Lieve schattebolletjes in België, jullie kunnen genieten van de paasvakantie, maar hier is dat het geval niet. Hier is er verlof van 22-26 april.. Dus we hebben les vandaag. Het water van het zwembad is vandaag ijskoud! Je springt er in en moet direct zwemmen of je geraakt onderkoeld. Studenten die bijna nie kunnen zwemmen, moeten zwemles geven... Alle gekheid op een stokje!
Dinsdag 12 april '11
Sofie en ik geven onze laatste les Nederlands aan de 2e jaars. Nikolay Popov is zeer tevreden en volgende week geven we onze laatste bij de 4e jaars. Dat wil ook zeggen dat onze tijd hier, serieus aan het inkorten is!
Woensdag 13 april '11
*Tromgeroffel en hoorngeschal* Vandaag komt mama Kathleen op bezoek, samen met Annie. Ze had me wel 5 keer gezegd dat ik hen niet moest gaan halen in Sofia, dat ze hun plan wel gingen trekken. Maar Lente had haar busticket toch gekocht, omdat ze weet hoe het is als je hier toekomt... En ze was toch wel blij dat ik daar was 'Amai, we zouden onze weg hier nooit vinden!' Lente had ondanks het opletten toch te maken met een klootzak van een taxichauffeur die veel te veel geld vroeg om me van de busstop naar de luchthaven te brengen, maar Lente stopt haar geld hier in een zakje apart, dus ik kon hem niet méér geven. Kijk in mn portefeuille! Ik heb niet meer geld! Als zij ambetant willen doen, kan ik dat ook... Na heen- en weergeloop om buskaartjes te vinden voor ons 3 en de 2 valiezen (ja, zij moeten ook een buskaartje kopen ) geraakten we op de bus, samen met een koppel van Bulgarije die net van Brussel kwam en ook Engels sprak. Alles vlot verlopen, busticket gekocht om samen naar Veliko Turnovo te gaan en tegen 7u15 kwamen we hier aan. Hadden we toch weer niet met een onnozelaar van een taxichauffeur te maken zeker? Wist nie waar de hostel was en had geen teller in zn taxi. 'k Zeg hoeveel gaat da graptje hier kosten? 5 leva... (terwijl het maar rond de 3 mocht zijn) k zeg vlug oké, want hij had het nog niet uitgesproken of zei al 5 euro! Maar da's mis wi! Taxi stopte dan bij een gekend restaurant 100 meter van de hostel en dus moesten we berg op met de valiezen. Natuurlijk wilden mama en Annie niet dak ging helpen, dus hebben ze daar met hun koffers zitten zeulen tot aan de hostel We zijn dan iets gaan eten, samen met Sofie. Na het eten ging ik terug mee, mama had lekker bruin brood mee en chocolade! Wat mis ik dat belgisch eten toch...
Donderdag 14 april '11
Ik word wakker, want vandaag speel ik gids voor mama en Annie. De lucht ziet er wit uit... Ik sta op uit bed en kijk door het raam.. Alles is wit... Ik ga terug op bed zitten... sta nog eens recht, kijk uit het raam: wit. Maar ja! Waarom ook niet! alsof we hier nog geen sneeuw genoeg gehad hebben!!! Er ligt een dikke laag sneeuw op de straat, de auto's, in de bomen... Ik pak een douche en vertrek richting hostel... Gietende regen! De sneeuw kan beginnen smelten. We bezoeken vandaag de Tsarevets -in de gietende regen- en na het eten geef ik nog een korte rondleiding in de stad. Mama had gezegd "ik breng wat zon mee uit België"... Tuurlijk... Na een warme maaltijd en wat drogen tijdens het eten, klaarde het een klein beetje op. We bezochten een museum, de mening daarover moet je maar aan mama of Annie vragen , we waren bij het grote standbeeld van de four horses, we liepen door de straten,... We gingen tot aan de markt en daar kochten ze wat fruit. 's Avonds spraken we af dat ik na de Bulgaarse les terug naar hen zou gaan en dat we Arbanassi konden bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan...
Mama amuseert zich eens
Vrijdag 15 april '11
Ik heb m'n laatste les Bulgaars, Sofie is niet mee. Ik vraag de prof wanneer we examen hebben omdat we 13 mei al terug in België zijn.. Dit blijkt nog niet zo gemakkelijk. Volgende week is het paasverlof hier (start vrijdag, dag waarop we Bulgaars hebben), de week nadien zijn we met de ESN in Istanbul, de week daarna is er voor de verandering een feestdag "St. George" en is er dus ook geen les... En de week daarna zijn wij al terug thuis... Dus na wat wikken en afwegen beslist de prof dat we donderdag 5 mei examen hebben om 11u... Brrr! We zitten nog maar aan hoofdstuk 2 en we moeten hoofdstuk 3 ook nog kennen voor het examen. Wat is dat leuk zeg! Nu goed, rien à faire.. Tijd gaat 't uitwijzen.
Na de les ga ik dus onze toeristen opzoeken. Ze zijn al gaan wandelen deze morgen want het weer valt nog mee vandaag! Koud maar wel beetje zon. We eten samen iets en nemen dan de taxi naar Arbanassi. Een mooi dorpje. We wandelen wat rond en bezoeken een kerk. Een andere kerk gaan we niet binnen, want door de raampjes te zien is de binnenkant leeg en zijn de laatste iconen zwart.. Annie ziet ook dat er plots een gevaarlijke hond zit en staat plots stil! Tussen haar tanden zegt ze heel stilletjes: 't ziet er e gevoarlijkn ut! Op kousevoetjes keert ze terug naar de andere kant van de kerk. De hond hangt gelukkig vast aan een leiband en kan dus niet weg. Maar je weet maar nooit! Terwijl we op de bus wachten om terug te keren naar V.T., gaan we nog iets drinken. Mama en Annie staan plots wild en 't lijkt wel of ik daar plots met 2 kinderen aan tafel zit De bus komt met een kwartier vertaging toe en dan stappen we op. De bus gaat in de andere richting dan de taxi van deze middag en moeder Kathleen is alweer in paniek! "Jomo Lentje, zitn we wel in de goeie bus? Die taxi kwam toch van den andern kant..." Ja mama, we zitten op de goeie bus... "t Stonden daar wel 2 borden é! Eje 't wel goed gelezen? -mn bulgaars is nie goed, maar ik kan toch wel 2 dorpen lezen!- Ja, de ene was van V.T naar Arbanassi en het andere bord van Arbanassi naar V.T. "Sebiets zitn we k-weet-nie-woa-wi!" Mama, je ga me geen stress geven é?! Gelukkig zegt Annie: welja, als we ergens anders uitkomen, dan hebben we dat ook weer gezien Ik zie 2' later een wegwijzer naar V.T. Ja, we zitten op de goeie bus wi!
Zaterdag 16 april '11
Nick, van de hostel, deed ons gisterenavond een voorstel om ons ergens te brengen met zijn auto. We zouden dan iets moeten betalen voor zijn tijd en de benzine voor de nodige kilometers. Dat leek mij een heel goed idee, want door de regen van de afgelopen dagen is het moeilijk om veel te voet te doen en de bussen of trein kunnen je ook niet overal brengen, of maar 1 x per dag. We gingen dus samen met Nick naar Triavna en op de weg gingen we een klein toertje om, om een klooster te bezoeken in Drianovo (ofzoiets). Nick is heel geïnteresseerd in geschiedenis en helemaal niet in godsdienst, dus dat kwam ons perfect uit. Hij was onderweg wat uitleg aan het geven over de streek en de geschiedenis en over het klooster.
Het klooster lag ingesloten tussen rotsen. Het was er mooi wandelen. Zo'n 500 jaar geleden lagen er hier nog geen straten, dus konden we ons wel voorstellen dat het heel moeilijk te bereiken was. Voor het klooster geeft Nick ook nog wat uitleg. Hij vertelt ook graag!
In Triavna lopen we wat rond, terwijl Nick een koffietje drinkt. Het is een 19e E stad of dorpje met behoorlijk authentieke gebouwen. De straten zijn ook heel proper in vergelijking met andere dorpen/steden in Bulgarije. Leuke namiddag! Tegen 18u30 zijn we weer in V.T. De hele middag rondrijden, de bezoeken en de historische uitleg kost ons 30 leva of 15 euro. 't Kon maar zo gemakkelijk zijn Laatste avond dat ze hier in V.T. zijn. Morgen gaan we samen naar Sofia, zodat ik ze daar ook nog wat kan tonen.
Zondag 17 april '11
We vertrekken pas om 10.45uur met de bus naar Sofia. We zullen een goeie 3u onderweg zijn. Dan inchecken in hotel waar de ouders van Sofie ook overnachtten voor ze terug keerden. Ze waren heel vriendelijk. Ze gaven de nodige uitleg en gaan zorgen dat er om 4u vanacht een taxi komt die hen dan naar de luchthaven voert. Aangezien ze geen ontbijt kunnen nemen, wordt er gezorgd dat ze een lunchpakketje meekrijgen.
Samen met mama
Na het inchecken gaan we tevoet naar het centrum. We eten iets en daarna speel ik weer gids. Hier staan ze met moeder Sofia op de foto. Sofia betekent "de heilige wijsheid van god"... Als je de boekjes mag geloven.
Er was een tentoonstelling in openlucht. Sedert 2002 ofzo, gaan de Buddy Bears de wereld rond. Er stonden mooie en minder mooie beren.. Deze beer is die van België...
Annie en mama poseren ook eens bij een beer. Mama: Annie, woa zit je? Lente: achter de beer!
Tegen 18.30u zijn mama en Annie in het hotel en vraag ik daar dat ze een taxi bellen. Om 19u heb ik de bus terug naar Veliko Turnovo samen met Anna, die als van gisteren in Sofia is. Tegen 22.15uur zijn we terug in V.T. onder een volle maan...
Nieuws vanuit Veliko Turnovo
Donderdag 7 april '11
Vandaag gingen Sofie haar ouders richting Sofia om morgenvroeg hun vlucht te halen. Het is vrij mooi weer vandaag! We hebben samen nog iets gegeten in La Scalla. Het eten werd vrij laat gebracht en Sofie haar mama werd al een beetje nerveus. Sofie vond het dan natuurlijk ook nog leuk om er een beetje mee te lachen. Na het eten vlug richting hotel op de valiezen te halen en weer naar de bushalte. Sofie mag dan wel lachen als haar mama stress krijgt, maar ze was toch een beetje stilletjes toen ze haar ouders had uitgezwaaid. Daarna dronken we nog iets en ze zei "ti mo roar wi, normaal is 't ik die weggoan en nu is 't ik die 'ier bluven..." 't Schaapje We gingen nog naar de winkel en keerden terug naar de peda.
Vrijdag 8 april '11
We hebben weer een hele dag les en die van Bulgaars begint eraan door te doen! Ik zit waarschijnlijk iedere les dommer te kijken naar die vent Iedere les komt er wel nieuwe grammatica bij en die pipo's vervoegen zowat alle woorden... En de woorden die mannelijk zijn kunnen dan nog tot 3 keer toe veranderen! Zo zie je maar... Altijd miserie met iets wat mannelijk is! Maar goed, we proberen eenvoudige vraagjes te stellen en er iets op te antwoorden. In de namiddag hadden we dan Bulgaarse cultuur en hier leerden we meer over alle feesten en gewoontes die ze hier hebben. Deze leerkracht stond open voor de interactieve werkvorm, dus soms mochten/konden we ook eens reageren op iets in de les... in tegenstelling tot de andere die 3 uur doorging met haar "interesssing pictures!" Na een hele dag les was er een feestje in de akademika, want Desi is jarig!
Zaterdag 9 april '11
Het was een enorme rustige dag... Slecht weer voor de verandering... Geen nieuws! Alleen dat Lente haar plannen voor dit weekend dus letterlijk in het water gevallen zijn. Nieuwe planning: Lente en Anna gaan morgen wandelen.
Zondag 10 april '11
Na een "verloren" dag van gisteren besluiten we zoals afgesproken te gaan wandelen. Anna had het idee om een klooster te bezoeken. Ik zei OK, 't is mij gelijk, als we maar buiten zijn! Ze zei dat ze maar een klein kaartje had en dat het niet goed aangeduid was, maar we gingen het bezoeken... als we het tenminste vinden! Sofie gaat niet mee vandaag, andere dingen te doen. Om 9u word ik wakker en tegen 9.45u zijn we de deur al uit. Ik begreep de uitleg van Anna niet zo goed ivm het klooster, maar we halen elk 2 appels en we vertrokken. Na een eind wandelen in W- richting haalt ze haar kaartje eens boven. Blijkt dat het klooster aan de oostkant net buiten Veliko Turnovo ligt! Goeie start! Als ik het kaartje bekijk, herinner ik me wel een bord met aanwijzing van het klooster. Ik zeg dus dat ik er wel een idee van heb, waar het ongeveer ligt en dat we dus in de andere richting moeten stappen. Een half uur later zien we het bord en weten we dat het nog 6 km is (als we het bord mogen geloven). Goed, we gaan verder. Lente had haar tennisrok aangedaan omdat ze de zon had gezien en had haar trainingsbroek in haar rugzak gestopt, je weet nooit dat het plots serieus afkoelt -alles is mogelijk in Bulgarije-. We waren alweer een héél eind aan het stappen, maar geen bord meer van het klooster. Plots zagen we wel een bord dat we V.T. verlieten... Onze leuze vandaag is: keep on tripping! Dus we gingen door! In de verte zagen we mannen staan langs de weg, politie waarschijnlijk? Dus we gingen verder en gingen de weg vragen aan hen. Aangezien we beide heel slecht zijn in Bulgaars, gingen we het Anna haar boekje naar de mannen en toonden de naam van het klooster. Ze zeiden dat het nog een kilometer verder was. En één man keek naar m'n benen en vroeg waarschijnlijk of ik geen koud had. Maar nee, wel wel toch Keep on tripping! Een heel eind verder komen we aan 'Petrol'. Je kan het al raden: daar kan je tanken als je geen benzine meer hebt! Er is een vrouw aan het kuisen en we vragen haar, met gebruik van het boekje, waar het klooster is. Antwoord: één kilometer verder. 10 minuten is hier gelijk aan 1 uur en de kilometers zijn hier vré lang! Maar het maakt ons niet uit. Het is behoorlijk fris door de wind, maar de zon is er, dus we wandelen verder. Weer een tijd later, zien we in de verte een bord! Daar staat vermeld dat we naar links moeten en dan nog 2 km bergop! We zijn al blij dat we van de snelweg af zijn, want dat leek ons toch niet zo veilig! Gelukkig had ik m'n tennisrok aan en Anna een topje, zodat de automobilisten toch hun snelheid wat verminderden! We maakten er een spelletje van om te zwaaien als er een auto/ camionette/ vrachtwagen claxonneerde! Keep on tripping! We konden een baantje kiezen waar auto's reden of langs boswegeltjes. We kozen natuurlijk de boswegeltjes. Je moet goed oppassen waar je je voeten zet, want om de 200-300 meter was er een soort van waterputje. Diameter 40 cm? Maar wel diep! Jammer dat er ook weer overal plastieken buizen en zakken lagen. Het is hier zo mooi, maar overal ligt er vuilnis en plastiek. Hoe dichter we bij het klooster kwamen, hoe beter! We bekeken het klooster en gingen even op een bankje zitten op te rusten. We aten ondertussen een appeltje. Het was er ook behoorlijk windstil, dus we hadden hier een beetje warmer... Tot de wolken er kwamen en zon weg! Dan ook maar training aangedaan. Na het rondlopen vroeg ik aan Anna of we al terug gingen keren of nog iets bezichtigen. Ze had blijkbaar ergens een bordje gezien, maar ze wist niet wat er op stond. We besloten te gaan kijken en natuurlijk begrepen we er alle 2 niets van! We hebben het bordje dan maar gevolgd... Berg op.. Maar zo steil! We moesten om de 5 meter pauzeren omdat we alweer een hoge hartslag hadden. We lachten van miserie! We moesten op handen en voeten naar boven kruipen en opletten dat we niet weggleden. 't Was zodanig steil op bepaalde momenten dat we niet wisten of we nog berg op gingen, of ons op onze buik naar beneden gingen laten glijden! Steil, maar niet in stijl! Ergens moeten we waarschijnlijk toch een bordje gemist hebben. Maar we amuseren ons, dus, we blijven gaan. Wat hoger is het gelukkig minder steil en staat er een bankje. Aangezien we niet weten wat er op het bordje stond, weten we dus ook niet of er iets te zien is... Naast een leegstaand 'huisje' en een stenenkring waar je vuur kan maken, was er niets. Het was windstil en genoten dus een beetje van de natuur en de vogels. We waren té nieuwsgierig en gingen toch nog een beetje verder.. Plots kwam er wind.. en nog meer wind... en nog meer wind! We schoten uit van 't lachen! We werden bijna omver geblazen. 't Was eigenlijk wel zalig! Op zo'n korte afstand van windstil naar enorm-veel-wind! We waren uit het bos en zagen een enorme vlakte voor ons. We liepen verder om te kijken, voor ons een uitzicht om U tegen te zeggen! We stonden heel hoog op een uitgestrekte vlakte en in de verte zagen we een ander dorp en bergen, bergen, bergen. We bleven wandelen en zaten plots tussen de koeien in de verte zagen we mensen werken op het land. 't Was een fantastisch gevoel daar te wandelen! Na een half uurtje keerden we terug richting bos, we werden er als het ware terug ingewaaid! Op de terugweg zagen we dus wel alle aanwijzingen en ging het afdalen vrij vlot via haarspeldbochtjes. We hadden de bochten in het doorgaan dus gewoon niet gedaan... en de shortcut gepakt! Terug aan het klooster vroegen we ons af of er geen veiligere weg terug was. We zagen een koppel dat er ook dagtrippers uitzagen en besloten hen subtiel te volgen van op afstand Na een eind volgen en klimmen, zagen we een oude man en vroegen V.T? En deden teken in de richting dat we liepen. Hij zei van ja, dus, we gingen verder en haalden het koppel in. Toen we boven kwamen hoopten we V.T al te zien, maar dat was het geval niet! We zagen een dal en een volgende heuvel -in ons hoofd zijn dat serieuze bergen-. Ik dacht, ik zal niet zeggen aan Anna dat ik het lastig heb, maar zij zei toch ook, ik hoop dat we achter dié heuvel dan V.T. wel zien! Serieuze afdaling, serieuze klim... en wat zagen we? Een 3e berg! We passeerden in het dal langs een watervalletje, heel mooi.. We geraakten een beetje door onze energie en ik zei, ok, boven op die berg ga ik mn 2e appel opeten! Die afdaling was heel steil en de klim dus ook...We liepen weer tussen koeien om verder te geraken. Ik zette me op een rots en pakte mn appel. 'k Zat te blazen lik een oude koe! Gelukkig zagen we honden en mensen komen vanuit de andere richting. Het waren Engelsen en zij wisten ons te vertellen dat we de oude stad naderden. Samen met de appel zorgde dit voor de nodige energieboost! We gingen verder passeerden langs de hostel waar mama zou logeren. Ze wilden ons tasje thee of koffie geven, maar we hebben vriendelijk bedankt en zijn vlug naar het dichtstbijzijnde restaurant geweest! We hebben een eind moeten wachten, want het was heel druk, maar het eten was o zo lekker! Na het eten besloten we dan ook nog te voet naar de peda terug te gaan, te voet vertrekken, dus ook te voet terug keren. De laatste 2 km zeiden we niet meer zoveel.. alleen "keep on tripping..."