Deze week heb ik in Rasulpur doorgebracht, Na eerst veel verwarring rond 'waarom ben je hier?' en 'Het is te koud, er is nu geen werk'. Heb ik me toch duidelijk kunnen maken en is mijn stageweek kunnen starten. Ik heb weer verschillende dorpjes bezocht waar ze me telkens weer met open armen ontvangen, ik kreeg weer juwelen en veel eten. Dit keer reden we telkens naar de dorpjes op een scooter, ik bij een nonneke achterop, en gas dat da menneke gaf haha Er was hier een klein 'ziekenhuisje', bij gebrek aan een ander woord, waar ik ook gewerkt heb. s'Morgens als het te koud was om naar de dorpjes te gaan gaf ik hier aan kleine babytjes vaccinaties. Ik heb dit in Belgie nog nooit gedaan maar na eerst een aantal keer te observeren, de theoretische uitleg te vragen aan een zuster heb ik toch ook een paar kleintjes een spuit in hun poepjes mogen zetten. Ze hebben hier niet echt een vaste hoeveelheid van hoeveel cc ze precies geven, nee er moet een wit bobbeltje op de huid van het kindje komen en dan is alles in orde . Ook kwamen hier gewoon veel zieke patienten binnen die de zusters dan onderzochten en hun medicatie geven. Al die nonnen zijn gewoon verpleegsters of vroedvrouwen maar die doen het werk van een dokter! Zo anders dan bij ons. Die weten zo veel. Dit ziekenhuisje stond vooral bekend voor de opvolging van de vaccinaties voor de kindjes, slangenbeten en bevallingen. De ene bevalling na de andere hier, er ging geen dag voorbij dat er geen 2 of 3 kinderen geboren zijn daar. Ook dat heb ik dus kunnen meemaken. Er kwam een zwangere vrouw binnen , bloeddruk genomen en dan werd ze onderzocht of ze klaar was om te bevallen. Ik heb met een prehistorisch instrument naar de hartslag van het kindje mogen luisteren ( ik hoorde niks!) en nadien vroeg de zuster me of ik ook eens wou voelen hoeveel opening de vrouw al had. Ik dacht kom maar op met die ervaring! Handschoen aan en ik ma voelen, best vreemd als je niet weet wat je moet verwachten en ineens een hoofdje van een kind voelt! De vrouw was duidelijk klaar om te bevallen , ze kreeg nog een 'lavement' heir noemen ze dat soapwater, omdat dat ook niks anders is dan wat warm water met zeep dat ze in die vrouw haar darmen laten vloeien. Ik betwijfel ook of die buis die ze daarvoor gebruiken ooit word gereinigd, telkens wordt dat opnieuw gebruikt Ook alles wat hier steriel zou moeten zijn is alles behalve steriel! Dan werd haar water gebroken door een schaar !! het spoot er langs alle kanten uit, het meisje dat de bevalling deed heel haar kleren nat . Een paar keer persen en het kind was al geboren. Navelstreng werd doorgeknipt en ze pakken dat kind met 1 hand aan haar voeten vast, dragen dat ondersteboven weg en slagen een paar keer hard op da ruggetje, ik denk niet dat dat in belgie ook zo gedaan wordt . Na al de rest van de verzorging willen ze het meisje aan de schoenmoeder geven , en die wil da niet aanpakken!! Die is zo kwaad dat het weeral een meisje is ( het vierde meisje). De moeder van het kind is ook enorm ongelukkig met haar, een meisje betekend een bruidschat en meisjes zijn vooral bij de arme bevolking niks waard! Ik was geshockeerd, ocharme da kind.
Ik heb ook weeral eens een mis bijgewoond, ma dit keer was het iets speciaals. Een familie had de priesters en de nonnekes uitgenodigd bij hun thuis om een eucharistieviering bij hun thuis door te brengen, dat gebeurt hier wel vaker. Ik ging mee omdat ik niet wist hoe dat eraan toe zou gaan. Daar aangekomen werden we warm verwelkomd, Iedereen wou mijn hand weer vasthouden en naast mij komen zitten :) We kregen allerlei zoetigheden aangeboden die ik dankzij mijn diabetes kan afslaan Ze wilden mijn haar met behendi kleuren en vertelde me dat het dan mooi bruim zou worden , jeah jeah, knal oranje denk ik ja, dus ook dat aanbod heb ik afgeslagen. Daarna begaven we ons naar de 'kerk'. Een hutje van stro was het! Ik voelde me net maria en jozef die naast jezus zaten. Daar zaten we dan met wel 20 man in een hut van stro op stro, omdat dat warm is, te luisteren naar de pastoor. Ik verstond er niks van maar de miswijn smaakte me wel Deze week was wel de minste tot nu toe, niet de allervriendelijkste nonnekes en ook niet zoveel geleerd als anders, hoewel,niet overdrijven , mijn kennis is wel wat vergroot
nog wat algemene India weetjes: - de bedden zijn hier klein , aangezien de mensen hier klein zijn. Als ik met mijn voeten de onderkant van het bed raak heb ik een 2 tal cm over aan de bovenkant - record aantal mensen op een scooter dat ik gezien heb = 6, 3volwassene, 3 kinderen - record aantal mensen in een jeep = 25 - arranged marriage ( wat is de nederlandse term hiervoor, gearrangeerd huwelijk? ) is hier de normale gang van zaken, meisje moeten niet van een Liefdeshuwelijks, zoals ze onze huwelijken noemen, weten en laten alles plannen door de ouders. -bijna al de (arme) vrouwen hier hebben anemie, de (arme) kinderen hier hebben vaak wormen. eten: - De Indische vrouwen doen over hun leeftijd zoals de Belgische vrouwen over hun gewicht doen, dit is een groot geheim! Best wel lastig want ik vind dat interessant om te weten maar telkens ik dat vraag krijg ik daar geen antwoord op. - Iedereen vindt het razend boeiend om te weten hoeveel alles dat ik heb kost. Dikwijls krijg ik de vraag , hoeveel kost dat en hoeveel kost dit ? -s'Morgens : ciabatti met kikkererwten in een sausje , geregeld een ei en een glas warme verse buffelmelk - s'Middags : rijst met dahl(waterige saus0 + groenten welke groeten? bloemkool ,erwten, bonen, wortelen, ajuin een bladgroenten en dan nog typisch indische die we in belgie niet hebben en als ik geluk heb ongeveer 1 keer per week een klein stukje vlees - s'Avonds : of rijst met groenten of ciabatti met groenten en soep
. 
Ook alles wat hier steriel zou moeten zijn is alles behalve steriel!
.
