Het is zover… mijn Noors avontuur zit er bijna op. Maandagavond 19 april zet ik weer voet op Belgische bodem en laat ik het prachtige Noorwegen achter mij - blij om iedereen terug te zien, maar ook een beetje triest voor wat en vooral wie ik hier allemaal achterlaat.

Het paasweekend was hier zeer aangenaam. De zon scheen volop, de sneeuw was goed en dat is voor de Noren het moment om de ski’s uit te halen en de bergen in te trekken. De lente is hier ook volop in het land, al betekent dit eerder langzaam smeltende sneeuw i.p.v. frisgroene blaadjes en paaslelies. Binnen een goede maand is het hier ook middernachtzon troef en dit begin je nu al te zien. Gisteren ging ik naar een feestje rond 22u30 en ik kon nog steeds iets wat lijkt op zonnestralen waarnemen ook al was het donker.

Ik ga het hierbij laten, beste lezer… Dankjewel voor je interesse in mijn avonturen want ‘you are only really happy if you can share it’ J.

Liefs

11-04-2010 om 20:08 geschreven door liesvste  

Het nieuwe jaar is met zo’n grote snelheid begonnen, er is zoveel gebeurd op korte tijd, dat ‘tijd’ nu net hetgeen was wat ik niet had om mijn blog te updaten.

Om het even samen te vatten:

-          Begin januari kwamen mijn nicht Lien en haar vriend Patrick op bezoek. Ik denk dat Lien en Patrick Tromsø vooral zullen herinneren als extreem gladdig. Ik zie Patrick nog helemaal de andere kant uitglijden dan hij eigenlijk van plan was en – ik weet niet of ik dit mag vermelden, Lien – als ik aan jouw ‘tuimelperte’ terugdenk, barst ik gewoon weer in lachen uit. Gelukkig is dit alles zonder ernstige verwondingen afgelopen. Hoewel, het leren skiën dat was op het nippertje. Deze keer was ik degene die om de haverklap viel, in extreem bizarre posities, in de bossen en uiteindelijk ook tegen een ijzeren hek met een gezwollen knie tot gevolg. Ja, je moet er iets voor over hebben om een ritje met de sneeuwscooter te maken ;). Buiten blauwe plekken en zwelling was er gelukkig niets aan de hand.

-          Het grootste filmfestival van Noorwegen vindt ieder jaar in Tromsø plaats rond half januari. Iets om niet te missen natuurlijk! Ik heb drie films gezien. Één over een wenende kameel (Historien om den gråtende kamel – in het Noors ondertiteld, gelukkig werd er niet veel gesproken ;)), één over een jonge Duitser die op avontuur ging naar Thailand (Same same but different) en één over een eskimo (Nanuuk of the North). Stuk voor stuk goeie films. Misschien nog iets extra over die laatste. Ik denk dat het de eerste film was die ooit gemaakt is in the Arctic (rond 1920 als ik het mij goed herrinner) en hij werd heel toepasselijk vertoond in openlucht op een scherm gemaakt uit sneeuw. Gezien het een stomme film was werd die begeleid met live (!) muziek! Echt supermooi en aandoenlijk, zeer speciale sfeer.

-          Rond die periode ben ik ook opnieuw Belgen tegengekomen. Één van hen studeert hier en de andere was op doorreis. We zijn met z’n allen ook samen naar de quiz gegaan en je raadt het nooit... één van de vragen was “Hvem er best kjent som ‘mussels from Brussels’”, je moet daar niet al te veel Noors voor kunnen om te weten dat het om de Jean-Claude gaat é.

-          Eind januari, was er dan de grote conferentie over de Arctische omgeving. Zoals ik eerder al zei, hielp ik wat mee in de organisatie en tijdens de conferentie was ik deel van de technical staff. Hoewel ik een week lang van hot naar her moest lopen, waren de vele presentaties superinteressant en het is terug iets om nooit meer te vergeten.

-          Onmiddellijk na de conferentie mocht ik voor vijf dagen naar Skibotn (ligt iets meer naar het zuidoosten, landinwaarts dus) om daar een cursus te volgen met als doel ‘het leren schrijven van research proposals’. Ik heb gigantisch veel bijgeleerd en enorm toffe mensen leren kennen van o.a. Rusland, Canada, Polen, Schotland, Denemarken…

-          Toen ik thuiskwam trof ik mijn broer en drie van zijn vrienden aan in het appartement J. Net toen zij vertrokken kwamen mama en papa toe... voor even lag België helemaal in Tromsø, inclusief onze heerlijke mayonaise – ja, waarde landgenoten, besef het goed Belgische mayonaise is bijna even onmisbaar als de chocla, de frieten en het bier J. Alvast bedankt voor het bezoek tot nu toe, iedereen, het doet echt goed...

-          Samen met moeder en vader ben ik gaan hondesleeën nabij Lyngenfjord (iets meer landinwaarts). Het was op dat moment -20ºC in de vallei en muisstil – de honden begonnen enkel te blaffen als je stopte. Ik raad dit echt aan iedereen ten sterkste aan! Akkoord je moet wat evenwicht hebben en goed opletten in de bochten en zo, maar het geeft een heel relaxerend gevoel op een bepaalde manier, echt top!

-          Een paar weken geleden is er een volleybalteam opgericht voor iedereen die er zin in heeft binnen het gebouw waar ik werk. Verschillende bedrijven/instellingen in Tromsø hebben zo een ploeg. Maandag speelden we een match tegen de politie en ja hoor, we hebben ze ingepakt :p, 2-0, joepie. Volgende week maandag moeten we waarschijnlijk spelen tegen de dokters en verpleegsters van het universiteir ziekenhuis hier J.

-          Vooruitzichten? Nu vrijdag is het jubileumviering want het werk bestaat 25 jaar en maandagavond komen Annelies, Tim en Niels toe voor een Arctische biotrip.

-          Diverse: de winter draait op volle toeren voor het moment. Al de hele week hebben we temperaturen rond de -15°C. Sinds van morgen is het ook beginnen waaien, goed inpakken is de boodschap!!

-          Foto’s: http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Conferentie%20-%20Belgisch%20bezoek/ 

24-02-2010 om 22:26 geschreven door liesvste  

05-01-2010 om 00:00 geschreven door liesvste  

Dat Kerstmis met rasse schreden nadert, is hier in Tromsø goed te merken. Gezien het hier te koud is voor Sinterklaas, die Spaanse temperaturen gewoon is – de Sint kennen ze hier niet – beginnen ze dus vroeger met de voorbereidingen voor Kerstmis. In de hoofdstraat hangen slingers met lichtjes en groene sparrentakken, op verschillende plaatsen kan je kerstbomen zien (er staat een gigantisch grote in het shoppingcenter (zie foto’s)), maar meest vermeldenswaardig…er is terug SNEEUW!! Eindelijk! Nu de zon niet meer boven de horizon komt en het ofwel pikdonker ofwel schemerdonker is, zorgt de sneeuw voor een frisse (dit weekend wordt -11°C verwacht), heldere noot.

Ik moet zeggen dat het donker zijn wel enkele voordelen heeft. Wie kan namelijk zeggen genoten te hebben van vuurwerk om 12u30 ’s middags. Ja inderdaad, ik keek door het raam van het labo op mijn werk en blijkbaar werd er geoefend voor de vuurwerkshow op Nieuwjaar J (dat belooft hoor Katrien ;)).

Verder heb ik terug zeer intens noorderlicht gezien. Enkele dagen geleden, net voor de sneeuw kwam, was de nachtelijke hemel bezaaid met een miljoen sterren en zeer intense groene slierten.

Toch moet ik toegeven dat ik af en toe wel te kampen heb met heimwee. Dit reflecteert zich bij mij vooral door 27 keer naar de Belgische inzending van eurosong for kids te luisteren (ik kan bijna meejodelen ;)), Kristine Nederlands te leren, koekjes gedoopt in Belgische chocolade te kopen (de eerste en de laatste keer, want ze waren echt niet zo lekker) en de landing van Frank De Winne op de Kazachse vlakte live te volgen via de StuBru internetradio deze morgen. Maar, bekijk het van de positieve kant, ik draag mijn t-shirt met ‘Van Rompuy for president’ alleen op zondagvoormiddag en kan mezelf nog net inhouden om het volkslied te fluiten als ik aan het winkelen ben ;).

Maar bon, gezien het toch een tijdje geleden is, dat ik nog iets postte volgt eerst een kort verslagje van mijn weekend naar de Lofoten (20-22 november). De Lofoten (letterlijk lachende voeten) is een eilandengroep die zich tussen 68 en 69°NB vanaf de Noorse kustlijn afsplitst van het vasteland en schuin in de Noorse zee uitsteekt. Een groot deel van het landschap is geklasseerd als UNESCO werelderfgoed door o.a. de zeer bijzondere vorm van de bergen. De eilanden behoren beslist tot één van de belangrijkste Noorse toeristisch trekpleisters in de zomer.

Vrijdag 20 november vertrokken Kristine en ik met de bus richting het zuiden, om aan mijn langste roadtrip tot nu toe te beginnen – bijna 10u rijden. Om 6u15 vertrok de bus in Tromsø met bestemming Bjerkvik. Ik hield me vooral bezig met al soezend uit het raam te kijken terwijl ik luisterde naar Harry Potter and the goblet of fire (een audioboek dat ik van één van mijn collega’s mocht lenen). We reden o.a. door Bardufoss, deze commune ligt iets verder van de zee dan Tromsø, met het gevolg dat het daar -7°C was, i.p.v. 1°C in Tromsø. De sneeuw was daar dus nog niet aan smelten toegekomen en de bomen waren helemaal bedekt met ijsbloemen (zie de foto’s – ze zijn genomen vanuit de bus, dus vergeef me de slechte kwaliteit). In Bardufoss is een redelijk belangrijke legerbasis gelegen, dat verklaarde natuurlijk al de militairen die we langs da weg zagen marcheren in de kou (veel 18 jarigen – vooral jongens – gaan eerst voor een jaar naar het leger, eer ze eventueel beginnen studeren).

Na Bardufoss bleef het landschap er redelijk ‘icy’ uitzien. De weg volgde een hele tijd een grote halfbevroren rivier vol met gigantische, drijvende blauwgekleurde ijsklompen, ik zag bevroren watervallen en compleet doorzichtige ijspegels van wel twee meter lang vastgevroren aan de rotsen die bepaalde delen van de weg aflijnden.

Aangekomen in Bjerkvik rond 10u, moesten we overstappen in een bus die ons naar Svolvær zou brengen. Svolvær wordt wel eens de hoofdstad van de Lofoten genoemd, omdat het de grootste stad is van de eilandengroep. In Svolvær namen we de bus naar Leknes, waar we rond 15u30 aankwamen en waar Kristines nonkel ons kwam oppikken.

Kristines nonkel Robert en tante Liv ontvingen ons hartelijk in hun huis. Samen met hun dochter en haar lief aten we een superlekker avondmaal. In het begin kon ik hun Noors redelijk goed volgen, maar naarmate het later werd, begon de vermoeiende bijna 10 uur durende busrit zijn tol te eisen op mijn focusvermogen.

Na een zalige nachtrust en een uitgebreid ontbijt, vertrokken we zaterdagmiddag met de auto naar Reine. In dit stadje – nog meer naar het westen gelegen – woont Kristines grootmoeder in een rusthuis. Oorspronkelijk woonde ze in Kirkefjord, dit is een gehucht die enkel met de boot te bereiken is vanaf Reine. Elke dag vertrekt er een kleine boot naar die plaats om de post of boodschappen af te geven. Na een kort bezoekje aan haar grootmoeder, stapten we aan boord van de kleine boot voor een fjordtochtje richting Kirkefjord. Ik waande me even in de middeleeuwen toen we in het donker (het was rond 15u en dus al donker) iemand op de bescheiden kade zagen staan wachten om de post in ontvangst te nemen. De sterke wind en de plenzende regen zorgden mede voor een zeer speciale sfeer daar in dat bootje in de fjord omringd door de schemerige gedaantes van de bergen.

Na onze korte boottocht besloten tante Liv en nonkel Robert om nog even wat verder te rijden naar het westen tot het kleine dorpje, Å genaamd. We reden tot de weg stopte. In twee dagen tijd hadden we dus heel de Lofoten doorkruist. Hierdoor realiseerde ik me dat ik zeker nog eens moet terugkeren in de zomer.

Na terug een lekker avondmaal in Leknes bij tante Liv en nonkel Robert, werden we zaterdagavond naar Stamsund gebracht. Daar namen we de boot – Hurtigruten, the coastal express – om na een 19 uur durende cruise langs de Noorse kust op de fjorden terug te keren naar Tromsø. We hadden geen kajuit geboekt, dat was net iets te duur. We waren van plan om gewoon in het salon op het bovenste dek te slapen. Helaas strooide een ‘kerstpersoneelsfeest’ roet in het eten. Onze nachtrust werd hierdoor gigantisch verkort. Ik denk dat ik rond 4u in slaap gevallen ben om terug gewekt te worden door een schoonmaakster die het tapijt naast mijn slaapzetel per se om 8u wilde stofzuigen :s.

De aankomst rond 14u30 in Tromsø was sprookjesachtig… Het begon al lichtjes donker te worden, maar toch vind ik dat deze foto’s beter gelukt zijn. Iedereen die het overweegt om me eens een bezoekje te brengen, raad ik ten sterkste aan om met de boot toe te komen i.p.v. met het vliegtuig J.

Ik heb ook proberen foto’s nemen van eidereenden die al spetterend wegpeddelden van voor de boot, maar die foto’s zijn helaas enorm mislukt – te donker.

De week die volgde na het intense Lofotenweekend was redelijk rijkelijk gevuld met activiteiten. Woensdag (25 nov) werd ik uitgenodigd om een business dinner meeting bij te wonen. Tegen lekker eten zeg ik natuurlijk niet nee J. We kregen allerlei Noorse tapas, waaronder een soort gehaktballen in een soort tomatensaus, lutefisk (dit is een soort kabeljauw klaargemaakt in NaOH K waardoor hij totaal zijn vorm verliest, een traditioneel Noors gerecht blijkbaar), zalm, nog meer kabeljauw in een lekkere saus en rendier in room! Vooral het rendier viel bij mij goed in de smaak – zeer zuiver, mals vlees, vond ik.  

Vrijdag (27 nov) speelde ik mijn eerste van vier (!) kerstconcerten dit jaar (2 in Noorwegen en 2 in België). Het was met het universiteitsorkest en in samenwerking met de vier (!) koren van de universiteit. Ondanks de twijfelachtige repetities, bleek het concert wel redelijk goed te verlopen. Hoera! Daarna was het ‘eting’; zalm, lutefisk, potetsalat, kip en veel gezang stonden op het menu. Aja wat wil je met vier Noorse koren J.

Dit weekend (28 en 29 nov) dan, was het repetitieweekend met TOF janitsjar, het harmonieorkest waar ik ook in meespeel. Het werden twee intensieve dagen van geklarinetter. Dit in combinatie met het koude vriesweer zorgden ervoor dat mijn lippen helemaal kapot waren en mijn labello er bijna helemaal doorzit.

Terwijl Kristine (mijn roomie) naast mij Nederlands/Vlaams aan het leren is, vond ik het dringend tijd om terug eens iets te posten.

Vorige week vrijdag (6 november) was ik uitgenodigd op de housewarming party van Mary, de fagottiste uit het orkest. Ze is rond de 45-50, schat ik en haar vrienden waren ook minstens 38, denk ik. Ik wist niet goed wat te verwachten, gezien ik daar de jongste spruit zou zijn, maar het was echt nog leuk. Mary is Engelse, maar ze woont al enkele jaren in Tromsø. We aten grote garnalen met brood met kaas of mayonaise en dronken wijn. Dit blijkt een typische Noorse ‘middag’ te zijn (misschien niet altijd met de wijn erbij ;)). Het duurde trouwens even voor ik het door had dat Noren ’s morgens frokost (ontbijt), om 11u30 lunsj (middageten), om 16u ‘middag’ (vieruurtje veronderstel ik ;) ) en rond 20u ‘kveldsmat’ (avondeten) eten.

De conversaties waren vooral in het Noors - aja, want dit is nog altijd Noorwegen. Ik moet zeggen dat ik al veel – maar nog niet alles – begrijp (zelf praten gaat nog steeds wat moeizaam). Er zijn, net als in België, veel dialecten. Ik praatte o.a. met iemand uit Bodø – een stad iets meer ten zuiden van Tromsø – hij in het Noors en ik in het Engels. Zijn dialect kon ik wel goed begrijpen. Het dialect uit Tromsø daarentegen klinkt echter soms alsof de mensen die het spreken te kampen hebben met een lokale verlamming van hun lipspieren K, heel speciaal :p.

Ik verliet het ‘feestje’ met twee nieuwe gsm nummers en email adressen. Één van iemand die me uitnodigde op een volksdansavond en één van iemand die me z’n favoriete muziek wilde laten leren kennen.

Zaterdagavond (7 november) ben ik naar de opera gegaan met Mary J. Het is te zeggen, in het ‘verdensteateret’ gebouw hier in Tromsø spelen ze op een groot scherm ‘live broadcast’ opera af, vanuit ‘the METropolitan opera’ in New York. Die zaterdag was het een opera van Puccini, nl. Turandot. Het was echt prachtig en een uiterst originele manier om de zaterdagavond door te brengen. Ik denk echter dat het nog meer de moeite is om de opera mee te maken in het operagebouw in New York zelf… op naar New York dus J.

Zondag (8 november) ben ik eens vroeg (lees vroeg voor een zondag ;)) opgestaan om naar de mis te gaan. De ‘domkirken’, de kerk hier in het centrum, had ik nog geen enkele keer vanbinnen gezien en ik wou wel eens een Lutherse dienst meemaken. Toevallig werden er die dag vier kindjes gedoopt tijdens de mis. De mis duurde 1u30 en er waren twee vrouwelijke priesters (!) die de mis voordroegen. De (een stukje) geloofsbelijdenis in het Noors klinkt trouwens als volgt:

Den Hellige Ånd, født av Jomfru Maria, pint under Pontius Pilatus, korsfestet, død og begravet, fór ned til dødsriket, stod opp fra de døde tredje dag, fór opp til himmelen, sitter ved Guds, den allmektige Faders høyre hånd, skal derfra komme igjen for å dømme levende og døde.

Dinsdag (10 november) was een drukke, maar supertoffe dag. Na het werk had ik afgesproken met Cecilie (speelt rugby en sax) om samen met de andere onderwaterrugbymakkers een appartement schoon te maken. Dit om wat geld te verdienen voor de clubkas.

Daarna moesten we rennen naar de bus om nog op tijd in de repetitie van de harmonie te zijn. Op 5 december is er trouwens een Julkonsert (Kerstconcert) – iedereen van harte welkom – we spelen o.a. Pictures of an exhibition en wat Noorse kerstliederen.

Eenmaal thuis van de repetitie kwam ik te weten dat Tromsø op het VRT-nieuws in België was J!! Op het filmpje kon je ongeveer zien waar m’n kot is en de fjord en de bergen ten zuiden van het eiland *zalig*! Ik heb het filmpje eens getoond op mijn werk en waar nodig wat vertaald. Ze vonden het wel tof en grappig.

Woensdag (11 november), wapenstilstand, een congé dag in België, maar niet alhier. Gezien Noorwegen relatief neutraal was in de eerste wereldoorlog, wordt wapenstilstand herdacht in mei, het einde van de tweede wereldoorlog.

Donderdagmorgen (12 november) toen ik naar mijn werk wandelde, ben ik er op een zeer speciale manier achter gekomen dat het kouder en kouder aan het worden is. Ik had net mijn tanden gepoetst voor ik vertrok en aangekomen op mijn werk was het alsof ze bevroren waren. Ik ben dan maar snel een koffie gaan halen om ze te ontdooien J.

Het is nu al een paar dagen -5°C, maar nog steeds geen sneeuw. Je zou kunnen zeggen dat de ‘sneeuw’ aangroeit vanuit de grond, want de ijsbloemen op het gras en op de weg worden groter en groter en schitteren in het licht van de straatlampen als diamantjes. Het kraakt zelfs onder mijn voeten, net alsof er sneeuw zou liggen.

Donderdagmiddag ben ik naar een vergadering gegaan omtrent het belang van bacteriën en fytoplankton in de Arctische wateren. De vergadering was vooral bedoeld voor doctoraatstudenten die hun onderzoek eens konden voorstellen. Het is zeer verrijkend om met veel mensen te praten, zo kan ik langzaam beginnen nadenken over wat ik zou willen doen als deze stage erop zit.

Donderdagavond ben ik samen met Kristine (roomie) naar de volkdans geweest J. Die avond was het een initiatie in Schotse volkdans. Gezien de gemiddelde leeftijd daar rond de 60 draaide en er meer vrouwen dan mannen waren, komt het erop neer dat ik de hele avond met oude mevrouwtjes heb gedanst J haha. Al bij al was het wel nog leuk, en waarschijnlijk gaan we nu donderdag terug.

Vrijdag (13 november) was voor Matthias de dag dat zijn zenuwen en de alertheid van zijn hersenen tot het uiterste op de proef werden gesteld, bij de verdediging van zijn doctoraatvoorstel. Bij mij was het die dag eerder kalm. ‘s Avonds was er echter een Bacaloa feestje op het werk. Bacaloa is een soort visgerecht. Het bestaat uit kabeljauw die voor zes maanden werd gedroogd en gezouten, dan wordt geweekt in water voor één nacht en dan in de pan wordt gegooid met veel olijfolie, aardappelen, tomaten, olijven, en ander lekkers. Ik moet echt ergens dat recept bemachtigen, want het was uitzonderlijk lekker!!

Toen ik naar huis wandelde merkte ik dat de Ishavskatedralen blauw verlicht was i.p.v. wit, dit omdat het diabetesweekend is, heb ik mij laten vertellen, EN ik zag terug wat groenigheid in de lucht… NORDLYS!! Het was echter maar zeer zwak, ik moet dringend eens met de burgemeester van Tromsø babbelen om te vragen of er niet kan geregeld worden om alle straatlampen uit te doen, als er noorderlicht is, dan zie je het tenminste deftig.

Gisteren (zaterdag 14 november) ben ik in de namiddag iets gaan drinken met Kristine, in een gezellig cafeetje/tea room en daarna zijn we gaan shoppen. Het plan was om kledij te kopen, warme pulls en een jas, maar ik ben naar huis gekomen met een cd… en wat voor cd!! De allereerste cd van Sígur Rós !! ja eindelijk heb ik hem gevonden, zeer experimenteel trouwens, maar wel goed.

’s Avonds was ik uitgenodigd op een kotfeestje van een Duitse collega. Het was redelijk internationaal daar, veel Duitsers, een Franse, een Poolse en hoop Noren en één Belgische J. Achteraf ben ik nog met de Franse naar het Barents Jazz festival gegaan. Ik was er niet van op de hoogte, maar blijkbaar was het festival al van start gegaan op 11 november. 14 november was de laatste dag.

Vandaag (zondag 15 november) ben ik al twee maanden weg van Belgische bodem… wat vliegt de tijd snel! Vanavond ga ik waarschijnlijk naar een concert van Tromsø Byorkester (het symfonisch orkest). Ze spelen terug een concert in de Ishavskatedralen, ditmaal een programma van Mendelsohn mét koor. Waarschijnlijk ga ik daarna nog in de vallei achter de Ishavskatedralen, waar er geen lichten zijn, wat noorderlicht kijken, wellicht samen met Kristine en een collega van het werk uit de UK.

15-11-2009 om 16:04 geschreven door liesvste  

Toen ik hoorde dat de harmonie Sint-Cecilia Aarsele twee geslaagde herfstconcerten gespeeld had vorig weekend, begon het bij mij nog meer te kriebelen om eindelijk ook weer eens deftig te musiceren.

Zoals ik eerder al vermeldde, mocht ik van de dirigente van het harmonie orkest van Tromsø afgelopen dinsdag voor de eerste keer hun repetitie bijwonen. Een grappig detail is dat de repetities doorgaan in de feestzaal van het psychiatrisch ziekenhuis (!) hier in Tromsø.

Nu, ook al ben ik hier al anderhalve maand, het is niet zo dat ik al het hele busnetwerk uit mijn hoofd ken… Dus wat raad je, inderdaad, ik zat op de verkeerde bus :s.

Het is te zeggen, ik had wel degelijk de bus naar Åsgård sykehus genomen, maar die stopte blijkbaar aan de achterkant van het ziekenhuis. Eerder had ik naar de dirigente gebeld voor instructies eens ik aan het ziekenhuis was. Ik had namelijk geen idee waar ik de festsal kon vinden. Ik volgde dus haar beschrijvingen, maar vanaf de verkeerde plek aiai.

Op een gegeven moment kwam ik in een superlange gang terecht. Ik wandelde en wandelde – het duurde bijna 10 minuten eer ik die gigantisch lange gang had afgewandeld – en kwam uiteindelijk uit in een andere gigantisch lange gang… Nu moet je weten dat er echt niemand in die eindeloos lange gang te bespeuren was, aan wie ik eventueel kon vragen waar die festsal was. Daarom besloot ik gewoon op een willekeurige deur te kloppen – met een klein hartje weliswaar, je kon namelijk nooit weten dat ik toevallig de deur met de dwangbuispatiënten had gekozen :p – en te hopen dat iemand zou opendoen. De deur werd geopend door een verpleger – gelukkig ;) – en na zeker nog een half uur te hebben rondgedoold in het ziekenhuis – nee zijn uitleg was niet zo verduidelijkend – kwam ik uiteindelijk terecht in de feestzaal. We repeteerden vooral Frank Sinatra liedjes, voor het concours van zaterdag.

Ook al had ik slechts één repetitie bijgewoond, toch mocht ik zaterdag al meespelen in het concours georganiseerd door Norges Musikkorps Forbund Nord-Norge. We eindigden tweede in onze categorie… Er waren echter maar twee orkesten in onze categorie, dus mensen met een eerder negatieve kijk op het leven zouden kunnen zeggen dat we laatstes eindigden :p.

’s Avonds zijn we met zijn allen nog iets gaan drinken in een café ‘Paletten’ genaamd, om te vieren J. Kristine (mijn roomie) was ook meegekomen. Ze studeert aan het conservatorium hier, dus kent ze heel wat van de ‘muziekmensen’ J. Ze stelde mij voor aan een Zuid-Afrikaanse trompettist en dus kon ik nog eens Nederlands/Zuid-Afrikans praten J.

Verder is mijn biologische klok helemaal in de war, gezien het hier al om 15u pikkedonker is. Ik kan mij nu al beter inbeelden hoe het zal zijn als de zon niet meer opkomt. En… eerlijk… ik kijk er niet echt naar uit :s… Ik denk dat ik de hele dag geeuwend zal doorbrengen. Het zal echt deugd doen om met Kerstmis eens naar huis te komen en weer wat echte vitamine D op te doen.

01-11-2009 om 23:20 geschreven door liesvste  

Ik heb fantastisch heugelijk nieuws u allen mede te delen J!!

Eergisteren (vrijdag) heb ik voor de eerste keer in mijn leven het noorderlicht gezien!!

Op het werk hoorde ik dat er donderdag op Kvaløya (het eiland dat net naast Tromsøya ligt) fantastische foto’s werden gemaakt van het noorderlicht. De weersomstandigheden zijn namelijk optimaal: heldere hemel en temperaturen rond het vriespunt. Ik besloot om die avond een wandeling te maken met mijn hoofd in mijn nek en blik op de hemel om dit wonderbaarlijke natuurfenomeen ook eens te kunnen zien.

Sinds vrijdagmorgen zijn er enkele vriendinnen van Kristine op bezoek en ook zij zagen het volledig zitten om een avondwandeling te maken. Ik ging net naar mijn kamer om mijn thermisch ondergoed aan te trekken J en ik keek door het raam en toen… waaaw de lucht was groen!!! We renden met z’n allen naar buiten en ik begon rond te springen van blijdschap, het was zoo speciaal, echt te gek voor woorden.

Gisterenavond (zaterdag) zijn we met zijn allen gaan bowlen – heel leuk – en toen we de bus terug naar huis namen, zagen we terug gigantisch veel groene lucht!! Daarom besloten we om pas af te stappen op een plaats met minder lichtpollutie.

Wat ik toen gezien heb, ga ik echt niet gauw vergeten… De groene slierten dansten boven ons hoofd als macrowieren in een snelstromend riviertje. Het was zo sierlijk en zo intens, veel heviger dan vrijdagavond. Op een gegeven moment werd het groen omringd door roze friezels die leken te wapperen in de wind. Het waren trouwens niet enkel slierten (daarmee bedoel ik, als langerekte wolken), maar we konden ook verticale groenigheid zien, je zou het kunnen vergelijken met een regenbui die je van ver ziet aankomen. Ik voelde mij bijna schuldig toen ik mijn batterijen van mijn kodak moest vervangen en ik dus even niet kon kijken.

Mensen die kop nog staart krijgen aan mijn eerder zielige beschrijving moeten het ten sterkste eens overwegen om zich naar noordelijke breedtegraden te begeven, want het is echt MAGISCH.

Ik hoop van één der komende maanden eens een roadtrip te kunnen maken naar de Noordkaap. Het moet nog meer genieten zijn om dit te zien in de middle of nowhere, weg van de verlichtte steden.

foto's: http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Noorderlicht/ 

25-10-2009 om 13:13 geschreven door liesvste  

Zoals bij jullie in België, gaat ook hier in Tromsø tegenwoordig het leven zijn normale gangetje. De voorbije week heb ik niet echt veel ‘exploring’ meer gedaan. Dit is vooral te wijten aan het feit dat het pikkedonker is als ik terugkom van mijn werk. Momenteel komt de zon op rond 8u30 en gaat ze onder rond 16u30. Dit wil echter niet zeggen dat ik de hele avond op mijn kot blijf ;).

Naast de onderwaterrugby en het universiteitsorkest ben ik vorige week donderdag eens gaan quizen. Nu moet je weten dat ik een uitermate slechte quizer ben, maar nieuwe ervaringen daar zeg ik ja tegen, remember… Het jeugdhuis (‘driv’ genaamd) was de organisator en Kristine (niet mijn roomie, maar een collega van in het labo op mijn werk) had me uitgenodigd. Alle vragen waren uiteraard in het Noors, maar ik zit nu in de fase dat ik meestal wel iets snap van wat er gezegd wordt. Ik kan vaak uit een conversatie afleiden waarover het ging zonder echt alles te verstaan – ja, nog vijf maanden om mijn niveau op te krikken :s.

Ik heb me echt super geamuseerd, het was tof om nog wat meer mensen te leren kennen. Ons groepje haalde uiteindelijk 31/60, net erdoor, *joepie*, maar natuurlijk geen prijsJ. Na afloop van de quiz zijn we nog iets gaan drinken, een pintje voor 43 NOK = ±5,40 EUR K (en het schijnt dat dit zeer goedkoop).

Dit weekend kwam er een vriend van Kristine (mijn roomie) uit Trondheim op bezoek. Zondag zijn we samen wat gaan wandelen langs de fjord richting het zuiden van het eiland (zie de foto’s).

Gisteren dan, ben ik naar een concert gegaan van het harmonieorkest van Tromsø. Ze speelden enkel Frank Sinatra liedjes en een 22-jarige gast moest doorgaan voor Frank himself. Ze brachten o.a. ‘I’ve got you under my skin’, ‘love and marriage’, ‘New York’, ‘Fly me to the moon’ en nog enkele andere van zijn hits. En eerlijk waar, het was PRACHTIG!

Na het concert ben ik op de dirigente afgestapt om te vragen of er een mogelijkheid was dat ik kon meespelen in het orkest en ze zei: ‘Ja, selvfølgelig!’, wat ‘ja natuurlijk’ betekent. Ze repeteren elke dinsdag van 19u tot 22u – hopelijk is er een pauzeke ;).  

Op mijn werk verloopt alles nog steeds super. De voorbije dagen heb ik me vooral beziggehouden met het helpen voorbereiden van een conferentie die hier in Tromsø doorgaat, eind januari. Daarbij moest ik een heleboel e-mails sturen. Daardoor heb ik ontdekt dat ik niet de enige Belg ben hier op deze breedtegraad, stel je voorJ.

21-10-2009 om 21:05 geschreven door liesvste  

Deze week is het echt winter geworden in Tromsø. Woensdagmorgen deed ik de gordijnen in mijn slaapkamer open en alles was wit! Behoedzaam ben ik dan de helling afgewandeld naar mijn werk. Ik ben niet gevallen, maar de verlichtingspalen hebben hier duidelijk ook een andere functie dan gewoon het dragen van een lamp ;).

Woensdagavond ben ik naar de repetitie van het orkestje van de universiteit van Tromsø gegaan. We waren met elf, een bastuba, tuba, trombone, tenorsax, altsax, drum, dwarsfluit, 2 klarinetten, trompet en cornet. De diversiteit aan instrumenten was dus redelijk hoog, maar de repetitie was zeer op ’t gemakske. Voor de geïnteresseerden, we speelden o.a. Holmenkolmarsj, the standard of st. George, the mountain swing king en Candle in the wind.

Daarna ben ik met Cecilia (altsax en collega onderwaterrubyen) na de repetitie nog naar de onderwaterrugbytraining geweest. Gezien mijn voeten nog altijd niet zijn genezen, heb ik niet meegetraind maar wat foto’s getrokken J.

Dit weekend (van vrijdagavond tot zaterdagavond) heb ik doorgebracht bij m’n begeleidster (Sabine). Ze woont samen met haar man en kindjes op een uurtje rijden van hier, vlakbij de 70°NB breedtecirkel (zie ‘het verhaaltje’ van mijn aankomst).

Vrijdagavond aten we zelfgemaakte pizza en keken we wat tv. Na een verhaaltje gingen de kindjes naar bed.

Wat ik waarschijnlijk nog niet verteld heb, is dat Sabine twee paarden heeft. Plots had Sabine het gekke, maar fantastische idee om om 22u ’s avonds een wandeling te maken met één van de paarden in de sneeuw (het paard heet Majoren). Ik mocht rijden en Sabine wandelde te voet mee. Omdat het op een bepaald moment zeer steil omhoog was, klom Sabine halverwege achterop. We stapten de berg op in het donker, en het was zo stil… Ik kreeg terug het ‘ik bevind me dicht bij het topje van onze planeet’-gevoel… heel speciaal.

Zaterdagmorgen werd ik gewekt door kinderstemmetjes die dolgraag naar barnehagetv (kindertuintv letterlijk) wilden kijken.

’s Middags trokken we onze warme kleren aan en reden naar Hansnes. De brandweermannen van Tromsø kwamen nl. op bezoek met hun zeer fancy brandweervrachtwagen mét sirene, in tegenstelling tot de retrokamion die ze hebben in Hansnes. De kinderen waren overweldigd J. Na een ritje in de brandweervrachtwagen, een korte fotoshoot en wat shoppen in de enige winkel van het dorp, keerden we terug huiswaarts. We maakten enkele tussenstops om wat foto’s te nemen van het prachtige landschap en van een bleke buizerd die vlakbij aan het bidden was (ik dacht eerst even dat het een visarend was, maar ik denk dat hij daarvoor wat te klein was, zie foto’s).

In de namiddag mocht ik nogmaals rijden op Majoren (letterlijk de majoor), deze keer helemaal alleen. Ik stopte regelmatig om te genieten van de stilte… en om enkele foto’s te nemen.

’s Avonds maakte Sabine weer lekkere vis (zelfgevangen kabeljauw) en als dessert maakte ik ‘Belgische chocoladepudding’ (merci Matthias). De kindjes smulden en brielden en ik smulde blij mee J.

Vandaag is het zondag en als het stopt met sneeuwen ga ik eens naar buiten om eindelijk die sneeuwman te maken die ik vorig weekend al ging maken. Het voordeel is dat ik nu niet helemaal de berg moet op wandelen, want de sneeuw ligt hier gewoon aan mijn voordeur. Hiermee is jouw vraagje ook beantwoord, Niels J, haha, supergrappig jouw email.

Vele groetjes

Lies – met thermisch ondergoed aan, ja jeansbroeken alleen zijn te koud geworden als je buiten wandelt.

11-10-2009 om 22:05 geschreven door liesvste  

Op donderdag 1 oktober, de dag dat Meggy en Jean in het vliegtuig sprongen om 9 maanden Oceanië te gaan verkennen (amuseer jullie! en zorg goed voor elkaar é J!), trok ik voor de eerste keer sinds m’n verblijf hier in Noorwegen, met twee collega’s op staalname.

Er moesten twee bodemstalen worden genomen in een fjord op een kleine twee uur rijden van Tromsø, in zuidelijke richting. Aan de hand van de diersoorten die worden aangetroffen, kunnen we dan verschillende zaken afleiden, die de toestand waarin de fjord verkeert weergeven. Zoals bvb. de hoeveelheid zuurstof aanwezig in de bodem, de hoeveelheid dode organismen die neervallen op de bodem (wat dus voedsel betekent voor de bodemdieren),…

We vaarden in een kleine garnaalvissersboot op een fjord die eruit zag als een spiegeltje (check de foto’s op de fotowebsite). Zeeziek worden was dus totaal uitgesloten. Het feit dat je bijna rondom rond land ziet, wekt ook meer de indruk dat je op een meer vaart.

Die dag was het slechts één of twee graden boven nul, maar ik had een superdik pak gekregen, dat me beschermde tegen wind, water en koude. Eens de staalname erop zat, keerden we terug naar het dok. Bij het uitladen van de boot heb ik aan de lijve ondervonden dat het dok nogal gladdig was… met een gigantische blauwe plek op mijn heup tot gevolg :s.

Op de weg terug naar Tromsø, stopten we nog even aan een groot meer dat verbonden was met een snelstromend riviertje. Één van m’n collega’s had zijn doctoraat over dat meer gedaan en wist een plaats waar we mogelijks paaiende zalm konden zien, maar paaien zat er die dag helaas niet in.

Vrijdagavond 2 oktober ben ik naar de onderwaterrugbytraining gegaan. *aaah* ja, inderdaad je leest het goed… Één van m’n collega’s had me uitgenodigd op de training voor beginnelingen.

Aangezien ik me voorgenomen had bij m’n komst naar Noorwegen om tegen zoveel mogelijk ‘JA’ te zeggen – met uitzondering van illegale dingen natuurlijk en Noorse huwelijksaanzoeken (hé meme ;)) – ging ik die avond met een klein hartje de berg op naar het zwembad. Want geef toe, 'onderwaterrugby' klinkt niet als 'gaan walzen'…

Het was een hele geruststelling dat ik niet de enige beginneling was. Er waren nog twee meisjes (een Noorse studente en een Amerikaanse doctoraatstudente) en één jongen (een Noor).

Misschien eerst wat meer uitleg over de sport zelf… Onderwaterrugby is de enige driedimensionale sport ter wereld J en wordt gespeeld in het diepste deel van het zwembad. Er worden twee ‘basketbalkorven’ (gemaakt uit staal) op de bodem van het zwembad gezet en er wordt met één bal, gevuld met zout water (die dus langzaam maar zeker zakt), gespeeld. De onderwaterrugbyspelers zijn uitgedost met duikbril, snorkel, zwemvliezen en zo’n kapke met oorbeschermers. En dan is het dus de bedoeling om de bal in de korf van de tegenspeler te krijgen hé… Het grappigste is de keeper, die moet zo met zijn rug op de mand liggen en zo ondersteboven trappelen en op die manier doelpunten voorkomen.

Gisteren ben ik naar de tweede training geweest en nu mochten we, als beginners, eens meedoen in een ‘matchke’. Oké, ik weet, mijn conditie is niet zo goed, maar ik was echt pompaf! Doordat je onderwater beweegt, verbruik je gigantisch veel zuurstof, dus moet je vaak naar boven komen om te ademen. Maar je mag daar niet te lang blijven anders kan je gewoon niet deelnemen aan het spel. Ze raden aan twee keer ademen en dan weer duiken *crazy*. Ik had ook redelijk wat last van mijn oren. Het zwembad is 3,6m diep, dus je moet constant proberen je trommelvliezen te doen klakken naar buiten om zo de druk te compenseren. Na de eerste training had ik dan ook gigantisch veel hoofdpijn, maar vandaag voel ik niets. Je moet er wat aan wennen denk ik. Wat ik wel heb, zijn blauwe plekken, deze keer op mijn arm en been en mijn voeten liggen helemaal open van die zwemvliezen :s… Ze hebben me verteld dat ik vijf keer moet gaan trainen en als ik het dan nog niet tof vind, dan mag ik stoppen. 

Vandaag is het mijn lievelingsweer: zeer heldere hemel en lichtjes vriezen. Kristine en ik gingen normaal vandaag de berg op gaan en een sneeuwman maken. Kristine is helaas een beetje ziek, dus hebben we dat noodgedwongen moeten uitstellen.

Om dat te compenseren ben ik daarom naar ‘Prestvatnet’ gegaan. Dit meer ligt ongeveer in het midden van het eiland, niet zo ver van m’n kot (check ook de foto’s). Daarna ben ik doorgewandeld naar Elverhøy kirken. Het kerkje was helaas niet open, maar ik heb mij daar toch een kwartiertje in de zon gezet, genietend van het mooie uitzicht.

Vanavond ga ik naar een concert van een symfonisch orkest gaan luisteren in de Ishavskatedralen!! Na het concert heb ik ook afgesproken met de fagottiste en de hoboïst. Zij gaan mij nl. helpen om in het harmonie orkest van Tromsø mee te spelen. Ondertussen heb ik ook afgesproken met een meisje van de onderwaterrugby die saxofoon speelt in het orkest van de universiteit om woensdag samen naar de repetitie te gaan. Het ziet er dus naar uit dat ik wel ergens een plaatsje zal vinden in een orkest hier.

Verder voel ik mij al goed thuis op mijn werk. Volgende week ga ik vooral labowerk doen, zo blijft het allemaal zeer gevarieerd en dat vind ik zeer positief!

Ha det!

Lies – met een snicker in de hand (bedankt voor de bevoorrading frimato!)

links naar foto's:
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Prestvannet%20og%20Elverhoy%20kirken/staalname%20fjord/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Prestvannet%20og%20Elverhoy%20kirken/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/zuidwestelijk%20topje%20van%20het%20eiland/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Tur%20til%20Hella/
http://s650.photobucket.com/albums/uu221/lies_vsb/Regenachtige%20avondwandeling%2023%20sept%202009/

04-10-2009 om 18:37 geschreven door liesvste  

Sinds mijn laatste berichtje is er vanalles veranderd in Tromsø, daarmee bedoel ik vooral ‘landschappelijk’ J. Want ja beste mensen, sneeuw in Tromsø is een feit!!!

Deze morgen heb ik naar mijn werk gewandeld in de sneeuw. Helaas blijft het nog niet liggen, maar het sneeuwpakket op de berg, die ik zie uit mijn livingraam, verdikt met de dag!

Vanaf nu heb ik altijd een labello bij de hand, draag ik zeer lange sokken en ligt mijn thermisch ondergoed standby. *Leve de winter*

Kristine (mijn roomie) en ik hebben afgesproken om zondag een sneeuwman te maken J. Als de sneeuw tegen dan nog niet blijft liggen aan onze voordeur, betekent dat een fikse wandeling de berg op, helemaal tot aan de sneeuwgrens. Ik denk dat die nu op zo’n 200-250m hoogte ligt – goed voor mijn conditie en mijn kuitspieren dus!

Afgelopen maandag was het supermooi weer hier, koud, maar helder. Daarom besloot ik om na mijn werk er nog eens op uit te trekken. Waarom niet eens checken hoe lang het eiland is waar ik op woon… Gezien het tegenwoordig al rond 19u30 pikkedonker is, besloot ik om naar het zuidwesten te gaan. Van de plaats waar ik woon is dit nl. de kortste afstand tot de punt van het eiland.

Na een goed halfuurtje wandelen door extreem rustige straatjes (in vergelijking met België) en langs uitsluitend houten huizen (enkel bedrijven of appartementsgebouwen blijken hier van steen te zijn), kwam ik aan op het zuidwestelijke rotsstrand.

Wederom viel mijn mond open van verbazing. De uitzichten hier, de bergen met de fjord, zijn gewoonweg fenomenaal! Nog eens wat anders dan het uitzicht van op de ‘Poelberg’ of van op ‘Aarsele Hoge’. Check zeker eens de foto’s.

Ik heb trouwens tussen de rotsen, zeer grote zee-egel overblijfselen gevonden. Meeuwen slaan die daar wellicht kapot. Ook heb ik minstens drie verschillende soorten zeewier en dikke zeepokken kunnen constateren. Tot zover het biologisch nieuws.

Morgen is terug een ‘grote’ dag voor mij, ik ga namelijk veldwerk doen. In mijn branche betekent dit dus: gaan varen. Vandaag heb ik een anti-koude en waterdichte overal gekregen met stevige laarzen om morgen op een redelijk grote vissersboot stalen van o.a. de zeebodem te nemen. Morgen of overmorgen laat ik zeker in geuren en kleuren (voor zover dit technisch mogelijk is) weten hoe ik de Noorse wateren al dan niet heb getrotseerd.

Verder wil ik nog onder de rubriek ‘voeding’ het volgende kwijt: (het begint stilletjes aan een vaste waarde te worden in mijn vertellingen… laat het mij weten als ik er teveel over zaag J).

(1)            ik MIS het brood van ’t broodmandje enorm… Hetgeen ze hier brood noemen, zouden onze schapen maar medium lekker vinden, denk ik… maar bon, een reden te meer om na zes maanden zeker terug te keren naar huis ;).

(2)            Wat ik ook even kwijt wil, is het feit dat ik sterk ontgoocheld ben in de Noorse koekenindustrie… Slechts 1 rayon koeken in de hele supermarkt en de meeste zijn dan nog van die kleintjes die wij alleen bij de koffie eten. Geen Leo’s, geen cha cha’s, geen suikerwafels… en het ergste moet nog komen: geen Princekoeken!! :s. Ik had bij mijn vertrek uit België nog vanalles van koeken meegesmokkeld, waaronder een berg Leo’s en een grote pak Princekoeken, maar helaas vandaag heb ik de laatste Leo verorberd… Nu ik dus door al mijn ‘reserves’ zit, betekent dit vanaf nu ‘true Norwegian style’ :p.

30-09-2009 om 22:14 geschreven door liesvste  

Gisteren was het niet alleen een topdag voor Floor (haar verjaardag), ook voor mij was het één van de bijzonderste/intensiefste/mooiste dagen hier in Noorwegen tot nu toe.

Er kwamen nl. ‘grote’ klanten op bezoek die dag en dat betekende de hele dag vergaderen. Iedereen die aan hun project werkte, moest een presentatie geven. Gezien ik de voorbije dagen op een deeltje van hun project gewerkt had, moest ook ik een presentatie geven :s. Ik verving eigenlijk de persoon die hier normaal voor verantwoordelijk is, want die is op reis. Dat ik zenuwachtig was, moet ik waarschijnlijk niet zeggen…

Alles verliep uiteindelijk goed en ook de bijkomende vragen kon ik enigszins in relatief deftig Engels beantwoorden. Missie geslaagd dus J.

’s Middags was er lunch in Polaria, dit is een soort Sea-Life center, maar dan met dieren die in de Arctische omgeving voorkomen. Het bijzonderste aan dit aquarium zijn de ‘bearded seals’. Deze soort zeehonden komt voor nabij Svalbard (Spitsbergen). Hun naam (zeehond met baard) vertelt eigenlijk perfect hoe ze eruit zien (check ook de foto’s op m’n fotosite). Op hun neus staan enorme snorharen die ze in hun natuurlijke habitat gebruiken om voedsel te zoeken. Ze duiken onder het ijs naar de bodem van de zee waar het redelijk donker is en ‘snuffelen’ dan de zeebodem af op zoek naar schelpen, inktvissen en bodemvissen.

Elke dag, rond 12u30 worden de zeehonden gevoederd. De ideale gelegenheid dus om eens een kijkje te gaan nemen (met de klanten). Het voederen gebeurt in combinatie met het aanleren van bepaalde bewegingen, die veterinaire controles kunnen vergemakkelijken (zoals bvb. openen van hun mond, of uit het water komen op commando).

’s Namiddags volgde nog meer vergaderen – redelijk intensief was dat – maar nadien vroeg een collega of ik geen zin had om mee te gaan naar Hella. Dat is een plaatsje op het eiland Kvaløya (wat letterlijk walviseiland betekent) op drie kwartier rijden van hier (30km).

Misschien even de geografie van de streek wat herhalen :p: Tromsø is een eiland, dat aan de ene kant (in het oosten) verbonden is met het vasteland, via een lange brug; aan de andere kant (in het westen) is het eiland verbonden met Kvaløya, ook via een lange brug (Google maps is misschien duidelijker dan mijn beschrijving).

Het enige wat ik hierover ga vertellen is dat deze trip één van de mooiste dingen is die ik tot nu toe heb beleefd. Ik denk dat de foto’s op m’n fotosite dit bevestigen.

Misschien nog wat meer info over die plaats, Hella. Tromsø bestaat al een hele tijd, maar is ‘een tijdje geleden’ helemaal vernieuwd. Enkele van de oude oorspronkelijke huizen zijn daar, in Hella, heropgebouwd. Het is dus een beetje als een openlucht museum. Het is gelegen vlak bij de fjord, waardoor, vooral in de lente als het warmer weer wordt, er veel mensen naartoe trekken om er te picknicken, te vissen, vrienden te ontmoeten,… Ik denk dat je het een beetje kan vergelijken met de Blaarmeersen maar dan duizend keer mooier!

Midden in de fjord ter hoogte van Hella, ligt trouwens een klein eilandje. M’n collega vertelde me dat er muskusossen uit Groenland op leven! Blijkbaar werden die ingevoerd en daar losgelaten voor een project van de universiteit. Ik zat te denken… we kunnen anders eens een bootje huren en een biotripje doen naar dat eilandje, wat denk je? Een paar mooie fotootjes trekken J.

En zoals Joost Swegers het zo mooi zing, the best is yet to come… toen we terugkeerden naar Tromsø, zagen we plots RENDIEREN langs de kant van de weg liggen!!! Ik kwam helemaal zot!!! Het waren er drie, maar Rudolf was er niet bij, want geen van hen had een rode neus (haha). Ik probeerde wat foto’s te nemen, maar het was nogal ver… Dus ik hoop dat ik er later nog beter zie. M’n collega vertelde dat als het eten hoger op de bergen opraakt, ze afdalen en dan de tuinen van de mensen kaal eten J. *Surrealistisch, een rendier in den hof*

Andere weetjes:

- Tijdens de lunch in Polaria, heb ik voor de eerste en laatste keer zeehond gegeten :s… Normaal heb ik redelijk wat principes als het op het consumeren van wildlife aankomt, daarom wil ik de situatie wel even schetsen zodat jullie geen rare dingen van mij beginnen denken J.

(1) In tegenstelling tot België is het grootste deel van de Noorse bevolking visser. Hiermee bedoel ik dat praktisch iedereen wel een vislijn in zijn garage liggen heeft (en sommigen nog veel meer natuurlijk) en regelmatig naar de fjord gaat om te vissen. (2) In tegenstelling tot de Noordzee zijn de Noorse wateren nog enorm rijk aan vis. De Noordzee is immens overbevist en bijgevolg praktisch leeg, maar hier wordt nog kabeljauw en heilbot bovengehaald die zo groot zijn en minstens zo zwaar wegen als ik! Bijgevolg is de mentaliteit hier helemaal anders dan bij ons. Daarmee wil ik zeggen dat de mensen hier als het ware nog ‘dichter bij de natuur’ leven en zich dus voeden met hetgeen er is. Gezien ik mij dus zo goed mogelijk probeer aan te passen aan Noorse gewoontes, heb ik één keer zeehond gegeten J. Voor de nieuwsgierigen, het smaakte een beetje naar rosbief…

- Mocht iemand van jullie zo zot zijn om met de auto naar hier te komen (é Rian :p), heb ik twee mededelingen: (1) het schijnt dat je om van het zuidoosten van Noorwegen helemaal tot in Tromsø te geraken, er 2,5 dagen over doet. Dit enerzijds omdat er een hoop bergen zijn, waar je over of langs moet, wat dus ommetoer betekent, maar anderzijds ook doordat de Noorse regering slechts investeert in infrastructuur tot aan Trondheim. Er zijn hier wel geasfalteerde banen, maar blijkbaar in slechtere staat dan die ten zuiden van Trondheim. (2) Moest je hier uiteindelijk geraken, hou dan rekening met de verkeersregel ‘voorrang van omhoog’. Dit houdt in dat iedereen die van de berg komt, voorrang heeft op degene die op een horizontaal stuk weg rijdt… Ik denk dat dit ergens wel heel logisch is, zeker als hier binnen een paar maand 1m sneeuw zal liggen… *icy*!!

- Noren zijn rare mannen als het op eten aankomt, dat heb ik al een paar keer laten vallen… Maar nu, beste lezer, zou ik me toch maar goed vasthouden aan te takken van uw stoel… vanavond heb ik FRIETEN IN DEN OVEN klaargemaakt en opgegeten!! Ik was daarnet aan het skypen met mama en ze ging mij bijna komen halen, omdat ze dacht dat de koude mijn anders zeer logisch denkende hersenen had aangetast… Maar hoe ga je dus te werk, dat is beslist wat u zich afvraagt, wel u kope een zak diepvriesfrieten, u kope een rol bakepapir (bakpapier), u neme een oven, u legt wat bakepapir op de rooster, u strooie wat frieten uit op het papier, u zet de oven op 225°C en u wacht zo’n 20 minuutjes tot ze goudgeel worden… en het was wel nog lekker! Maar ik heb toch nog liever echte Belgische frieten!

- Hier op het appartement is alles ok. Kristine en ik zijn goede vriendjes aan het worden. Gisteren hadden we allebei veel nood aan een nachtelijke avondwandeling, om onze gedachten wat te verzetten. Het was enorm aan het gieten hier, dus tegen dat we terugkwamen op het appartement waren we doorweekt (check de foto).

26-09-2009 om 12:07 geschreven door liesvste  

22-09-2009 om 00:00 geschreven door liesvste  

Wel, zaterdag ben ik eindelijk eens de stad wat meer gaan verkennen. Na mijn werk heb ik daar meestal geen tijd meer voor omdat ik nog eten moet maken en als dat klaar is het al pikkedonker (rond 18u30-19u begint het te donkeren).

Eerst ben ik langs de fjord naar het turistkontor gewandeld, want een geïnformeerde vrouw is er duust waard ;). Een hele lieve meneer gaf me een hoopje folders mee en enkele adressen om goedkoop ski’s te kopen. (Iedereen praat over voorbereidingen treffen voor de sneeuw tegenwoordig.) Ik besloot om de informatie later op mijn kot eens grondig door te nemen en eerst gewoon wat rond te wandelen, beetje ‘avontuurlijk’ doen hé :p. Soms had ik echt het gevoel dat ik in een postkaartje aan het wandelen was. Ik volgde de fjord en kwam uiteindelijk bij de grote brug die het eiland verbindt met het vasteland.

Als je Tromsø intypt bij Googleafbeeldingen, krijg je beslist foto’s te zien van Ishavskatedralen (of de IJszeekathedraal). Deze meest noordelijke kathedraal van de wereld heeft een zeer speciale architectuur en is één van de toeristische trekpleisters van Tromsø. Gezien de kathedraal aan de overkant van de brug staat, dus op het vasteland, behoort ze eigenlijk tot Tromsdalen. Voor zover ik het begrijp moet dit een deelgemeente zijn van Tromsø. Gezien ik nu toch aan de brug was, besloot ik om eens de kathedraal te bezoeken aan de overkant.

Toen ik zo ongeveer halverwege de immens lange brug was, begon het te regenen lijk zot en waaien amai. De brug zelf is nu niet echt iets waar je van geniet om over te wandelen, tenzij je burgerlijk ingenieur of architect bent/studeert :p. De voetgangerszone wordt nl. slechts gescheiden van de voorbijrazende auto’s door een zielige ijzeren reling. Ik stapte dus goed door om zo snel mogelijk de kathedraal te bereiken in een zo weinig mogelijk doorweekte toestand J.

Ik moet zeggen dat ik de architectuur vanbuiten echt wel mooi vind. Waarschijnlijk zal de kathedraal bedekt met sneeuw nog meer tot haar recht komen.

Helaas kon ik niet naar binnengaan om daar het heel grote glasraam te bewonderen (had ik ergens gelezen), omdat er net een huwelijk plaatsvond. Stel je voor: trouwen op zo’n sprookjesachtige plaats. De bruid en de bruidsmeisjes hadden een wit kleed aan, maar de moeder en tantes (denk ik) droegen een ‘bunad’. Dat is de typisch Noorse klederdracht. Blijkbaar bestaat het ook voor mannen, met i.p.v. een geruite rok een soort kniebroek met lange kousen.

Zondag ben ik vooral thuis gebleven. Kristines (mijn roomie) ouders waren in Tromsø dit weekend en kwamen ons bezoeken (ze komen oorspronkelijk uit de Lofoten, maar wonen nu helemaal in het zuiden van Noorwegen).

In de late namiddag ben ik eens uphill gegaan, i.p.v. downhill naar het centrum. Uphill ligt nl. het zwembad en ik wilde de openingsuren daarvan eens checken. Ik keek eens door het raam en het bleek nogal een dodgy geval te zijn. Het is 15m lang denk ik en de verf bladert zo af, haha.

Toen ik daar zo aan het zwembad stond, hoorde ik muziek… Ietwat nieuwsgierig ging ik erop af en ik kwam uit bij het voetbalstadion! Jaja, homecourt (zeggen ze dat zo van een voetbalploeg?) van Tromsø IL (oftewel FC Tromsø). Hoewel het stadion meer geleek om dat van Olsene Sportief dan op dat van RSC Anderlecht, is dit de meest noordelijke voetbalploeg van de wereld die op een hoog niveau speelt.

Vandaag dan (mandag) was het redelijk druk op het werk! Ik moet donderdag een presentatie geven en ik moet me nog redelijk inwerken in de materie …

Vanavond ben ik met Sabine (m’n begeleidster) naar de spar geweest. Eindelijk begin ik die Noren met hun bizarre verpakkingen en eetgewoonten wat te begrijpen.

Hilsen fra ‘rainy’ Tromsø

ps: Ik probeer morgen ergens eens wat meer foto's up te loaden, nog even geduld dus...

21-09-2009 om 22:44 geschreven door liesvste  

Het gaat om een project in samenwerking met de universiteit hier. Gezien de labs op het werk allemaal bezet waren, heb ik de hele dag gebinoculaird op de unief… en dat was niet bevorderlijk voor mijn ontstoken ogen :s. Yes Gian and Kique, I don’t know if it’s because of the cold or perhaps because of the pressure in the plane, but my eyes are inflated again. Maybe I just need more sleep... If there’s no change next week, you will have to come over to treat me ;).

Om 14u voerde Fride (de ‘lableadster’ van de unief) mij terug naar het werk. Daar kon ik op mijn gloednieuwe computer (!) op mijn veel te fancy bureau (met telefoon J), mijn metingen intikken. Ik ga maandag wat foto’s meedoen om daar op te hangen, dan zijn jullie allemaal dicht bij mij J.

O ja, deze middag lunchte ik met Fride in de kantine van de universiteit, het deel van de kantine waar ook de werknemers en professors zitten wel te verstaan (aja ik ben nl. geen student meer é ;) hehe), en we praatten o.a. over het noorderlicht. Ze verzekerde mij ervan dat ik het ging zien in de periode dat de zon niet opkomt (van eind november tot half januari is dat). Het is meest waarschijnlijk om het te zien na de middag, bij helder weer. Het kan echt alle kleuren hebben en zeer beweeglijk zijn. Het feit dat alles hier tegen dan is ondergesneeuwd, zorgt nog voor een extra zot effect. Wat kijk ik daar al naar uit!

Ze vertelde ook nog dat in die periode vliegtuigen vol Japanners landen, die hier één dag blijven om het noorderlicht te zien en dan met het eerstvolgende vliegtuig terug vertrekken, waarschijnlijk richting Brugge J. Ze verblijven dan die ene dag in een hotel dat iemand in dienst heeft om de hele tijd naar de lucht te kijken. Als het eenmaal aan de hemel verschijnt, dan moet die persoon een soort alarm in werking zetten en dan stormen alle Japanners naar het dak van het hotel haha.

Andere weetjes over Tromsø:

-         Als ik van m’n kot richting fjord wandel, passeer ik aan de meest noordelijke brouwerij van de wereld (en één van de weinige brouwerijen in Noorwegen)! Het merk van bier dat ze hier brouwen heet Mack (Mackøl = Mackbier). Als het eens past ga ik eens gaan proeven om te kijken of ze der iets van kennen :p.

-         De hometown van Røyksopp, de muziekgroep, is Tromsø! Als ik hun repetitiekot vind, zal ik wat handtekeningen vragen, goed?

Morgen is het lørdag en dan ga ik eens een deftig toertje maken in de stad og går på turistkontor…

18-09-2009 om 22:00 geschreven door liesvste  

Om 9u werd ik verwacht op het werk om met m’n eerste opdracht te beginnen: het inscannen van dia’s van rotsen onder water. Het maakte deel uit van een zeer interessant project, waar ik niet veel meer mag over zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat mijn collega’s reuzegoed meevallen. Noors is duidelijk de voertaal in het bedrijf, maar vaak doen ze moeite om naar het Engels over te schakelen als ik erbij ben. Aan de andere kant vind ik het totaal niet erg dat ze Noors praten, want ik probeer dan goed te luisteren en zoveel mogelijk te begrijpen. Er ligt ook altijd een krant (den ‘Tromsø’ denk ik dat hij heet) in de lunchruimte, daar heb ik ook al even in gebladerd en dan vraag ik de betekenis van sommige woorden aan m’n collega’s. Woorden die ik al ken, probeer ik zoveel mogelijk in m’n Engelse zinnen te gebruiken, zo wordt het een lekker taalsoepje J.

Na m’n werk ben ik langs de fjord naar het shopping center geweest om een Noorse SIM-kaart te kopen. Daarna overtuigde m’n rammelende maag mij om nog eens een poging te doen om eten te halen. Deze keer ging het al iets beter.

Het koken zelf daarentegen valt minder mee… Aangezien ik slechts één millimeter kooktalent heb, geen microgolf en de porties eten van mama niet meer in de valies konden, moet ik dus mijn plan trekken met het fornuis, de oven en eten uit verpakkingen die die millimeter kooktalent in mijn schoenen doet zinken. Bram, waarom ben je niet meegekomen naar Tromsø L.

Mocht iemand dus een tof, zeer eenvoudig (ja hier leg ik echt de nadruk op) receptje kennen, die in een wip klaar is, laat mij het a.u.b. weten!!

Met Kristine (mijn roomie) gaat alles bare bra (zeer goed), we komen tot nu toe goed overeen. ’s Avonds stond ze erop dat ik kennis maakte via skype met een vriendin van haar die in Oslo woont. Ik moest me volledig voorstellen in het Noors aan haar en ik schrok er zelf van dat het al redelijk goed ging.

Tegen elkaar praten we voorlopig nog vooral Engels, maar de briefjes die we elkaar schrijven en aan de frigo hangen, moeten voortaan zoveel mogelijk in het Noors zijn J. Ze heeft me ook gevraagd om haar elke dag een Vlaams woord te leren, dus dat wordt nog tof, hehe (ik ben begonnen met boterham en fruitsap).

18-09-2009 om 21:52 geschreven door liesvste  

Vandaag is de eerste sneeuw gevallen!! Op de top van de bergen rond Tromsø!! Morgen vertel ik meer over wat er vandaag gebeurd is, nu moet ik dringend naar bed, gezien ik om 8u op m’n werk moet zijn…

17-09-2009 om 00:00 geschreven door liesvste  

‘s Morgens ging de wekker om 7u en ben ik zalig opgestaan. Na een kopje echte Engelse thee (aja, wat had je verwacht, bij twee Britten J) met melk (hoewel ik niet echt een theedrinker ben, vond ik hem echt wel lekker, misschien is de melk het geheim), wat cornflakes en wat helpen om Katies kleren aan te doen (superlief dat ze mij zo direct aanvaardt) vertrokken we naar de kribbe. Sabine stelde mij in het Noors voor aan de kribbemensen (hmm, hoe noem je dat, mensen die een kribbe uitbaten…) en Katy en Jack gaven mij een korte rondleiding, met als hoogtepunt hun kamp onder een paar tafels. Sabine nam afscheid van haar kindjes, want ze vertrekt voor een paar dagen naar Berlijn, en nu reden we naar het bedrijf. Onderweg genoot ik weer met volle teugen van het landschap. Chris vertelde dat er niet ver van hun huis visarenden broeden en dat in tegenstelling tot de vossen bij ons, het daar de visarenden zijn die hun kippen roven *surrealistisch*.

Mijn werk ligt vlak naast de fjord. Ik weet niet als iedereen dat weet, maar Tromsø ligt eigenlijk op een eiland, dat via een zotte brug met het vasteland is verbonden. Het eiland zelf is eigenlijk een berg die praktisch helemaal ondertunneld is. Er zijn zelfs parkings en rondepunten in de tunnels. Dat is echt een superoplossing als je van de ene kant van het eiland naar de andere kant moet en er geen 7 uren wil overdoen.

Toegekomen in het bedrijf kreeg ik een snelle rondleiding, een bère fancy toegangsbadge en ontmoette ik een hoop collega’s met namen die ik nu nog niet kan uitspreken. Daarna brachten we Sabine naar het vliegveld en reden Chris en ik om de sleutel van mijn appartementje dat ik voor zes maanden deel met Kristine, een Noorse percussie studente. Mijn huisbaas, Bernt, is assistent professor in de economie en daarom hadden we afgesproken op de universiteit die zich meer naar de rand van Tromsø eiland bevindt. In tegenstelling tot Gent liggen de faculteiten niet verspreid over de stad, maar allemaal op dezelfde campus.

M’n kot (laat ik het zo noemen, ‘appartement’ is een te lang woord) ligt op tien minuten wandelen van de fjord. Als je van mijn kot naar de fjord gaat is het maar vijf minuten, want dan is het naar beneden :p. Toen Chris en ik uiteindelijk arriveerden, hebben we eerst tien minuten moeten zoeken naar welke deur nu toegang gaf tot m’n kot J. Het maakt nl. deel uit van een groot huis, waarin ook Bernt woont. Zowel vanbinnen als vanbuiten is het helemaal beslagen met houten planken, waardoor dat ik het gevoel krijg dat ik in een berghut of een grote sauna woon J. We dropten vlug mijn valiezen en keerden terug naar het werk.

Om 11u30 was het tijd voor lunch (ze eten hier redelijk vroeg). Chris had ook voor mij boterhammen gemaakt ’s morgens, drie kanjers van stuuten met kaas en augurken (wel nog lekker eigenlijk). Iets typisch Noors is ook dat ze hun lunch inpakken in matpapir. Dat is een soort papier die zo lijk half vettig is, maar toch nie… Oké ik kan het niet uitleggen.

Na de lunch was het de bedoeling dat Jos (een Nederlandse collega) mij ging uitleggen hoe ik aan m’n eerste werkje moest beginnen, maar hij had niet veel tijd. Daarom mocht ik al om 13u30 naar huis, dat was wel tof, want ik moest nog mijn valiezen uitpakken.

Ik maakte eerst nog een tussenstopje in de spar… en amai wat een nachtmerrie! Allemaal vreemde verpakkingen, hoe moest ik in godsnaam eten zien te kopen voor ’s avonds… Na krampachtig het één en ander te proberen vertalen, ben ik gewoon met rijst en zoetzure saus naar huis gegaan… Ik was nl. nogal ongeduldig om alles uit te pakken.

17-09-2009 om 00:00 geschreven door liesvste  

Na een nogal emotioneel afscheid in Zaventem begint eindelijk het avontuur waar ik zo lang naar heb uitgekeken. Hoewel het regende toen we Dentergem verlieten om kwart voor 5 ’s morgens, was de lucht boven Zaventem redelijk clear. Maar goed ook, want SN had blijkbaar niet zo veel naar Oslo reizende passagiers, waardoor ze ons in een minivliegtuig vervoerden, dat dan nog maar voor de helft volzat. De ‘grootte’ van het vliegtuig had zo zijn implicaties, ik verschoot mij namelijk een ongeluk toen de wielen inklapten en net boven Oslo weer uitklapten…

Tijdens het vliegen kon ik nog even wat dingen lezen over het bedrijf waar ik ging werken enz., want daar had ik in die laatste hectische week geen tijd meer voor gehad. Ik zat aan het raampje (niemand naast mij) dus die schoenen gingen uit en af en toe gluurde ik even naar beneden. In Denemarken was het alleszins mooi weer, ik heb enkele gigantische meren kunnen zien, zeer mooi. In Oslo was er ook geen wolkje te bespeuren, ik heb zelfs vanuit het vliegtuig het opera gebouw kunnen onderscheiden. We hadden dat vorige zomer niet bezocht op biotrip, maar ik heb het nu toch gezien é, al was het van zeer hoog J.

In Oslo moest ik vijf uur wachten op mijn volgende vlucht, maar met bijna 40 kg bagage kan je bijna geen kant uit. Niet dat er veel te beleven valt in die luchthaven, het heeft zelfs anderhalf uur geduurd eer ik zetels vond om in te wachten, hihi.

Het tweede vliegtuig zat wel stampvol… met Noren! Alle informatie die werd omgeroepen aan boord was dan ook in het Noors. Bepaalde dingen zeiden ze wel in het Engels, maar toen had ik niet door dat het Engels was tot hun boodschap bijna ten einde was, hehe. Ik zat ook bij deze vlucht aan het raampje, maar veel kon ik niet zien, wolken alom! Tot plots, niet ver van Tromsø, ik bergtoppen kon zien…met SNEEUW!! Iiii Toen de piloot uiteindelijk zei dat we gauw gingen landen zijn we eerst zeker 20 minuten door een immens wolkenpakket gevlogen. Uiteindelijk sprong mijn hart even drie centimeter hoger toen de stad in het zicht kwam. Ik probeerde uit de lucht verschillende dingen te herkennen van de duizenden foto’s die ik al had bekeken, maar dat was niet zo evident.

Bij het wachten op de bagage praatte ik nog even met de gast die naast mij op de vlieger zat, tot ik plots een warme, zachte stem hoorde zeggen: Are you Lies? (Helaas geen naambordje dus ;)). Dat was Chris, Sabine (m’n begeleidster) haar man. Chris vertelde me dat Sabine en hij eigenlijk niet in Tromsø wonen, maar drie eilanden verder op 70°NB (alé 69 en ne grote klets). Het was nog een uurtje rijden in hun steesiewagen, hoewel het maar 25 km van de luchthaven was (bergen betekenen ommetoeren en water betekent tunnels of bruggen en dus nog meer ommetoeren). Het was echt supergenieten voor mij, dat ritje in de auto, amai, ik was zoo overweldigd door de fjord, de bergen, de sfeer… Die eerste ervaring van Tromsø en omgeving ga ik niet snel vergeten. Ik was echt sprakeloos en Chris vond dat grappig J.

Aangekomen in hun huis, hoorde ik mijn naam roepen door twee lieve kleine bubbels van 2,5 en 5 jaar (Jack en Katy, de twee adorable kindjes van Sabine en Chris). Met een immens Engels accent waar ik even moest aan wennen riepen ze: Lies, we made you muffins. Misschien even voor de duidelijkheid: Chris is Engelsman en Sabine is half Schots, half Duits. Sabine woont al 12 jaar in Tromsø. Allebei werken ze bij AN (de naam van het bedrijf waar zij werken en waar ook ik werk ga ik hier niet voluit typen).

Nadat de kindjes in bed zaten, aten we heilbout (een stukje van een immens zwaar beest, gevangen door een collega van het werk) met grote patatten en gestoofde worteltjes en broccoli. Ik heb trouwens nog nooit zo’n lekkere heilbout gegeten, vers gevangen uit de fjord die we vanuit het venster konden zien en superlekker klaargemaakt door Sabine.

Daarna aten we dus verjaardagsmuffins. Echt, m’n 23^ste verjaardag ga ik niet gauw vergeten! Ik raad iedereen trouwens ten sterkste aan je verjaardag te vieren in Noorwegen; vorig jaar vierden we m’n 22^ste verjaardag te midden de toendra in de Hardangervidda (ook in Noorwegen) tijdens onze biotrip en dat was ook amazing!! Bedankt trouwens aan iedereen voor de wensen!

Bijlagen:
S6000159.JPG (677.3 KB)   

21-08-2009 om 16:30 geschreven door liesvste