Na een busrit van 5u, ben ik aangekomen in Offinso.  Een mini-stadje boven kumasi.  Het was een luxebus: airco volle bak aan!  Heel fijn want de temperatuur stijgt hier geweldig, maar nu ben ik snipverkouden!  Maak dat mee op de evenaar!

Mijn Mamee, is mijn gastmoeder, verwelkomde mij met een brede glimlach, een stevige knuffel en een pot warm eten!  ja, een pot, geen bord.  Ik ga hier zeker ni omkomen van de honger.  2 keer per dag warm eten, en tussendoor nog een tros bananen en als ik dat niet op eet , is mamee ongerust dat ik ziek ben.  nee, vermageren zal ik zeker ni.er is hier ook geen bestek.  althans ik kan er wel achter vragen hoor. maar, omdat ik graag de afrikaanse cultuur wil leren kennen, probeer ik zoveel mogelijk te doen zoals zij.  Dat wil zeggen: eten met de rechterhand  Beeld u in: rijst met een soort van vleessaus, kipbrokken en tonijn.  Niet gemakkelijk zonder lepel hoor!

Na een week Ghana, wou ik graag mijn kleren wassen.  Tis hier te doen met de hand.  Oudere mensen in Belgie kunnen dit waarschijnlijk nog.  ik niet....  ik probeerde wel, maar de jongere nicht (14),kan het beter.  en ook de achternicht van 6 doet het beter...  ze hebben hier al goed gelachen met mij  :) 

In het gezin is er nog een andere nicht met haar dochtertje van maanden.  Lili, zij wordt gedragen op de rug.  Ik mocht ook eens proberen.  Veel beter dan dragen op de arm, minder zwaar en je handen zijn nog vrij om te werken.  Heel praktisch, dat wil ik zeker nog kunnen in belgie. 
Om te koken, moet je lenig zijn.  mijn gastmoeder is 54 jaar en slaagt erin om met haar voeten een pot te manipuleren, terzijl ze met haar beiden handen met de lepel in de pot roert.  ik zal de foto s thuis laten zien, want een foto uploaden duurt hier veel te lang.

Ik ben de enige blanken in de stad hier.  als ik op straat loop hoor ik altijd +buruni fasa hallo hallo+  (blanke, hallo hallo)  en dan willen ze me een hand geven, dat zijn dan de kinderen en dat is nog leuk.  Of ze willen met mij trouwen, dat zijn dan mannen van 16 tot 60 jaar of ze willen gewoon mijn vriend zijn en vragen dan heel beleefd of ze geld kunnen krijgen  :)   jaja, raar volkje die ghanezen.

het centrum waar ik werk is erg armzalig.  het werd trouwens opgericht door een nederlands koppel.  er zijn jammer genoeg geen tot weinig middelen om de kinderen iets te bieden.  een voorbeeld:  door een vorige vrijwilligster zijn er potloden meegebracht, maar ik kan ze niet gebruiken want er is geen papier of aanslijper.  Dus aan al de diegene die mij een kleine donatie gegeven hebben voor dit centrum:  Er zal knutsel- en spelmateriaal aangekocht worden!  Als ook behangpapier om het alfabet en de cijfers op te schrijven en permanent tegen de muur te hangen, zodat er toch les gegeven kan worden, ook als het bordkrijt op is (wat nu het geval is).  Het is ook moeilijk om iets aan te leren.  Is het wel zinvol om ze het alfabet te leren, als ze er later niets mee gaan doen?  waar komen ze later terecht?  In belgie kunnen ze werken in een beschutte werkplaats bijvoorbeeld, hier bestaat dat niet.  Ik ga nog veel moeten brainstormen en mijn creatief alterego boven moeten halen.

geen schrik, ik zal me niet overwerken!  Ik leef nu op ghanees tempo, een afspraak hoeft niet nageleefd te worden.  als ik pas om 10u kom, goed, kom ik maar 2 uurtjes, goed,...  tis toch een heerlijk vakantiegevoel hoor, zo werken in ghana.  :)

groetjes!!!!

09-08-2010, 17:04 geschreven door leen