Na een korte nachtrust van 4,5 uur lig ik klaarwakker in bed! Niet van mijn gewoonte, niets aan te doen. Om 11uur toch zwemles, dus ik sta maar op en geniet van m'n boterhammetjes mét Belgische chocolade. De zwemles was behoorlijk cava, maar 15 min eerder gedaan, wie wilde mocht zelf nog kwartiertje verder zwemmen, dus dat was wel leuk. M'n medestudenten F&W zitten nu op meerdaagse in de Ardennen (wat ik vorig jaar met de derdes heb gevolgd) dus ik stuur ze eens een berichtje. Leuke herinneringen aan! Ik krijg al snel antwoord dat ze 't goed stellen en da 'k veel groetjes terug heb. Het doet me trouwens denken aan de Tae Bo les van vorige week, dus morgen ga ik nog eens zo'n grappige les volgen en stukjes proberen te filmen als dat mag. Rustig dagje voor de rest.
06-05-2011
zondag 1 mei '11
Bezoek aan Odrin en terug... De verliefde taxidriver! (é Sofie... )
Deze voormiddag zijn we nog vrij. Om 11u 15 vertrekken we uit het hotel, richting grens. Daar brengen we nog even een bezoek aan Odrin, waar een MOSKEE staat Het is een heel speciale, want er zijn 999 ruitjes. Er waren er eerst 1000, maar dat getal heeft blijkbaar iets duivels. Ik vind dat 999 meer duivels is dan 1000, maar soit. En zo speciaal vinden Sofie en ik dat ook niet, 't is een moskee als een ander! Lente koopt voor het vertrekken nog wa fruit met de laatste lira's anders is dat toch verloren. Munten kan je niet meer ruilen voor leva of euro... Aan de grens stonden vrouwen met pak en zak om de te voet te 'vluchten', maar ze mochten er natuurlijk niet over.. Spel en miserie. Tegen 20uur hielden we onze laatste stop ergens in Bulgarije en tegen 23uur waren we in Sofia. We gingen onmiddellijk naar het busstation gaan om de bus te nemen.. Maar Szilvia was zo slim geweest om haar bagage in de andere bus te steken, dus moesten we nog ruim half uur staan wachten tegen dat we verder konden! Aangezien je max. met 4 in een taxi mag, ging ik met Sofie mee en gingen Szilvia, Ramintha en Saulé in een andere taxi. Toen Sofie aan de taxichauffeur vroeg of hij ons naar het busstation kon voeren, zag ik al dat die chauffeur de liefde van zn leven zag!!! Ze was een beetje bulgaars aan 't spreken en de meneer de chauffeur was z'n kluts kwijt! Dan heeft ze nog gezegd dat ze niet veel tijd had en is de taximan snel beginnen rijden, zodat we zeker op tijd gingen zijn. Hij keek voortdurend naar Sofie met haar blonde haren! (Voor bulgaren is da blond é ja)Toppunt, de prijs van de rit... 0,0 leva! "Welcome to Bulgaria" waren zijn laatste woorden.. Z'n hart brak waarschijnlijk Sofie: Jah Lente, en nu doen lik ofdaw gepresseerd zin é, we goa zere na bin'! Tegen 3.30 waren we weer in V.T, kwart voor 4 in de kamer... En morgen les!
zaterdag 30 april '11
Sofie is ziek!
Sofie is geveld... Teveel aan de waterpijp gezeten misschien? Nee nee, maar ze is heel mottig en zal dus in haar bed moet blijven. De duts! Vandaag op het programma: bezoek aan Prince Islands. Zoals je wel al kan vermoeden gaat het om eilanden! En wij bezoek de verste, omdat er het meeste te zien is, naar het schijnt. En Prince.. doet denken aan geld, niet? 1,5 uur op de boot. We zijn mooi op tijd -oh mijn god, waar gaan we dat schrijven? ( hier dus) - en moeten een eind wachten voor we kunnen opstappen. De mensen blijven maar toestromen. We betalen 7 lira voor 2 jetons (1 voor 't doorgaan, 1 om terug te geraken). Andere kleine boten vragen al rap zo'n 40 lira of 20 euro. Het is heel raar, want er staan zóveel mensen, het lijkt wel alsof we in een grote kooi staan, met daarnaast nog 2 kooien die langzaam aan ook gevuld geraken... En het moment dat die deur opengaat om naar de boot te gaan, da vergeet ik nooit! Plots staat heel die kooi recht en word je richting deur gedúwd! 't Is lik een hoop wilde beesten die een week geen eten hebben gehad en een gebraden kieken ruiken! Je wordt meegenomen in een brede stroom, richting smalle deur. Bén ik blij dat ik groot ben! Man man man! Dat was niet normaal... Aangezien we zo vroeg waren en vooraan stonden, hadden we plaats om te zitten. Veel mensen moesten staan. Volle boot als je 't mij vraagt! Overval?
Al snel werd de sfeer weer heel rustig! Veel mensen stonden buiten en gooiden af en toe een stukje brood over boord. We hadden dus heel veel gezelschap van die meeuwen naast ons.
Aangekomen op Prince Island! Hier rijden géén auto's. Je kan een fiets huren, of een toer doen met paard en koets.
Sfeerbeeld. Echt leuk eigenlijk zonder auto's... Je kan overal rondlopen, alleen oppassen als je een bel hoort, want dan komt er een paard in sneltempo af!
In de koets
De veel-te-grappige Portugees 'Reis' en de Italiaan 'Edo'.
5 minuutjes pauze om een fotootje te nemen met de paardjes.
Rond 17.30uur ben ik terug in Istanbul en ga met Szilvia nog een toer te voet doen richting spice bazaar. We zijn moe van al de drukte en het lawaai en de overvloed aan winkels en schreeuwende verkopers en auto's die claxonneren, minimum 6 tegelijkertijd. Mo jonges toch, wat een gekte hier... Bedelaars, raar volk, mensen die gehaast zijn, tram op, tram af, oversteken terwijl het rood licht is, iedereen raast maar door! We zijn blij als we op een vrij rustige tram zitten en richting hotel wandelen. Ik plof mij op mn bed en Sofie zegt: oei oei oei Hoe was het? Welja... DRUK! Sofie heeft wat kunnen slapen, maar de hoest komt erger. Dat wordt niet zo leuk morgen op de bus, als je je niet goed voelt... Ik blijf 's avonds bij Sofie om wa te babbelen, Szilvia gaat uit. We spreken af dat ze een gemiste oproep geeft, als ze niet naar het hotel komt 's nachts. Om 3.33uur zie ik mijn horloge, een bende Spanjaarden is in 't hotel gekomen en zingt nog 5 minuten voor heel 't hotel. We zijn klaarwakker! Sofie heeft een gemiste oproep ontvangen van Szilvia. We doen de deur op slot en slapen rustig verder
Vrijdag 29 april '11
Leeg bed 's morgens...
We konden deze trip niet kiezen met wie we een kamer wilden delen. Sofie en ik lagen samen en Szilvia was er ook. Voor we vertrokken had zij nog gezegd dat je NOOIT alleen mag lopen in Istanbul, enz. Gisterenavond bleven Sofie en ik in de kamer na het avondeten. Morgen staat het vertrek om 9u op de planning (ok, het zal later zijn, maar toch) en na onze nachtrit op de bus, hadden we er geen nood aan nog weg te gaan. We vroegen dus met wie ze weg zou gaan en zij liet weten dat ze naar een feestje was met Ramintha en Saulé van Lithouwen (die ook in V.T. studeren). We lieten dus de kamerdeur open tegen dat ze terug zou komen. Rond 8.15uur ging de wekker en stak ik het licht aan. Links van mij Sofie, rechts een leeg bed met al haar zakken en kleren... Nu moet ik toch wel zeggen dat ik ongerust was, want ze had gezegd dat ze heel moe was en dus niet lang ging weg blijven. Ook Sofie had er zowat haar twijfels over. Lente probeerde haar te bellen, maar geen bereik..? We gingen beneden ontbijten, misschien zagen we haar daar? Niets... Ok, dan maar wachten tot we aan het andere hotel zijn (300meter verder) en vragen aan Ramintha en Saulé of ze daar misschien geslapen heeft. Bij de aankomst aan hun hotel, zien we Saulé en zij was ook te moe en is dus ook niet naar het feestje geweest. Ramintha is alleen teruggekomen... Ja, ik was in paniek é, niet te bereiken, niemand die van iets weet, niemand die ze nog gezien heeft... We proberen dus te bellen, maar geen verbinding.. Wat is er gebeurd? Waar is ze? Ook bij de begeleiders van de ESN zagen we rare blikken. Plots krijgt iemand wel een beltoon te horen... Waar ben jij? Iedereen is hier aan het wachten op jou... ('t Was ondertussen al 10.15uur natuurlijk!) Madame was onderweg naar 't hotel met de taxi. Ze was dronke op een feestje -weet ik veel waar- en is meegeweest naar een "vriend" zijn huis en heeft dan daar geslapen. Ik kon haar wel meppen! We moesten dan met 120 man de tram nemen daarvoor heb je jetons nodig. Niemand had dat natuurlijk... Hupla, voor 120 man jetons aan de automaat... Van organisatie hebben ze hier ook nie teveel kaas gegeten, dus daar stonden we... aan de automaat... Sommigen hadden toch het verstand om samen geld in te steken dat het een beetje rapper zou gaan, maar 't was toch een werk van lange adem. Dan met 120 weer naar de andere kant van de straat om de tram te nemen. "Everybody on the tram!!!" Wat hadden ze nu gedacht? Dat je in een grootstad, waar iedereen zowat de tram neemt, je er nog eens met 120 zou bij kunnen? We geraakten er met iets meer dan de helft op, als sardines in een doosje, onderweg naar de voorlaatste tramhalte. Daar aangekomen, wachten op de andere grote groep. Ondertussen waren al 3 trams gepasseerd, nog geen deel 2... Zij hadden blijkbaar een tram gekozen die niet naar deze halte ging, maar één halte minder ver... En toen ging die in de andere richting. Miserie, miserie! Bijna tegen de middag waren we dus aan de boot voor een rondvaart. ESN olé olé...!
Op de boot met een mooie vlag op de achtergrond... Niet te doen hoeveel vlaggen er zijn!
Ik denk dat die panne had Zat als een zot aan de kabel te trekken om de motor van z'n bootje weer in gang te krijgen! Na een heel eind ging hij weer zitten...
Na de boottocht kregen we uitleg van Gorgé. Er waren 3 dingen waar hij een woordje uitleg over gaf. Het nationaal paleis, een ondergronds waterreservoir en de Sint Sophia Kathedraal. Gorgé raadde ons de eerste 2 aan, in de 3e vond je invloeden van zowel de islam als 'k katholiek geloof. Mijn voorkeur ging uit naar wat Gorgé aanraadde, Sofie wilde naar de kathedraal, dus hebben we ons opgesplitst! We hadden al niet zovéél tijd. We spraken af aan centraal punt na bezoek van het paleis voor mij en dat aan de kathedraal voor Sofie. (Foto hierboven van het paleis, heel mooi, toch beetje last van stof blijkbaar )
Meer paleis. Goud en blinkende tegeltjes, overal!
Na ons bezoek zagen we elkaar terug en maakten we plannen voor de 2 resterende uurtjes (dan sluit alles qua bezoeken). Lente was benieuwd wat het reservoir was, Sofie niet geïnteresseerd, wilde liever nog een toertje doen in de Grand Bazaar. Dus, we splitsten weer op en spraken af aan een ander punt! Mijn eerste idee over het reservoir was, dat er waarschijnlijk niet veel te zien is! Ik had het mij wat bunkerachtig voorgesteld, grijs,... Maar Gorgé had het aangeraden, dus waarom niet? Toen ik binnenkwam was ik heel aangenaam verrast! Het was als een ondergrondse kleine wereld. Brede gangen, hoge pilaren, oranje lichtjes van net boven het water die de ruimte een aangename sfeer gaven. Ik was verwonderd en was blij dat ik toch betaald heb om dit te zien. De uitleg van Gorgé was oa dat, in tijden van oorlog - of moest er oorlog zijn - dat er water is voor iedereen. Mooi is dat!
Visjes en héél veel kleingeld... Mensen doen hier wensen...
Op stap met Mitko en Bobi... Die Bulgaren gebruiken hier zeer dikwijls bijnamen. Zo is Alexandra Sacha en Alexander Sacho... Dit even terzijde...
Na de bezoeken zag ik Sofie terug. We zijn iets gaan eten en 's avonds zijn we met 3 Italianen (Alice, Daniele en Fabio) een toertje gaan doen in het centrum, paar km van het hotel. En daar hebben we een waterpijp geprobeerd. Sofie vond het tof! En oh ja, vanacht sliep Szilvia wel in het hotel...
05-05-2011
donderdag 28 april '11
We naderen de grens heel vroeg in de morgen. Onze bus reed als eerste, met heel wat nationaliteiten samen! Natuurlijk moesten we uit de bus stappen en dan gaan betalen om de grens over te mogen. Uiteindelijk ging dit ook allemaal vlotjes... Eerste stop in Turkije was in een winkel waar we geld konden wisselen, hier geen euro, geen leva, maar lira. Qua waarde iets meer dan de leva. We gingen 20 min stoppen, aangezien we de vorige trip naar Vidin/Belogradchik ook mee waren ,wisten we al dat het langer ging duren. En zeker aangezien Gorgé een smsje kreeg dat de Spaanse op de andere bus een te felle bek hadden en dat ze heel de bagage van hun bus gingen doorzoeken... Olé! Het was tegen de ochtend, dus besloten we op het gemak een turks soepje te eten... veel patatten en bonen erin gemixt! njammie... De bus kwam anderhalf uur later ook toe, toen moesten zij hun geld beginnen wisselen, enz. Tegen 12u kwamen we toe in het hotel ipv 11u, dus dat viel in principe wel mee, alleen waren de kamers nog niet allemaal gekuist en was er nogal wat chaos We kregen als één van de laatste onze sleutel en hadden nog 2,5 uur vrije tijd, voor we op pad gingen met gids Gorgé.
Ik dacht bij het begin van de reis, laten we deze fotoreeks beginnen met een moskee! Al heel snel zou al blijken dat er hier meer moskees zijn dan iets anders...
Kledingzaak Desender, leek mij een Vlaamse naam. Ook nog les gegeven aan een meisje in het eerste leerjaar met de familienaam Desender. Ik dacht er terug aan en nam er dus ook een foto van.. Waar een mens aan denkt in Istanbul...
Onze gids Gorgé. Deed veel opzoekingswerk en had altijd een uitgebereide uitleg. Leuk om te horen.
Een gebouw, wie 't kan lezen, mag mij zeggen wat het is. Ik weet alleen dat de universiteit aan de andere kant van de straat was
Hier hoorde een hele uitleg bij van Constantinopel en geschiedenis. Toen geboeid zitten luisteren, maar de informatie is niet blijven hangen. Misschien Sofie vragen om meer uitleg te geven.
Moet er nog een moskee zijn?
En nog ééntje!
We gingen een moskee bezoeken. We moesten ons haar bedekken als vrouw en iedereen moest zijn schoenen uitdoen voor we er in mochten. Het gebouw was héél mooi... De geur van het tapijt kun je je zo voorstellen... Wij waren alleszins in form!
woensdag 27 april '11
Vandaag maken we ons valiesje om naar Istanbul te gaan. Normaalgezien was het een trip voor 50 man, maar er was zodanig veel vraag, dat we met 2 bussen gingen en dat de studenten van Varna (aan de kust) met 20 man op eigen houtje gingen... Dat zorgde voor de mooie som van 120+ We vertrokken met de bus naar Sofia, want daar was de vertrekplaats... Dus meer dan 200 km naar het westen om dan met de bus in het oosten de grens over te steken! Rien à faire, het was zo. Om 23u kwam de bus toe, dan moest heel da nest daar op... En we vertrokken bijna met de koffer van de bus open Bulgaarse bussen en hun chauffeurs... Alles ging vlotjes en rustig...
02-05-2011
Dinsdag 26 april '11
Dagje uitrusten want morgenavond vertrekken we met de ESN naar Istanbul tot maandagochtend! Beetje was doen, beetje opruimen, beetje... Op 't gemak weg! Lente ging 's avonds nog eens naar een fitnesscentrum om een les Taebo te volgen. Tot haar grote verbazing stond er een geblokte man vooraan. De verbazing werd alleen maar groter toen bleek dat hij geen gevoel voor ritme had en niet kan tellen tot 8.. De oefeningen aan de linkerkant werden bv 22 keer gedaan en aan de rechterkant 26 keer en je kan het je niet voorstellen hoe vaak hij buiten het ritme bewoog. 'k Heb me serieus moeten inhouden om niet te lachen. 'k Heb me "verdiept" in de Taebo en zo weinig mogelijk gekeken naar de lesgever als t nie nodig was! Probeer ik volgende week toch een stukje te filmen...
maandag 25 april '11
Laatste dagje kust en terugreis naar V.T.
We vertrokken om 8.30u met de bus naar Burgas. Eergisteren hadden we gezien dat er een park was naast de zee. We gingen een toer wandelen langs de zee en dan door het park. Daarna zelfde toer van gisteren, door het centrum naar het station om de bus terug te nemen naar Veliko Turnovo.
Langs de weg was er een studio waar je je haar kon laten knippen en nee nie gewoon een kapper, maar ook schmink, verzorging,... en dit was een graffiti-kunstwerk op de muur, de ingang was om de hoek.
Laatste keer aan de Zwarte Zee een toertje doen
Spelen in het park!
Wat cultuur bekijken? We begrepen er niets van
Een mens is nooit te oud om te spelen! Leuke afsluiter voor we 4,5 uur de bus op moesten... 's Avonds in VT centrum iets gegeten met Sofie en verslag uitgebracht van onze 24u langer aan de kust.
zondag 24 april '11
Burgas en Sozopol?
Sofie gaat vanmiddag al naar huis met de bus van 13.30uur. We besloten gisteren om een voormiddagje rond te lopen in Burgas en dan ging ik met Ana en Szilvia naar Sozopol. Het is vandaag Pasen en we kregen een superontbijt met gekleurde paaseieren, speciale cake en koekjes,.. Het leek wel eten voor een hele dag Na het ontbijt hebben we blijkbaar de bus gemist, die was 10 minuten vroeger dan het uur dat wij gehoord hadden en hebben hem dus net gemist-aangezien wij ook altijd op tijd of beetje te vroeg zijn-. Er zat niets anders op dan te beginnen stappen! We dachten aan liften, maar er is daar niet zoveel volk... Dus ook hier konden we zeggen: keep on tripping... Wetende dat Burgas 13 km verder is. Als bij wonder passeerden er 2 auto's, de eerst was een koppel en die hadden dus maar 3 vrije plaatsen, maar de Audi er achter, dat was een man alleen. Hij werkt in Burgas maar woont in Kaimorie ofzo, whatever, hij moest dus naar Burgas en heeft ons een lift aangeboden, gratis en voor niets tot op 3 km van het station. Voor ons was dat perfect, want we wilden de stad nog een beetje bekijken voor Sofie vertrok, dus beter kon niet Het grappige was dat de anderen dachten dat ik geen voorstander ging zijn van liften en ze hadden me al Ms. T genoemd, naar de neger van the A-Team die ook nergens in/mee durft BEDANKT! We zijn dan door de straten van Burgas naar het station gewandeld, Sofie was mooi op tijd en wij gingen weer te voet naar de andere kant, om een bus te nemen naar Sozopol. Aangekomen in Sozopol hebben we eerst gegeten. Naast het restaurant startte er muziek en voorbereidingen om te dansen. Na het eten zijn we dus een kijkje gaan nemen. De danseressen hadden traditionele kledij aan. We zijn toch ruim half uur blijven zitten in de zon en uit de wind. Zalig genieten van deze cultuur!
Sozopol: zicht op zee...
De zangeressen van dienst. Ze konden echt niet tippen aan La Esterella... Maar ze deden hun best en waren heel trots.
Een eiland, waarschijnlijk bewoond door monniken, maar dat weten we niet zeker!
Golfjes in het midden van de zee
Mooie kleine bloemetjes in de boom!
Huizen met zicht op zee... Vette auto's hier en daar! Je weet hier ook waar 't geld zit...
Sozopol... I love it!
zaterdag 23 april '11
Dag 2 aan de kust: Nesebar en Sunny Beach
Vandaag tijd voor bezoekjes en beweging. We hebben een bus om kwart voor 11, dus vragen we om te ontbijten om 9u. Er wordt een heerlijk ontbijt aan tafel gebracht: worst, kaas, boter, geleie, tomaat,... en om te drinken koffie of thee... of melk voor Lente! Na het ontbijt pakten we onze rugzak/handtas en gingen we nog eens naar het strand voor we richting bus gingen. Na een eind bus kwamen we toe in Nesebar. Mooie stad, maar o zo toeristisch. Zotjes wi! Maar we hebben ervan genoten. Lente heeft eens zot gedaan en voor 10 euro vis gegeten... Ja, als je dat vergelijkt met de prijs die we normaal betalen voor eten, is da zot doen. Ik vrees al een financiële shock als ik terug ben in België...
Palmboompjes in de wind...
Mooie gebouwtjes
Huizen met hout
Nesebar aan zee! Zalig...
Na Nesebar konden we de bus nemen naar Sunny Beach.. Of stappen langs het strand! Tuurlijk dat we gingen stappen. Alleen Szilvia ging voor de bus gaan, maar aangezien het 3 tegen 1 was bij de stemming, werd het dus strand! Sofie was ook in haar nopjes!
Het strand ligt er verlaten bij. Er is ook veel wind en hier en daar plastiek, vuiligheid en... Ook wel eens een autoband.
Wat we dus niet verwacht hadden, is dat er op een bepaalde plaats een verbinding was tussen zee en land en dat we dus door het water moesten om in Sunny Beach te geraken... Dit bracht alweer hele grappige momenten met zich mee! Vooral als er mensen mee zijn die hun broek wel oprollen maar dan beginnen te lopen en die dan merken dat hun broek nat is - zoals Sofie misschien?- en dat er een Hongaarse en een Spaanse hun kousenbroek aandoen met een rok of legging en rok... ;-)
's Avonds in Burgas gingen we een taartje eten, met fruitsap (Ana - Szilvia) of chocomelk (Sofie) of chocomelk+ baileys (Lente) Ik hou zo van die baileys-momentjes in Westende
Sofie had zin in een salami! Ze wou één die goed droog was... En dat heb je zeker als hij al een maand in de vuilbak moest liggen! We hebben enorm gelachen. (Het kon ook zijn dat dit de eerste avond was, mijn memorie laat me eventjes in de steek... )
vrijdag 22 april '11
Dag 1 aan de kust!
Om 7u moesten we een taxi nemen naar het busstation om naar Burgas te gaan. Het lag wat verder van de peda en op dit uur hadden we nog geen bus. Toen we toekwamen beloofde het al een vol busje te worden, gelukkig hadden Ana en Szilvia de tickets woensdag gaan halen! (Wij konden niet mee en dat was mevrouw Borisova haar schuld! ) Richting de kust werd het al veel vlakker dan in Veliko Turnovo. Niet iedereen gaat met de bus en de auto's in Bulgarije zijn precies dat niet... Wachten tot het groen is en duwen maar!
Ieder half uur rijden, gaf ons een heel ander uitzicht over het landschap.
Sofie en Lente wilden de sfeer er wat inbrengen omdat we een uur op de bus moesten wachten vanuit Burgas om naar de hostel te gaan. We keerden terug naar onze kinderjaren. We zongen kampliedjes en speelden op een grassprietje. De mensen van Burgas bekeken ons raar, maar voor ons was 't vré geestig. Sofie heeft toch weer gezorgd voor het TOPmoment dat ons heel het weekend zou bijblijven! ... Het ging als volgt... We have a nice song and maybe you know it, because it's English. But when I was young I sung: My pony is over the ocean, my pony is over the sea, my pony is over the ocean, o bring back my pony to me! And somebody told me: that's not right, it's buddy... And I thought that it was pony! Szilvia en Lente kijken naar elk en schieten uit van het lachen: it's also not buddy, it's bonny! Sofie viel uit de lucht. Serieus? But I like my pony...
Als we dan de bus vanuit Burgas genomen hadden, kwamen we toen in Kraimorie waar de hostel geboekt was. We vroegen de weg aan de mensen in de buurt. Eén man was zo vriendelijk om met ons mee te stappen naar de juiste straat. We checkten in en betaalden eerst zodat dat toch al geregeld was.
Daarna tijd om naar het strand en de zee te gaan! Eindelijk! Lente was volledig in haar nopjes...
Er was een beetje zon, maar de temperatuur... Dat was toch iets anders me dunkt! Koude wind.. Dus jas, sjaal, dikke trui...
Sofie vond 2 mooie schelpjes en deed er mij ééntje cadeau
Sofie zoekt nog meer schelpjes, tijd om dat toch even vast te leggen op het plaatje.
En Sofie nam ook een foto van Lente op een 'onbewaakt' moment!
We vonden na een eind stappen nog een plek uit de wind en hebben daar toch anderhalf uur genoten van het zonnetje. Daarna tijd om iets te zoeken om te eten... Want als Sofie honger heeft... Iedereen aan de kant wi!
Donderdag 21 april '11
Poging 3 om te melden dat er niets speciaals te melden valt over deze dag... We kijken uit naar ons weekend aan de kust...
woensdag 20 april '11
Laatste les bij de 4e jaars? Vandaag staat onze laatste les Nederlands op het programma bij mevrouw prof. B. Borisova! We zijn alle 2 een beetje moe en zijn blij dat wat dat betreft het einde nu echt wel in zicht is. De les staat gepland om 12.30uur. We gaan rond 12u door naar de unief, we hadden werkblaadjes gemaakt voor de studenten en moesten die nog afdrukken. Tegen 12.15uur was er nog niemand, 12.25 niemand, 12.30 niemand... 12.35 komen er 2 studenten af... 12.42 krijgt één van de studentes telefoon. Mevrouw Borisova om te zeggen dat er niet zal geraken... Ze vraagt of de les volgende week willen geven. Nee dat willen wij niet en dat gaat ook niet, want we gaan naar Istanbul. Bijna een kwartier later bellen, da's toch geen werk é. De studentes hebben in de namiddag een test van een ander vak, dus moeten we om 16u terug om les te geven. Heel onze planning in duigen, want van vrijdag tot dinsdag is het hier "paasvakantie" en gaan we naar de kust en er moet nog vanalles geregeld worden.. Even na 16 uur is ze toegekomen en is Lente al begonnen met PPT op te starten en blaadjes te printen. Sofie kwam uit wraak 10 minuten later, maar dat maakte dus niets uit, want we waren toch nog lang niet begonnen Ze kon er eerder deze middag niet zijn, want ze was op een persconferentie... -Ja, dat wist ze waarschijnlijk ook maar 5 minuten voordien...?-
27-04-2011
dinsdag 19 april '11
Het opstaan na het feestje ging vrij vlot... Maar toen moest ik naar de zwemles en dat was minder! De les duurde vandaag 90 minuten en er werd les gegeven door 5 of 6 studenten. We moesten voortdurend in en uit het water en 't was zo al om te bevriezen eigenlijk! Dan moesten we allemaal naar de boord, eruit... Ah nee, toch nog iets anders! Heel da nest weer in 't water! Dan leerden we hoe we van de blok moesten springen.. toch de helft deed mee, de andere helft durfde niet en stond gewoon te kijken en te lachen met de rest. De dames hadden zak en handdoek gepakt en die waren al vertrokken na 30-40 minuten... Ik kreeg daar hoofdpijn, nie normaal! Probeerde mij dan nog te verwarmen onder de douche na de les, maar het ging echt niet. Na de les in m'n bed gekropen met een dikke trui aan. Opwarmen maar! Productief was het dus niet! 's Avonds na de voetballes van Sofie, bereiden we onze les voor morgen nog een beetje verder voor. En we hebben dan nog de ochtend om het verder af te werken. 't Komt allemaal in orde! Onze laatste te geven les Jippie!
maandag 18 april '11
De dagen gaan open en toe, de tijd vliegt... We willen nog vanalles doen! Mama heeft een berichtje gestuurd dat ze goed aangekomen zijn in Charleroi en later ook thuis. Hun verblijf hier was ook in 1,2,3 gedaan... Wij hebben verlof vanaf vrijdag t.e.m. dinsdag dus Anna en ik plannen om een weekend naar de Zwarte Zee te gaan. Sofie is druk bezig voor school, dus we vragen of ze zin heeft om mee te gaan. Affirmatief, maar wel wat planning nodig! Meer nieuws later...
In het centrum is er een bekende club waar ze Chalga spelen. Chalga ("Чалга" in Bulgarian) ("Çalga" in Turkish) is a Bulgarian music genre. It is a blend of Turkish, Bulgarian, Arabic and Romani ("Gypsy") influences, as well as motives from flamenco and klezmer music. It is known for repeating musical themes and dance rhythms, which are known as kyuchek in Bulgarian.
We zaten samen in de gang wat te praten en één gast van Bulgarije zei voortdurend Organza? Who wants to go to Organza? Toen Sofie eens op een ander feestje was ging het over een misverstand. Iemand zei good luck en de persoon in kwestie had good fuck gehoord, wat voor een grappige situatie zorgde... Nu ging het daar dus blijkbaar weer over, good luck, voor 5 leva. (2,5 euro) Aangezien ons verblijf hier héél erg kort wordt, gaat Lente naar "Organza" na het nuttigen van wat alcohol. Sofie... die was moe! ... En ze ging dus niet mee. De muziek staat heel luid, maar ook de oordopjes zijn van de partij! Ik kom daar dus toe met die gast van Bulgarije en Szilvia. Daar zien we Elif (Turkije) en Karla (Amerika), dus het wordt een heus feestje op het ritme van de Chalga. Iedereen is in form! Wat later op de avond komt Alexander de Bulgaar met me dansen, geen probleem, want dansen vind ik top! Een beetje later komt hij nog eens terug en staat plots met een briefje van 5 leva te zwaaien.. Ik kom gewoon niet meer bij van 't lachen en zeg in 't West-Vlaams: zie 'k der ut lik e goekope 'oere messchiens? Alexandertje druipt af en ik dans verder met de rest.
21-04-2011
Maandag 11 april - zondag 17 april '11
Maandag 11 april '11
Lieve schattebolletjes in België, jullie kunnen genieten van de paasvakantie, maar hier is dat het geval niet. Hier is er verlof van 22-26 april.. Dus we hebben les vandaag. Het water van het zwembad is vandaag ijskoud! Je springt er in en moet direct zwemmen of je geraakt onderkoeld. Studenten die bijna nie kunnen zwemmen, moeten zwemles geven... Alle gekheid op een stokje!
Dinsdag 12 april '11
Sofie en ik geven onze laatste les Nederlands aan de 2e jaars. Nikolay Popov is zeer tevreden en volgende week geven we onze laatste bij de 4e jaars. Dat wil ook zeggen dat onze tijd hier, serieus aan het inkorten is!
Woensdag 13 april '11
*Tromgeroffel en hoorngeschal* Vandaag komt mama Kathleen op bezoek, samen met Annie. Ze had me wel 5 keer gezegd dat ik hen niet moest gaan halen in Sofia, dat ze hun plan wel gingen trekken. Maar Lente had haar busticket toch gekocht, omdat ze weet hoe het is als je hier toekomt... En ze was toch wel blij dat ik daar was 'Amai, we zouden onze weg hier nooit vinden!' Lente had ondanks het opletten toch te maken met een klootzak van een taxichauffeur die veel te veel geld vroeg om me van de busstop naar de luchthaven te brengen, maar Lente stopt haar geld hier in een zakje apart, dus ik kon hem niet méér geven. Kijk in mn portefeuille! Ik heb niet meer geld! Als zij ambetant willen doen, kan ik dat ook... Na heen- en weergeloop om buskaartjes te vinden voor ons 3 en de 2 valiezen (ja, zij moeten ook een buskaartje kopen ) geraakten we op de bus, samen met een koppel van Bulgarije die net van Brussel kwam en ook Engels sprak. Alles vlot verlopen, busticket gekocht om samen naar Veliko Turnovo te gaan en tegen 7u15 kwamen we hier aan. Hadden we toch weer niet met een onnozelaar van een taxichauffeur te maken zeker? Wist nie waar de hostel was en had geen teller in zn taxi. 'k Zeg hoeveel gaat da graptje hier kosten? 5 leva... (terwijl het maar rond de 3 mocht zijn) k zeg vlug oké, want hij had het nog niet uitgesproken of zei al 5 euro! Maar da's mis wi! Taxi stopte dan bij een gekend restaurant 100 meter van de hostel en dus moesten we berg op met de valiezen. Natuurlijk wilden mama en Annie niet dak ging helpen, dus hebben ze daar met hun koffers zitten zeulen tot aan de hostel We zijn dan iets gaan eten, samen met Sofie. Na het eten ging ik terug mee, mama had lekker bruin brood mee en chocolade! Wat mis ik dat belgisch eten toch...
Donderdag 14 april '11
Ik word wakker, want vandaag speel ik gids voor mama en Annie. De lucht ziet er wit uit... Ik sta op uit bed en kijk door het raam.. Alles is wit... Ik ga terug op bed zitten... sta nog eens recht, kijk uit het raam: wit. Maar ja! Waarom ook niet! alsof we hier nog geen sneeuw genoeg gehad hebben!!! Er ligt een dikke laag sneeuw op de straat, de auto's, in de bomen... Ik pak een douche en vertrek richting hostel... Gietende regen! De sneeuw kan beginnen smelten. We bezoeken vandaag de Tsarevets -in de gietende regen- en na het eten geef ik nog een korte rondleiding in de stad. Mama had gezegd "ik breng wat zon mee uit België"... Tuurlijk... Na een warme maaltijd en wat drogen tijdens het eten, klaarde het een klein beetje op. We bezochten een museum, de mening daarover moet je maar aan mama of Annie vragen , we waren bij het grote standbeeld van de four horses, we liepen door de straten,... We gingen tot aan de markt en daar kochten ze wat fruit. 's Avonds spraken we af dat ik na de Bulgaarse les terug naar hen zou gaan en dat we Arbanassi konden bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan...
Mama amuseert zich eens
Vrijdag 15 april '11
Ik heb m'n laatste les Bulgaars, Sofie is niet mee. Ik vraag de prof wanneer we examen hebben omdat we 13 mei al terug in België zijn.. Dit blijkt nog niet zo gemakkelijk. Volgende week is het paasverlof hier (start vrijdag, dag waarop we Bulgaars hebben), de week nadien zijn we met de ESN in Istanbul, de week daarna is er voor de verandering een feestdag "St. George" en is er dus ook geen les... En de week daarna zijn wij al terug thuis... Dus na wat wikken en afwegen beslist de prof dat we donderdag 5 mei examen hebben om 11u... Brrr! We zitten nog maar aan hoofdstuk 2 en we moeten hoofdstuk 3 ook nog kennen voor het examen. Wat is dat leuk zeg! Nu goed, rien à faire.. Tijd gaat 't uitwijzen.
Na de les ga ik dus onze toeristen opzoeken. Ze zijn al gaan wandelen deze morgen want het weer valt nog mee vandaag! Koud maar wel beetje zon. We eten samen iets en nemen dan de taxi naar Arbanassi. Een mooi dorpje. We wandelen wat rond en bezoeken een kerk. Een andere kerk gaan we niet binnen, want door de raampjes te zien is de binnenkant leeg en zijn de laatste iconen zwart.. Annie ziet ook dat er plots een gevaarlijke hond zit en staat plots stil! Tussen haar tanden zegt ze heel stilletjes: 't ziet er e gevoarlijkn ut! Op kousevoetjes keert ze terug naar de andere kant van de kerk. De hond hangt gelukkig vast aan een leiband en kan dus niet weg. Maar je weet maar nooit! Terwijl we op de bus wachten om terug te keren naar V.T., gaan we nog iets drinken. Mama en Annie staan plots wild en 't lijkt wel of ik daar plots met 2 kinderen aan tafel zit De bus komt met een kwartier vertaging toe en dan stappen we op. De bus gaat in de andere richting dan de taxi van deze middag en moeder Kathleen is alweer in paniek! "Jomo Lentje, zitn we wel in de goeie bus? Die taxi kwam toch van den andern kant..." Ja mama, we zitten op de goeie bus... "t Stonden daar wel 2 borden é! Eje 't wel goed gelezen? -mn bulgaars is nie goed, maar ik kan toch wel 2 dorpen lezen!- Ja, de ene was van V.T naar Arbanassi en het andere bord van Arbanassi naar V.T. "Sebiets zitn we k-weet-nie-woa-wi!" Mama, je ga me geen stress geven é?! Gelukkig zegt Annie: welja, als we ergens anders uitkomen, dan hebben we dat ook weer gezien Ik zie 2' later een wegwijzer naar V.T. Ja, we zitten op de goeie bus wi!
Zaterdag 16 april '11
Nick, van de hostel, deed ons gisterenavond een voorstel om ons ergens te brengen met zijn auto. We zouden dan iets moeten betalen voor zijn tijd en de benzine voor de nodige kilometers. Dat leek mij een heel goed idee, want door de regen van de afgelopen dagen is het moeilijk om veel te voet te doen en de bussen of trein kunnen je ook niet overal brengen, of maar 1 x per dag. We gingen dus samen met Nick naar Triavna en op de weg gingen we een klein toertje om, om een klooster te bezoeken in Drianovo (ofzoiets). Nick is heel geïnteresseerd in geschiedenis en helemaal niet in godsdienst, dus dat kwam ons perfect uit. Hij was onderweg wat uitleg aan het geven over de streek en de geschiedenis en over het klooster.
Het klooster lag ingesloten tussen rotsen. Het was er mooi wandelen. Zo'n 500 jaar geleden lagen er hier nog geen straten, dus konden we ons wel voorstellen dat het heel moeilijk te bereiken was. Voor het klooster geeft Nick ook nog wat uitleg. Hij vertelt ook graag!
In Triavna lopen we wat rond, terwijl Nick een koffietje drinkt. Het is een 19e E stad of dorpje met behoorlijk authentieke gebouwen. De straten zijn ook heel proper in vergelijking met andere dorpen/steden in Bulgarije. Leuke namiddag! Tegen 18u30 zijn we weer in V.T. De hele middag rondrijden, de bezoeken en de historische uitleg kost ons 30 leva of 15 euro. 't Kon maar zo gemakkelijk zijn Laatste avond dat ze hier in V.T. zijn. Morgen gaan we samen naar Sofia, zodat ik ze daar ook nog wat kan tonen.
Zondag 17 april '11
We vertrekken pas om 10.45uur met de bus naar Sofia. We zullen een goeie 3u onderweg zijn. Dan inchecken in hotel waar de ouders van Sofie ook overnachtten voor ze terug keerden. Ze waren heel vriendelijk. Ze gaven de nodige uitleg en gaan zorgen dat er om 4u vanacht een taxi komt die hen dan naar de luchthaven voert. Aangezien ze geen ontbijt kunnen nemen, wordt er gezorgd dat ze een lunchpakketje meekrijgen.
Samen met mama
Na het inchecken gaan we tevoet naar het centrum. We eten iets en daarna speel ik weer gids. Hier staan ze met moeder Sofia op de foto. Sofia betekent "de heilige wijsheid van god"... Als je de boekjes mag geloven.
Er was een tentoonstelling in openlucht. Sedert 2002 ofzo, gaan de Buddy Bears de wereld rond. Er stonden mooie en minder mooie beren.. Deze beer is die van België...
Annie en mama poseren ook eens bij een beer. Mama: Annie, woa zit je? Lente: achter de beer!
Tegen 18.30u zijn mama en Annie in het hotel en vraag ik daar dat ze een taxi bellen. Om 19u heb ik de bus terug naar Veliko Turnovo samen met Anna, die als van gisteren in Sofia is. Tegen 22.15uur zijn we terug in V.T. onder een volle maan...
Nieuws vanuit Veliko Turnovo
Donderdag 7 april '11
Vandaag gingen Sofie haar ouders richting Sofia om morgenvroeg hun vlucht te halen. Het is vrij mooi weer vandaag! We hebben samen nog iets gegeten in La Scalla. Het eten werd vrij laat gebracht en Sofie haar mama werd al een beetje nerveus. Sofie vond het dan natuurlijk ook nog leuk om er een beetje mee te lachen. Na het eten vlug richting hotel op de valiezen te halen en weer naar de bushalte. Sofie mag dan wel lachen als haar mama stress krijgt, maar ze was toch een beetje stilletjes toen ze haar ouders had uitgezwaaid. Daarna dronken we nog iets en ze zei "ti mo roar wi, normaal is 't ik die weggoan en nu is 't ik die 'ier bluven..." 't Schaapje We gingen nog naar de winkel en keerden terug naar de peda.
Vrijdag 8 april '11
We hebben weer een hele dag les en die van Bulgaars begint eraan door te doen! Ik zit waarschijnlijk iedere les dommer te kijken naar die vent Iedere les komt er wel nieuwe grammatica bij en die pipo's vervoegen zowat alle woorden... En de woorden die mannelijk zijn kunnen dan nog tot 3 keer toe veranderen! Zo zie je maar... Altijd miserie met iets wat mannelijk is! Maar goed, we proberen eenvoudige vraagjes te stellen en er iets op te antwoorden. In de namiddag hadden we dan Bulgaarse cultuur en hier leerden we meer over alle feesten en gewoontes die ze hier hebben. Deze leerkracht stond open voor de interactieve werkvorm, dus soms mochten/konden we ook eens reageren op iets in de les... in tegenstelling tot de andere die 3 uur doorging met haar "interesssing pictures!" Na een hele dag les was er een feestje in de akademika, want Desi is jarig!
Zaterdag 9 april '11
Het was een enorme rustige dag... Slecht weer voor de verandering... Geen nieuws! Alleen dat Lente haar plannen voor dit weekend dus letterlijk in het water gevallen zijn. Nieuwe planning: Lente en Anna gaan morgen wandelen.
Zondag 10 april '11
Na een "verloren" dag van gisteren besluiten we zoals afgesproken te gaan wandelen. Anna had het idee om een klooster te bezoeken. Ik zei OK, 't is mij gelijk, als we maar buiten zijn! Ze zei dat ze maar een klein kaartje had en dat het niet goed aangeduid was, maar we gingen het bezoeken... als we het tenminste vinden! Sofie gaat niet mee vandaag, andere dingen te doen. Om 9u word ik wakker en tegen 9.45u zijn we de deur al uit. Ik begreep de uitleg van Anna niet zo goed ivm het klooster, maar we halen elk 2 appels en we vertrokken. Na een eind wandelen in W- richting haalt ze haar kaartje eens boven. Blijkt dat het klooster aan de oostkant net buiten Veliko Turnovo ligt! Goeie start! Als ik het kaartje bekijk, herinner ik me wel een bord met aanwijzing van het klooster. Ik zeg dus dat ik er wel een idee van heb, waar het ongeveer ligt en dat we dus in de andere richting moeten stappen. Een half uur later zien we het bord en weten we dat het nog 6 km is (als we het bord mogen geloven). Goed, we gaan verder. Lente had haar tennisrok aangedaan omdat ze de zon had gezien en had haar trainingsbroek in haar rugzak gestopt, je weet nooit dat het plots serieus afkoelt -alles is mogelijk in Bulgarije-. We waren alweer een héél eind aan het stappen, maar geen bord meer van het klooster. Plots zagen we wel een bord dat we V.T. verlieten... Onze leuze vandaag is: keep on tripping! Dus we gingen door! In de verte zagen we mannen staan langs de weg, politie waarschijnlijk? Dus we gingen verder en gingen de weg vragen aan hen. Aangezien we beide heel slecht zijn in Bulgaars, gingen we het Anna haar boekje naar de mannen en toonden de naam van het klooster. Ze zeiden dat het nog een kilometer verder was. En één man keek naar m'n benen en vroeg waarschijnlijk of ik geen koud had. Maar nee, wel wel toch Keep on tripping! Een heel eind verder komen we aan 'Petrol'. Je kan het al raden: daar kan je tanken als je geen benzine meer hebt! Er is een vrouw aan het kuisen en we vragen haar, met gebruik van het boekje, waar het klooster is. Antwoord: één kilometer verder. 10 minuten is hier gelijk aan 1 uur en de kilometers zijn hier vré lang! Maar het maakt ons niet uit. Het is behoorlijk fris door de wind, maar de zon is er, dus we wandelen verder. Weer een tijd later, zien we in de verte een bord! Daar staat vermeld dat we naar links moeten en dan nog 2 km bergop! We zijn al blij dat we van de snelweg af zijn, want dat leek ons toch niet zo veilig! Gelukkig had ik m'n tennisrok aan en Anna een topje, zodat de automobilisten toch hun snelheid wat verminderden! We maakten er een spelletje van om te zwaaien als er een auto/ camionette/ vrachtwagen claxonneerde! Keep on tripping! We konden een baantje kiezen waar auto's reden of langs boswegeltjes. We kozen natuurlijk de boswegeltjes. Je moet goed oppassen waar je je voeten zet, want om de 200-300 meter was er een soort van waterputje. Diameter 40 cm? Maar wel diep! Jammer dat er ook weer overal plastieken buizen en zakken lagen. Het is hier zo mooi, maar overal ligt er vuilnis en plastiek. Hoe dichter we bij het klooster kwamen, hoe beter! We bekeken het klooster en gingen even op een bankje zitten op te rusten. We aten ondertussen een appeltje. Het was er ook behoorlijk windstil, dus we hadden hier een beetje warmer... Tot de wolken er kwamen en zon weg! Dan ook maar training aangedaan. Na het rondlopen vroeg ik aan Anna of we al terug gingen keren of nog iets bezichtigen. Ze had blijkbaar ergens een bordje gezien, maar ze wist niet wat er op stond. We besloten te gaan kijken en natuurlijk begrepen we er alle 2 niets van! We hebben het bordje dan maar gevolgd... Berg op.. Maar zo steil! We moesten om de 5 meter pauzeren omdat we alweer een hoge hartslag hadden. We lachten van miserie! We moesten op handen en voeten naar boven kruipen en opletten dat we niet weggleden. 't Was zodanig steil op bepaalde momenten dat we niet wisten of we nog berg op gingen, of ons op onze buik naar beneden gingen laten glijden! Steil, maar niet in stijl! Ergens moeten we waarschijnlijk toch een bordje gemist hebben. Maar we amuseren ons, dus, we blijven gaan. Wat hoger is het gelukkig minder steil en staat er een bankje. Aangezien we niet weten wat er op het bordje stond, weten we dus ook niet of er iets te zien is... Naast een leegstaand 'huisje' en een stenenkring waar je vuur kan maken, was er niets. Het was windstil en genoten dus een beetje van de natuur en de vogels. We waren té nieuwsgierig en gingen toch nog een beetje verder.. Plots kwam er wind.. en nog meer wind... en nog meer wind! We schoten uit van 't lachen! We werden bijna omver geblazen. 't Was eigenlijk wel zalig! Op zo'n korte afstand van windstil naar enorm-veel-wind! We waren uit het bos en zagen een enorme vlakte voor ons. We liepen verder om te kijken, voor ons een uitzicht om U tegen te zeggen! We stonden heel hoog op een uitgestrekte vlakte en in de verte zagen we een ander dorp en bergen, bergen, bergen. We bleven wandelen en zaten plots tussen de koeien in de verte zagen we mensen werken op het land. 't Was een fantastisch gevoel daar te wandelen! Na een half uurtje keerden we terug richting bos, we werden er als het ware terug ingewaaid! Op de terugweg zagen we dus wel alle aanwijzingen en ging het afdalen vrij vlot via haarspeldbochtjes. We hadden de bochten in het doorgaan dus gewoon niet gedaan... en de shortcut gepakt! Terug aan het klooster vroegen we ons af of er geen veiligere weg terug was. We zagen een koppel dat er ook dagtrippers uitzagen en besloten hen subtiel te volgen van op afstand Na een eind volgen en klimmen, zagen we een oude man en vroegen V.T? En deden teken in de richting dat we liepen. Hij zei van ja, dus, we gingen verder en haalden het koppel in. Toen we boven kwamen hoopten we V.T al te zien, maar dat was het geval niet! We zagen een dal en een volgende heuvel -in ons hoofd zijn dat serieuze bergen-. Ik dacht, ik zal niet zeggen aan Anna dat ik het lastig heb, maar zij zei toch ook, ik hoop dat we achter dié heuvel dan V.T. wel zien! Serieuze afdaling, serieuze klim... en wat zagen we? Een 3e berg! We passeerden in het dal langs een watervalletje, heel mooi.. We geraakten een beetje door onze energie en ik zei, ok, boven op die berg ga ik mn 2e appel opeten! Die afdaling was heel steil en de klim dus ook...We liepen weer tussen koeien om verder te geraken. Ik zette me op een rots en pakte mn appel. 'k Zat te blazen lik een oude koe! Gelukkig zagen we honden en mensen komen vanuit de andere richting. Het waren Engelsen en zij wisten ons te vertellen dat we de oude stad naderden. Samen met de appel zorgde dit voor de nodige energieboost! We gingen verder passeerden langs de hostel waar mama zou logeren. Ze wilden ons tasje thee of koffie geven, maar we hebben vriendelijk bedankt en zijn vlug naar het dichtstbijzijnde restaurant geweest! We hebben een eind moeten wachten, want het was heel druk, maar het eten was o zo lekker! Na het eten besloten we dan ook nog te voet naar de peda terug te gaan, te voet vertrekken, dus ook te voet terug keren. De laatste 2 km zeiden we niet meer zoveel.. alleen "keep on tripping..."
08-04-2011
woensdag 6 april 11
Lente is er helemaal klaar voor! Ze geeft 75 minuten les over de architectuur in België alsof ze er alles over weet.. Zelfverzekerd overkomen voor een groep is een goed begin... Sofie had me 's morgens nog een berichtje gestuurd om me succes te wensen en da'k niet teveel stress moest hebben. Na de les stuurde ik een berichtje dat het vlot was gegaan. Ik was in de veronderstelling dat ze met haar ouders in N-Bulgarije zat en kreeg als antwoord op mijn bericht: Ah ben blij. Wij zitten nu in Roemenië. Bijna in Boekarest. Ke al schoenen gekocht ook. Ma 'k vertel et vanavond wel! Tot tonne é. ...De 3 musketiers zaten gewoon al in een ander land zeg Eftjes met de auto de grens overgestoken!
In Rusé aan de Donau (NO-Bulgarije)
Elektriciteit...
Eftjes naar Roemenië
Boekarest
Rome in Boekarest (In Cluj-Napoca hebben ze ook zo'n beeld staan. Die legende is heel populair in Roemenië)
Sfeerbeeld
Vader en dochter bij het tankstation
Leuke anekdote: Op de terugweg stonden er geen borden naar Bulgarije... Ze hebben dus de weg moeten vragen naar Bulgarije om terug te geraken... De max toch...
Maandag 4 april 11 en dinsdag 5 april 11
BEZOEK!
Mama Monique en papa Luc komen een paar dagjes op bezoek! Eens kijken hoe dochterlief het hier stelt in dat communistisch land! Sofie vertrekt 's morgens dus naar Sofia om hen op te pikken. Lente gaat zoals gewoonlijk naar de les en bereidt zich voor om woensdag een les te geven over architectuur in België... Wat een mop! Dat wordt dus google en zoeken en hulp inschakelen tot woensdagmiddag. Gelukkig heeft mevrouw Verschaeve enkele hele nuttige links doorgestuurd tegen maandagavond! Dank u Colette Verschaeve! Tegen 19u was Sofie met mutti und vati in Veliko Turnovo. Mama Kathleen had wat gerief meegeven voor mij. We zijn eerst samen gaan eten. Sofie haar ouders hebben ons getrakteerd, heel leuk! Bij de terugkomst in het hotel heeft Monique gekeken wat er voor ons was. Sofie had ook een lief kaartje gekregen van haar meetje! Sofie spreekt nog af wat ze dinsdag zullen doen. Ik heb les en moet dringend wat meer weten over de architectuur in België en de les maken...
Sofie nam de mama en papa mee naar de kinesisten Diana en Steffi!
Sofie tijdens een uitstap met de mama en papa
Ons bezoek... Ze hebben het mooie weer toch een beetje meegebracht uit België
05-04-2011
De afgelopen week...
Wegens tijdgebrek een ingekorte versie van de afgelopen week... Donderdag 31 maart 11 De laatste dag dat onze lectoren hier zijn en ze hebben een goed gevuld programma. Lente stuurt een sms om te vragen of alles wel ok is We krijgen onmiddellijk antwoord dat alles ok is en we spreken af om 17uur om elkaar nog eens te zien. Vrijdagmiddag hebben ze een vlucht terug... Er is eindelijk een beetje zon en we moeten daar dus echt van genieten! We gaan samen met Ana net buiten Veliko Turnovo om wat cultuur op te snuiven en kerken te bezoeken. Dat laatste viel een beetje tegen aangezien 2/3 kerken én de omheining met poort gesloten waren.
Dit is een eerste kerk, waar we dus wel binnen konden. De omgeving was gezellig, leuk om te wandelen...
Sfeerbeeld aan de binnenkant. Er waren een aantal heel oude graven in soort van wit marmer op/in de grond. Oudste was van rond het jaar 600. Heel goed onderhouden en daar hingen ook camera's. Heel veel iconen, hier verwerkt in een gigantisch werk.
Op de muren buiten liepen kleine salamandertjes! Lente was weer content
Aan de volgende kerk hing een blad dat de poort dus gesloten was. Als je de kerk toch wou bezichtigen kon je bellen en opende God de poort een half uur later. (Tegen dat die satelliet God gevonden heeft, kan gaan denken!) Maar een half uur wachten.. Daar dachten Ana en Sofie anders over...
Waarom niet gewoon over het muurtje klimmen?
Ana op de muur... zak doorgeven... Sofie over de muur... Lente ga je niet mee? ZOT! 'k Ga hier wel beetje staan wachten tot jullie terug zijn. Lang zijn ze niet gebleven, want plots hadden ze door dat er ergens een camera hing en de kerk zelf was gesloten, dus konden ze enkel rond de kerk wandelen!
Tegen 17u waren we aan de post in het centrum. Onze lectoren hadden net een beetje geshopt, na het drukke programma. We zijn samen iets gaan eten, allé, ze hebben ons getrakteerd, omdat zij zelf al de hele dag hadden moeten eten. Ze konden als het ware geen eten meer zien!
Wij zijn terug naar de peda geweest en hebben daar nog wat nagepraat met de andere Erasmusstudenten.
Vrijdag 1 april 11
Voor ons geen mopjes vandaag! Heel de dag les... Voor Sofie toch We hadden eerst 3u Bulgaars, waarbij de leraar veel te snel ging en we konden echt niet volgen. Vooral ik eigenlijk niet. Sofie kraamt maar wat uit met 't idee dat ze 't wel zullen begrijpen als ze Bulgaars spreekt! Na de middag ging ze naar de les en ging ik met Elif naar het centrum. Ik had 2 grote zakken was mee (vanalles) dus ik had geen zin om alles apart te wassen. In het centrum werd alles gewassen en gedroogd en geplooid voor 5.5 euro. Voila, k ga nie sukkelen! Ik heb vrij lange benen en wordt in West-Vlaanderen soms eens vergeleken met een padvinder omdat ik er graag het tempo inhoud. Elif daarentegen is een goeie kop kleiner en heeft in vergelijking met mij ook korte beentjes. Na ruim een half uur, zei ze plots al puffend "You know, when I walk alone..." 'k Had het natuurlijk direct door en schoot uit van 't lachen! De duts holde zowat achter mij aan.
Na de les ging ik met Sofie en Szilvia weer richting centrum om m'n was op te halen, Szilvia bracht een boek naar het kopiecenter en Sofie moest nog naar de bank. De bomen beginnen een beetje groen te worden en deze boom heeft prachtige bloemen. Szilvia en Sofie hingen hun armbandje ook in deze boom...
BABA MARTA -Martinitsa
We aten nog iets in tempo pizza en gingen terug naar peda.
zaterdag 2 april 11 Wat een dag! Sofie ging in de namiddag naar het weeshuis en Lente ging op zoek naar een huurauto (voor 't geval het eens nodig is). We merkten ook dat onze buskaart van febr+maart ten einde was en dat we dus een andere moesten kopen. Op de ene bus zeiden ze het zus, op de andere bus zo... Szilvia ging mee met mij en we zijn van de ene kant van Veliko Turnovo naar de andere kant geweest... Én uiteindelijk geen buskaart! 't Is Bulgarije é ja... Soit, door de regen wat verder gelopen, kwamen we aan een soort garage. Ze spreken hier geen woord Engels.. Szilvia spreekt wel Bulgaars, maar ik zei haar dat ze geen Bulgaars mocht spreken! Die leegaards moeten maar beetje moeite doen voor ons ook... Ik zeg dus vriendelijk goeiedag in t bulgaars gevolgd door rent a car? De vriendelijke garagist zegt ons nee. Hij wil wel uitleg geven maar kan geen Engels.. Dus dan schakelen we over naar gebaren! Hij wijst een auto aan en zegt dat ik hem moet volgen. Een heel eind verder zegt hij 'diasno' (rechts), dus waar de auto is, moeten wij naar rechts. Ok! Niet veel verder is een nog een garage, ook daar zelfde plan! Dobre den, rent a car? Ook negatief... Die zenden ons terug (aan de overkant). Daar hadden we ook al een bord gezien. We liepen dus een beetje terug... Plots hoorden we een auto claxonneren. Aangezien er hier om de 5' wel een auto claxonneert, had ik niet de intensie om m'n hoofd te draaien. 5 seconden later, hetzelfde. Szilvia draait zich om "it's the man from the garage!" Hij doet teken dat we in z'n auto moeten stappen. Lente: Come on! Szilvia: are we going with the car? Lente: Ow yeah!! We liepen naar de auto en hij was zo vriendelijk om ons naar een plaats te voeren waar je normaal een auto kan huren. We hebben hem vriendelijk bedankt en vroegen op de volgende plaats: rent a car? alweer negatief... De deur van een 'garage' was gesloten, terwijl er een groot reclamebord ging. Lente zei "No? Waarop de man teken deed dat we moesten wachten en ging naar binnen. De man heeft zeker 3 of 4 telefoontjes gedaan voor ons! Naast ons stond een gigantisch bak van een BMW, wit, proper gewassen... De man komt weer buiten en zegt aan een andere man, dat hij ons een beetje verder moet brengen. (500 meter, misschien nog niet) En je raadt 't al, hij was de eigenaar van die BMW. Szilvia en ik mee in die gigantische BMW voor 500 meter! Toen stonden we bij een Opel verkoopplaats. We gingen binnen en de verkoper met z'n kostuum en hemdje en dikke gouden ring kwam vriendelijk goeiedag zeggen. Lente: rent a car? One minute! De man neemt z'n peperdure gsm en belt naar.. een collega ofzo? "Talk with him in English". Can we rent a car here? En jawel, hier dus wel, 20 meter verder staat een bord met telefoonnummers op. Als we die bellen kunnen we uurtje later vertrekken met een auto! Dat is dan ook al weer in orde, als we eens een nodig hebben... Wij hadden al heel de dag door de regen gelopen en m'n haar was nat. Na het telefoontje met z'n gsm, droogde hij hem mooi af met een stoffen zakdoek
Zondag 3 april 11 We waren van plan om vandaag een auto te huren en naar Rusé te gaan, maar het regent enorm.. Lijkt wel moessonregen! Dus we zijn op peda gebleven.. Niet veel nieuws.. Om niet te zeggen gene...
De zwemles was behoorlijk cava, maar 15 min eerder gedaan, wie wilde mocht zelf nog kwartiertje verder zwemmen, dus dat was wel leuk. M'n medestudenten F&W zitten nu op meerdaagse in de Ardennen (wat ik vorig jaar met de derdes heb gevolgd) dus ik stuur ze eens een berichtje. Leuke herinneringen aan! Ik krijg al snel antwoord dat ze 't goed stellen en da 'k veel groetjes terug heb. Het doet me trouwens denken aan de Tae Bo les van vorige week, dus morgen ga ik nog eens zo'n grappige les volgen en stukjes proberen te filmen als dat mag. Rustig dagje voor de rest.
)
Het is een heel speciale, want er zijn 999 ruitjes. Er waren er eerst 1000, maar dat getal heeft blijkbaar iets duivels. Ik vind dat 999 meer duivels is dan 1000, maar soit. En zo speciaal vinden Sofie en ik dat ook niet, 't is een moskee als een ander! 
Aangezien we zo vroeg waren en vooraan stonden, hadden we plaats om te zitten. Veel mensen moesten staan. Volle boot als je 't mij vraagt! Overval?
We kijken uit naar ons weekend aan de kust...
Maandag 11 april '11
