allereerst mijn excuses voor de vele typfouten. Moeder heeft me al naar mijn voeten gegeven ;) Het qwerty-typbord geraak ik maar niet gewoon en ja die td-fouten... het is nooit mijn sterkste kant geweest.
het weekend voor ik op reis vertrok ben ik verhuist naar het project. wat een warm onthaal kreeg ik daar! de kinderen kwamen naar me te gelopen, namen mijn kleine koffer in hun handen en brachten het naar mijn kamer. ze namen een stoel zodat ik kon uitrusten en ze keken gefascineerd toe hoe ik mijn kleren in de kast legden. De hond Fanny, kwam naar me toegelopen en plantte haar 2 vuile poten mooi op mijn proper t-shirt, liep al kwispelend mee naar mijn kamer en nestelde zich op de grond en wachtte tot ik klaar was met uitpakken. vervolgens vergezelde ze me naar het toilet (30 m verder in de 'tuin'), wachtte tot ik klaar was en liep terug mee naar binnen. Grappig toch? Het toilet is een gat in de grond, maar ze hebben er wel een mooi zitje boven gemetseld, dus ik kan op mijn gemak gaan zitten. De douche is hier een emmerdouche in openlucht. Een betonne muurjte tot op schouderhoogte geeft me toch nog iets of wat privacy. Ik keek uit naar de verhuis, maar had ook een dubbel gevoel: Ik liet mijn lieve nana (grootmoeder) achter in het gastgezin en ook mijn andere kamergenoten: Meneertje Spin, Juffrouw Salamander en Kaatje de Kakkerlak. Gelukkig heb ik snel nieuwe vrienden gemaakt die ik op het toilet ontmoette: De familie Kakkerlak. Ze lopen steeds met 3 achter elkaar en zijn het actiefst als het donker is. Ze jagen me de stuipen op mijn lijf door op mijn benen te kruipen op een plaats waar ik dat liever niet heb. Het is niet de eerste keer dat ik recht omhoog spring omdat ze mij kriebelen! Jaja, Ghana met zijn charmes... AL is het douchen echt wel romantisch hoor: 's avonds als het donker is, kan ik met het licht van de maan een douche nemen. Ik leef nu in een klein dorpje en daar is niet veel verlichting, dus het licht van de maan en de sterren kan nog ver doordringen. Het heeft iets rustgevends...
Dit weekend is er ook een nieuwe vrijwilliger aangekomen. hij komt uit duitsland en loopt hier stage. het is de bedoeling dat hij een project op poten zet zodat het centrum hier zelfvoorziendend wordt. momenteel leven ze van een maandelijkse donatie van een nederlands koppel en de huur dat de vrijwilligers betalen. Een staande ovatie voor het koppel, want zij zorgen ervoor dat de 2 vaste ghanese medewerkers (die 24/24 en 7/7 zich inzetten voor deze kinderen) een loon krijgen en de kinderen eten hebben. maar als je bedenkt dat een medewerker hier ongeveer 40 euro per maand verdient, vind ik dat toch veel te weinig voor wat ze doen. ik hoop dat we hier samen iets kunnen opzetten zodat de toekomst van dit project gewaarborgt blijft. als je trouwens een blik wil werpen: www.rising-stars.nl
Ben dit weekend trouwens een belg tegengekomen. leuk, hij verblijft hier ook voor zijn stage, straks gaan we naar een plaatselijke voetbalmatch zien samen. het is leuk om terug nederlands te kunnen srpeken. toch wil ik nog niet naar huis komen. nee, tis hier veel te leuk! de wereld is hier dan wel anders, ook ghana heeft enorm leuke en verrassende dingen te bieden. Wij kunnen net zoveel van hun cultuur leren als zij van de onze, dus ja, ik wil nog even blijven. Ik weet nog helemaal in het begin, dat enkele mensen niet zo goed begrepen dat ik mijn geld uit gaf aan dit project. ik had het inderdaad ook in iets duurzaams kunnen steken, zoals meubels. maar om een lang verhaal kort te maken: Traveling is part of education. Geen enkele school, geen enkel ouder, kan meegeven wat ik nu ervaar. dit is de beste levensles die ik tot hiertoe gehad heb en ze is nog niet gedaan. Ik krijg voor deze 'reis' enorm veel terug en dat is elke cent waard geweest! daarom: bedankt aan allen die me deze fantastische kans gegeven hebben!
groeten van een leen met een brede glimlach, en een stiekem verlangen om hier wat langer te kunnen zijn, genietend van elke dag, want het leven is ook hier enorm fijn!
deze week een hele week rond getrokken. vertrokken bij de Kintampowatervallen en geëindigd in cape coast. Een reis van 7 dagen. zaaaaalig!
Voor de eerste keer ervaar ik vrijdheid in ghana. Ghanezen praten steeds over de corruptie en de slechte regering en over hoe graag ze naar belgie komen. toch merk ik dat ghanezen een vrijer gevoel hebben dan wij en dat ze hierdoor minder stress hebben. Al is dat uiteraard vooral vanuit mijn standpunt. GHanezen kunnen voor hun producten die ze op straat verkopen vragen wat ze willen. ze dansen op straat zonder dat iemand hen veroordeeld, integendeel, anderen komen mee dansen. Ghanenzen werken hard, 7 dagen op 7. maar op zondage nemen ze de tidj om naar de mis te gaan. Dus als de trotro daardoor 3u later vertrekt dan voorzien, dan is dat zo. Er zal geen klacht ingediend worden, het wordt gerespecteerd. (Al was mijn geduld redelijk hard op;)) Er is minder structuur, meer onzekerheid, meer chaos, maar meer vrijheid.
Even kort samenvatten: KINTAMPO Watervallen: een lange, mooie waterval die me even een Pocahontasgevoel gaf. BOABENG FIEMA: wandelen tussen de apen in een prachtig stukje natuur. Met enkele nootjes in de hand, komen 15 aapjes naar de grond en eten. schattig! De aapjes zijn hier heilig en voelen zich er super. Als er een aap sterft, krijgt hij zelfs een begraafplaats met bijhorende houte zerk. TANOBOASE: een bos met grot en rotsen en een andere versie van Adam en Eva. HIer gelooft men dat er 4 mensen waren: 3 mannen en 1 vrouw die het begin waren van het leven in Tanoboase. Van daaruit zijn de mensen verspreidt. Een mooie wandeling van 2u overheen het landschap met prachtige uitzichten van km ver. BOBIRI: een oud loofbos en een vlindertuin. Jammer genoeg is het niet het seizoen hier om vlinders te zien, maar ik heb veel geleerd over de helende krachten van het sap en de schors van de bomen. De oudste boom hier 300 jaar oud. Kan al tellen he. Bobiri ligt ook ongelofelijk afgelegen. geen elektriciteit, geen lawaai van auto's of andere zaken. Er waren ook geen wolken s nachts, wat maakte dat ik ontelbaar veel sterren zag, inclusief de melkweg. Met het blote oog! OP het moment dat wij er waren, verbleven er ook enkele onderzoekers die de bomen voor een studie onderzochten. Al kon ik hun wetenschappelijke uitleg niet zo goed volgen. Gevolg was wel dat alles hier volzet was. Gelukkig was de gastheer zo vrij om zijn eigen kamer en bed af te geven en te slapen in de hal, zodat wij konden blijven. Over gastvrijheid gesproken! LAKE BOSOMTWI: een meer gevormd door een meteoriet. groot en met vele vissersdorpjes errond. Met een mountenbike fietsten we enkele km rond het meer. De vissersdorpjes doorkruisten we. De mensen waren heel vriendelijk, maar toeristen gewoon. Telkens we een foto wilden nemen vroegen ze geld. Al kunnen ze het hier wel gebruiken, ze zijn hier arm. De vissers zelfs zijn meermannen: met een houten plank en een emmer peddelen ze naar hun net in het midden van het meer. Ze duiken naar beneden en halen het net naar boven. Ik doe het hen niet na. CAPE COAST: een stukje kust met een enorm sterke stroming in de zee. Niet doenbaar om erin te zwemmen. Hier hebben we vooral rondgehangen, maar weinig gezien. We hebben echt de toerist uitgehangen: niksen met een heerlijke coctail. :)
voila, een krte maar krachtige samenvatting van de voorbije week.
tot snel maar weer!!!!!
ps: de reclamezin van de dag: "coca cola, don't mind your wife" ik zie de link niet, maar vond ze wel grappig, want ze menen het hier echt.
