Het is de eerste keer dat we zo hard naar het weekend snakken. Het is een vermoeiende week geweest en uitslapen zou wel eens goed doen. Sofie had vandaag operatiedag. Een exploratieve laparoscopie, een hysteroscopische polypectomie en een baarmoederextractie stonden op het programma. Toen deze eindelijk gedaan waren, werd ze nog verwacht de ‘postop round’ mee te volgen. De register gunde haar wel een half uur lunchpauze.. Gelukkig duurde de ronde niet zo lang en kon ze rond 15u al aan het weekend beginnen. Lennert, Sofie, Katleen en Emilie lagen gezellig aan het zwembad, Michiel deed een dutje. In Zuid- Afrika puilt het over van de ‘food-marketjes’ en aldus besloten ze vandaag naar zo een marktje te Hout Bay te gaan: ‘Bay Harbour Market’. De autorit daarheen duurde een uur en Sofie kon het toch niet laten eens te vragen of ze er al bijna waren.. De weg liep ook langs een bergpas en samen met Lennert’s rijstijl was dit een goede combinatie om misselijk te worden. Nog een extra factor die hiertoe kon bijdragen was de geur die in de Harbour Road hing. De stank was ondraaglijk. We parkeerden onze auto op een soort (ja wat was dat eigenlijk..) ‘afvalberg’ en zelfs zonder de deuren of ramen eerst te openen, trok de geur zich in onze auto. Heel oppervlakkig ademend (zoals Lennert ons dat had geleerd als het stonk..) stapten we naar de foodmarket. Gelukkig maakte de afvalgeur plaats voor de heerlijke geuren van kruiden, burgers, wafels en dergelijke. Op de markt kon je buiten voedsel en cocktails, ook kleren, souvenirs, olifantjes (vraag maar aan Katleen),.. kopen. We bestelden een heerlijke cocktail en nadat we allen eten hadden gehaald, verzamelden we ter hoogte van tafeltjes waar we voorheen een vrouw hadden gespot met vreemde letsels in haar gezicht. Ons doktersinstinct kon deze casus maar niet loslaten. We brainstormden gezamenlijk over mogelijke diagnosen, doch durfden we niet gaan vragen aan de dame wat er mis was. Het zal altijd een onwetendheid zijn die ons zal blijven achtervolgen.

Je moet duidelijk niet in Tygerberg zijn om interessante cases tegen te komen, ook op een food market kan je door de vreemde gevallen overspoeld worden. We zagen een man met een, op zijn zachts uitgedrukt, zéér laag hangende abdominale massa. Dit kon onmogelijk puur buikvet zijn. Was het 1 of andere tumor? Of had de man een immense breuk? We only can guess..

Buiten het spotten van opvallend uitziende mensen, konden we genieten van een tuna wrap, boboti cakejes (de onze zelfgemaakte was toch beter), nutella pancakes en ijsjes.

Aangekomen aan onze auto waren we blij dat deze er nog stond en niet in de afvalberg was opgegaan of door 1 of andere bewoner was gepikt. De stank was er jammer genoeg ook nog en met een grote snelheid probeerden we zo snel mogelijk uit het dorpje weg te rijden. Sofie was de Dj van de auto en alles konden haar song-keuzes wel appreciëren.