 |
|
|
| alias Gaat Het Avontuur Nu Aan! |
|
|
| 15-10-2010 |
 voetbal, religie en andere beesten |
hallo hallo,
weer een berichtje van de andere kant van de middellandse zee.
eerste en vooral: De voetbalmatch Ghana-Soedan. In het stadion van kumasi. Zij heeft een capaciteit van 40 000 toeschouwers. Na een half uur drummen... dreigde ik bijna geplet te geraken tussen de muur en de menigte. wat had ik weer geluk een oboruni te zijn en dan nog wel een van het vrouwelijke geslacht! Een sterke ghaneze mannenhand nam me vast en trok me door de poort. Onbekend was hij, maar ik was hem wel dankbaar. Het moest geen 5 min langer meer duren!
Bij het betreden van het stadion zag ik dat alles al volzet was. Hier en daar nog een lege stoel en veeeeeel mensen gewoon op de trap of al staand aan de hekken. mmmm, dit deed me denken aan een of ander voetbalstadiondrama.... maar ja, zoals veel hier kon ik ook daar me geen zorgen over maken. de match ging beginnen. Niet direct de spannendste match die ik gezien heb. 0-0 gelijke stand. Ghana had de overhand! Bij laatste fluitsignaal, buigden alle Soedandezen zich naar het oosten en dankte Allah voor de gelijkstand. :) De regenbui nadien zorgde voor iets teveel nattigheid... nog geen minuut na het einde brak de hemel open. Liters vielen uit de lucht en aangezien er geen afdak was in het stadion was ik erg nat.... heel nat... natter kon gewoon niet meer. al mijn kleren kon ik uitwringen... chance dat het hier overwegend warm is. al had ik het voor de eerste keer in ghana echt koud.
De regen is hier trouwens erg voorspelbaar. Een half uur tot 3 kwartier op voorhand zie je de bliksem al veel van zichzelf geven. een 10-tal minuten later hoor je in de verte de donder. dan weet ik dat ik nog net genoeg tijd heb om en emmerdocuhe buiten te nemen. bij het vallen van de eerste nattigheid, weet ik dat ik alles snel snel in het midden van de kamer moet zetten. Tafels, stoelen en het bed, want uiteraard regent het hier binnen. :) en dan nog snel even die 14 emmers buiten om het water op te vangen. meestal zijn we net op tijd klaar voor de hemel openscheurt. Een oorverdovend lawaai geeft da top het golfplaten dak! de wereld staat dan even stil. en dan is het wachten, wachten tot het over is. en dan wanneer het gekletter langzamer wordt, de frisse geur mijn neus prikkelt en de krekels/sprinkhanen opnieuw van zich laten horen, dan keert de blauwe lucht of zwarte hemel met sterren terug en kan het leven opnieuw zijn gang gaan.. Althans, als de elektriciteit opnieuw werkt, want meestal van die uit bij regen :)
en dan het onderwerp van de laatste weken: religie
De meesten vragen mij of ik gelovig ben. mmm, wat antwoord ik daarop? Ik tracht altijd zo diplomatisch mogelijk te zijn: mmm, ik geloof dat het leven ontstaan is door een speling van de natuur. een toevalligheid dat ervoor zorgde dat we nu zijn wie we zijn en leven zoals we leven. als je die toevalligheid 'god' noemt, ja dan geloof ik. Meestal is dit om een of andere reden voor de ghanees geen bevredigend antwoord.
ga je dan naar de kerk? ai, teleurstelling 2... Geloof je in de hemel, in het leven na de dood? AiAi, fout antwoord nummer 3 en zeker als ik zeg dat we vergaan tot stof! :) maar kom, ze accepteren het wel. Dus je leest de bijbel niet? vragen ze ook vaak. 'Nee, eigenlijk niet, maar ik ken de verhalen van op school en geloof dat het een goede houvast is voor de mens om een goed leven te leiden.' En dat is de zin die heel het gesprek een postief einde geeft! :)
Vaak vragen ze me ook of ik hier niet kan blijven wonen. Ja, op voorwaarde dat mijn loon hoger ligt dan het gemiddelde loon van hier. want om eerlijk te zijn: ik mis niet de luxe, maar wel de mogelijkheid om dingen te doen: uitstapjes, filmke, iets gaan drinken,... momenteel kan ik dat doen. Hier noem ik dat 'den toerist uithangen' maar als ik hetzelfde loon zou hebben, dan zou dat niet meer gaan. probeer maar eens rond te komen met 70 cedi per maand als 1 maaltijd 1 cedi kost! en dan nog elektricteit en water.... nee nee, het leven is hier kei hard. elke dag werken en zo weinig mogelijk uitgeven is de boodschap.
maar die spontaniteit, dat sociale en warme en energieke van de ghanees, ja daar kan ik wel mee leven. heel graag zelfs!
Ik begin trouwens echt al te denken als een ghanees:
toen de oudste neef van ante janet, die in amerika woont, op bezoek kwam, was mijn eerste gedacht dat hij steenrijk was. hij rijdt rond met een pickup. en toen hij liefdevol snoepjes uitdeelde aan de kinderen en geschenken gaf aan ante janet en linda, was mijn tweede gedacht: is dat al dat hij geeft? Zo rijk en dat is al??? schandalig van mij niet???? maar kom, het leven is zoals het is en we moeten weer verder doen om er het beste van de maken. altijd en overal!
groetjes
leen
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
