Welkom

Fijn dat je mijn blog bezoekt!

Deze blog is bedoeld voor mensen die willen weten hoe het met ons gaat, die graag op de hoogte blijven van het verloop van mijn ziekte melanoom, die ons een hart onder de riem willen steken op moeilijke momenten of die gewoon willen laten weten dat je aan ons denkt.

Zet zeker iets in het gastenboek zodat ik weet wie er mee volgt... Twijfel niet om te reageren op de verhalen op de blog.

Als je even op deze site komt piepen om de laatste roddel te weten of als je gewoon iets wil hebben om over te praten met anderen zit je dus fout. :-)

Groetjes

Jessica, Erwin & Fenne

Categorieën

Behandeling (55)

Fenne (7)

Gedachten, gevoelens,... (25)

Archief per maand

	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011

Zoeken in blog

Leven met melanoom

Er komt niets op je pad dat je niet aankan...
Na 7.5 jaar terug ziek...

23-02-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Een heel lief initiatief

http://eenkleingebaar.weebly.com/index.html

Voor Jess, Erwin & Fenne... Om het leven door deze zware en moeilijke periode een heeeeel klein beetje makkelijker/aangenamer te maken. Het is hun uiteraard meer dan gegund!!

Dank je wel Nathalie voor het mooie gebaar!

23-02-2012 om 00:00 geschreven door jessicavdc

Categorie:Gedachten, gevoelens,...

04-02-2012

Geef de hoop nooit op...

Hoop is te weten dat de wereld voor je openligt

en dat wonderen kunnen gebeuren.

Hoop is geloven dat er - tot er niets meer over is -

ergens nog iets goeds bestaat.

Hoop is begrijpen dat je iets kunt veranderen

en dat niets onmogelijk is.

Hoop is in staat zijn je voor te stellen

dat er uit verdriet en pijn

uiteindelijk iets positief kan voortkomen

en dat niets of niemand hopeloos is.

Hoop geeft ieder van ons de moed in het leven te staan,

de wil om vooruit te komen

en de kracht om door te gaan.

door Barbara Cage

04-02-2012 om 00:00 geschreven door jessicavdc

Categorie:Gedachten, gevoelens,...

02-02-2012

Pfffff

Sommige dagen kan ik niet positief zijn en overvalt alles me tegelijk...

Ik probeer alles te nemen gelijk het komt maar met momenten kan ik wel denken: waarom wij?

De spreuk "Wat geleerd moet worden herhaalt zich" klinkt nu zo dubbel...

Het is ontzettend moeilijk om terug positief te denken na deze moeilijke momenten maar tot nu toe lukt het me iedere keer weer.

De operatie van Fenne is er nu gewoon veel te veel aan. Mijn ziekte kan ik aan maar dat zo een klein lief manneke onder het mes moet doet me zoveel pijn.

Dank je wel lieve zus, lieve mama, Erwin, ... dat jullie er echt zijn als alles te veel pijn doet. Dank je wel dat ik met jullie kan praten, ook als ik dingen kwijt wil die jullie nog helemaal niet willen horen... Dank je wel!

02-02-2012 om 00:00 geschreven door jessicavdc

Categorie:Gedachten, gevoelens,...

31-01-2012

Artikel uit Goed Gevoel

Kanker, het is en blijft een gevoelig onderwerp om over te praten, zowel voor de zieke zelf als voor familie en vrienden. Gelukkig zijn er ook patiënten die af en toe het heft in eigen handen nemen en vlakaf verkondigen wat je beter niet zegt tegen iemand met kanker.

1. Vraag nooit "Is er iets dat ik kan doen?", tenzij je het oprecht meent. Als je het zegt, doe het dan ook effectief, want voor mensen die ernstig ziek zijn is het (mentaal) vermoeiend om altijd om hulp te moeten vragen. Het kan je bovendien zielig en schuldig doen voelen.

2. Negeer nooit iemand met kanker omdat je niet weet wat te zeggen. Zeg dan liever iets authentiek, iets recht uit het hart (alleen niet iets dat zich ook in deze lijst bevindt).

3. Vermijd vragen over sterfelijkheid. Dingen als "Wat zijn je kansen?", "Hoeveel tijd hebben ze jou gegeven?" zijn absoluut no-nos!

4. Hou je slechte ervaringen met kanker voor jezelf. Praat bijvoorbeeld niet over een vriend of familielid die is overleden aan hetzelfde type kanker.

5. Probeer ook nicknames die refereren aan de ziekte te vermijden, ook al lijken ze in jouw hoofd onschuldig en grappig en probeer je gewoon de zware stemming te verlichten. Suleika kreeg zo bijvoorbeeld al 'kalekopje' (baldy), 'Suleikemia' en 'donshoofd' (fuzz head) te horen.

6. Aansluitend bij het vorige: vermijd vergelijkingsspelletjes met iemand die net al zijn/haar haren verloren heeft. Het is namelijk niet het moment voor 'eerste gedachte, beste gedachte'. Zinnen als "Hé, nu lijk je op Pinky of The Brain / Gollum / een alien / ..." getuigen van zeer weinig empathie.

7. Belast kankerpatiënten niet met onnodige druk door te hameren op het feit dat ze moeten veranderen van arts of therapie als het allemaal niet snel genoeg lijkt te gaan. Je bedoelt het ongetwijfeld goed (en je hebt misschien gelijk), maar wees bewust dat de manier waarop je input geeft even belangrijk, zo niet belangrijker is dan wat je te zeggen hebt. Gebruik je eigen ervaringen dus niet als maatstaf.

8. Zorg dat je niet begint te lijken op een vasthangende plaat die telkens opnieuw "Alles komt wel goed" afspeelt. Zeker niet wanneer de patiënt zicht angstig of overstuur voelt. Probeer daarentegen gewoon een goed luisterend oor te zijn.

9. Reageer op de diagnose ook nooit met "Oh, dat is geen fijn nieuws" (lees: "Wow, that sucks") want keer op keer herinnerd worden aan de negatieve realiteit is voor niemand goed.

10. Als je toch iets zegt dat onwennig, lomp of kwetsend is, probeer dan niet tedoen alsof het nooit gebeurd is. Verontschuldig je en vraag om opnieuw te beginnen. Het is toegestaan fouten te maken. Kankerpatiënten worden snel gewoon aan dit soort blunders en kunnen er begrip voor tonen. Speel gewoon geen struisvogel met z'n kop in het zand.

http://www.goedgevoel.be/gg/nl/9/Gezondheid/article/detail/1385107/2012/01/25/In-dialoog-Wat-je-beter-niet-zegt-tegen-mensen-met-kanker.dhtml

31-01-2012 om 00:00 geschreven door jessicavdc

Categorie:Gedachten, gevoelens,...

21-12-2011

Een liedje waar ik veel aan heb...

Nooit meer een morgen... van Marco Borsato

Als er nooit meer een morgen zou zijn

En de zon valt in slaap met de maan

Heb je enig idee wat het met je zou doen

als je nog maar een dag zou bestaan?

Zou je hart zich weer vullen met vuur

van de eeuwige schaamte bevrijd

Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur

kwam je los uit de greep van de tijd?

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen en

had je voor angst geen ontzag.

Was je held of heldin van je eigen verhalen, al was het dan maar voor één dag?

Zou de toekomst niet langer je denken beheersen en leefde je voor het moment met een luisterend oor voor het kind in jezelf, zou je eindelijk weer zijn wie je bent...

We verbannen de dromen naar morgen en later

maar doet het stiekem geen pijn dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou,

als er nooit meer een morgen zou zijn...

Een tekst om écht eens over na te denken vind ik...