|
Communicatie op zijn Afrikoans
Na 100 mails naar
Valerieke werden we uiteindelijk doorverwezen naar Samantha die ons vlekkeloos wist te
begeleiden doorheen ons voorbereidingstraject naar Zuid Afrika. Haar selectiviteit
in het beantwoorden van onze mails was een eigenschap die ons niet was ontgaan.
Gelukkig hadden we nog Surita Riffel die volop ons verblijf in de Student Lodge
aan het regelen was. Dont worrie Lennert
was haar favoriete uitspraak. Echter konden we ons toch niet zo not worried
voelen toen zij 1 week voor ons vertrek mailde dat ze geen slaapplaats voor
Lennert had kunnen fixen. Zoals de gangbare Zuid-Afrikaanse vriendelijkheid
betaamt, stelde ze wel: If this arrangement does not suit you I will have to
assist in some or other way. Ditmaal kozen we voor ons eigen Belgische
arrangement en namen we een luchtmatras en natuurlijk het befaamde Siberische
donsdeken (dat Lennert al de hele wereld meesleurde: Marrakech, Chatel, Genève,
Bourçia, Turijn, Milaan, Garda, Verona, Venetië, Ljubljana, Zagreb, Balaton,
Budapest, Wenen, Cluj, ...) mee voor de zekerheid. Hoe dan ook,
hoe/wat/waar/met wie/wanneer/waarom we slapen, is nog een verrassing... To be
continued...
Het afscheid viel ons zwaar.
Het afscheid viel ons
zwaar, maar onze familie nog zwaarder. Zoals het behoort als je een lange tijd
weggaat, gingen we nog op bezoek bij de moeke en de vake, bij bomma Annie en
bij bomma Janneke. Ook sprongen we nog eens binnen bij de Meulemansen voor de
verjaardag van Toon. Zelfgemaakte jenever werd ons aangeboden. Zondagavond laatste
avondmaal bij Maria Christina en Jan, maandagavond naar de Pastis met familie
De Schrijver. Vooral Filou kon de keuken en de service wel op prijs stellen..
Packing
Sofieke pakte haar
koffers netjes 1 week lang, terwijl Lennie er dezelfde dag inschoot. Dit had
tot gevolg dat hij maar 5 onderbroeken vond in zijn kast, wat door Maria
Christina beaamd werd aangezien zij deze nog net had zitten wassen in
Brasschaat.
|
