We weten nog niet goed wat we gaan doen vandaag. Lennert en Sofie besloten dan maar eens te passeren langs Tygerberg Hospital rond 9.00u ’s morgens (op zondag!) in de hoop een vaginal delivery mee te pikken. Nu ja, we verwachtten wel al dat we er dan heel de dag zouden zitten (tenzij we geluk hebben en veel baby’s er op zondag uitwillen). Aangekomen op de ‘labour ward’ ( = kraamafdeling) werden we niet bepaald open ontvangen door de consultent van wacht. Een hele uitleg over de ‘korte broek van Lennert’ die weinig respect symboliseert voor de patiënten en hoe graag hij zelf ook een korte broek zou willen dragen maar dat toch niet doet en hoe hij van zijn team verwacht zich te kleden. Vreemd toch, alle dokters en studenten die we al waren tegengekomen dragen helemaal wat ze zelf willen: kleedjes, topjes,.. Ze hebben hier dus toch een dresscode?

Een vriendelijke Afrikaanse studente stelde voor ons op te bellen als er een bevalling zou beginnen. We gingen terug naar de lodge, waar ondertussen Michiel, Emilie en Katleen ook de weg uit hun slaapkamer hadden gevonden. We bespraken even wat we konden doen en besloten naar een ‘Ostrich Farm’ te Cape Town te gaan. Dit bleek achteraf de beste beslissing te zijn die we ooit hadden gemaakt! Het was het begin van onze fantastische ‘dierendag’!

Eerst kregen we een rondleiding in hun museum(pje). We zagen de eieren van struisvogels (dewelke even groot zijn in volume als 24 kippeneieren), alsook de hersenen en ogen van struisvogels in bokalen. De gids vertelde ons dat de ogen groter zijn dan hun hersenen, en dat konden we inderdaad waarnemen! Nadien gingen we naar de struisvogels zelf. Ze hadden er enorm veel en de grote struisvogels waren imposant. Ze kunnen rennen aan een snelheid van 65km per uur (dit hebben we wel niet kunnen waarnemen, ik denk zelfs dat we niet eens 1 struisvogel hebben zien lopen.. nu ja in die hitte is dat wel begrijpelijk, wij liepen ook niet..).

We kregen granen en mais op hen te voeden. Met hun lange nek en grote snavel ( ze hebben geen tanden for the record) hapten ze de mais (en ons vingers) van onze handen. Het was een geweldige ervaring. De tour zette zich verder en we mochten op een struisvogelei gaan staan, dat tot 150kg gewicht kan dragen (Michiel mocht het nog net proberen van de gids;) ). Dan kwamen we langs een krokodil! Hij zat er gezellig te chillen in de schaduw aan zijn vijvertje. De gids ging in het hok en trok aan zijn staart! De krokodil opende zijn mond zo wijd dat we al zijn scherpe tanden kon zien. Toen de gids vroeg wie ook in het hok durfde, bood Sofie zich zonder aarzelen (of misschien toch wel met wat aarzeling) aan als vrijwilliger. De gids greep haar bij de arm en samen wandelden ze tot achter de krokodil. “What do I have to do when he wants to attack me? Just run?” had Sofie nog net gevraagd voor ze de grote stap in het hok waagde. Hij vertelde haar dat ze de krokodil mocht aanraken. Na twee mislukte pogingen (de strelingen van Sofie gingen duidelijk niet door de ruwe huid van de krokodil) besloot ze een echte ‘krokodil spank’ te geven waarop deze wijd zijn mond opende en Sofie het op een lopen zette, over het muurtje van het kot sprong, en vol adrenaline snakte naar adem. She is still alive! (videobeelden zijn te verkrijgen op aanvraag).

Om de stress wat te verlagen trokken we verder naar het volgende diertje: de reuze schildpad. We mochten hem allemaal eens vastnemen. Het gewicht is niet te onderschatten (20kg!). Verder zagen we ook een struisvogel met dwerggroei. Hij was zo schattig. En zo was ook een klein meisje dat mee de rondleiding volgde. Ze wilde de dwergstruisvogel voederen toen deze plots haar haren beetnam en haar speldje pikte. Haar gezicht was geld waard! (katleen wilde eigenlijk het meisje mee naar huis nemen, maar besloot dan dat ze toch liever een ‘Zola’ zoals in Greys anatomy wilde en dat ze er zo wel 1 in Tygerberg zou vinden).

Toen kwam de echte struisvogel- uitdaging: erop gaan zitten! Voor dit gebeuren kon plaatvinden, gebeurde er iets wat ons eerder deed denken aan een marteltuig. De struisvogel kreeg een soort zak over zijn hoofd zodat hij niets meer kon zien. Daarna werd hij in een tuig geplaatst waarin hij niet meer kon bewegen. De zak werd afgenomen en nu was hij klaar om als toeristische attractie te dienen. Allen mochten we om de beurt er op gaan zitten. Struisvogels zijn echt dom eigenlijk. Ik weet niet of deze wel besefte dat er iemand op zijn rug zat.

We vroegen of het mogelijk was een struisvogelei te kopen. Dit was zo (aan een prijs van 350 Rand = 20euro), enkel hadden ze er vandaag geen beschikbaar (wel vreemd met 100 struisvogels op een boerderij en een frequentie van ei- legging om de twee dagen).

Het struisvogelgebeuren was op zijn einde gelopen. We moesten weer iets nieuw bedenken om te doen. Gelukkig is er in Zuid- Afrika geen tijd om je te vervelen. We besloten naar ‘World of Birds’ in Houtbay (ja inderdaad, in hetzelfde dorp als de foodmarket van vrijdag waar de stank ondraaglijk was) te gaan. Gelukkig bevond dit park zich net buiten het centrum en was de geur van afval niet te ruiken! Hoewel de kassierster eerst heel onvriendelijk was (ze wilde enkel de studentprijs geven aan de mensen die hun studentpasje van de universiteit van Stellenbosch konden laten zien (wat Katleen en Lennert niet konden, omdat hun pasje nog in de lodge lag)), was ze toch zo vriendelijk ons er op te wijzen dat we eerst naar de doodskopaapjes moesten, omdat deze kooi sloot om half vier.

Wat ons in die beruchte apenkooi overkwam, zullen we nooit meer vergeten! De opzichtster zei ons ergens op een bankje te gaan zitten, waarna ze zaadjes op onze schoot gooide. Nog geen seconde later werden we overspoeld door aapjes die gulzig hun eten begonnen te zoeken. Toen gooide de opzichtster ook eten in onze haren en zo kwam het dat we daar zaten met aapjes op ons hoofd. Deze aapjes doen niks zolang je ze niet aanraakt. Zij raakten ons in ieder geval overal aan. Het was een leuke ervaring!

Nadien bezochten we het vogelpark zelf. Het is blijkbaar het grootste vogelpark van Zuid- Afrika. Het leek een beetje op een zoo, maar dan heel onverzorgd. Er waren ook vele andere beesten zoals cavia’s, geiten en allerlei soorten apen. We aten een ijsje en vlak voor Lennert tegen Sofie zei niet te morsen, viel de helft van de chocolade van haar magnum op de grond. Sad story..