Het gaat om een project in samenwerking met de universiteit hier. Gezien de labs op het werk allemaal bezet waren, heb ik de hele dag gebinoculaird op de unief… en dat was niet bevorderlijk voor mijn ontstoken ogen :s. Yes Gian and Kique, I don’t know if it’s because of the cold or perhaps because of the pressure in the plane, but my eyes are inflated again. Maybe I just need more sleep... If there’s no change next week, you will have to come over to treat me ;).

Om 14u voerde Fride (de ‘lableadster’ van de unief) mij terug naar het werk. Daar kon ik op mijn gloednieuwe computer (!) op mijn veel te fancy bureau (met telefoon J), mijn metingen intikken. Ik ga maandag wat foto’s meedoen om daar op te hangen, dan zijn jullie allemaal dicht bij mij J.

O ja, deze middag lunchte ik met Fride in de kantine van de universiteit, het deel van de kantine waar ook de werknemers en professors zitten wel te verstaan (aja ik ben nl. geen student meer é ;) hehe), en we praatten o.a. over het noorderlicht. Ze verzekerde mij ervan dat ik het ging zien in de periode dat de zon niet opkomt (van eind november tot half januari is dat). Het is meest waarschijnlijk om het te zien na de middag, bij helder weer. Het kan echt alle kleuren hebben en zeer beweeglijk zijn. Het feit dat alles hier tegen dan is ondergesneeuwd, zorgt nog voor een extra zot effect. Wat kijk ik daar al naar uit!

Ze vertelde ook nog dat in die periode vliegtuigen vol Japanners landen, die hier één dag blijven om het noorderlicht te zien en dan met het eerstvolgende vliegtuig terug vertrekken, waarschijnlijk richting Brugge J. Ze verblijven dan die ene dag in een hotel dat iemand in dienst heeft om de hele tijd naar de lucht te kijken. Als het eenmaal aan de hemel verschijnt, dan moet die persoon een soort alarm in werking zetten en dan stormen alle Japanners naar het dak van het hotel haha.

Andere weetjes over Tromsø:

-         Als ik van m’n kot richting fjord wandel, passeer ik aan de meest noordelijke brouwerij van de wereld (en één van de weinige brouwerijen in Noorwegen)! Het merk van bier dat ze hier brouwen heet Mack (Mackøl = Mackbier). Als het eens past ga ik eens gaan proeven om te kijken of ze der iets van kennen :p.

-         De hometown van Røyksopp, de muziekgroep, is Tromsø! Als ik hun repetitiekot vind, zal ik wat handtekeningen vragen, goed?

Morgen is het lørdag en dan ga ik eens een deftig toertje maken in de stad og går på turistkontor…

18-09-2009 om 22:00 geschreven door liesvste  

Om 9u werd ik verwacht op het werk om met m’n eerste opdracht te beginnen: het inscannen van dia’s van rotsen onder water. Het maakte deel uit van een zeer interessant project, waar ik niet veel meer mag over zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat mijn collega’s reuzegoed meevallen. Noors is duidelijk de voertaal in het bedrijf, maar vaak doen ze moeite om naar het Engels over te schakelen als ik erbij ben. Aan de andere kant vind ik het totaal niet erg dat ze Noors praten, want ik probeer dan goed te luisteren en zoveel mogelijk te begrijpen. Er ligt ook altijd een krant (den ‘Tromsø’ denk ik dat hij heet) in de lunchruimte, daar heb ik ook al even in gebladerd en dan vraag ik de betekenis van sommige woorden aan m’n collega’s. Woorden die ik al ken, probeer ik zoveel mogelijk in m’n Engelse zinnen te gebruiken, zo wordt het een lekker taalsoepje J.

Na m’n werk ben ik langs de fjord naar het shopping center geweest om een Noorse SIM-kaart te kopen. Daarna overtuigde m’n rammelende maag mij om nog eens een poging te doen om eten te halen. Deze keer ging het al iets beter.

Het koken zelf daarentegen valt minder mee… Aangezien ik slechts één millimeter kooktalent heb, geen microgolf en de porties eten van mama niet meer in de valies konden, moet ik dus mijn plan trekken met het fornuis, de oven en eten uit verpakkingen die die millimeter kooktalent in mijn schoenen doet zinken. Bram, waarom ben je niet meegekomen naar Tromsø L.

Mocht iemand dus een tof, zeer eenvoudig (ja hier leg ik echt de nadruk op) receptje kennen, die in een wip klaar is, laat mij het a.u.b. weten!!

Met Kristine (mijn roomie) gaat alles bare bra (zeer goed), we komen tot nu toe goed overeen. ’s Avonds stond ze erop dat ik kennis maakte via skype met een vriendin van haar die in Oslo woont. Ik moest me volledig voorstellen in het Noors aan haar en ik schrok er zelf van dat het al redelijk goed ging.

Tegen elkaar praten we voorlopig nog vooral Engels, maar de briefjes die we elkaar schrijven en aan de frigo hangen, moeten voortaan zoveel mogelijk in het Noors zijn J. Ze heeft me ook gevraagd om haar elke dag een Vlaams woord te leren, dus dat wordt nog tof, hehe (ik ben begonnen met boterham en fruitsap).

18-09-2009 om 21:52 geschreven door liesvste  

Vandaag is de eerste sneeuw gevallen!! Op de top van de bergen rond Tromsø!! Morgen vertel ik meer over wat er vandaag gebeurd is, nu moet ik dringend naar bed, gezien ik om 8u op m’n werk moet zijn…

17-09-2009 om 00:00 geschreven door liesvste  

‘s Morgens ging de wekker om 7u en ben ik zalig opgestaan. Na een kopje echte Engelse thee (aja, wat had je verwacht, bij twee Britten J) met melk (hoewel ik niet echt een theedrinker ben, vond ik hem echt wel lekker, misschien is de melk het geheim), wat cornflakes en wat helpen om Katies kleren aan te doen (superlief dat ze mij zo direct aanvaardt) vertrokken we naar de kribbe. Sabine stelde mij in het Noors voor aan de kribbemensen (hmm, hoe noem je dat, mensen die een kribbe uitbaten…) en Katy en Jack gaven mij een korte rondleiding, met als hoogtepunt hun kamp onder een paar tafels. Sabine nam afscheid van haar kindjes, want ze vertrekt voor een paar dagen naar Berlijn, en nu reden we naar het bedrijf. Onderweg genoot ik weer met volle teugen van het landschap. Chris vertelde dat er niet ver van hun huis visarenden broeden en dat in tegenstelling tot de vossen bij ons, het daar de visarenden zijn die hun kippen roven *surrealistisch*.

Mijn werk ligt vlak naast de fjord. Ik weet niet als iedereen dat weet, maar Tromsø ligt eigenlijk op een eiland, dat via een zotte brug met het vasteland is verbonden. Het eiland zelf is eigenlijk een berg die praktisch helemaal ondertunneld is. Er zijn zelfs parkings en rondepunten in de tunnels. Dat is echt een superoplossing als je van de ene kant van het eiland naar de andere kant moet en er geen 7 uren wil overdoen.

Toegekomen in het bedrijf kreeg ik een snelle rondleiding, een bère fancy toegangsbadge en ontmoette ik een hoop collega’s met namen die ik nu nog niet kan uitspreken. Daarna brachten we Sabine naar het vliegveld en reden Chris en ik om de sleutel van mijn appartementje dat ik voor zes maanden deel met Kristine, een Noorse percussie studente. Mijn huisbaas, Bernt, is assistent professor in de economie en daarom hadden we afgesproken op de universiteit die zich meer naar de rand van Tromsø eiland bevindt. In tegenstelling tot Gent liggen de faculteiten niet verspreid over de stad, maar allemaal op dezelfde campus.

M’n kot (laat ik het zo noemen, ‘appartement’ is een te lang woord) ligt op tien minuten wandelen van de fjord. Als je van mijn kot naar de fjord gaat is het maar vijf minuten, want dan is het naar beneden :p. Toen Chris en ik uiteindelijk arriveerden, hebben we eerst tien minuten moeten zoeken naar welke deur nu toegang gaf tot m’n kot J. Het maakt nl. deel uit van een groot huis, waarin ook Bernt woont. Zowel vanbinnen als vanbuiten is het helemaal beslagen met houten planken, waardoor dat ik het gevoel krijg dat ik in een berghut of een grote sauna woon J. We dropten vlug mijn valiezen en keerden terug naar het werk.

Om 11u30 was het tijd voor lunch (ze eten hier redelijk vroeg). Chris had ook voor mij boterhammen gemaakt ’s morgens, drie kanjers van stuuten met kaas en augurken (wel nog lekker eigenlijk). Iets typisch Noors is ook dat ze hun lunch inpakken in matpapir. Dat is een soort papier die zo lijk half vettig is, maar toch nie… Oké ik kan het niet uitleggen.

Na de lunch was het de bedoeling dat Jos (een Nederlandse collega) mij ging uitleggen hoe ik aan m’n eerste werkje moest beginnen, maar hij had niet veel tijd. Daarom mocht ik al om 13u30 naar huis, dat was wel tof, want ik moest nog mijn valiezen uitpakken.

Ik maakte eerst nog een tussenstopje in de spar… en amai wat een nachtmerrie! Allemaal vreemde verpakkingen, hoe moest ik in godsnaam eten zien te kopen voor ’s avonds… Na krampachtig het één en ander te proberen vertalen, ben ik gewoon met rijst en zoetzure saus naar huis gegaan… Ik was nl. nogal ongeduldig om alles uit te pakken.

17-09-2009 om 00:00 geschreven door liesvste  

Na een nogal emotioneel afscheid in Zaventem begint eindelijk het avontuur waar ik zo lang naar heb uitgekeken. Hoewel het regende toen we Dentergem verlieten om kwart voor 5 ’s morgens, was de lucht boven Zaventem redelijk clear. Maar goed ook, want SN had blijkbaar niet zo veel naar Oslo reizende passagiers, waardoor ze ons in een minivliegtuig vervoerden, dat dan nog maar voor de helft volzat. De ‘grootte’ van het vliegtuig had zo zijn implicaties, ik verschoot mij namelijk een ongeluk toen de wielen inklapten en net boven Oslo weer uitklapten…

Tijdens het vliegen kon ik nog even wat dingen lezen over het bedrijf waar ik ging werken enz., want daar had ik in die laatste hectische week geen tijd meer voor gehad. Ik zat aan het raampje (niemand naast mij) dus die schoenen gingen uit en af en toe gluurde ik even naar beneden. In Denemarken was het alleszins mooi weer, ik heb enkele gigantische meren kunnen zien, zeer mooi. In Oslo was er ook geen wolkje te bespeuren, ik heb zelfs vanuit het vliegtuig het opera gebouw kunnen onderscheiden. We hadden dat vorige zomer niet bezocht op biotrip, maar ik heb het nu toch gezien é, al was het van zeer hoog J.

In Oslo moest ik vijf uur wachten op mijn volgende vlucht, maar met bijna 40 kg bagage kan je bijna geen kant uit. Niet dat er veel te beleven valt in die luchthaven, het heeft zelfs anderhalf uur geduurd eer ik zetels vond om in te wachten, hihi.

Het tweede vliegtuig zat wel stampvol… met Noren! Alle informatie die werd omgeroepen aan boord was dan ook in het Noors. Bepaalde dingen zeiden ze wel in het Engels, maar toen had ik niet door dat het Engels was tot hun boodschap bijna ten einde was, hehe. Ik zat ook bij deze vlucht aan het raampje, maar veel kon ik niet zien, wolken alom! Tot plots, niet ver van Tromsø, ik bergtoppen kon zien…met SNEEUW!! Iiii Toen de piloot uiteindelijk zei dat we gauw gingen landen zijn we eerst zeker 20 minuten door een immens wolkenpakket gevlogen. Uiteindelijk sprong mijn hart even drie centimeter hoger toen de stad in het zicht kwam. Ik probeerde uit de lucht verschillende dingen te herkennen van de duizenden foto’s die ik al had bekeken, maar dat was niet zo evident.

Bij het wachten op de bagage praatte ik nog even met de gast die naast mij op de vlieger zat, tot ik plots een warme, zachte stem hoorde zeggen: Are you Lies? (Helaas geen naambordje dus ;)). Dat was Chris, Sabine (m’n begeleidster) haar man. Chris vertelde me dat Sabine en hij eigenlijk niet in Tromsø wonen, maar drie eilanden verder op 70°NB (alé 69 en ne grote klets). Het was nog een uurtje rijden in hun steesiewagen, hoewel het maar 25 km van de luchthaven was (bergen betekenen ommetoeren en water betekent tunnels of bruggen en dus nog meer ommetoeren). Het was echt supergenieten voor mij, dat ritje in de auto, amai, ik was zoo overweldigd door de fjord, de bergen, de sfeer… Die eerste ervaring van Tromsø en omgeving ga ik niet snel vergeten. Ik was echt sprakeloos en Chris vond dat grappig J.

Aangekomen in hun huis, hoorde ik mijn naam roepen door twee lieve kleine bubbels van 2,5 en 5 jaar (Jack en Katy, de twee adorable kindjes van Sabine en Chris). Met een immens Engels accent waar ik even moest aan wennen riepen ze: Lies, we made you muffins. Misschien even voor de duidelijkheid: Chris is Engelsman en Sabine is half Schots, half Duits. Sabine woont al 12 jaar in Tromsø. Allebei werken ze bij AN (de naam van het bedrijf waar zij werken en waar ook ik werk ga ik hier niet voluit typen).

Nadat de kindjes in bed zaten, aten we heilbout (een stukje van een immens zwaar beest, gevangen door een collega van het werk) met grote patatten en gestoofde worteltjes en broccoli. Ik heb trouwens nog nooit zo’n lekkere heilbout gegeten, vers gevangen uit de fjord die we vanuit het venster konden zien en superlekker klaargemaakt door Sabine.

Daarna aten we dus verjaardagsmuffins. Echt, m’n 23^ste verjaardag ga ik niet gauw vergeten! Ik raad iedereen trouwens ten sterkste aan je verjaardag te vieren in Noorwegen; vorig jaar vierden we m’n 22^ste verjaardag te midden de toendra in de Hardangervidda (ook in Noorwegen) tijdens onze biotrip en dat was ook amazing!! Bedankt trouwens aan iedereen voor de wensen!

Bijlagen:
S6000159.JPG (677.3 KB)   

21-08-2009 om 16:30 geschreven door liesvste