Op donderdag 1 oktober, de dag dat Meggy en Jean in het vliegtuig sprongen om 9 maanden Oceanië te gaan verkennen (amuseer jullie! en zorg goed voor elkaar é J!), trok ik voor de eerste keer sinds m’n verblijf hier in Noorwegen, met twee collega’s op staalname.

Er moesten twee bodemstalen worden genomen in een fjord op een kleine twee uur rijden van Tromsø, in zuidelijke richting. Aan de hand van de diersoorten die worden aangetroffen, kunnen we dan verschillende zaken afleiden, die de toestand waarin de fjord verkeert weergeven. Zoals bvb. de hoeveelheid zuurstof aanwezig in de bodem, de hoeveelheid dode organismen die neervallen op de bodem (wat dus voedsel betekent voor de bodemdieren),…

We vaarden in een kleine garnaalvissersboot op een fjord die eruit zag als een spiegeltje (check de foto’s op de fotowebsite). Zeeziek worden was dus totaal uitgesloten. Het feit dat je bijna rondom rond land ziet, wekt ook meer de indruk dat je op een meer vaart.

Die dag was het slechts één of twee graden boven nul, maar ik had een superdik pak gekregen, dat me beschermde tegen wind, water en koude. Eens de staalname erop zat, keerden we terug naar het dok. Bij het uitladen van de boot heb ik aan de lijve ondervonden dat het dok nogal gladdig was… met een gigantische blauwe plek op mijn heup tot gevolg :s.

Op de weg terug naar Tromsø, stopten we nog even aan een groot meer dat verbonden was met een snelstromend riviertje. Één van m’n collega’s had zijn doctoraat over dat meer gedaan en wist een plaats waar we mogelijks paaiende zalm konden zien, maar paaien zat er die dag helaas niet in.

Vrijdagavond 2 oktober ben ik naar de onderwaterrugbytraining gegaan. *aaah* ja, inderdaad je leest het goed… Één van m’n collega’s had me uitgenodigd op de training voor beginnelingen.

Aangezien ik me voorgenomen had bij m’n komst naar Noorwegen om tegen zoveel mogelijk ‘JA’ te zeggen – met uitzondering van illegale dingen natuurlijk en Noorse huwelijksaanzoeken (hé meme ;)) – ging ik die avond met een klein hartje de berg op naar het zwembad. Want geef toe, 'onderwaterrugby' klinkt niet als 'gaan walzen'…

Het was een hele geruststelling dat ik niet de enige beginneling was. Er waren nog twee meisjes (een Noorse studente en een Amerikaanse doctoraatstudente) en één jongen (een Noor).

Misschien eerst wat meer uitleg over de sport zelf… Onderwaterrugby is de enige driedimensionale sport ter wereld J en wordt gespeeld in het diepste deel van het zwembad. Er worden twee ‘basketbalkorven’ (gemaakt uit staal) op de bodem van het zwembad gezet en er wordt met één bal, gevuld met zout water (die dus langzaam maar zeker zakt), gespeeld. De onderwaterrugbyspelers zijn uitgedost met duikbril, snorkel, zwemvliezen en zo’n kapke met oorbeschermers. En dan is het dus de bedoeling om de bal in de korf van de tegenspeler te krijgen hé… Het grappigste is de keeper, die moet zo met zijn rug op de mand liggen en zo ondersteboven trappelen en op die manier doelpunten voorkomen.

Gisteren ben ik naar de tweede training geweest en nu mochten we, als beginners, eens meedoen in een ‘matchke’. Oké, ik weet, mijn conditie is niet zo goed, maar ik was echt pompaf! Doordat je onderwater beweegt, verbruik je gigantisch veel zuurstof, dus moet je vaak naar boven komen om te ademen. Maar je mag daar niet te lang blijven anders kan je gewoon niet deelnemen aan het spel. Ze raden aan twee keer ademen en dan weer duiken *crazy*. Ik had ook redelijk wat last van mijn oren. Het zwembad is 3,6m diep, dus je moet constant proberen je trommelvliezen te doen klakken naar buiten om zo de druk te compenseren. Na de eerste training had ik dan ook gigantisch veel hoofdpijn, maar vandaag voel ik niets. Je moet er wat aan wennen denk ik. Wat ik wel heb, zijn blauwe plekken, deze keer op mijn arm en been en mijn voeten liggen helemaal open van die zwemvliezen :s… Ze hebben me verteld dat ik vijf keer moet gaan trainen en als ik het dan nog niet tof vind, dan mag ik stoppen. 

Vandaag is het mijn lievelingsweer: zeer heldere hemel en lichtjes vriezen. Kristine en ik gingen normaal vandaag de berg op gaan en een sneeuwman maken. Kristine is helaas een beetje ziek, dus hebben we dat noodgedwongen moeten uitstellen.

Om dat te compenseren ben ik daarom naar ‘Prestvatnet’ gegaan. Dit meer ligt ongeveer in het midden van het eiland, niet zo ver van m’n kot (check ook de foto’s). Daarna ben ik doorgewandeld naar Elverhøy kirken. Het kerkje was helaas niet open, maar ik heb mij daar toch een kwartiertje in de zon gezet, genietend van het mooie uitzicht.

Vanavond ga ik naar een concert van een symfonisch orkest gaan luisteren in de Ishavskatedralen!! Na het concert heb ik ook afgesproken met de fagottiste en de hoboïst. Zij gaan mij nl. helpen om in het harmonie orkest van Tromsø mee te spelen. Ondertussen heb ik ook afgesproken met een meisje van de onderwaterrugby die saxofoon speelt in het orkest van de universiteit om woensdag samen naar de repetitie te gaan. Het ziet er dus naar uit dat ik wel ergens een plaatsje zal vinden in een orkest hier.

Verder voel ik mij al goed thuis op mijn werk. Volgende week ga ik vooral labowerk doen, zo blijft het allemaal zeer gevarieerd en dat vind ik zeer positief!

Ha det!

Lies – met een snicker in de hand (bedankt voor de bevoorrading frimato!)

links naar foto's:
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Prestvannet%20og%20Elverhoy%20kirken/staalname%20fjord/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Prestvannet%20og%20Elverhoy%20kirken/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/zuidwestelijk%20topje%20van%20het%20eiland/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Tur%20til%20Hella/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Regenachtige%20avondwandeling%2023%20sept%202009/

04-10-2009 om 18:37 geschreven door liesvste  

Sinds mijn laatste berichtje is er vanalles veranderd in Tromsø, daarmee bedoel ik vooral ‘landschappelijk’ J. Want ja beste mensen, sneeuw in Tromsø is een feit!!!

Deze morgen heb ik naar mijn werk gewandeld in de sneeuw. Helaas blijft het nog niet liggen, maar het sneeuwpakket op de berg, die ik zie uit mijn livingraam, verdikt met de dag!

Vanaf nu heb ik altijd een labello bij de hand, draag ik zeer lange sokken en ligt mijn thermisch ondergoed standby. *Leve de winter*

Kristine (mijn roomie) en ik hebben afgesproken om zondag een sneeuwman te maken J. Als de sneeuw tegen dan nog niet blijft liggen aan onze voordeur, betekent dat een fikse wandeling de berg op, helemaal tot aan de sneeuwgrens. Ik denk dat die nu op zo’n 200-250m hoogte ligt – goed voor mijn conditie en mijn kuitspieren dus!

Afgelopen maandag was het supermooi weer hier, koud, maar helder. Daarom besloot ik om na mijn werk er nog eens op uit te trekken. Waarom niet eens checken hoe lang het eiland is waar ik op woon… Gezien het tegenwoordig al rond 19u30 pikkedonker is, besloot ik om naar het zuidwesten te gaan. Van de plaats waar ik woon is dit nl. de kortste afstand tot de punt van het eiland.

Na een goed halfuurtje wandelen door extreem rustige straatjes (in vergelijking met België) en langs uitsluitend houten huizen (enkel bedrijven of appartementsgebouwen blijken hier van steen te zijn), kwam ik aan op het zuidwestelijke rotsstrand.

Wederom viel mijn mond open van verbazing. De uitzichten hier, de bergen met de fjord, zijn gewoonweg fenomenaal! Nog eens wat anders dan het uitzicht van op de ‘Poelberg’ of van op ‘Aarsele Hoge’. Check zeker eens de foto’s.

Ik heb trouwens tussen de rotsen, zeer grote zee-egel overblijfselen gevonden. Meeuwen slaan die daar wellicht kapot. Ook heb ik minstens drie verschillende soorten zeewier en dikke zeepokken kunnen constateren. Tot zover het biologisch nieuws.

Morgen is terug een ‘grote’ dag voor mij, ik ga namelijk veldwerk doen. In mijn branche betekent dit dus: gaan varen. Vandaag heb ik een anti-koude en waterdichte overal gekregen met stevige laarzen om morgen op een redelijk grote vissersboot stalen van o.a. de zeebodem te nemen. Morgen of overmorgen laat ik zeker in geuren en kleuren (voor zover dit technisch mogelijk is) weten hoe ik de Noorse wateren al dan niet heb getrotseerd.

Verder wil ik nog onder de rubriek ‘voeding’ het volgende kwijt: (het begint stilletjes aan een vaste waarde te worden in mijn vertellingen… laat het mij weten als ik er teveel over zaag J).

(1)            ik MIS het brood van ’t broodmandje enorm… Hetgeen ze hier brood noemen, zouden onze schapen maar medium lekker vinden, denk ik… maar bon, een reden te meer om na zes maanden zeker terug te keren naar huis ;).

(2)            Wat ik ook even kwijt wil, is het feit dat ik sterk ontgoocheld ben in de Noorse koekenindustrie… Slechts 1 rayon koeken in de hele supermarkt en de meeste zijn dan nog van die kleintjes die wij alleen bij de koffie eten. Geen Leo’s, geen cha cha’s, geen suikerwafels… en het ergste moet nog komen: geen Princekoeken!! :s. Ik had bij mijn vertrek uit België nog vanalles van koeken meegesmokkeld, waaronder een berg Leo’s en een grote pak Princekoeken, maar helaas vandaag heb ik de laatste Leo verorberd… Nu ik dus door al mijn ‘reserves’ zit, betekent dit vanaf nu ‘true Norwegian style’ :p.

30-09-2009 om 22:14 geschreven door liesvste