Vandaag doen we de ‘Franschhoek Wine Tram hop-on hop- off tour’! Het concept is om de Franschhoek Vallei met zijn pittoresque wijngaarden te ontdekken. Zittend in een open tram (uiteindelijk hebben we meer op een soort open-tour-bus gezeten dan op een echte tram) passeer je langs verschillende wijngaarden. Er zijn verschillende tramlijnen en wij kozen om de Red Line te doen (kiezen is veel gezegd, enkel op deze lijn waren nog niet alle plaatsen gereserveerd, 1 plaats kost 200 Rand). De start was om stipt 11.30u en elke inzittende had recht op 5 stops met elks een duur van 1uur. Nadien werd je weer opgehaald door het busje om je weg verder te zetten naar de volgende wijngaard. In twee wijngaarden was de wijnproeverij gratis, in al de rest kon je meestal met wat reductie genieten van hun wijnen. Wij kozen te stoppen in de volgende wijngaarden: Dieu Donne, Leapards Leap, Maison, Eikehof en Grande Provence. 

In Dieu Donne gaven ze ons twee gratis wijnproevertjes. Zowel de witte als de rode wijn vielen niet echt in de smaak. Ook zouden we op het einde van onze Wine Tram Tour zeker nuchter zijn als de porties zo schraal zouden blijven en zouden we voor niets een discussie hebben gevoerd over de keuze met de auto te gaan of een Uber te bestellen (we zijn uiteindelijk met de auto gegaan, Michiel had zich opgeofferd). Het was er wel heel gezellig, ondanks dat de miezerregen ons niet met rust liet.In Leapards Leap, hoewel de minst gezellige van allemaal (volgens Sofie leek het iets weg te hebben van de IKEA, wel zonder de goei ballekes) aten we een hapje. Verschillende pasta's, slaatjes, en vlees kon je naar keuze opscheppen. Achteraf werd het gewogen en betaalde je naargelang het gewicht van je zelf samengestelde maaltijd. We moeten wel toegeven dat het lekker was. Aangekomen in wijngaard Maison was het zonnetje al volop aan het schijnen en zetten we ons in de zeteltjes. Ook hier was het heel mooi en was het uurtje veel te kort. Eikehof bood ons een welkomstdrankje aan, een zoete rosé. Tegen een kleine prijs kon je nog andere wijnen proeven.

Om tot bij onze laatste wijngaard te geraken, moesten we eindelijk echt af onze bus stappen en overstappen op het trammetje. We genoten van de mooie uitzichten. Deze wijngaard was veruit de mooiste. De bediening was iets te traag voor de korte duur dat we hier maar konden blijven, waardoor toen we moesten vertrekken de wijnproeverij nog maar in de helft was. Snel brachten ze ons de laatste twee wijnproevertjes. Het is jammer dat de stops altijd zo kort zijn. Voor de rest vonden we het een leuk concept.

We aten nog een hapje (pizza en burgers) in een restaurantje te Franschhoek. Uitgeput, maar voldaan van deze fijne dag, reden we terug naar Belville. Sofieke koos jammerlijk genoeg om met de Amerikanen mee te rijden. Donald, Michiel, Emilie, Kathleen en Lennert zaten echter een feest te bouwen in de Atos Prime! Schijf na schijf meezingers en klassiekers vlogen uit de Bose en uit de keelgaten van de inzittende feestneuzen. Sofie kon het zelfs horen wanneer we op een gegeven moment de armzalige Hyundai Getz van de tegenpartij voorbij schuurden. Met al dat zingen hadden we zelfs een verkeerde afslag genomen waardoor we midden in de Gated community van Belville binnenreden op zoek naar onze villa voor de nacht. Na wat sightseeing besloten we tot overnachten in onze eigen studentenlodge, waar we aan de poort werden tegengehouden door de security, die voor deze ene keer niet in een diepe slaap verzonken was. De muziek was natuurlijk gedempt want wat de agent niet mocht weten was dat er een mes (van het laatste restaurant) op de hoedenplank lag. Hij verzocht ons een badge te tonen, en toen dit niet genoeg was en we onze naam moesten noteren, werd besloten tot het spelen van een gepaste plaat: “Die Antwoord – Enter THE Ninja”. Voor de lezers die hiermee niet bekend zijn, de eerste zin is: “ ...”. Dit vond de agent heel amusant en opende de slagboom alvast. Hij was echter nog een informatieve uitleg aan het geven: “I know this isn't fun, but it is for your own safety and …”. Dit was het moment waarop Michiel de gaspedaal induwde en met gierende banden doorreed. Jammer dat we het hierdoor het einde van zijn inspirerende preek niet hebben kunnen meemaken.