Wij zijn terug naar de peda geweest en hebben daar nog wat nagepraat met de andere Erasmusstudenten.

Vrijdag 1 april 11

Voor ons geen mopjes vandaag! Heel de dag les... Voor Sofie toch We hadden eerst 3u Bulgaars, waarbij de leraar veel te snel ging en we konden echt niet volgen. Vooral ik eigenlijk niet. Sofie kraamt maar wat uit met 't idee dat ze 't wel zullen begrijpen als ze Bulgaars spreekt!
Na de middag ging ze naar de les en ging ik met Elif naar het centrum. Ik had 2 grote zakken was mee (vanalles) dus ik had geen zin om alles apart te wassen. In het centrum werd alles gewassen en gedroogd en geplooid voor 5.5 euro. Voila, k ga nie sukkelen!
Ik heb vrij lange benen en wordt in West-Vlaanderen soms eens vergeleken met een padvinder omdat ik er graag het tempo inhoud. Elif daarentegen is een goeie kop kleiner en heeft in vergelijking met mij ook korte beentjes. Na ruim een half uur, zei ze plots al puffend "You know, when I walk alone..." 'k Had het natuurlijk direct door en schoot uit van 't lachen! De duts holde zowat achter mij aan.

Na de les ging ik met Sofie en Szilvia weer richting centrum om m'n was op te halen, Szilvia bracht een boek naar het kopiecenter en Sofie moest nog naar de bank. De bomen beginnen een beetje groen te worden en deze boom heeft prachtige bloemen. Szilvia en Sofie hingen hun armbandje ook in deze boom...




BABA MARTA -Martinitsa

We aten nog iets in tempo pizza en gingen terug naar peda.

zaterdag 2 april 11
Wat een dag! Sofie ging in de namiddag naar het weeshuis en Lente ging op zoek naar een huurauto (voor 't geval het eens nodig is). We merkten ook dat onze buskaart van febr+maart ten einde was en dat we dus een andere moesten kopen. Op de ene bus zeiden ze het zus, op de andere bus zo... Szilvia ging mee met mij en we zijn van de ene kant van Veliko Turnovo naar de andere kant geweest... Én uiteindelijk geen buskaart! 't Is Bulgarije é ja... Soit, door de regen wat verder gelopen, kwamen we aan een soort garage. Ze spreken hier geen woord Engels.. Szilvia spreekt wel Bulgaars, maar ik zei haar dat ze geen Bulgaars mocht spreken! Die leegaards moeten maar beetje moeite doen voor ons ook...
Ik zeg dus vriendelijk goeiedag in t bulgaars gevolgd door rent a car? De vriendelijke garagist zegt ons nee. Hij wil wel uitleg geven maar kan geen Engels.. Dus dan schakelen we over naar gebaren! Hij wijst een auto aan en zegt dat ik hem moet volgen. Een heel eind verder zegt hij 'diasno' (rechts), dus waar de auto is, moeten wij naar rechts. Ok! Niet veel verder is een nog een garage, ook daar zelfde plan! Dobre den, rent a car? Ook negatief... Die zenden ons terug (aan de overkant). Daar hadden we ook al een bord gezien. We liepen dus een beetje terug... Plots hoorden we een auto claxonneren. Aangezien er hier om de 5' wel een auto claxonneert, had ik niet de intensie om m'n hoofd te draaien. 5 seconden later, hetzelfde. Szilvia draait zich om "it's the man from the garage!" Hij doet teken dat we in z'n auto moeten stappen. Lente: Come on! Szilvia: are we going with the car? Lente: Ow yeah!! We liepen naar de auto en hij was zo vriendelijk om ons naar een plaats te voeren waar je normaal een auto kan huren. We hebben hem vriendelijk bedankt en vroegen op de volgende plaats: rent a car? alweer negatief... De deur van een 'garage' was gesloten, terwijl er een groot reclamebord ging. Lente zei "No? Waarop de man teken deed dat we moesten wachten en ging naar binnen. De man heeft zeker 3 of 4 telefoontjes gedaan voor ons! Naast ons stond een gigantisch bak van een BMW, wit, proper gewassen... De man komt weer buiten en zegt aan een andere man, dat hij ons een beetje verder moet brengen. (500 meter, misschien nog niet) En je raadt 't al, hij was de eigenaar van die BMW. Szilvia en ik mee in die gigantische BMW voor 500 meter!
Toen stonden we bij een Opel verkoopplaats. We gingen binnen en de verkoper met z'n kostuum en hemdje en dikke gouden ring kwam vriendelijk goeiedag zeggen. Lente: rent a car?
One minute! De man neemt z'n peperdure gsm en belt naar.. een collega ofzo? "Talk with him in English". Can we rent a car here? En jawel, hier dus wel, 20 meter verder staat een bord met telefoonnummers op. Als we die bellen kunnen we uurtje later vertrekken met een auto! Dat is dan ook al weer in orde, als we eens een nodig hebben... Wij hadden al heel de dag door de regen gelopen en m'n haar was nat. Na het telefoontje met z'n gsm, droogde hij hem mooi af met een stoffen zakdoek

Zondag 3 april 11
We waren van plan om vandaag een auto te huren en naar Rusé te gaan, maar het regent enorm.. Lijkt wel moessonregen! Dus we zijn op peda gebleven.. Niet veel nieuws.. Om niet te zeggen gene...

Lessen Nederlands

Vandaag gaven onze lectoren van de Katho Reno les. De les begon om 9.30u en ze werden opgehaald aan het hotel om 9u Ze willen je hier soms zodanig helpen en brengen naar... dat het beklemmend zou worden. Ondanks onze uitleg over de lessen en poging tot geruststellen, merkten we bij de aanvang van de les, toch een beetje stress bij onze lectoren!
De eerste les werd gegeven door Ingrid Declercq. Deze les ging rond Elsschot (waar we in België ook rond gewerkt hebben), voorzien van een mooie -en ook wel historische- inleiding en een foto van onze school. "Indien we heimwee zouden hebben..."  Daarna ging het er wat luchtiger aan toe. Colette Verschaeve nam ons mee op poëtische treinreis van Veliko Turnovo naar Antwerpen, heel leuk ingekleed! En als afsluiter van de middag dan poëzie in liedjesteksten en Vlaamse muziek met een gimmick, Vlaanderen - Wallonië - België - Brussel.
Voor ons was het heel leuk om deze lessen te volgen en we denken voor de andere studenten ook! Nog eens Nederlands horen, daar waren we wel aan toe...

BEZOEK!
Als een doodgewone Bulgaarse maandag, is het weer niet te vet en hebben we les. Voor zwemmen (Lente) was er een student die vandaag les moest geven en heb ik (net als alle studenten) nog geen 20 lengtes gezwommen. Die Bulgaren praten te veel... 3 minuten uitleg en dan mag je 2 lengtes zwemmen Incroyable! -Ja we zijn nog steeds een beetje in de Franse sfeer van het weekend.-
Voor voetbal (Sofie) was er geen 'les', maar wel match. Sofie: 't is de eerste keer da'k echt gezweet heb in de voetballes! 't Heeft deugd gedaan!
Maar wat speciaal is aan deze dag, is dat we bezoek krijgen van onze lectoren. Ingrid Declercq en Colette Verschaeve. Ze hadden ons nog een mailtje gestuurd met de vraag of ze iets moesten meebrengen voor ons -van ons Vaderland- en wij hebben toen gerepliceerd dat we het wel enorm zouden appreciëren als ze een bruin brood en een beetje Belgische chocolade wilden meebrengen. Om 20u spraken we af in de lobby van hun hotel en toen gingen we samen iets eten. En jawel, een heerlijk bruin brood en voor elk een pak Côte d'Or, heerlijk! En als aandenken aan onze school: een latje van de Katho Reno - mét rekenmachine op! 't Was de max
We hebben lekker gegeten en wat gepraat over hoe het hier verloopt en hoe de lessen gaan,... Want morgen geven zij heel de dag les en wonen wij deze lessen bij.
Na het eten gingen ze terug naar het hotel, want zij waren dan ook al vertrokken om 5u 's morgens. Sofie en ik hebben nog een glaasje gedronken in de Irish Pub. Er was een studentenfeestje in de 'Midnight' maar de muziek stond véél te luid voor mij. Ik ben dan maar teruggeweest naar de Irish Pub (waar er ook andere studenten waren) en Sofie is nog een beetje blijven plakken op de dansvloer...

Elke steen heeft hier een geschiedenis en een legende vol lijden. Eeuwen geleden tussen de rotsen was er een nonnenklooster. Elke ochtend gingen de nonnen er om te bidden. De jongste onder hen, Vitinia, kon haar ongelooflijke schoonheid niet verbergen onder haar soutane. Het gerucht over haar schoonheid verspreidde zich over het Romeinse rijk. OP EEN DAG... kon Vita 'bezocht' worden door de Romeinse Antonio. Ze verborgen hun liefde lange tijd voor de nonnen, maar na een jaar zag de vrucht van hun liefde het licht van de dag! De stem van het kind vulde het klooster met gehuil. De nonnetjes zeiden: Jezus, God, Maria, da gaat ier mis!
Vita werd onthuld en geconfronteerd met de strenge wet van de nonnen! Ze besloten om haar te vervloeken en haar te verdrijven uit het klooster met haar kind. Die wrede nonnen... 
Op dat moment vanaf de heuvel kwam Antonio aangereden op zijn witte paard. *Kokosnotengeluid*
Hij begon de zusters te smeken om zijn geliefde niet te straffen. En toen gebeurde een wonder! Plotseling stormde het... er volgde een donderslag en de aarde beefde! Het klooster werd puin en alles veranderde in steen... de monniken, de nonnen, de dieren, de ridder... en zelfs Vitinia veranderde in Madonna, zorgend haar kind.
(Tot zover het woord van Lente - Wij danken Lente)

Veel wind, soms bewolkt, soms zon...


Sofietje had er 2 zware nachten opzitten en onze 3 dagen tjolen én jawel... Ook zij sliep eens op de bus! Ik heb m'n kodak heel voorzichtig uitgehaald en het beeld vastgelegd door m'n zonnebril Leve de zoom!


De bus moest een noodstap maken voor de dronken Benoit die bijna niet meer op z'n voeten kon staan en dringend druk moest aflaten...
Zijn poging tot sprong over de gracht... mislukte! Hij krabbelde als het ware uit de gracht én kon daarbij de hulp goed gebruiken van iemand. Met zwarte handen en veel te zatte uitdrukking op z'n gezicht, kwam hij terug op de bus


 Uiteindelijk moesten we terug met de trein richting Turnovo en laatste kilometers met de taxi...
TOPWEEKEND!

Belogradchiktrip dag 2

Vandaag staat bezoek aan een kasteel en grot op het programma. Ik ging eerst met Sofie en Ana naar een winkeltje om eten te kopen. Als bij wonder vond ik daar eindelijk de Heidi chocolade! Ik kocht een pakje met hazelnotenvulling. 't Was niet slecht, maar kon niet tippen aan de Belgische chocolade. Speciaal voor m'n buurmeisje een mooie foto hieronder! 

We spreken af om 10.30 uur aan de ingang van het hotel om te voet naar het kasteel te gaan. Het weer is hier mooi en we genieten van het zonnetje. Zoals gewoonlijk zorgt de grootte van de groep voor timingproblemen dus besluiten Sofie en ik om eens naar de Donau te gaan, toch tijd genoeg




Als we uiteindelijk verzamelend zijn, lopen we een stukje langs de Donau en dan richting kasteel. De mevrouwtjes aan de kassa hebben blijkbaar een mindere dag en iedere student moet apart gaan betalen.. omgekeerde wereld, maar goed, aanschuiven dus! Ze hadden ook geen zin om een groep van 100+ te gidsen en dus hebben de organisatoren van de ESN zoveel mogelijk uitleg gegeven bij het ontstaan en het gebruik,... van het kasteel.


Na het bezoek aan het kasteel waar ze ook een soort van Eurosong hadden gebracht (en team België niet meegedaan heeft) gingen we naar een grot. Deze was geen ijsgrot. Het is de langste van Bulgarije. De in- en uitgang lagen 3 km uit elkaar en er is een constante temperatuur van 12°C.
Je vond er ook vleermuizen en vleermuisjes zoals je hierboven eentje ziet hangen.


Tussendoor nemen we ook nog even de tijd om een fotootje te nemen. Deze grot was Sofie haar ding niet! Ze heeft niet gewacht op de gids, ging gewoon rechtdoor naar de uitgang! Ze stond al buiten toen ik deze foto nam met Terhi


's Avonds, na de bezoeken, werd er op de bus 1 leva gevraagd, als je Sangria wilde drinken op de Sangriaparty. Ana en Sofie zagen dat al helemaal zitten en poseren met tandpastasmile met een heerlijke Sangria!


Lente poseerde dan maar met haar imaginair vriendje en een lekkere Sangria!
De Sangria werd gemaakt door de Spanjaarden, heerlijk!

Hier zien we onze Duitse vriendjes die we vandaag hebben leren kennen: Oliver en Fips en ? ik ben de naam al kwijt. Sorry!

Gezellige avond! Morgen valies pakken, bus op richting Belogradchik... én ja, ook hier wordt de klok een uurtje doorgedraaid, van 3 naar 4! (zelfde moment als in België van 2 naar 3.)

Dag 1 van de Belogradchik Trip...

Om 6.30 uur namen we de taxi naar een stad die 10 of 15 km van Turnovo ligt. Daar moesten we de trein nemen naar VRATSA. Deze trip is georganiseerd door de ESN. Een organisatie die trips enzo organiseert voor Erasmusstudenten van over heel Bulgarije. Wij waren de laatste 6 die op de bus stapten. Samen waren we met ruim 100 studenten, twee busjes vol! Maar goed, er was dus eerst een hele treinreis tegen dat wij aan de bus waren. Zvezdomir (Zvezdi voor de vrienden) begeleidde ons, zodat we de bus zeker zouden halen. In de trein zijn de wagons opgedeeld in kleinere vakken, zodat je met 8 kan zitten. Aangezien we samen met 7 waren was er nog één plaatsje over. Deze bleef een heel eind leeg, tot we de pech hadden dat er plots iemand bij kwam zitten. Een heel interessante man, ex-pooier en ex-gevange en ex-psychiatrische patiënt... Met heel wat boeiende verhalen in het Bulgaars over z'n striptease bar, waar hij veel mooie meisjes had... heel veel mooie meisjes! Maar dan is de politie eens binnen gekomen en de Meneer de Politie zei dat hij niet tevreden was en dan is hij naar Hamburg gevlucht (voor of na hij in 't gevang heeft gezeten) en uiteindelijk is hij tot rust gekomen in de psychiatrie... Ofzoiets! En z'n maat belde juist. Die zit met z'n vrouw in Spanje. En z'n vrouw heeft problemen met hem en zegt dat hij weg moet, maar z'n maat heeft geen problemen met z'n vrouw. Just nice! Die kerel heeft dus voor de rest van de treinreis bèreluid zitten babbelen. En dan is hij even in de 'gang' gaan staan om een sigaret te roken (terwijl dat dus verboden is, maar ja... we zijn in Bulgarije, alles kan hier!) Na 2,5 uur zijn we dan overgestapt op een andere trein, waar die gek dan ook weer op zat, maar gelukkig hebben we hem niet meer gehoord. Goed, eenmaal aangekomen in Vratsa waren de bussen met vertraging - wat had je anders verwacht? - onderweg om ons op te pikken. In de bus zat ik naast een Pool Tomasz en Sofie aan de andere kant van de gang naast een Franse gast van Frankrijk. We waren blij dat we een beetje Frans konden spreken! Voor mij zaten Romain en Ben(oit) van Frankrijk en achter mij een wilde griet van Portugal. Voor Sofie 2 duitsers (Oliver en Fips) en achter haar de vrienden van haar buur Guillaume: Myriam en Climo (Clement). Weer heel wat volk leren kennen. Heel leuk!

Bijna brand gesticht...

We hadden nog steeds geen kookplaat gekocht. Lente en Sofie gingen dus naar de winkel waar ze de goedkoopste hadden zien staan. 2 vuurtjes voor 48 leva of 24 euro. Een mens kan nie sukkelen! We kochten dus ook spaghetti, saus,groentjes, kruiden, gehakt en kaas om vanavond eens zelf te koken. Het vrouwtje in de winkel gaf een bewijs van betaling mee en een garantiebon van 2 jaar. "Het toestel werkt, alles is ok!" Lente: So it will not explode... Het vrouwtje kijkt me met grote ogen aan alsof ik aan de drugs zit ofzo. No no, everything is ok!
Met vuurtje, eten, pan en pot namen we de bus naar de peda. We begonnen aan het eten. Groentjes stoven, vlees toevoegen, bakken... 2e pot water opzetten... Sofie zat wat op internet terwijl Lente op dat moment in de pot roerde. Het water kookte EN toen gebeurde het!
Er sprong een grote vlam uit de platen, een luide knal volgde en toen was het donker!  'k Had nog zo mooi gevraagd of het niet ging ontploffen!!!  We probeerden de plong weer aan te leggen, maar het spel wilde niet meer meewerken! Gelukkig was Szylvia terug van Hongarije en spreekt zij ook Bulgaars. Lente was alweer in paniek, want de housemaster is echt een vieze vent... Sofie roerde rustig verder in de spaghetti's -jaja, stress kent ze niet en haar eten wilde ze absoluut niet verpesten-. Szylvia en Lente gingen dus naar de receptie en we legden de hele situatie met toeters en bellen uit. Toen zei de dame van de receptie dat ze de housemaster ging opbellen en dat hij boos ging zijn, omdat hij met de bus naar de peda moest komen... Lente ging met stress naar boven en vertelde het nieuws aan Sofie. Sofie: ewel, terwijl da we toch zitten te wachten ènni, kun'we spaghetti eten, want 't is kloar. En awe geweune wachten, goat'koed èn... Die gekke Sofie toch! We zetten ons met 3 op de grond in de gang en aten spaghetti in het donker... (gelukkig hadden we één zaklamp dat we toch zagen wat we aten)
De man die kwam om ons weer aan elektriciteit te helpen was gelukkig de housemaster niet! Hij vees heel de boel open en bleek dat de kabeltjes niet echt geïsoleerd waren... Hij deed er isolatie rond en legde de kabeltjes goed. We kunnen onze kookplaat in alle veiligheid gebruiken... vanaf nu toch...

Bulgarije... Wat een avontuur!