Nederdaling ter helle

Op het ogenblik dat Jezus’ ziel uit zijn lichaam liet vertrekken, daalde die neer als een lichtgedaante samen met vele engelen aan de voet van het kruis in de aarde naar het voorgeborchte. Alle godvrezende zielen die voor Jezus tijd waren gestorven werden nu door Jezus uit hun voorlopige verblijf gehaald. Eerst werden loslopende boze geesten eruit gehaald en voortgedreven door de engelen. Als laatste plaats kwam Hij in de hel. Daar joegen de engelen de boze geesten verder de hel in. Ze moesten er definitief blijven. Ze maakten ze vast aan elkaar. Satan zelf werd ook geketend en middenin een diepe afgrond geworpen. Dit alles gebeurde volgens goddelijke raadsbesluiten en bevelen. De Duivel werd pas terug losgelaten omstreeks 1870 om voor een relatief korte periode mensen in het verderf te storten en daarna definitief terug in de Hel te worden geworpen. Hij regeert op dit ogenblik over deze wereld.

Daarna ging Jezus’ ziel opwaarts met de verloste zielen, die uit de reinigingsplaatsen en voorgeborchte kwamen, naar een plaats van vreugde onder het hemelse Jeruzalem. (= een plaats van verkwikking, niet de Hemel, want die was nog niet geopend).

Bij zijn nederdaling ter helle bevrijdde Jezus dus de goeden die op verlossing wachtten, boeide de boze geesten en bevestigde het vonnis van de verdoemden. Maar Jezus’ nederdaling was toen als een boom van genade die door zijn verdiensten werd bekomen voor de lijdende zielen en de voortdurende verlossing van de zielen uit het vagevuur. Samen met de kruisiging waar Jezus al onze zonden op zich heeft genomen, om ons te kunnen bevrijden. De vruchten van deze genadeboom duren een heel jaar lang in de Kerk (= liturgisch jaar). We moeten de vruchten zelf plukken. Het hele jaar door wordt een aspect belicht van de Christus die voor ons gestorven is om onze zonden te delgen en ons te verzoenen met Zijn Vader, die ook onze Vader is. Al wat Jezus toen voor ons gedaan heeft, brengt eeuwig vruchten voort. Wij moeten ze plukken, anders kunnen wij ons niet met Jezus Christus bij God verenigen. Daar ligt het eeuwig leven. De Kerk is, door haar sacramenten en de vieringen doorheen het hele liturgische jaar, de tuin waarin alle vruchten voor de eeuwigheid groeien. De genade om gered te worden krijg je door het plukken van deze vruchten. Woon de eucharistievieringen en de hoogdagen van de Kerk bij. Laat ze niet voorbijgaan zonder mee te vieren met de Kerk. Ook de andere sacramenten zoals het doopsel, vormsel, biecht moeten we aan meewerken, want ze zijn door Jezus Christus ingesteld. Want God de Vader zal op de laatste dag rekenschap vragen over alle genaden, in de sacramenten en vieringen, die we lieten liggen.

Omstreeks 21 uur, na het sluiten van de sabbat, kreeg Maria een boodschap van een engel : de Heer was in aantocht. De Heer kwam als ziel en omarmde zijn moeder. Getroost door deze gebeurtenis keerde Zij terug naar de heilige vrouwen, maar zweeg over het gebeurde. De vrouwen waren bezig kruiden en bloemen te sorteren om samen met het reukwerk en de balsem, het lijk van de Heer te bestrooien.

Nacht voor de Verrijzenis

Twee engelen die naast Jezus’ lichaam de wacht hielden in het graf, droegen Zijn lichaam rechtop door het gewelf van de rots (na een schok) ten hemel. Jezus’ ziel plaatste zijn gemarteld lichaam voor de troon van zijn hemelse Vader tussen ontelbare scharen aanbiddende engelen. De wachters hadden niets van het gebeuren gemerkt omdat ze tijdelijk bewusteloos waren.

Jezus begint zijn bemiddeling tussen de mensen en God, Zijn Vader. Door deze gebeurtenis zegt Jezus eigenlijk : Vader, zie naar Mijn wonden, Mijn kneuzingen en Mijn lichaam zonder bloed. Het is nu zonder bloed, omdat alles voor U vergoten is. Zie, dit is alles wat Ik voor U geleden heb : wees nu de mensheid genadig en laat het de mensheid nu tot in de eeuwigheid verzoend zijn met U.

Maria had nieuwe moed gekregen en troostte de vrouwen. Ze waren daarop gaan slapen. Maria zelf verliet zonder begeleiding haar huis omstreeks 23 uur. Zij kon niet langer weerstaan aan haar liefde en verlangen om Jezus te zien. Ze deed de hele lijdensweg die Jezus had afgelegd. Ze trok verder naar de Kalvariëberg. Toen zij de berg naderde kwam het heilige gemartelde lichaam van Jezus met al zijn wonden naar Maria toe. Hij was vergezeld van drie engelen en een schare verloste zielen. Het lichaam bewoog niet, maar er ging een stem ervan uit dat Zijn Moeder op de hoogte bracht van de werken die Hij in het voorgeborchte tot vervulling had gebracht en de spoedige verrijzenis. Hij zou dan levend tot bij Haar komen.

Jezus’ ziel  boog zich over het lichaam en versmolt ermee. De ledematen bewogen zich nu in de lijkdoeken en het lichaam van de Heer was nu met de ziel en de Godheid doordrongen. Het graf was vol licht en glans. De Heer zweefde verheerlijkt en lichtend door de rots omhoog. De aarde beefde en een engel in krijgsgestalte (Michaël) schoot zoals een bliksem van de hemel neer op het graf, schoof de steen naar de rechterkant en ging erop zitten. De wachters werden duizelig en vielen neer. Cassius zag echter alles vol glans. Hij ging het graf binnen en betastte de lege grafdoeken. Jezus had hij niet gezien, maar wel de aardschok gevoeld. Hij ging onmiddellijk Pilatus op de hoogte brengen. Bij deze gebeurtenis was de verrezen Heer bij de Kalvariëberg aan Zijn Moeder verschenen. Zij was de eerste die Hem verheerlijkt zag. Hij was mooi, majestueus en stralend. Zijn grote, wijde wonden blonken. Hij glansde blauwwit als rook in de zonneschijn. Hij zei haar dat zij elkaar zouden terugzien. Hij liet haar Zijn wonden zien en toen zij neerboog om zijn voeten te kussen, hief Hij haar bij de hand op. Toen verdween Hij. Een witte lichtstreep verhelderde de hemel boven Jeruzalem.

De heilige vrouwen wilden het lichaam van hun Heer eer bewijzen door Hem een offer te brengen : balsem, narduswater, bloemen en kruiden. Ze wilden zelf een bijdrage leveren, want de specerijen bij de lijkbereiding had Nikodemus bekostigd. Ze wisten niets van de gebeurtenissen en dachten dat de steen nog voor het graf lag. Ze zouden er wachten tot iemand hen hielp met het openen van het graf. Toen ze bij de wachters kwamen schrikte Maria Magdalena en deinsde terug naar Salome toe. Ze gingen nu samen tussen de wachters door tot in het graf. Het graf was vol licht en een engel zat rechts op de lijkbank. Zij snelde onmiddellijk, alle vrouwen achterlatend, naar de apostelen toe, die zich in de stad bevonden. Zij stelde hen op de hoogte van Jezus’ verdwijning uit het graf. Salome snelde naar de achtergebleven vrouwen om het geziene te vertellen. Nu vatten de achtergebleven vrouwen moed en gingen allen het graf binnen. Daar zagen ze twee engelen in priestergewaad. Ze hielden hun handen voor hun gezicht uit schrik, maar één van de engelen sprak tot hen.

Engel : Wees niet bang, jullie zoeken de Gekruisigde, maar Hij is niet hier : Hij leeft, Hij is verrezen, Hij heeft het graf van zijn dood verlaten !

De engel toonde hun de lege plaats.

Engel : Ga de leerlingen van Jezus verwittigen van hetgeen je gezien en gehoord hebt. Jezus zou zijn leerlingen voorgaan naar Galilea. Ze moeten zich zeker nog de woorden herinneren die Jezus tot hen had gesproken :

‘de Mensenzoon moet in de handen van de zondaars overgeleverd en door hen gekruisigd worden, maar de derde dag zal Hij verrijzen’.

Na deze woorden verdwenen de engelen. Maar de vrouwen waren zo bang dat ze aan niemand iets zeiden en bleven wachten op de terugkeer van Maria Magdalena. Maria Magdalena bracht ondertussen de apostelen in het Cenakel op de hoogte.

Maria Magdalena : Zij hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waarheen zij Hem gedragen hebben.

Maria Magdalena keerde na deze korte mededeling terug naar het graf. Petrus en Joannes gingen haar achterna. Bij het graf terug aangekomen ging ze het graf binnen en zag de twee engelen zitten.

Engel : Vrouw, waarom ween je ?

Maria Magdalena : Het lichaam van de Heer is weggenomen, het is niet meer daar. Ze hebben mijn Meester uit het graf weggenomen en ik weet niet waar ze Hem gebracht hebben !

Ze ging terug naar buiten en zag een lange witgeklede gestalte in de ochtendschemering.

Jezus : Vrouw, waarom ween je ? Wie zoek je ?

Maria Magdalena : Mijnheer, indien u Hem hebt weggebracht, zeg mij dan waar. Ik wil Hem halen !

Jezus (met gewone stem) : Maria !

Nu herkende Maria de stem. Ze waande Jezus in leven zoals vroeger, zonder zijn kruisiging, dood en begrafenis.

Maria Magdalena : Rabboeni (= mijn Meester) !

Ze viel op haar knieën neer en wilde zijn voeten aanraken.

Jezus : Raak Mij niet aan, want Ik ben nog niet tot mijn Vader opgestegen, maar ga tot mijn broeders zeggen : Ik stijg omhoog tot mijn en uw Vader, tot mijn en uw God !

Jezus bedoelde dat Maria Magdalena moest wachten om Hem te vereren totdat Jezus eerst zijn Vader had dank gezegd en vereerd. Pas daarna, als Jezus in de staat van Verrezene was mocht Hij worden aanbeden. Uiteindelijk heeft God de Vader de verlossing van alle mensen en de overwinning op de dood mogelijk gemaakt en moet Hij in de eerste plaats bedankt worden. Hierop verdween de Heer.

Daarna kwamen Joannes en Petrus aangelopen. Ze gingen de lege grafkelder binnen en herinnerden hetgeen wat Jezus hen had voorspeld en wat in de H. Schrift stond. Pas nu drong de echte betekenis van die voorspellingen tot hen door. De wachters keerden ondertussen terug naar de stad. Maria Magdalena ging naar de heilige vrouwen en samen stonden ze in de tuin voor de grafspelonk. Jezus kwam op hen toe in een wijd wit gewaad.

Jezus : Wees gegroet !

Hij sprak enkele woorden tot hen en wees naar de stad. Nu gingen de heilige vrouwen opnieuw naar het Cenakel om de rest van de apostelen uitvoerig te vertellen wat ze gehoord en gezien hadden. Eerst waren ze ongelovig, maar toen Petrus en Joannes hen hetzelfde vertelden geloofden ze hen wel. Jezus was nog aan andere mensen verschenen, maar slecht enkele mensen zagen Hem.

Cassius kwam een uur na de Verrijzenis bij Pilatus aan. Hij besloot zijn verhaal met het besluit dat Jezus zonder twijfel de Messias en de Zoon van God was.

Pilatus (zijn angst verbergend) : Je bent een vleier en bovendien ben je betoverd ! Waarom heb je in het graf van die Galileeër post gevat ? Nu hebben zijn goden macht over jou gekregen en jou allerhande spookbeelden voorgehouden. Ik raad je aan niet met die onzin voor de dag te komen bij de hogepriesters. Hou het geheim, indien je jezelf geen problemen op de hals wilt halen ! Jezus’ leerlingen zullen het lijk wel gestolen hebben !

De grafwachters die teruggekomen waren van bij het graf liet Pilatus doorsturen naar Kajafas en de raadsleden. Deze lieten het gerucht verspreiden dat de leerlingen Jezus’ lijk hadden gestolen, terwijl de wachters sliepen om zo aan te tonen dat Jezus was verrezen. Ze voegden er nog laster en smaad tegen Jezus aan toe. Maar toch bleven vele mensen in Jezus geloven.

Christenen Ktesifon en Longinus

Abedanar had ontslag genomen en had meegeholpen bij de kruisafneming van Jezus. Dit bracht hem dicht bij de leerlingen van Jezus waarmee hij een sterke vriendschappelijke band mee had. Na de nederdaling van de H. Geest werd hij met de eerste dopelingen in de vijver Bethesada gedoopt. Van dan af heette hij Ktesifon. Hij nam de taak op zich de diakens bij te staan in de ontluikende Gemeente van Jezus. Ktesifon vergezelde de apostel Jakobus de Meerdere naar Spanje. Ktesifon werd later bisschop in Spanje. Cassius bracht na de grafwacht verslag uit bij Pilatus en zegde zijn dienst op. Hij sloot zich bij de leerlingen van Jezus aan. Ook hij behoorde tot de eerste massa dopelingen op Pinksterdag. Van toen af was zijn naam Longinus. Samen met 2 andere soldaten die bekeerd waren, keerde hij naar zijn vaderland Kappadocië terug. Hij reisde veel rond als diaken en predikte over Christus. Als ooggetuige vertelde hij over het lijden en verrijzen van Jezus. Hij bekeerde ontelbare mensen en genas ook vele zieken door aanraking van een deel van de heilige lans, die hij altijd bij zich droeg.

Wij moeten ons kruis opnemen en Jezus achterna gaan. Daar ligt onze redding. Zelf was Hij misprezen op aarde, maar Zijn glorie is voor eeuwig in de Hemel. Hij zit aan Gods’ rechterhand. Wij moeten ervoor zorgen om altijd in Gods’ genade te leven.