik deze week niet aan internet geraken, internet??? Er was zelf geen elektriciteit, ok, niet overdrijven, 2 uur per dag hadden we elektriciteit,idd niet de moeite. Maar wat heb ik nu allemaal beleefd, een heleboel, ik heb India op een helemaal andere manier leren kennen. Toeristen zullen dit India nooit te zien krijgen als ze de gidsen volgen.
Ik verbleef bij nonnekes in Hardia, een pittoresk klein dorpje .(vergelijk het met het kleinste dorp of gehucht dat je kent en neem daar 1/4e van) Elke dag ging ik met een zuster mee naar een van de dorpjes die hier in de buurt lagen om educatie te geven. Je zou je deze dorpjes echt niet kunnen voorstellen, op mijn space staan de volgende fotos waar je er een beeld van krijgt. Denk aan de tijd van Jezus en hoe de dorpjes er toen moeten hebben uitgezien, zoiets ongeveer was het. Miljoenen kleine kinderen lopen er rond, met nog kleinere kinderen op hun arm.Ze zouden echt schoolplicht moeten invoeren, al die kinderen (vnl meisjes) krijgen echt geen kans op educatie en op een behoorlijk leven.
De zuster gaf telkens les over AIDS, hygiëne van het huis en van het kind(hier is echt een lak aan), bepaalde ziektes, vnl geslachtziektes, opvoeding van het kind, , zoveel dat je je maar kan voorstellen.
Ook ik heb mijn bijdrage hier geleverd, in het begin zat ik er gewoon bij , als stille plant die niks verstond en onozel naar iedereen zat te lachen. De mensen waren altijd bijzonder geïnteresseerd naar mij en naar mijn leven en stelde me vele vragen. Ze hadden graag dat ik ook iets zou vertellen.Dus nadien vroeg ik aan de zuster of ik ook een les mocht geven. Ze stemde direct in en vroeg waarover, euhm, zowat ALLES is anders in België en India dus het was moeilijk een onderwerp te vinden waar zij iets aan hadden en waar ik iets over wist. Bijvoorbeeld, eten , daar weet ik veel over (voedingsdriehoek) maar leg zoiets uit aan mensen die alleen rijst eten en melk drinken, waar er geen geld is voor iets anders! Uiteindelijk besliste ik AIDS te pakken, dat is overal hetzelfde en India is het 3e land waar aids in zulke grote nummers voorkomt. Dit lukte me heel goed en de volgende dag heb ik de zusters en de dorpjes mijn kennis over ergonomie en rughygiëne gedeeld, hier hadden ze nog nooit iets over gehoord en de mensen hebben er heel veel rugklachten (heel logisch als je ziet hoe ze hun zwaar werk op een fout manier doen voor hun rug!) De zuster vertaalde mijn engels dan naar Hindi, best lastig werken omdat de mensen ook vele vragen hebben en die moeten dan ook steeds vertaald worden, of de zuster beantwoord ze zelf om er sneller vanaf te zijn.
Dat wat betreft mijn stage, voor de rest kan ik zeggen dat ze hier heeeel veeel bidden. sMorgens staan ze om 5 uur op, om tot 7 uur te bidden( mijn kamer lag naast de kapel, lastig) dan bidden ze rond 14.00 uur nog eens en van 17.00 tot 19.30 ook nog eens en pakt nog een laatste keer voor het slapengaan. Ik vertelde dat ik gedoopt ben en mijn comunnie heb gedaan maar dat ik niet naar de kerk ga. Dat kon er bij hun niet in , ze probeerde me met alles te overtuigen om toch maar te bidden, een kerkganger te worden(liefst zuster, ze vroegen het me wel 3 keer en hebben me zelfs een informatie brochure meegegeven voor als ik van gedacht zou veranderen) en papa, ik moest aan u vragen waarom wij niet naar de kerk gaan , weet jij het ? J.
sMorgens komen hier een 40-tal kinderen een uurtje les volgen, dit geeft een andere zuster, het is wat extra voor diegene die naar school gaan , en de enige educatie voor vele van de kinderen, die niet naar school kunnen. sAvonds vertelde ik aan de zusters dat thuis mijn hobby toneel is en zij direct:ooooh , dan moet je de kinderen een stuk leren spelen, dus de volgende morgen ik die kinderen een toneeltje laten spelen (met vertaling uiteraard) ik heb ze het verhaal van de geboorte van jezus laten spelen(om de nonnekes wat te plezieren J). Als de zuster niet naar de dorpjes gaat, zit ze in het health center, hier komen allerlei zieke patiënten naartoe voor een diagnose en medicatie. Voor de banale ziektes zoals een verkoudheid of een griep is dit iets heel goed, de zuster weet welke medicatie ze moet geven en kan die ook geven, nergens anders is er in de buurt een apotheek of dokter.
Maar aangezien er nergens een dokter is, komt iedereen hiernaartoe, mensen met incontinentie en beginnende dementie ook, voor dementie is er medicatie , maar die heeft de zuster niet en voor incontinentie is er niets dus wat doet de zuster dan? Een injectie van vitamines, elke patiënt die ze niet kan genezen( het zijn er heel wat) krijgen wat extra vitamine, een soort placebo dus. Ik weet niet wat ik er van moet denken, ik ga zeker niet met alles wat ze hier doet akkoord, maar wie ben ik om haar op die fouten te wijzen. Af en toe doe ik dit wel , zo wou ze een jongetje die een wond had aan zijn hoofd ook een injectie geven. Ik vroeg haar, wat voor nut heeft dit dan? Zij zei, het zal wel helpen om te genezen, en hup die spuit in zijn poep, in plaats van dat degelijk te ontsmetten smeert ze er wat rode bessen creme in en de jongen wordt naar huis gestuurd. Vaak weet de zuster het zelf ook niet goed wat ze moet doen, en dan kijkt ze naar , zo van , kun jij mij helpen? De patiënt zit dan ook zo heel hoopvol naar mij te staren:dat is iemand van het westen, die komen ons helpen ze snappen echt niet dat ik hiernaartoe kom om bij te leren!
Soms heb ik het er echt lastig mee, langs de andere kant is dit wel de enige manier dat deze mensen ooit aan gezondheidszorg zullen komen. SAvonds hebben we telkens serieuze gesprekken over de dingen die fout lopen hier in India, hehe, dan voel ik me heel volwassen J.
We gaan vaak met de fiets naar de dorpjes, dit vind elke Indiër het vreemdste wat ze ooit gezien hebben. 1, een nonnekes en een blanke samen is op zich al heel grappig, 2, vrouwen fietsen hier nooit, dat mogen ze niet, ze verschieten er dan ook van dan dit zo vlot lukt bij mij. Complimenten dat ik daarover krijg, Oh, je fietst zo mooi, zo goed, zo vlot!
Nog iets lastig in India, iedereen is hier een kop kleiner dan mij, met als gevolg dat alle spiegels heel laag hangen,ik moet altijd door mijn knieën gaan om iets te zien te krijgen.
En nog iets lastig, op de fotos zul je het wel zien, die smog hier, nondedomme toch, nooit frisse lucht , echt nooit!
Oh ja, ik heb een olifant gezien, hij liep gewoon langs onze jeep voorbij toen we naar een verder gelegen dorpje reden!(nee , niet op een bal) Ook zijn er ontelbaar veel knappe mannen, wie me niet gelooft moet maar naar hier komen. In de grote steden had ik ze nog niet gezien, maar hier in de kleine dorpjes, ja ze mogen er wel wezenJ (toch niks voor mij, wees niet bang Stef J) Ik heb er jammer genoeg nog geen foto van durven nemen, maar dat komt nog wel , er zijn er toch veel! tot de volgende keer, zondag moet ik naar een gehandicaptendag, geen idee wat dat moet voorstellen , maar ik zal wel weer (dankzij mijn huidskleur) een geeerde gast zijn ,geloof ik babaaai
foto's lukken weeral niet, ik laat het weten wanneer het wel lukt
ik heb al veel te vaak hier foto's proberen te uploaden maar dit werkt voor geen meter, ik heb er 2 opgekregen ,deze kan je vinden op mijn facebook-pagina, verwacht er niet te veel van , het zijn maar 2 foto's :) uiteindleijk het ik op mijn space ook wat foto's kunnen zetten, dit ging sneller, dus voortaan vind je de foto's hier :http://liselottej.spaces.live.com/default.aspx
Nu ik toch aan het typen ben zal ik snel iets verder schrijven. IK HAAAT de muggen hier, ik heb momenteel wel 20 muggenbeten waarvan meer dan de helft op mijn voeten , ver schrik ke lijk !!! Ik haat ook het hoofdgeschud van de indiers hier, ik begrijp nooit wat ze bedoelen, ik vroeg hun wat het betekend en het is zoiets tussen ja en nee in, ja wa bent ge daar nu mee, als je iets vraagt , wil je een duidelijk antwoord, dat krijg je hier niet zo. Zelf hebben ze daar geen last van,ze weten altijd wat de andere bedoelt, ik ga er meestal vna uit dat ze ja zeggen maar het niet zeker weten of mij maar half begrepen hebben :) Oh ik ben gisteren ook naar een staats hospitaal geweest, afschuwelijk! super klein , super vies en onhygienisch, het stonk daar naar verf of vernis of een mengeling daarvan, de apotheker deed zich voor als hoofdarts en zoveel meer, ik heb 1 bed gezien , voor de rest zitten ze op de grond,man man man , daar wil je absoluut niet terecht komen. Aangezien het vandaag zondag is, was het mistijd, oeps wekker niet gezet, dat doe je niet op een zondag :) , dus werd ik wakker van de nonneks die aant zingen waren, best wel mooi. morgen word ik naar een ander, nog kleiner dorpje gebracht en zondag ben ik hier terug, dan vertrek ik denk ik weer naar een ander dorpje, ik ga veel kennis moeten maken en terug afscheid moeten nemen vrees ik. Oh nog iets voor mijn klasgenoten: de leuze van Diocese of Varanasi, social welfcare society, de instelling waar ik bij ga werken is : " EMPOWER PEOPLE - TRANSFORM SOCIETY , haha , aan empowerment ga ik deze stageperiode dus niet te kort komen,
Aangezien ons mama en onze papa zovele vragen hebben, zet ik hier nog maar iets op. Van stage is nog niet veel sprake, dit begint pas volgende week, dan verhuis ik ook naar Parish( zo spreek je het uit)voor 1 week daar aan community health te doen. Nadien zal je er genoeg over te horen krijgen!
Ook dit voor ons mama en papa die graag weten waar ik zit ( en voor de rest die mij een postpakket willen sturen ;)) het correct adres van dit main-house zoals ze het noemen is:
Ik ga telkens terugkomen naar dit centrum om van hieruit naar een andere plek te gaan om mijn stage te doen. Hier in dit centrum wonen father Justin en father Mathew. Beide priester, voor de rest zijn hier best wel vaak gasten(vaak andere priesters) en bedienden die hier ook blijven slapen.Rudy, een vrouw die hier heel veel regelt verblijft hier ook, maar is nu 20 dagen op vakantie naar haar thuis.
Gisteren was een beetje een saaie dag, het enige wat op het programma stond was naar een opendeur van de school van father Mathew gaan. We komen daar aan ,alle hoofden draaien zich om naar mij en ik word direct naar voren geduwd, ik krijg een soort van ereplaats in een zetel naast de bisschop. Waar iedereen me nob beter kan bekijken maar waar ik ook de show heel goed kon zien.
De kinderen van de school deden allemaal traditionele dansen van india, heel mooi om te zien, niet te vergelijken met opendeurdagen in België.
Nadien ging alle priesters en alle nonnekes koffie en thee drinken, ik mocht mee en werd weer bij die bisschop gezet van voor aan een tafel , terwijl al de rest stond :s heel ongemakkelijk , vooral omdat ik die thee niet lust en da dus kei hard opviel dat ik niet aant drinken was ( zit ook veel te veel suiker in, dus ik heb een reden om die niet te drinken ;) ) .
Even later kwamen alle leerlingen mij een hand geven, een babbeltje slaan, gewoon naar mij kijken of wilden ze samen met mij op de foto. Ik voelde me bijna een celebritie, jij bent de eerste buitenlander die we ooit gezien hebben!
Nadien ging ik samen met Justin terug naar het centrum op zijn motor ( ja , alle priester rijden hier met een motor, heel grappig) en ik mocht achterop , in dameszit! Zoals vrouwen vroeger op een paard zaten!!
Vandaag, zondag ben ik nog eens naar de market geweest, ik heb oorbellen , slippers en bindis gekocht en ik ben naar mijn naaier geweest om mijn kleedjes te gaan halen.
Nondedoeme, van een skinny broek gesproken, ik paste ze net en mijn hiel geraakte daar maar net door, laat staan mijn kuit. Blijkbaar ben ik te dik voor de Indische kleding, of heb ik een te kleine maat gekocht( ma die gaven dat aan mij) maar als ik dat morgen moet aandoen , ga ik wrs weer ferm uitgelachen worden! Ach kom, daar kan ik wel tegen. Nog even handig mss om te weten , ik heb geen geld meer op mijn belgisch nummer, ik krijg vanaf maandag hoop ik een indisch( als het dan werk, want je weet nooit met indiers) dit is : 0091 945 242 6626? Vollen bak hiernaar smsen is de boodschap!(vanaften vroegste maandag).
Ik heb allang spijt dat ik maar 1 lange broek van thuis mee heb genomen, die indische pakjes zitten zoooo slecht, dat kun je je niet voorstellen, dat is uit een soort karton(zo voelt het aan) gemaakt en is niet zacht ofzo. Ik hoop dat ik in Parish , waar ik volgende week zit ook online kan komen, anders zullen jullie tot zondag volgende week moeten wachten op een bericht!
Oh ik heb ook gevraagd of ik geen hobby kon doen hier, en toen stelde Justin dansen voor, ik direcht, oooh ja , da zou ik graag doen. En hij zou het voor mij vragen , maar ik denk, als ik telkens op een andere plaats zit, dat dat niet zal doorgaan, het zou wel heel leuk zijn, maar dat weet ik dus niet!
Ooh nog iets grappigs, toen Amal me vanuit Varanasi naar hier reed zei hij:I have something, you will like! ik dacht, wa gaan we nu krijgen? Haalt hij opeens een Hitclub 2003 boven en op de liedjes van Brahim, K3 en marco borsate hebben we onze 3 uur durende trip gereden. Nadien haalde hij een cd van madonna boven en hij zei erbij : I love this cd, except like a virgin,, dat lied vond onze brave priester maar niks J
Ik mis nog steeds heel veel van mijn hometown, maar het begint te wennen hier, nu nog hopen dat volgende week super is!
Babaaai ,
Ik laat hopelijk snel iets weten ,
Xx lies ( zoals ze me hier noemen) De foto's lukken niet, ik probeer ze op facebook ofzo te zetten
Dag iedereen, hopelijk heb ik jullie niet te lang laten wachten op dit mailtje, lastig typen, qwerty-toetsenbord,... Dus ik ben veilig aangekomen in Delhi en ben nu in het community center het heet: Rural Devolpment centre Raghopur, Athilapura, Rasra alee , da denk ik toch m ik heb dit adres net overgetypt van een emveloppe die ik hier zie liggen. Wat heb ik allemaal al meegemaakt? Echt al te veel naar mijn goesting. Om te beginnen, ik kom s nachts aan in Delhi ,word door Ephraem naar een hotel gebracht, man, Delhi is groot, jongens toch, het verkeer hier is echt niet schatten,liefst met 5 auto's naast elkaar waar eigenlijk maar plaats voorzien is voor 2 auto' s. Na eerst 6 koeien die de weg blokkeerden weg te tuuteren kom ik aan op mijn hotel. dit is echt niet het van het,maar ik veronderstel dat het wel deftig is naar indische norm. Hier en daar een zwart kort haartje in bed en wat vocht-schimmel plekken op de muur, voor de rest, deftig! ondertussen is het al bijna 3 uur snachts dus ik beslis maar te gaan slapen. De volgende morgen werd ik aangenaam gewekt door mijn buurman die vond dat het tijd was om zijn keel te legen, hij ratelde en slurpte en kuchte, walgelijk! ephraem stond om half 8 aan mijn deur. We gingen wat aan sight-seeing doen. En dat deden we ook, hij had haast man, van het red fort spoeiden we ons naar de grootste moskee van delhi, van daaruit naar de plek waar gandhi zijn laatste 144 dagen heeft doorgebracht en waar hij gedood werd en nadien naar zijn begraafplaats. Daar kreeg ik het ferm te pakken. door de drukte, al die starende mensen( ze doen alsof ik een heel fasinerend wezen ben), de geuren, het eten,de warmte, door iedereen die rond mij komt staan en allemaal verwachten dat ik geld of eten ga uitdelen. Door 1 van die dingen werd ik plots heel misselijk, ( het kan ook aan de indische rijstijl van Ephraem gelegen hebben) ik gloeide ,zo heet kreeg ik het en toen ik aan Epraem vroeg 'could you stop for a minute?' wist ook hij hoe laat het was, hij stopte de auto , ik spurtte naar de dichtsbijzijnde boom en ledigde daar mijn maaginhoud. En jawel, alweer was ik een bezienszwaardigheid voor al die indiers, niet het gezelligste moment. Later nam ik de trein naar varanasi ,14 uur in de trein die vreemd genoeg voorbij vlogen. In varanasi zerd ik door amal met bloemen opgehaald en hij heeft me over een rotweg (mijn gat doet er nog pijn van) naar een 3-uur-rijden-verwijderd dorpje gebracht. hier ben ik ook vriendelijk onthaald, heb mijn slaapkamer toegewezen gekregen( mijn matras is even dik als het matje dat je in een tuinstoel vindt) en ze zijn samen met mij naar de market geweest , hier heb ik 2 indische pakjes (kledij) gekocht ( ik had er al 1 gekocht in delhi) de kunst hier is om te kunnen afbieden, zo heb ik bijvoorbeeld mijm kleding gekocht voor 350 roepie, terwijl ze er eerst 6000 roepie voor vroegen. Ik heb samen met Amal mijn verblijf hier eenbeetje gepland, yes ik ga samen met hem naar Nepal, de himalaya bezoeken, naar agra, de taj mahal bewonderen, naar calcutta en naar nog andere plekken, ik hou jullie op de hoogt , ik probeer ookvoor foto's te zorgen, dit zal wel nog even duren. ik moet wel zeggen dat ik iedereen echt hard mis, dit had ik nooit gedacht, nog nooit van mijn leven heimwee gehad, en jawel,momenteel heb ik er af en toe last van , ik hoop dat het nog beter gaat gaan,zodra ik iederen beter leer kennen.
tot een volgend verslag, oh ja, ik heb ook al apen gezien
en voor diegene die schrik heben , de aanslagen in mumbai zijn ver weg van mij, maar ik heb er al van gehoord
Dag iedereen! Wie weet zijn jullie wel benieuwd hoe het met me gaat daar in dat verre India? Haha , dan heb ik voor jullie de perfecte oplossing te bieden...www.bloggen.be/liselotteinindia...
Ik probeer zo vaak mogelijk wilde avonturen, spannende verhalen, sluimerende gedachten, sensationele belevenissen en krankzinnige momenten neer te pennen. Hopelijk heb ik ook snel door hoe ik hier foto's bij moet zetten, dan zien jullie allemaal hoe mager of hoe dik ik word, hoe vuil en vettig ik er ginder ga uitzien! Oh ja, de stad waar ik dichtbij zit heet Varanasi, de moeite om in te typen op youtube. veel plezier ermee
Ook kreeg ik een bloemenkrans, echt lief van Amal dat hij zoveel moeite voor mij doet !
