Maandag. De werkweek begint weer. Donald en Sofie besloten naar de pediatrielessen voor de zesde jaars te gaan in de ochtend. Deze vinden elke dag plaats van 8.00u tot 9.00u. De professor sprak over hematologie en kanker bij kinderen. De les was heel interactief. Er werden continu vragen gesteld en alle leerlingen werkten mee. De medische kennis van de Zuid- Afrikaanse 6^de jaars is zeer ruim. We verschoten ervan hoeveel dingen zij weten en hoe zij in hun lessen gericht zijn op de klinische praktijk. Als we dit vergelijken met het Belgische onderwijs moeten we vaststellen dat deze studenten, tot onze grote spijt, veel beter kunnen meedraaien in de kliniek. Terwijl wij enorm gericht zijn op theorie en er heel veel nadruk wordt gelegd op de fysiologie en pathologie van ziektebeelden, leren zij veel beter dan ons hoe ze praktisch een probleem moeten aanpakken. Zo werd ons altijd verteld: “Dosissen, oh dat moet je nog niet kennen”. Nu staan we hier in de kliniek en weten we niet hoeveel we moeten geven (nogal onpraktisch niet waar?) Deze Zuid- Afrikaanse studenten weten exact hoeveel vocht, voeding, medicatie gegeven moet worden. Ook worden zij vanaf jaar drie al in de kliniek geworpen. Zij werken hier in blokken. Elk blok duurt een aantal weken (zo’n 4 tot 8 weken) waarin zij zowel theoretische als medisch praktische lessen hebben, en moeten meedraaien in de kliniek. Op het einde van zo een blok hebben zij een theorie examen, evenals een praktisch examen waarbij hen een patiënt wordt toegewezen die zij moeten onderzoeken en waarbij ze een beleid moeten opstellen. Onze complimenten voor het Zuid Afrikaanse onderwijssysteem voor geneeskunde.

Onze campus is uitgerust met verschillende faciliteiten. Soms wanen we ons hier zelfs in zo een typisch Amerikaanse “Rich Kid University” uit een film. We hebben een zwembad, twee tennisvelden, een fitnesscentrum van twee verdiepen, werkvrouwen die dagelijks onze keuken en badkamers kuisen (soms zelfs onze afwas doen, maar nadien wel tegen ons over komen zagen). Ook zijn ze altijd bereid onze was te doen tegen een prijsje (in het zwart weliswaar). We moeten enkel 30 rand op onze wasmand leggen (of 60 rand voor een volle) met eventueel een lekkernijtje bij. Deze wasmand mag je absoluut niet buiten op de gang zetten, want als big boss Surita langskomt en dit ziet, zwaait er wat voor onze bereidwillige werkvrouwen.

Sinds dit jaar is er ook een ‘chill’ ruimte gebouwd voor de internationale studenten. Deze is uitgerust met twee big flat screen tv’s, zetels, tafels, stoelen, keuken en WC’ s. Tijdens onze wekelijkse braai wordt in deze ruimte gegeten met zen allen.

Vandaag besloten Donald, Lennert, Sofie en Evie (een Nederlands meisje) een maandabonnement te nemen op de fitness (deze is jammer genoeg niet gratis te gebruiken in tegenstelling tot het zwembad en de tennisvelden). Donald en Lennert worden hier continu geconfronteerd met gespierde geneeskunde studenten. Je kan hier gewoon niet niet gaan fitnessen als jongen.. Jaja dat beloofd een heleboel knappe en gespierde dokters in de toekomst!

Tonight it is rugby time! Het nieuwe seizoen is vandaag van start gegaan en het rugby team “Maties” van de Stellenbosch University speelt vandaag haar eerste match. De tegenspeler is “Cut”. Het was echter een hele karwei bij het stadion te geraken (we hebben nog steeds geen auto). Uiteindelijk konden we meerijden met Evie, Eva en Jennifer. We zaten met 6 in de auto, iets of wat ongemakkelijk, maar vooral de opmerkingen van Eva (die duidelijk maakten dat we ongewenst waren) deden pijn in ons hart. Onze oren moesten aanhoren dat we met zes zaten in een auto voor 5 en dat zij daardoor heel oncomfortabel zat en de benzine veel sneller opging (Sofie is dan ook heel zwaar...).

We hebben na de match de Uber teruggenomen…

Er was enorm veel volk! De studenten van Stellenbosch zijn duidelijk grote fan van hun rugbyclub. Bijna iedereen droeg een purper T-shirtje met “Maties” op (wat je blijkbaar gratis krijgt als je een seizoenabonnement koopt). Er was heel veel sfeer. Luide muziek speelde over heel het stadion en verschillende mascottes dansten er op los. Er waren geen cheerleaders, maar de mannen konden tijdens de pauze aanschouwen hoe twintig vrouwen met blote benen heel het veld rondstapten. Zij waren blijkbaar de kandidaten van 1 of andere missverkiezing.

Het was best wel gek om te zien hoe tijdens het rugbyspel alle spelers op de speler met de bal vliegen. De match eindigde met 40-0 voor Maties. Feest!