Na ellenlange discussie over het wel of niet starten van de Garden Route morgen (uiteindelijk besloten niet te vertrekken, aangezien ons werd afgeraden Cornelia mee te nemen..), reden we rond 15u naar Muizenberg. Onze eerste echte trip met de auto! Het is hier echt zalig rijden. De uitzichten zijn prachtig! Het is soms wel moeilijk om geen Afrikaan omver te rijden, maar voor de rest zijn de wegen hier vrij goed en bij een hongertje kan je gewoon aan elk verkeerslicht wel iets kopen.

We waren met vijf (Donald, Lennert, Sofie, Kathleen en Michiel), omdat Emilie van wacht was. We zouden een strandwandeling maken, maar eenmaal gearriveerd werden de boys verleid door de vele surfers. Na twee surfboardverhuurders te zijn afgegaan, hadden we eindelijk bij de derde verhuurder prijs. De andere twee gingen in minder dan een uur reeds sluiten en aldus was het daar niet meer de moeite een board te huren. Het aantrekken van de wetsuits duurde betrekkelijk lang, waardoor de tijd om te kunnen surfen verminderde (100 rand voor 1,5uur surfplezier). Eenmaal aangekleed, zagen de boys er uit als echte surfers. Strak in het pak en met hun board onder de arm, wandelde ze richting zee. Sofie en Kathleen bleven aan het droge (iemand moet toch foto’s trekken..).

Donald had al eerder gesurft, Lennert en Michiel nog nooit. Spannend! Die spanning was voor Lennert echter slechts van korte duur. Bij het nemen van zijn eerste golf, dislokeerde hij zijn linker schouder. De nietsvermoedende Sofie bleef vrolijk foto’s trekken, terwijl Lennert , vergaand van de pijn, zich uit het water probeerde te redden. Donald was zo vriendelijk Lennert te verlossen van zijn surf leash en om zijn board mee te nemen. Aan wal waagde Donald zich aan de repositie van de schouder, en met succes! Lennert bracht zijn board terug en tot hier reikt Lennert zijn surfervaring.

Uitgehongerd besloten we iets te gaan eten. Onze aandacht werd getrokken door een ‘visrestaurant’ (de ‘Lucky Fish and Ships’ van Muizenberg). We bestelden ons eten waarna we gingen zitten. Volgens 1 of andere dame was het de bedoeling dat je eerst ging zitten en erna bestelde.. Haar blik toonde duidelijk een enorme frustratie toen we aan de lange tafel naast haar kwamen zitten. Maar last hadden we er niet van, want na enige discussie over wat je eerst hoort te doen (zitten vs bestellen) ging ze aan een andere tafel zitten. Het was echt lekker! Jammer genoeg voor Michiel kreeg hij zijn eten pas toen dat van de rest al bijna op was. Zijn bestelling bestond uit Kaapse koningklip, een vis die leeft aan de Zuid-Afrikaanse kust, en viel in de smaak. 

Voldaan genoten we nog wat van de frisse zeewind. Het was behoorlijk koud. 

De rit terug naar huis was memorabel. Het begon al bij de parking. Een parking vol witte auto’s, nergens een blauwe hyundai atos te zien! Onze auto al gepikt na dag 1???? Sofie en Michiel waren bijna in deze, toch wel choquerende mop, van Donald en Lennert getrapt. Door een groot wit busje werd onze geliefde hyundai helemaal verstopt. Onderweg zongen we luidkeels mee met ‘Wake me up’ van Avici (filmmateriaal beschikbaar bij Donald).

In de lodge maakten we nog vanillepap (Lennert was zo slim geweest om van thuis puddingpoeder mee te nemen, waarmee de monden van een heel leger gevuld kunnen worden). Gezellig aan het zwembad, met de Boze box van Lennert op het luidst, aten we.

It was a lovely day!