Ja, zoals voorspeld kon ik deze week niet aan internet geraken, internet??? Er was zelf geen elektriciteit, ok, niet overdrijven, 2 uur per dag hadden we elektriciteit,idd niet de moeite.
Maar wat heb ik nu allemaal beleefd, een heleboel, ik heb India op een helemaal andere manier leren kennen. Toeristen zullen dit India nooit te zien krijgen als ze de gidsen volgen.

Ik verbleef bij nonnekes in Hardia, een pittoresk klein dorpje .(vergelijk het met het kleinste dorp of gehucht dat je kent en neem daar 1/4^e van)
Elke dag ging ik met een zuster mee naar een van de dorpjes die hier in de buurt lagen om ‘educatie’ te geven. Je zou je deze dorpjes echt niet kunnen voorstellen, op mijn space staan de volgende foto’s waar je er een beeld van krijgt. Denk aan de tijd van Jezus en hoe de dorpjes er toen moeten hebben uitgezien, zoiets ongeveer was het. Miljoenen kleine kinderen lopen er rond, met nog kleinere kinderen op hun arm.Ze zouden echt schoolplicht moeten invoeren, al die kinderen (vnl meisjes) krijgen echt geen kans op educatie en op een behoorlijk leven.

De zuster gaf telkens les over AIDS, hygiëne van het huis en van het kind(hier is echt een lak aan), bepaalde ziektes, vnl geslachtziektes, opvoeding van het kind,…, zoveel dat je je maar kan voorstellen.

Ook ik heb mijn bijdrage hier geleverd, in het begin zat ik er gewoon bij , als stille plant die niks verstond en onozel naar iedereen zat te lachen. De mensen waren altijd bijzonder geïnteresseerd naar mij en naar mijn leven en stelde me vele vragen. Ze hadden graag dat ik ook iets zou vertellen.Dus nadien vroeg ik aan de zuster of ik ook een les mocht geven. Ze stemde direct in en vroeg waarover, euhm, zowat ALLES is anders in België en India dus het was moeilijk een onderwerp te vinden waar zij iets aan hadden en waar ik iets over wist. Bijvoorbeeld, eten , daar weet ik veel over (voedingsdriehoek) maar leg zoiets uit aan mensen die alleen rijst eten en melk drinken, waar er geen geld is voor iets anders! Uiteindelijk besliste ik AIDS te pakken, dat is overal hetzelfde en India is het 3^e land waar aids in zulke grote nummers voorkomt. Dit lukte me heel goed en de volgende dag heb ik de zusters en de dorpjes mijn kennis over ergonomie en rughygiëne gedeeld, hier hadden ze nog nooit iets over gehoord en de mensen hebben er heel veel rugklachten (heel logisch als je ziet hoe ze hun zwaar werk op een fout manier doen voor hun rug!) De zuster vertaalde mijn engels dan naar Hindi, best lastig werken omdat de mensen ook vele vragen hebben en die moeten dan ook steeds vertaald worden, of de zuster beantwoord ze zelf om er sneller vanaf te zijn.

Dat wat betreft mijn stage, voor de rest kan ik zeggen dat ze hier heeeel veeel bidden. s’Morgens staan ze om 5 uur op, om tot 7 uur te bidden( mijn kamer lag naast de kapel, lastig) dan bidden ze rond 14.00 uur nog eens en van 17.00 tot 19.30 ook nog eens en pakt nog een laatste keer voor het slapengaan. Ik vertelde dat ik gedoopt ben en mijn comunnie heb gedaan maar dat ik niet naar de kerk ga. Dat kon er bij hun niet in , ze probeerde me met alles te overtuigen om toch maar te bidden, een kerkganger te worden(liefst zuster, ze vroegen het me wel 3 keer en hebben me zelfs een informatie brochure meegegeven voor als ik van gedacht zou veranderen) en papa, ik moest aan u vragen waarom wij niet naar de kerk gaan , weet jij het ? J.

s’Morgens komen hier een 40-tal kinderen een uurtje les volgen, dit geeft een andere zuster, het is wat extra voor diegene die naar school gaan , en de enige educatie voor vele van de kinderen, die niet naar school kunnen. s’Avonds vertelde ik aan de zusters dat thuis mijn hobby toneel is en zij direct:  ooooh , dan moet je de kinderen een stuk leren spelen, dus de volgende morgen ik die kinderen een toneeltje laten spelen (met vertaling uiteraard) ik heb ze het verhaal van de geboorte van jezus laten spelen(om de nonnekes wat te plezieren J). Als de zuster niet naar de dorpjes gaat, zit ze in het health center, hier komen allerlei zieke patiënten naartoe voor een diagnose en medicatie. Voor de banale ziektes zoals een verkoudheid of een griep is dit iets heel goed, de zuster weet welke medicatie ze moet geven en kan die ook geven, nergens anders is er in de buurt een apotheek of dokter.

Maar aangezien er nergens een dokter is, komt iedereen hiernaartoe, mensen met incontinentie en beginnende dementie ook, voor dementie is er medicatie , maar die heeft de zuster niet en voor incontinentie is er niets dus wat doet de zuster dan? Een injectie van vitamines, elke patiënt die ze niet kan genezen( het zijn er heel wat) krijgen wat extra vitamine, een soort placebo dus. Ik weet niet wat ik er van moet denken, ik ga zeker niet met alles wat ze hier doet akkoord, maar wie ben ik om haar op die fouten te wijzen. Af en toe doe ik dit wel , zo wou ze een jongetje die een wond had aan zijn hoofd ook een injectie geven. Ik vroeg haar, wat voor nut heeft dit dan? Zij zei, het zal wel helpen om te genezen, en hup die spuit in zijn poep, in plaats van dat degelijk te ontsmetten smeert ze er wat rode bessen creme in en de jongen wordt naar huis gestuurd. Vaak weet de zuster het zelf ook niet goed wat ze moet doen, en dan kijkt ze naar , zo van , kun jij mij helpen? De patiënt zit dan ook zo heel hoopvol naar mij te staren:’dat is iemand van het westen, die komen ons helpen’ ze snappen echt niet dat ik hiernaartoe kom om bij te leren!

 Soms heb ik het er echt lastig mee, langs de andere kant is dit wel de enige manier dat deze mensen ooit aan gezondheidszorg zullen komen. S’Avonds hebben we telkens serieuze gesprekken over de dingen die fout lopen hier in India, hehe, dan voel ik me heel volwassen J.

We gaan vaak met de fiets naar de dorpjes, dit vind elke Indiër het vreemdste wat ze ooit gezien hebben. 1, een nonnekes en een blanke samen is op zich al heel grappig, 2, vrouwen fietsen hier nooit, dat mogen ze niet, ze verschieten er dan ook van dan dit zo vlot lukt bij mij. Complimenten dat ik daarover krijg, ‘Oh, je fietst zo mooi, zo goed, zo vlot!’

Nog iets lastig in India, iedereen is hier een kop kleiner dan mij, met als gevolg dat alle spiegels heel laag hangen,ik moet altijd door mijn knieën gaan om iets te zien te krijgen.

En nog iets lastig, op de foto’s zul je het wel zien, die smog hier, nondedomme toch, nooit frisse lucht , echt nooit!

Oh ja, ik heb een olifant gezien, hij liep gewoon langs onze jeep voorbij toen we naar een verder gelegen dorpje reden!(nee , niet op een bal) Ook zijn er ontelbaar veel knappe mannen, wie me niet gelooft moet maar naar hier komen. In de grote steden had ik ze nog niet gezien, maar hier in de kleine dorpjes, ja ze mogen er wel wezenJ (toch niks voor mij, wees niet bang Stef J) Ik heb er jammer genoeg nog geen foto van durven nemen, maar dat komt nog wel , er zijn er toch veel!

tot de volgende keer, zondag moet ik naar een gehandicaptendag, geen idee wat dat moet voorstellen , maar ik zal wel weer (dankzij mijn huidskleur) een geeerde gast zijn ,geloof ik
babaaai

foto's lukken weeral niet, ik laat het weten wanneer het wel lukt

05-12-2008, 00:00 geschreven door liselotte