WAAAAAH ok , ik word helemaal gek van de internetverbinding hier, ik had net echt en super lange tekst geschreven en ineens (omdat het internet wegvalt) is die verdwenen. ik probeer alles te schrijven wat ik net geschreven heb. Ik wou nog wat over mijn weekend vertellen, zaterdag was het sinterklaas en aangezien ze dat hier niet vieren ben ik maar naar market geweest en heb ik 2 mini reepjes chocolade gekocht( had ik geweten dat ze zo klein waren, had ik er wel 10 gekocht). Ik heb Ruby (iemand die hier werkt) geholpen met de versiering voor Fr. Mathew zijn verjaardag. Ze vroeg aan mij of ik ervaring had met schilderen, ik zei: ja een heleboel, op school leren we dat in Belgie( ik heb er niet bij verteld dat ik er absoluut geen talent voor heb maar kom ervaring heb ik wel). Dus wat moest ik doen, met stift lelijke tekeningen inkleuren( heb je hier ervaring voor nodig?) Al de rest die ook aan het kleuren was moest naar mijn tekening komen kijken om te zien hoe goed ik het wel niet deed, man, en dat was lelijk!!!
s'Avonds heb ik kennis gemaakt met een oude priester die gefascineerd door mij geraakte, hij keek naar mij op vertelde hij, hoeveel moed ik wel niet had en hoe een mooie lach ik wel niet had , en noem maar op. Ook was er een zanger en een zangeres aanwezig bij ons avondeten en na lang aandringen van ons zongen ze samen een lied. Iets heel speciaals, zoiets had ik nog nooit gehoord dus ik weet ook niet goed of ik het wel mooi vind. Nadien vroeg iedereen aan mij of ik geen lied uit Belgie wilde zingen, dus ik zet mijn keel open en zong :'Lang zal ie leven' en 'een streepje zon' , iederen was van die kerkelijke liedjes aant zingen dus ik vond dat het wat tijd was voor wat 'ambiance'. Oh ze zeiden trouwens dat ik een goede stem had, dat is wat anders dan thuis, waar ze het haten als ik aan het zingen ben :) goed voor mijn ego! Nadien vroeg de priester mij nog of ik 'the one' al ontmoet heb, trots kon ik hem zeggen: jaja, die wacht op mij in Belgie, waarop hij zei:' I envie him, I am a priest but I feld in love with you' weeral een mannenhart dat smolt voor mijn charmes :)
Wat ze hier allemaal heel vreemd vinden zijn mijn sproeten , al heel dikwijls hebben ze mij gevraagd wat dat is en dan trokken ze er zo'n gezicht bij van 'Is dat besmettelijk ?'.Als ik dan vertelde dat dat de structuur van mijn huid is, dat meerdere mensen is Belgie dat hebben en dat dat iets is waarmee ik ben geboren schamen ze zich en zeggen ze snel:'oh, but you are beautifull'.
Ik word nog een beetje zot van al die katholieke rondom mij, zo veel dat ze hier bidden. s'Morgens, s'avonds, voor en na het eten en telkens ze in de auto stappen( dit is wel echt nodig , want man het verkeer is hier gevaarlijk en de wegen zijn barslecht).
Deze week blijf ik in Raghopur stage doen, in de dorpjes hierrond ga ik social work en community health doen. Ik ben heir niet zo heel graag dus das een tegenvaller, maar ik kan vaker op internet en af en toe zal ik hier misschien een warme douche hebben dus da is dan weer een meevaller. Ik zal hier van de week dus nog wel iets schrijven in verband met mijn stage, tot dan
oh ja , ik heb sinds vorige week ook indisch telefoonnummer , het vorige dat hierop staat is niet het juiste dit wel: 00919 919 614 008 Indien je van plan was een berichtje te sturen of te bellen , mag dat altijd op dit nummer:
Ooh nee, ik heb net de bureau waar ik achter zit kapot gedaan, ik leunde zo op da tafeltje waar het toetsenbord opstond en da is eraf gekrakt :-s Lap , kan ik me weer gaan verontschuldigen, ik hoop dat ze niet kwaad worden
Ja, zoals voorspeld kon ik deze week niet aan internet geraken, internet??? Er was zelf geen elektriciteit, ok, niet overdrijven, 2 uur per dag hadden we elektriciteit,idd niet de moeite. Maar wat heb ik nu allemaal beleefd, een heleboel, ik heb India op een helemaal andere manier leren kennen. Toeristen zullen dit India nooit te zien krijgen als ze de gidsen volgen.
Ik verbleef bij nonnekes in Hardia, een pittoresk klein dorpje .(vergelijk het met het kleinste dorp of gehucht dat je kent en neem daar 1/4e van) Elke dag ging ik met een zuster mee naar een van de dorpjes die hier in de buurt lagen om educatie te geven. Je zou je deze dorpjes echt niet kunnen voorstellen, op mijn space staan de volgende fotos waar je er een beeld van krijgt. Denk aan de tijd van Jezus en hoe de dorpjes er toen moeten hebben uitgezien, zoiets ongeveer was het. Miljoenen kleine kinderen lopen er rond, met nog kleinere kinderen op hun arm.Ze zouden echt schoolplicht moeten invoeren, al die kinderen (vnl meisjes) krijgen echt geen kans op educatie en op een behoorlijk leven.
De zuster gaf telkens les over AIDS, hygiëne van het huis en van het kind(hier is echt een lak aan), bepaalde ziektes, vnl geslachtziektes, opvoeding van het kind, , zoveel dat je je maar kan voorstellen.
Ook ik heb mijn bijdrage hier geleverd, in het begin zat ik er gewoon bij , als stille plant die niks verstond en onozel naar iedereen zat te lachen. De mensen waren altijd bijzonder geïnteresseerd naar mij en naar mijn leven en stelde me vele vragen. Ze hadden graag dat ik ook iets zou vertellen.Dus nadien vroeg ik aan de zuster of ik ook een les mocht geven. Ze stemde direct in en vroeg waarover, euhm, zowat ALLES is anders in België en India dus het was moeilijk een onderwerp te vinden waar zij iets aan hadden en waar ik iets over wist. Bijvoorbeeld, eten , daar weet ik veel over (voedingsdriehoek) maar leg zoiets uit aan mensen die alleen rijst eten en melk drinken, waar er geen geld is voor iets anders! Uiteindelijk besliste ik AIDS te pakken, dat is overal hetzelfde en India is het 3e land waar aids in zulke grote nummers voorkomt. Dit lukte me heel goed en de volgende dag heb ik de zusters en de dorpjes mijn kennis over ergonomie en rughygiëne gedeeld, hier hadden ze nog nooit iets over gehoord en de mensen hebben er heel veel rugklachten (heel logisch als je ziet hoe ze hun zwaar werk op een fout manier doen voor hun rug!) De zuster vertaalde mijn engels dan naar Hindi, best lastig werken omdat de mensen ook vele vragen hebben en die moeten dan ook steeds vertaald worden, of de zuster beantwoord ze zelf om er sneller vanaf te zijn.
Dat wat betreft mijn stage, voor de rest kan ik zeggen dat ze hier heeeel veeel bidden. sMorgens staan ze om 5 uur op, om tot 7 uur te bidden( mijn kamer lag naast de kapel, lastig) dan bidden ze rond 14.00 uur nog eens en van 17.00 tot 19.30 ook nog eens en pakt nog een laatste keer voor het slapengaan. Ik vertelde dat ik gedoopt ben en mijn comunnie heb gedaan maar dat ik niet naar de kerk ga. Dat kon er bij hun niet in , ze probeerde me met alles te overtuigen om toch maar te bidden, een kerkganger te worden(liefst zuster, ze vroegen het me wel 3 keer en hebben me zelfs een informatie brochure meegegeven voor als ik van gedacht zou veranderen) en papa, ik moest aan u vragen waarom wij niet naar de kerk gaan , weet jij het ? J.
sMorgens komen hier een 40-tal kinderen een uurtje les volgen, dit geeft een andere zuster, het is wat extra voor diegene die naar school gaan , en de enige educatie voor vele van de kinderen, die niet naar school kunnen. sAvonds vertelde ik aan de zusters dat thuis mijn hobby toneel is en zij direct:ooooh , dan moet je de kinderen een stuk leren spelen, dus de volgende morgen ik die kinderen een toneeltje laten spelen (met vertaling uiteraard) ik heb ze het verhaal van de geboorte van jezus laten spelen(om de nonnekes wat te plezieren J). Als de zuster niet naar de dorpjes gaat, zit ze in het health center, hier komen allerlei zieke patiënten naartoe voor een diagnose en medicatie. Voor de banale ziektes zoals een verkoudheid of een griep is dit iets heel goed, de zuster weet welke medicatie ze moet geven en kan die ook geven, nergens anders is er in de buurt een apotheek of dokter.
Maar aangezien er nergens een dokter is, komt iedereen hiernaartoe, mensen met incontinentie en beginnende dementie ook, voor dementie is er medicatie , maar die heeft de zuster niet en voor incontinentie is er niets dus wat doet de zuster dan? Een injectie van vitamines, elke patiënt die ze niet kan genezen( het zijn er heel wat) krijgen wat extra vitamine, een soort placebo dus. Ik weet niet wat ik er van moet denken, ik ga zeker niet met alles wat ze hier doet akkoord, maar wie ben ik om haar op die fouten te wijzen. Af en toe doe ik dit wel , zo wou ze een jongetje die een wond had aan zijn hoofd ook een injectie geven. Ik vroeg haar, wat voor nut heeft dit dan? Zij zei, het zal wel helpen om te genezen, en hup die spuit in zijn poep, in plaats van dat degelijk te ontsmetten smeert ze er wat rode bessen creme in en de jongen wordt naar huis gestuurd. Vaak weet de zuster het zelf ook niet goed wat ze moet doen, en dan kijkt ze naar , zo van , kun jij mij helpen? De patiënt zit dan ook zo heel hoopvol naar mij te staren:dat is iemand van het westen, die komen ons helpen ze snappen echt niet dat ik hiernaartoe kom om bij te leren!
Soms heb ik het er echt lastig mee, langs de andere kant is dit wel de enige manier dat deze mensen ooit aan gezondheidszorg zullen komen. SAvonds hebben we telkens serieuze gesprekken over de dingen die fout lopen hier in India, hehe, dan voel ik me heel volwassen J.
We gaan vaak met de fiets naar de dorpjes, dit vind elke Indiër het vreemdste wat ze ooit gezien hebben. 1, een nonnekes en een blanke samen is op zich al heel grappig, 2, vrouwen fietsen hier nooit, dat mogen ze niet, ze verschieten er dan ook van dan dit zo vlot lukt bij mij. Complimenten dat ik daarover krijg, Oh, je fietst zo mooi, zo goed, zo vlot!
Nog iets lastig in India, iedereen is hier een kop kleiner dan mij, met als gevolg dat alle spiegels heel laag hangen,ik moet altijd door mijn knieën gaan om iets te zien te krijgen.
En nog iets lastig, op de fotos zul je het wel zien, die smog hier, nondedomme toch, nooit frisse lucht , echt nooit!
Oh ja, ik heb een olifant gezien, hij liep gewoon langs onze jeep voorbij toen we naar een verder gelegen dorpje reden!(nee , niet op een bal) Ook zijn er ontelbaar veel knappe mannen, wie me niet gelooft moet maar naar hier komen. In de grote steden had ik ze nog niet gezien, maar hier in de kleine dorpjes, ja ze mogen er wel wezenJ (toch niks voor mij, wees niet bang Stef J) Ik heb er jammer genoeg nog geen foto van durven nemen, maar dat komt nog wel , er zijn er toch veel! tot de volgende keer, zondag moet ik naar een gehandicaptendag, geen idee wat dat moet voorstellen , maar ik zal wel weer (dankzij mijn huidskleur) een geeerde gast zijn ,geloof ik babaaai
foto's lukken weeral niet, ik laat het weten wanneer het wel lukt
ik heb al veel te vaak hier foto's proberen te uploaden maar dit werkt voor geen meter, ik heb er 2 opgekregen ,deze kan je vinden op mijn facebook-pagina, verwacht er niet te veel van , het zijn maar 2 foto's :) uiteindleijk het ik op mijn space ook wat foto's kunnen zetten, dit ging sneller, dus voortaan vind je de foto's hier :http://liselottej.spaces.live.com/default.aspx
Nu ik toch aan het typen ben zal ik snel iets verder schrijven. IK HAAAT de muggen hier, ik heb momenteel wel 20 muggenbeten waarvan meer dan de helft op mijn voeten , ver schrik ke lijk !!! Ik haat ook het hoofdgeschud van de indiers hier, ik begrijp nooit wat ze bedoelen, ik vroeg hun wat het betekend en het is zoiets tussen ja en nee in, ja wa bent ge daar nu mee, als je iets vraagt , wil je een duidelijk antwoord, dat krijg je hier niet zo. Zelf hebben ze daar geen last van,ze weten altijd wat de andere bedoelt, ik ga er meestal vna uit dat ze ja zeggen maar het niet zeker weten of mij maar half begrepen hebben :) Oh ik ben gisteren ook naar een staats hospitaal geweest, afschuwelijk! super klein , super vies en onhygienisch, het stonk daar naar verf of vernis of een mengeling daarvan, de apotheker deed zich voor als hoofdarts en zoveel meer, ik heb 1 bed gezien , voor de rest zitten ze op de grond,man man man , daar wil je absoluut niet terecht komen. Aangezien het vandaag zondag is, was het mistijd, oeps wekker niet gezet, dat doe je niet op een zondag :) , dus werd ik wakker van de nonneks die aant zingen waren, best wel mooi. morgen word ik naar een ander, nog kleiner dorpje gebracht en zondag ben ik hier terug, dan vertrek ik denk ik weer naar een ander dorpje, ik ga veel kennis moeten maken en terug afscheid moeten nemen vrees ik. Oh nog iets voor mijn klasgenoten: de leuze van Diocese of Varanasi, social welfcare society, de instelling waar ik bij ga werken is : " EMPOWER PEOPLE - TRANSFORM SOCIETY , haha , aan empowerment ga ik deze stageperiode dus niet te kort komen,
Aangezien ons mama en onze papa zovele vragen hebben, zet ik hier nog maar iets op. Van stage is nog niet veel sprake, dit begint pas volgende week, dan verhuis ik ook naar Parish( zo spreek je het uit)voor 1 week daar aan community health te doen. Nadien zal je er genoeg over te horen krijgen!
Ook dit voor ons mama en papa die graag weten waar ik zit ( en voor de rest die mij een postpakket willen sturen ;)) het correct adres van dit main-house zoals ze het noemen is:
Ik ga telkens terugkomen naar dit centrum om van hieruit naar een andere plek te gaan om mijn stage te doen. Hier in dit centrum wonen father Justin en father Mathew. Beide priester, voor de rest zijn hier best wel vaak gasten(vaak andere priesters) en bedienden die hier ook blijven slapen.Rudy, een vrouw die hier heel veel regelt verblijft hier ook, maar is nu 20 dagen op vakantie naar haar thuis.
Gisteren was een beetje een saaie dag, het enige wat op het programma stond was naar een opendeur van de school van father Mathew gaan. We komen daar aan ,alle hoofden draaien zich om naar mij en ik word direct naar voren geduwd, ik krijg een soort van ereplaats in een zetel naast de bisschop. Waar iedereen me nob beter kan bekijken maar waar ik ook de show heel goed kon zien.
De kinderen van de school deden allemaal traditionele dansen van india, heel mooi om te zien, niet te vergelijken met opendeurdagen in België.
Nadien ging alle priesters en alle nonnekes koffie en thee drinken, ik mocht mee en werd weer bij die bisschop gezet van voor aan een tafel , terwijl al de rest stond :s heel ongemakkelijk , vooral omdat ik die thee niet lust en da dus kei hard opviel dat ik niet aant drinken was ( zit ook veel te veel suiker in, dus ik heb een reden om die niet te drinken ;) ) .
Even later kwamen alle leerlingen mij een hand geven, een babbeltje slaan, gewoon naar mij kijken of wilden ze samen met mij op de foto. Ik voelde me bijna een celebritie, jij bent de eerste buitenlander die we ooit gezien hebben!
Nadien ging ik samen met Justin terug naar het centrum op zijn motor ( ja , alle priester rijden hier met een motor, heel grappig) en ik mocht achterop , in dameszit! Zoals vrouwen vroeger op een paard zaten!!
Vandaag, zondag ben ik nog eens naar de market geweest, ik heb oorbellen , slippers en bindis gekocht en ik ben naar mijn naaier geweest om mijn kleedjes te gaan halen.
Nondedoeme, van een skinny broek gesproken, ik paste ze net en mijn hiel geraakte daar maar net door, laat staan mijn kuit. Blijkbaar ben ik te dik voor de Indische kleding, of heb ik een te kleine maat gekocht( ma die gaven dat aan mij) maar als ik dat morgen moet aandoen , ga ik wrs weer ferm uitgelachen worden! Ach kom, daar kan ik wel tegen. Nog even handig mss om te weten , ik heb geen geld meer op mijn belgisch nummer, ik krijg vanaf maandag hoop ik een indisch( als het dan werk, want je weet nooit met indiers) dit is : 0091 945 242 6626? Vollen bak hiernaar smsen is de boodschap!(vanaften vroegste maandag).
Ik heb allang spijt dat ik maar 1 lange broek van thuis mee heb genomen, die indische pakjes zitten zoooo slecht, dat kun je je niet voorstellen, dat is uit een soort karton(zo voelt het aan) gemaakt en is niet zacht ofzo. Ik hoop dat ik in Parish , waar ik volgende week zit ook online kan komen, anders zullen jullie tot zondag volgende week moeten wachten op een bericht!
Oh ik heb ook gevraagd of ik geen hobby kon doen hier, en toen stelde Justin dansen voor, ik direcht, oooh ja , da zou ik graag doen. En hij zou het voor mij vragen , maar ik denk, als ik telkens op een andere plaats zit, dat dat niet zal doorgaan, het zou wel heel leuk zijn, maar dat weet ik dus niet!
Ooh nog iets grappigs, toen Amal me vanuit Varanasi naar hier reed zei hij:I have something, you will like! ik dacht, wa gaan we nu krijgen? Haalt hij opeens een Hitclub 2003 boven en op de liedjes van Brahim, K3 en marco borsate hebben we onze 3 uur durende trip gereden. Nadien haalde hij een cd van madonna boven en hij zei erbij : I love this cd, except like a virgin,, dat lied vond onze brave priester maar niks J
Ik mis nog steeds heel veel van mijn hometown, maar het begint te wennen hier, nu nog hopen dat volgende week super is!
Babaaai ,
Ik laat hopelijk snel iets weten ,
Xx lies ( zoals ze me hier noemen) De foto's lukken niet, ik probeer ze op facebook ofzo te zetten
Dag iedereen, hopelijk heb ik jullie niet te lang laten wachten op dit mailtje, lastig typen, qwerty-toetsenbord,... Dus ik ben veilig aangekomen in Delhi en ben nu in het community center het heet: Rural Devolpment centre Raghopur, Athilapura, Rasra alee , da denk ik toch m ik heb dit adres net overgetypt van een emveloppe die ik hier zie liggen. Wat heb ik allemaal al meegemaakt? Echt al te veel naar mijn goesting. Om te beginnen, ik kom s nachts aan in Delhi ,word door Ephraem naar een hotel gebracht, man, Delhi is groot, jongens toch, het verkeer hier is echt niet schatten,liefst met 5 auto's naast elkaar waar eigenlijk maar plaats voorzien is voor 2 auto' s. Na eerst 6 koeien die de weg blokkeerden weg te tuuteren kom ik aan op mijn hotel. dit is echt niet het van het,maar ik veronderstel dat het wel deftig is naar indische norm. Hier en daar een zwart kort haartje in bed en wat vocht-schimmel plekken op de muur, voor de rest, deftig! ondertussen is het al bijna 3 uur snachts dus ik beslis maar te gaan slapen. De volgende morgen werd ik aangenaam gewekt door mijn buurman die vond dat het tijd was om zijn keel te legen, hij ratelde en slurpte en kuchte, walgelijk! ephraem stond om half 8 aan mijn deur. We gingen wat aan sight-seeing doen. En dat deden we ook, hij had haast man, van het red fort spoeiden we ons naar de grootste moskee van delhi, van daaruit naar de plek waar gandhi zijn laatste 144 dagen heeft doorgebracht en waar hij gedood werd en nadien naar zijn begraafplaats. Daar kreeg ik het ferm te pakken. door de drukte, al die starende mensen( ze doen alsof ik een heel fasinerend wezen ben), de geuren, het eten,de warmte, door iedereen die rond mij komt staan en allemaal verwachten dat ik geld of eten ga uitdelen. Door 1 van die dingen werd ik plots heel misselijk, ( het kan ook aan de indische rijstijl van Ephraem gelegen hebben) ik gloeide ,zo heet kreeg ik het en toen ik aan Epraem vroeg 'could you stop for a minute?' wist ook hij hoe laat het was, hij stopte de auto , ik spurtte naar de dichtsbijzijnde boom en ledigde daar mijn maaginhoud. En jawel, alweer was ik een bezienszwaardigheid voor al die indiers, niet het gezelligste moment. Later nam ik de trein naar varanasi ,14 uur in de trein die vreemd genoeg voorbij vlogen. In varanasi zerd ik door amal met bloemen opgehaald en hij heeft me over een rotweg (mijn gat doet er nog pijn van) naar een 3-uur-rijden-verwijderd dorpje gebracht. hier ben ik ook vriendelijk onthaald, heb mijn slaapkamer toegewezen gekregen( mijn matras is even dik als het matje dat je in een tuinstoel vindt) en ze zijn samen met mij naar de market geweest , hier heb ik 2 indische pakjes (kledij) gekocht ( ik had er al 1 gekocht in delhi) de kunst hier is om te kunnen afbieden, zo heb ik bijvoorbeeld mijm kleding gekocht voor 350 roepie, terwijl ze er eerst 6000 roepie voor vroegen. Ik heb samen met Amal mijn verblijf hier eenbeetje gepland, yes ik ga samen met hem naar Nepal, de himalaya bezoeken, naar agra, de taj mahal bewonderen, naar calcutta en naar nog andere plekken, ik hou jullie op de hoogt , ik probeer ookvoor foto's te zorgen, dit zal wel nog even duren. ik moet wel zeggen dat ik iedereen echt hard mis, dit had ik nooit gedacht, nog nooit van mijn leven heimwee gehad, en jawel,momenteel heb ik er af en toe last van , ik hoop dat het nog beter gaat gaan,zodra ik iederen beter leer kennen.
tot een volgend verslag, oh ja, ik heb ook al apen gezien
en voor diegene die schrik heben , de aanslagen in mumbai zijn ver weg van mij, maar ik heb er al van gehoord
Dag iedereen! Wie weet zijn jullie wel benieuwd hoe het met me gaat daar in dat verre India? Haha , dan heb ik voor jullie de perfecte oplossing te bieden...www.bloggen.be/liselotteinindia...
Ik probeer zo vaak mogelijk wilde avonturen, spannende verhalen, sluimerende gedachten, sensationele belevenissen en krankzinnige momenten neer te pennen. Hopelijk heb ik ook snel door hoe ik hier foto's bij moet zetten, dan zien jullie allemaal hoe mager of hoe dik ik word, hoe vuil en vettig ik er ginder ga uitzien! Oh ja, de stad waar ik dichtbij zit heet Varanasi, de moeite om in te typen op youtube. veel plezier ermee
