Op donderdag 1 oktober, de dag dat Meggy en Jean in het vliegtuig sprongen om 9 maanden Oceanië te gaan verkennen (amuseer jullie! en zorg goed voor elkaar é J!), trok ik voor de eerste keer sinds mn verblijf hier in Noorwegen, met twee collegas op staalname.
Er moesten twee bodemstalen worden genomen in een fjord op een kleine twee uur rijden van Tromsø, in zuidelijke richting. Aan de hand van de diersoorten die worden aangetroffen, kunnen we dan verschillende zaken afleiden, die de toestand waarin de fjord verkeert weergeven. Zoals bvb. de hoeveelheid zuurstof aanwezig in de bodem, de hoeveelheid dode organismen die neervallen op de bodem (wat dus voedsel betekent voor de bodemdieren),
We vaarden in een kleine garnaalvissersboot op een fjord die eruit zag als een spiegeltje (check de fotos op de fotowebsite). Zeeziek worden was dus totaal uitgesloten. Het feit dat je bijna rondom rond land ziet, wekt ook meer de indruk dat je op een meer vaart.
Die dag was het slechts één of twee graden boven nul, maar ik had een superdik pak gekregen, dat me beschermde tegen wind, water en koude. Eens de staalname erop zat, keerden we terug naar het dok. Bij het uitladen van de boot heb ik aan de lijve ondervonden dat het dok nogal gladdig was met een gigantische blauwe plek op mijn heup tot gevolg :s.
Op de weg terug naar Tromsø, stopten we nog even aan een groot meer dat verbonden was met een snelstromend riviertje. Één van mn collegas had zijn doctoraat over dat meer gedaan en wist een plaats waar we mogelijks paaiende zalm konden zien, maar paaien zat er die dag helaas niet in.
Vrijdagavond 2 oktober ben ik naar de onderwaterrugbytraining gegaan. *aaah* ja, inderdaad je leest het goed Één van mn collegas had me uitgenodigd op de training voor beginnelingen.
Aangezien ik me voorgenomen had bij mn komst naar Noorwegen om tegen zoveel mogelijk JA te zeggen met uitzondering van illegale dingen natuurlijk en Noorse huwelijksaanzoeken (hé meme ;)) ging ik die avond met een klein hartje de berg op naar het zwembad. Want geef toe, 'onderwaterrugby' klinkt niet als 'gaan walzen'
Het was een hele geruststelling dat ik niet de enige beginneling was. Er waren nog twee meisjes (een Noorse studente en een Amerikaanse doctoraatstudente) en één jongen (een Noor).
Misschien eerst wat meer uitleg over de sport zelf Onderwaterrugby is de enige driedimensionale sport ter wereld J en wordt gespeeld in het diepste deel van het zwembad. Er worden twee basketbalkorven (gemaakt uit staal) op de bodem van het zwembad gezet en er wordt met één bal, gevuld met zout water (die dus langzaam maar zeker zakt), gespeeld. De onderwaterrugbyspelers zijn uitgedost met duikbril, snorkel, zwemvliezen en zon kapke met oorbeschermers. En dan is het dus de bedoeling om de bal in de korf van de tegenspeler te krijgen hé Het grappigste is de keeper, die moet zo met zijn rug op de mand liggen en zo ondersteboven trappelen en op die manier doelpunten voorkomen.
Gisteren ben ik naar de tweede training geweest en nu mochten we, als beginners, eens meedoen in een matchke. Oké, ik weet, mijn conditie is niet zo goed, maar ik was echt pompaf! Doordat je onderwater beweegt, verbruik je gigantisch veel zuurstof, dus moet je vaak naar boven komen om te ademen. Maar je mag daar niet te lang blijven anders kan je gewoon niet deelnemen aan het spel. Ze raden aan twee keer ademen en dan weer duiken *crazy*. Ik had ook redelijk wat last van mijn oren. Het zwembad is 3,6m diep, dus je moet constant proberen je trommelvliezen te doen klakken naar buiten om zo de druk te compenseren. Na de eerste training had ik dan ook gigantisch veel hoofdpijn, maar vandaag voel ik niets. Je moet er wat aan wennen denk ik. Wat ik wel heb, zijn blauwe plekken, deze keer op mijn arm en been en mijn voeten liggen helemaal open van die zwemvliezen :s Ze hebben me verteld dat ik vijf keer moet gaan trainen en als ik het dan nog niet tof vind, dan mag ik stoppen.
Vandaag is het mijn lievelingsweer: zeer heldere hemel en lichtjes vriezen. Kristine en ik gingen normaal vandaag de berg op gaan en een sneeuwman maken. Kristine is helaas een beetje ziek, dus hebben we dat noodgedwongen moeten uitstellen.
Om dat te compenseren ben ik daarom naar Prestvatnet gegaan. Dit meer ligt ongeveer in het midden van het eiland, niet zo ver van mn kot (check ook de fotos). Daarna ben ik doorgewandeld naar Elverhøy kirken. Het kerkje was helaas niet open, maar ik heb mij daar toch een kwartiertje in de zon gezet, genietend van het mooie uitzicht.
Vanavond ga ik naar een concert van een symfonisch orkest gaan luisteren in de Ishavskatedralen!! Na het concert heb ik ook afgesproken met de fagottiste en de hoboïst. Zij gaan mij nl. helpen om in het harmonie orkest van Tromsø mee te spelen. Ondertussen heb ik ook afgesproken met een meisje van de onderwaterrugby die saxofoon speelt in het orkest van de universiteit om woensdag samen naar de repetitie te gaan. Het ziet er dus naar uit dat ik wel ergens een plaatsje zal vinden in een orkest hier.
Verder voel ik mij al goed thuis op mijn werk. Volgende week ga ik vooral labowerk doen, zo blijft het allemaal zeer gevarieerd en dat vind ik zeer positief!
Ha det!
Lies met een snicker in de hand (bedankt voor de bevoorrading frimato!)
Sinds mijn laatste berichtje is er vanalles veranderd in Tromsø, daarmee bedoel ik vooral landschappelijk J. Want ja beste mensen, sneeuw in Tromsø is een feit!!!
Deze morgen heb ik naar mijn werk gewandeld in de sneeuw. Helaas blijft het nog niet liggen, maar het sneeuwpakket op de berg, die ik zie uit mijn livingraam, verdikt met de dag!
Vanaf nu heb ik altijd een labello bij de hand, draag ik zeer lange sokken en ligt mijn thermisch ondergoed standby. *Leve de winter*
Kristine (mijn roomie) en ik hebben afgesproken om zondag een sneeuwman te maken J. Als de sneeuw tegen dan nog niet blijft liggen aan onze voordeur, betekent dat een fikse wandeling de berg op, helemaal tot aan de sneeuwgrens. Ik denk dat die nu op zon 200-250m hoogte ligt goed voor mijn conditie en mijn kuitspieren dus!
Afgelopen maandag was het supermooi weer hier, koud, maar helder. Daarom besloot ik om na mijn werk er nog eens op uit te trekken. Waarom niet eens checken hoe lang het eiland is waar ik op woon Gezien het tegenwoordig al rond 19u30 pikkedonker is, besloot ik om naar het zuidwesten te gaan. Van de plaats waar ik woon is dit nl. de kortste afstand tot de punt van het eiland.
Na een goed halfuurtje wandelen door extreem rustige straatjes (in vergelijking met België) en langs uitsluitend houten huizen (enkel bedrijven of appartementsgebouwen blijken hier van steen te zijn), kwam ik aan op het zuidwestelijke rotsstrand.
Wederom viel mijn mond open van verbazing. De uitzichten hier, de bergen met de fjord, zijn gewoonweg fenomenaal! Nog eens wat anders dan het uitzicht van op de Poelberg of van op Aarsele Hoge. Check zeker eens de fotos.
Ik heb trouwens tussen de rotsen, zeer grote zee-egel overblijfselen gevonden. Meeuwen slaan die daar wellicht kapot. Ook heb ik minstens drie verschillende soorten zeewier en dikke zeepokken kunnen constateren. Tot zover het biologisch nieuws.
Morgen is terug een grote dag voor mij, ik ga namelijk veldwerk doen. In mijn branche betekent dit dus: gaan varen. Vandaag heb ik een anti-koude en waterdichte overal gekregen met stevige laarzen om morgen op een redelijk grote vissersboot stalen van o.a. de zeebodem te nemen. Morgen of overmorgen laat ik zeker in geuren en kleuren (voor zover dit technisch mogelijk is) weten hoe ik de Noorse wateren al dan niet heb getrotseerd.
Verder wil ik nog onder de rubriek voeding het volgende kwijt: (het begint stilletjes aan een vaste waarde te worden in mijn vertellingen laat het mij weten als ik er teveel over zaag J).
(1)ik MIS het brood van t broodmandje enorm Hetgeen ze hier brood noemen, zouden onze schapen maar medium lekker vinden, denk ik maar bon, een reden te meer om na zes maanden zeker terug te keren naar huis ;).
(2)Wat ik ook even kwijt wil, is het feit dat ik sterk ontgoocheld ben in de Noorse koekenindustrie Slechts 1 rayon koeken in de hele supermarkt en de meeste zijn dan nog van die kleintjes die wij alleen bij de koffie eten. Geen Leos, geen cha chas, geen suikerwafels en het ergste moet nog komen: geen Princekoeken!! :s. Ik had bij mijn vertrek uit België nog vanalles van koeken meegesmokkeld, waaronder een berg Leos en een grote pak Princekoeken, maar helaas vandaag heb ik de laatste Leo verorberd Nu ik dus door al mijn reserves zit, betekent dit vanaf nu true Norwegian style :p.
Min norsk verbetert ook langzaam, maar helaas gaat het niet zo steil omhoog als de meeste bergen hier Langsom men sikker ;). Jeg vil holde dere oppdattert.
Gisteren was het niet alleen een topdag voor Floor (haar verjaardag), ook voor mij was het één van de bijzonderste/intensiefste/mooiste dagen hier in Noorwegen tot nu toe.
Er kwamen nl. grote klanten op bezoek die dag en dat betekende de hele dag vergaderen. Iedereen die aan hun project werkte, moest een presentatie geven. Gezien ik de voorbije dagen op een deeltje van hun project gewerkt had, moest ook ik een presentatie geven :s. Ik verving eigenlijk de persoon die hier normaal voor verantwoordelijk is, want die is op reis. Dat ik zenuwachtig was, moet ik waarschijnlijk niet zeggen
Alles verliep uiteindelijk goed en ook de bijkomende vragen kon ik enigszins in relatief deftig Engels beantwoorden. Missie geslaagd dus J.
s Middags was er lunch in Polaria, dit is een soort Sea-Life center, maar dan met dieren die in de Arctische omgeving voorkomen. Het bijzonderste aan dit aquarium zijn de bearded seals. Deze soort zeehonden komt voor nabij Svalbard (Spitsbergen). Hun naam (zeehond met baard) vertelt eigenlijk perfect hoe ze eruit zien (check ook de fotos op mn fotosite). Op hun neus staan enorme snorharen die ze in hun natuurlijke habitat gebruiken om voedsel te zoeken. Ze duiken onder het ijs naar de bodem van de zee waar het redelijk donker is en snuffelen dan de zeebodem af op zoek naar schelpen, inktvissen en bodemvissen.
Elke dag, rond 12u30 worden de zeehonden gevoederd. De ideale gelegenheid dus om eens een kijkje te gaan nemen (met de klanten). Het voederen gebeurt in combinatie met het aanleren van bepaalde bewegingen, die veterinaire controles kunnen vergemakkelijken (zoals bvb. openen van hun mond, of uit het water komen op commando).
s Namiddags volgde nog meer vergaderen redelijk intensief was dat maar nadien vroeg een collega of ik geen zin had om mee te gaan naar Hella. Dat is een plaatsje op het eiland Kvaløya (wat letterlijk walviseiland betekent) op drie kwartier rijden van hier (30km).
Misschien even de geografie van de streek wat herhalen :p: Tromsø is een eiland, dat aan de ene kant (in het oosten) verbonden is met het vasteland, via een lange brug; aan de andere kant (in het westen) is het eiland verbonden met Kvaløya, ook via een lange brug (Google maps is misschien duidelijker dan mijn beschrijving).
Het enige wat ik hierover ga vertellen is dat deze trip één van de mooiste dingen is die ik tot nu toe heb beleefd. Ik denk dat de fotos op mn fotosite dit bevestigen.
Misschien nog wat meer info over die plaats, Hella. Tromsø bestaat al een hele tijd, maar is een tijdje geleden helemaal vernieuwd. Enkele van de oude oorspronkelijke huizen zijn daar, in Hella, heropgebouwd. Het is dus een beetje als een openlucht museum. Het is gelegen vlak bij de fjord, waardoor, vooral in de lente als het warmer weer wordt, er veel mensen naartoe trekken om er te picknicken, te vissen, vrienden te ontmoeten, Ik denk dat je het een beetje kan vergelijken met de Blaarmeersen maar dan duizend keer mooier!
Midden in de fjord ter hoogte van Hella, ligt trouwens een klein eilandje. Mn collega vertelde me dat er muskusossen uit Groenland op leven! Blijkbaar werden die ingevoerd en daar losgelaten voor een project van de universiteit. Ik zat te denken we kunnen anders eens een bootje huren en een biotripje doen naar dat eilandje, wat denk je? Een paar mooie fotootjes trekken J.
En zoals Joost Swegers het zo mooi zing, the best is yet to come toen we terugkeerden naar Tromsø, zagen we plots RENDIEREN langs de kant van de weg liggen!!! Ik kwam helemaal zot!!! Het waren er drie, maar Rudolf was er niet bij, want geen van hen had een rode neus (haha). Ik probeerde wat fotos te nemen, maar het was nogal ver Dus ik hoop dat ik er later nog beter zie. Mn collega vertelde dat als het eten hoger op de bergen opraakt, ze afdalen en dan de tuinen van de mensen kaal eten J. *Surrealistisch, een rendier in den hof*
Andere weetjes:
- Tijdens de lunch in Polaria, heb ik voor de eerste en laatste keer zeehond gegeten :s Normaal heb ik redelijk wat principes als het op het consumeren van wildlife aankomt, daarom wil ik de situatie wel even schetsen zodat jullie geen rare dingen van mij beginnen denken J.
(1) In tegenstelling tot België is het grootste deel van de Noorse bevolking visser. Hiermee bedoel ik dat praktisch iedereen wel een vislijn in zijn garage liggen heeft (en sommigen nog veel meer natuurlijk) en regelmatig naar de fjord gaat om te vissen. (2) In tegenstelling tot de Noordzee zijn de Noorse wateren nog enorm rijk aan vis. De Noordzee is immens overbevist en bijgevolg praktisch leeg, maar hier wordt nog kabeljauw en heilbot bovengehaald die zo groot zijn en minstens zo zwaar wegen als ik! Bijgevolg is de mentaliteit hier helemaal anders dan bij ons. Daarmee wil ik zeggen dat de mensen hier als het ware nog dichter bij de natuur leven en zich dus voeden met hetgeen er is. Gezien ik mij dus zo goed mogelijk probeer aan te passen aan Noorse gewoontes, heb ik één keer zeehond gegeten J. Voor de nieuwsgierigen, het smaakte een beetje naar rosbief
- Mocht iemand van jullie zo zot zijn om met de auto naar hier te komen (é Rian :p), heb ik twee mededelingen: (1) het schijnt dat je om van het zuidoosten van Noorwegen helemaal tot in Tromsø te geraken, er 2,5 dagen over doet. Dit enerzijds omdat er een hoop bergen zijn, waar je over of langs moet, wat dus ommetoer betekent, maar anderzijds ook doordat de Noorse regering slechts investeert in infrastructuur tot aan Trondheim. Er zijn hier wel geasfalteerde banen, maar blijkbaar in slechtere staat dan die ten zuiden van Trondheim. (2) Moest je hier uiteindelijk geraken, hou dan rekening met de verkeersregel voorrang van omhoog. Dit houdt in dat iedereen die van de berg komt, voorrang heeft op degene die op een horizontaal stuk weg rijdt Ik denk dat dit ergens wel heel logisch is, zeker als hier binnen een paar maand 1m sneeuw zal liggen *icy*!!
- Noren zijn rare mannen als het op eten aankomt, dat heb ik al een paar keer laten vallen Maar nu, beste lezer, zou ik me toch maar goed vasthouden aan te takken van uw stoel vanavond heb ik FRIETEN IN DEN OVEN klaargemaakt en opgegeten!! Ik was daarnet aan het skypen met mama en ze ging mij bijna komen halen, omdat ze dacht dat de koude mijn anders zeer logisch denkende hersenen had aangetast Maar hoe ga je dus te werk, dat is beslist wat u zich afvraagt, wel u kope een zak diepvriesfrieten, u kope een rol bakepapir (bakpapier), u neme een oven, u legt wat bakepapir op de rooster, u strooie wat frieten uit op het papier, u zet de oven op 225°C en u wacht zon 20 minuutjes tot ze goudgeel worden en het was wel nog lekker! Maar ik heb toch nog liever echte Belgische frieten!
- Hier op het appartement is alles ok. Kristine en ik zijn goede vriendjes aan het worden. Gisteren hadden we allebei veel nood aan een nachtelijke avondwandeling, om onze gedachten wat te verzetten. Het was enorm aan het gieten hier, dus tegen dat we terugkwamen op het appartement waren we doorweekt (check de foto).
klik op deze link daarna kies je aan de linkerkant ongeveer halverwege welk album je wil zien (voor het moment zijn er 2 aanwezig nl. : eerste dagen in Tromso en regenachtige avondwandeling). Vervolgens klik je op slideshow, dit vind je aan de rechterkant bovenaan in het blauw Uiteindelijk start er een slideshow van alle foto's in dat album en als je de muis niet beweegt kan je ook mijn commentaar erbij lezen, onder iedere foto.
Wel, zaterdag ben ik eindelijk eens de stad wat meer gaan verkennen. Na mijn werk heb ik daar meestal geen tijd meer voor omdat ik nog eten moet maken en als dat klaar is het al pikkedonker (rond 18u30-19u begint het te donkeren).
Eerst ben ik langs de fjord naar het turistkontor gewandeld, want een geïnformeerde vrouw is er duust waard ;). Een hele lieve meneer gaf me een hoopje folders mee en enkele adressen om goedkoop skis te kopen. (Iedereen praat over voorbereidingen treffen voor de sneeuw tegenwoordig.) Ik besloot om de informatie later op mijn kot eens grondig door te nemen en eerst gewoon wat rond te wandelen, beetje avontuurlijk doen hé :p. Soms had ik echt het gevoel dat ik in een postkaartje aan het wandelen was. Ik volgde de fjord en kwam uiteindelijk bij de grote brug die het eiland verbindt met het vasteland.
Als je Tromsø intypt bij Googleafbeeldingen, krijg je beslist fotos te zien van Ishavskatedralen (of de IJszeekathedraal). Deze meest noordelijke kathedraal van de wereld heeft een zeer speciale architectuur en is één van de toeristische trekpleisters van Tromsø. Gezien de kathedraal aan de overkant van de brug staat, dus op het vasteland, behoort ze eigenlijk tot Tromsdalen. Voor zover ik het begrijp moet dit een deelgemeente zijn van Tromsø. Gezien ik nu toch aan de brug was, besloot ik om eens de kathedraal te bezoeken aan de overkant.
Toen ik zo ongeveer halverwege de immens lange brug was, begon het te regenen lijk zot en waaien amai. De brug zelf is nu niet echt iets waar je van geniet om over te wandelen, tenzij je burgerlijk ingenieur of architect bent/studeert :p. De voetgangerszone wordt nl. slechts gescheiden van de voorbijrazende autos door een zielige ijzeren reling. Ik stapte dus goed door om zo snel mogelijk de kathedraal te bereiken in een zo weinig mogelijk doorweekte toestand J.
Ik moet zeggen dat ik de architectuur vanbuiten echt wel mooi vind. Waarschijnlijk zal de kathedraal bedekt met sneeuw nog meer tot haar recht komen.
Helaas kon ik niet naar binnengaan om daar het heel grote glasraam te bewonderen (had ik ergens gelezen), omdat er net een huwelijk plaatsvond. Stel je voor: trouwen op zon sprookjesachtige plaats. De bruid en de bruidsmeisjes hadden een wit kleed aan, maar de moeder en tantes (denk ik) droegen een bunad. Dat is de typisch Noorse klederdracht. Blijkbaar bestaat het ook voor mannen, met i.p.v. een geruite rok een soort kniebroek met lange kousen.
Zondag ben ik vooral thuis gebleven. Kristines (mijn roomie) ouders waren in Tromsø dit weekend en kwamen ons bezoeken (ze komen oorspronkelijk uit de Lofoten, maar wonen nu helemaal in het zuiden van Noorwegen).
In de late namiddag ben ik eens uphill gegaan, i.p.v. downhill naar het centrum. Uphill ligt nl. het zwembad en ik wilde de openingsuren daarvan eens checken. Ik keek eens door het raam en het bleek nogal een dodgy geval te zijn. Het is 15m lang denk ik en de verf bladert zo af, haha.
Toen ik daar zo aan het zwembad stond, hoorde ik muziek Ietwat nieuwsgierig ging ik erop af en ik kwam uit bij het voetbalstadion! Jaja, homecourt (zeggen ze dat zo van een voetbalploeg?) van Tromsø IL (oftewel FC Tromsø). Hoewel het stadion meer geleek om dat van Olsene Sportief dan op dat van RSC Anderlecht, is dit de meest noordelijke voetbalploeg van de wereld die op een hoog niveau speelt.
Vandaag dan (mandag) was het redelijk druk op het werk! Ik moet donderdag een presentatie geven en ik moet me nog redelijk inwerken in de materie
Vanavond ben ik met Sabine (mn begeleidster) naar de spar geweest. Eindelijk begin ik die Noren met hun bizarre verpakkingen en eetgewoonten wat te begrijpen.
Hilsen fra rainy Tromsø
ps: Ik probeer morgen ergens eens wat meer foto's up te loaden, nog even geduld dus...
Aangezien ik potet (uitspraak: poeteet, vertaling: aardappel of lijk dat ze in Dentergem zeggen: tojt J) ben op het werk, wat inhoudt dat ik in elk lopend project kan worden ingezet, mocht ik vandaag iets totaal anders doen dan scannen, nl. larven van visjes meten.
Het gaat om een project in samenwerking met de universiteit hier. Gezien de labs op het werk allemaal bezet waren, heb ik de hele dag gebinoculaird op de unief en dat was niet bevorderlijk voor mijn ontstoken ogen :s. Yes Gian and Kique, I dont know if its because of the cold or perhaps because of the pressure in the plane, but my eyes are inflated again. Maybe I just need more sleep... If theres no change next week, you will have to come over to treat me ;).
Om 14u voerde Fride (de lableadster van de unief) mij terug naar het werk. Daar kon ik op mijn gloednieuwe computer (!) op mijn veel te fancy bureau (met telefoon J), mijn metingen intikken. Ik ga maandag wat fotos meedoen om daar op te hangen, dan zijn jullie allemaal dicht bij mij J.
O ja, deze middag lunchte ik met Fride in de kantine van de universiteit, het deel van de kantine waar ook de werknemers en professors zitten wel te verstaan (aja ik ben nl. geen student meer é ;) hehe), en we praatten o.a. over het noorderlicht. Ze verzekerde mij ervan dat ik het ging zien in de periode dat de zon niet opkomt (van eind november tot half januari is dat). Het is meest waarschijnlijk om het te zien na de middag, bij helder weer. Het kan echt alle kleuren hebben en zeer beweeglijk zijn. Het feit dat alles hier tegen dan is ondergesneeuwd, zorgt nog voor een extra zot effect. Wat kijk ik daar al naar uit!
Ze vertelde ook nog dat in die periode vliegtuigen vol Japanners landen, die hier één dag blijven om het noorderlicht te zien en dan met het eerstvolgende vliegtuig terug vertrekken, waarschijnlijk richting Brugge J. Ze verblijven dan die ene dag in een hotel dat iemand in dienst heeft om de hele tijd naar de lucht te kijken. Als het eenmaal aan de hemel verschijnt, dan moet die persoon een soort alarm in werking zetten en dan stormen alle Japanners naar het dak van het hotel haha.
Andere weetjes over Tromsø:
-Als ik van mn kot richting fjord wandel, passeer ik aan de meest noordelijke brouwerij van de wereld (en één van de weinige brouwerijen in Noorwegen)! Het merk van bier dat ze hier brouwen heet Mack (Mackøl = Mackbier). Als het eens past ga ik eens gaan proeven om te kijken of ze der iets van kennen :p.
-De hometown van Røyksopp, de muziekgroep, is Tromsø! Als ik hun repetitiekot vind, zal ik wat handtekeningen vragen, goed?
Morgen is het lørdag en dan ga ik eens een deftig toertje maken in de stad og går på turistkontor
Zoals beloofd, eerst wat meer info over wat er gisteren allemaal gebeurde.
Om 9u werd ik verwacht op het werk om met mn eerste opdracht te beginnen: het inscannen van dias van rotsen onder water. Het maakte deel uit van een zeer interessant project, waar ik niet veel meer mag over zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat mijn collegas reuzegoed meevallen. Noors is duidelijk de voertaal in het bedrijf, maar vaak doen ze moeite om naar het Engels over te schakelen als ik erbij ben. Aan de andere kant vind ik het totaal niet erg dat ze Noors praten, want ik probeer dan goed te luisteren en zoveel mogelijk te begrijpen. Er ligt ook altijd een krant (den Tromsø denk ik dat hij heet) in de lunchruimte, daar heb ik ook al even in gebladerd en dan vraag ik de betekenis van sommige woorden aan mn collegas. Woorden die ik al ken, probeer ik zoveel mogelijk in mn Engelse zinnen te gebruiken, zo wordt het een lekker taalsoepje J.
Na mn werk ben ik langs de fjord naar het shopping center geweest om een Noorse SIM-kaart te kopen. Daarna overtuigde mn rammelende maag mij om nog eens een poging te doen om eten te halen. Deze keer ging het al iets beter.
Het koken zelf daarentegen valt minder mee Aangezien ik slechts één millimeter kooktalent heb, geen microgolf en de porties eten van mama niet meer in de valies konden, moet ik dus mijn plan trekken met het fornuis, de oven en eten uit verpakkingen die die millimeter kooktalent in mijn schoenen doet zinken. Bram, waarom ben je niet meegekomen naar Tromsø L.
Mocht iemand dus een tof, zeer eenvoudig (ja hier leg ik echt de nadruk op) receptje kennen, die in een wip klaar is, laat mij het a.u.b. weten!!
Met Kristine (mijn roomie) gaat alles bare bra (zeer goed), we komen tot nu toe goed overeen. s Avonds stond ze erop dat ik kennis maakte via skype met een vriendin van haar die in Oslo woont. Ik moest me volledig voorstellen in het Noors aan haar en ik schrok er zelf van dat het al redelijk goed ging.
Tegen elkaar praten we voorlopig nog vooral Engels, maar de briefjes die we elkaar schrijven en aan de frigo hangen, moeten voortaan zoveel mogelijk in het Noors zijn J. Ze heeft me ook gevraagd om haar elke dag een Vlaams woord te leren, dus dat wordt nog tof, hehe (ik ben begonnen met boterham en fruitsap).
O ja en het topmoment van de dag was natuurlijk: DE SNEEUW!!! Ik kwam terug van de winkel en ik was de berg naar mijn kot aan het opwandelen en ik draai mij zo om nog eens het zotte landschap in mij op te nemen en wat zie ik op de toppen van de bergen: SNEEUW, amai ik sprong bijna in het rond van contentement J.
Vandaag is de eerste sneeuw gevallen!! Op de top van de bergen rond Tromsø!! Morgen vertel ik meer over wat er vandaag gebeurd is, nu moet ik dringend naar bed, gezien ik om 8u op mn werk moet zijn
s Morgens ging de wekker om 7u en ben ik zalig opgestaan. Na een kopje echte Engelse thee (aja, wat had je verwacht, bij twee Britten J) met melk (hoewel ik niet echt een theedrinker ben, vond ik hem echt wel lekker, misschien is de melk het geheim), wat cornflakes en wat helpen om Katies kleren aan te doen (superlief dat ze mij zo direct aanvaardt) vertrokken we naar de kribbe. Sabine stelde mij in het Noors voor aan de kribbemensen (hmm, hoe noem je dat, mensen die een kribbe uitbaten ) en Katy en Jack gaven mij een korte rondleiding, met als hoogtepunt hun kamp onder een paar tafels. Sabine nam afscheid van haar kindjes, want ze vertrekt voor een paar dagen naar Berlijn, en nu reden we naar het bedrijf. Onderweg genoot ik weer met volle teugen van het landschap. Chris vertelde dat er niet ver van hun huis visarenden broeden en dat in tegenstelling tot de vossen bij ons, het daar de visarenden zijn die hun kippen roven *surrealistisch*.
Mijn werk ligt vlak naast de fjord. Ik weet niet als iedereen dat weet, maar Tromsø ligt eigenlijk op een eiland, dat via een zotte brug met het vasteland is verbonden. Het eiland zelf is eigenlijk een berg die praktisch helemaal ondertunneld is. Er zijn zelfs parkings en rondepunten in de tunnels. Dat is echt een superoplossing als je van de ene kant van het eiland naar de andere kant moet en er geen 7 uren wil overdoen.
Toegekomen in het bedrijf kreeg ik een snelle rondleiding, een bère fancy toegangsbadge en ontmoette ik een hoop collegas met namen die ik nu nog niet kan uitspreken. Daarna brachten we Sabine naar het vliegveld en reden Chris en ik om de sleutel van mijn appartementje dat ik voor zes maanden deel met Kristine, een Noorse percussie studente. Mijn huisbaas, Bernt, is assistent professor in de economie en daarom hadden we afgesproken op de universiteit die zich meer naar de rand van Tromsø eiland bevindt. In tegenstelling tot Gent liggen de faculteiten niet verspreid over de stad, maar allemaal op dezelfde campus.
Mn kot (laat ik het zo noemen, appartement is een te lang woord) ligt op tien minuten wandelen van de fjord. Als je van mijn kot naar de fjord gaat is het maar vijf minuten, want dan is het naar beneden :p. Toen Chris en ik uiteindelijk arriveerden, hebben we eerst tien minuten moeten zoeken naar welke deur nu toegang gaf tot mn kot J. Het maakt nl. deel uit van een groot huis, waarin ook Bernt woont. Zowel vanbinnen als vanbuiten is het helemaal beslagen met houten planken, waardoor dat ik het gevoel krijg dat ik in een berghut of een grote sauna woon J. We dropten vlug mijn valiezen en keerden terug naar het werk.
Om 11u30 was het tijd voor lunch (ze eten hier redelijk vroeg). Chris had ook voor mij boterhammen gemaakt s morgens, drie kanjers van stuuten met kaas en augurken (wel nog lekker eigenlijk). Iets typisch Noors is ook dat ze hun lunch inpakken in matpapir. Dat is een soort papier die zo lijk half vettig is, maar toch nie Oké ik kan het niet uitleggen.
Na de lunch was het de bedoeling dat Jos (een Nederlandse collega) mij ging uitleggen hoe ik aan mn eerste werkje moest beginnen, maar hij had niet veel tijd. Daarom mocht ik al om 13u30 naar huis, dat was wel tof, want ik moest nog mijn valiezen uitpakken.
Ik maakte eerst nog een tussenstopje in de spar en amai wat een nachtmerrie! Allemaal vreemde verpakkingen, hoe moest ik in godsnaam eten zien te kopen voor s avonds Na krampachtig het één en ander te proberen vertalen, ben ik gewoon met rijst en zoetzure saus naar huis gegaan Ik was nl. nogal ongeduldig om alles uit te pakken.
s Avonds kwam mijn roomie Kristine toe en ja ze valt goed mee, ik denk dat we op veel vlakken gaan overeenkomen, vooral op het vlak van georganiseerde chaos J.
Na een nogal emotioneel afscheid in Zaventem begint eindelijk het avontuur waar ik zo lang naar heb uitgekeken. Hoewel het regende toen we Dentergem verlieten om kwart voor 5 s morgens, was de lucht boven Zaventem redelijk clear. Maar goed ook, want SN had blijkbaar niet zo veel naar Oslo reizende passagiers, waardoor ze ons in een minivliegtuig vervoerden, dat dan nog maar voor de helft volzat. De grootte van het vliegtuig had zo zijn implicaties, ik verschoot mij namelijk een ongeluk toen de wielen inklapten en net boven Oslo weer uitklapten
Tijdens het vliegen kon ik nog even wat dingen lezen over het bedrijf waar ik ging werken enz., want daar had ik in die laatste hectische week geen tijd meer voor gehad. Ik zat aan het raampje (niemand naast mij) dus die schoenen gingen uit en af en toe gluurde ik even naar beneden. In Denemarken was het alleszins mooi weer, ik heb enkele gigantische meren kunnen zien, zeer mooi. In Oslo was er ook geen wolkje te bespeuren, ik heb zelfs vanuit het vliegtuig het opera gebouw kunnen onderscheiden. We hadden dat vorige zomer niet bezocht op biotrip, maar ik heb het nu toch gezien é, al was het van zeer hoog J.
In Oslo moest ik vijf uur wachten op mijn volgende vlucht, maar met bijna 40 kg bagage kan je bijna geen kant uit. Niet dat er veel te beleven valt in die luchthaven, het heeft zelfs anderhalf uur geduurd eer ik zetels vond om in te wachten, hihi.
Het tweede vliegtuig zat wel stampvol met Noren! Alle informatie die werd omgeroepen aan boord was dan ook in het Noors. Bepaalde dingen zeiden ze wel in het Engels, maar toen had ik niet door dat het Engels was tot hun boodschap bijna ten einde was, hehe. Ik zat ook bij deze vlucht aan het raampje, maar veel kon ik niet zien, wolken alom! Tot plots, niet ver van Tromsø, ik bergtoppen kon zien met SNEEUW!! Iiii Toen de piloot uiteindelijk zei dat we gauw gingen landen zijn we eerst zeker 20 minuten door een immens wolkenpakket gevlogen. Uiteindelijk sprong mijn hart even drie centimeter hoger toen de stad in het zicht kwam. Ik probeerde uit de lucht verschillende dingen te herkennen van de duizenden fotos die ik al had bekeken, maar dat was niet zo evident.
Bij het wachten op de bagage praatte ik nog even met de gast die naast mij op de vlieger zat, tot ik plots een warme, zachte stem hoorde zeggen: Are you Lies? (Helaas geen naambordje dus ;)). Dat was Chris, Sabine (mn begeleidster) haar man. Chris vertelde me dat Sabine en hij eigenlijk niet in Tromsø wonen, maar drie eilanden verder op 70°NB (alé 69 en ne grote klets). Het was nog een uurtje rijden in hun steesiewagen, hoewel het maar 25 km van de luchthaven was (bergen betekenen ommetoeren en water betekent tunnels of bruggen en dus nog meer ommetoeren). Het was echt supergenieten voor mij, dat ritje in de auto, amai, ik was zoo overweldigd door de fjord, de bergen, de sfeer Die eerste ervaring van Tromsø en omgeving ga ik niet snel vergeten. Ik was echt sprakeloos en Chris vond dat grappig J.
Aangekomen in hun huis, hoorde ik mijn naam roepen door twee lieve kleine bubbels van 2,5 en 5 jaar (Jack en Katy, de twee adorable kindjes van Sabine en Chris). Met een immens Engels accent waar ik even moest aan wennen riepen ze: Lies, we made you muffins. Misschien even voor de duidelijkheid: Chris is Engelsman en Sabine is half Schots, half Duits. Sabine woont al 12 jaar in Tromsø. Allebei werken ze bij AN (de naam van het bedrijf waar zij werken en waar ook ik werk ga ik hier niet voluit typen).
Nadat de kindjes in bed zaten, aten we heilbout (een stukje van een immens zwaar beest, gevangen door een collega van het werk) met grote patatten en gestoofde worteltjes en broccoli. Ik heb trouwens nog nooit zon lekkere heilbout gegeten, vers gevangen uit de fjord die we vanuit het venster konden zien en superlekker klaargemaakt door Sabine.
Daarna aten we dus verjaardagsmuffins. Echt, mn 23ste verjaardag ga ik niet gauw vergeten! Ik raad iedereen trouwens ten sterkste aan je verjaardag te vieren in Noorwegen; vorig jaar vierden we mn 22ste verjaardag te midden de toendra in de Hardangervidda (ook in Noorwegen) tijdens onze biotrip en dat was ook amazing!! Bedankt trouwens aan iedereen voor de wensen!
