Heel de maand oktober stond in het kader van afscheid nemen van ghana.  
Mijn to do lijstje bestond uit:   'Zeker dit nog bezoeken', 'Zeker dit nog kopen', 'zeker dit nog eten', 'zeker die persoon nog bezoeken',....
ik kan nu zeggen dat ik alles gedaan heb dat ik nog wou doen.  het enige wat me nu rest is een mini-afscheidsfeestje voor de kinderen en genieten van de laatste ghana-prikkels die op me afkomen.

Het doel van ghana was een lange vakantie en een nieuwe cultuur leren kennen, maar wat ik vooral geleerd heb in ghana is veel over mezelf.  Uiteraard heb ik hier een andere cultuur leren kennen, maar door die andere cultuur te ervaren heb ik ook mijn eigen grenzen leren kennen.  ik beschouw mezelf als een flexibel persoon, maar het heeft zo zijn grens.  3 keer bellen op 1 dag naar mijn gastmoeder om te zeggen waar ik zit en dat alles ok is, is een beetje teveel van het goede.  
De chaos hier was voor mij in het begin een ramp!  ik vind van mezelf dat ik heel chaotisch ben en af en toe zelfs een beetje impulsief, maar in de ogen van een ghanees ben ik gestructureerd en planmatig ingesteld.  Zo zie je maar dat persoonlijkheidstrekken afhankelijk zijn van de omgeving waarin je leeft  :)  

Het lezen over een andere cultuur of over hoe je 'hoort te leven' (cfr.bijbel) is zeker een meerwaarde, maar het echt ervaren, het beleven en het voelen wat het doet bij jezelf als persoon, dat is nog iets anders (ja, dit is de therapeut in mij) .  Voelen hoe waarden en normen van een cultuur ingaan tegen mijn eigen waarden (zoals het slaan van een kind omdat hij iets verkeerd gedaan heeft), voelen hoe moeilijk het is om die waarden om te buigen (bij zowel hen als bij mij), zodat 2 verschillende culturen in evenwicht geraken.  Elke cultuur heeft zo zijn gewoontes die gerespecteerd moeten worden.  Ik ben er nog steeds niet mee akkoord dat je een kind mag slaan, maar kan nu wel leven met een hardere tik...

Ooo wat ben ik het woord 'onderontwikkeld' of 'ontwikkelingshulp' gaan haten hier.  Het betekend in mijn ogen dat dit land zogezegd niet goed genoeg is en dat het beter moet kunnen.  En ze geloven het ook, dat het beter moet kunnen, maar ze vergeten daarbij dat ook zij interessante zaken hebben, waar wij nog iets van kunnen leren.   of tradities hebben die zeker niet mogen verwaarloost worden. Het zou beter 'uitwisselen' heten. 

Het woord 'hypocriet' ben ik dan weer meer gaan gebruiken.  Wat zijn wij een stelletje hypocrieten!  Auto's die voor ons niet goed genoeg meer zijn, omdat ze onveilig zijn of teveel verbruiken, worden overgebracht naar afrika.  kleren, computers, ja, zelfs belgische kranten (!)  heb ik hier gezien.  de kranten worden geebruikt om eten in te wikkelen of als wc-papier.  Dus, kranten recycleren?  "tegen mijn gat" zou ik in belgie zeggen. 
Ja, toch handig he, zo'n grote vuilbak als afrika.  maar ik ben een even grote hypocriet hoor, ik laat een deel van mijn kleren hier, omdat ze naar mijn belgische normen niet meer zo draagbaar zijn. 

Maar even terug wat luchtiger praten:  slecht nieuws: kip nummer 10 is overleden en kip nummer 7 heeft een gebroken poot.... Konijn Leen is eentje dat het eten deelt met de andere konijnen, maar konijn Robert is een dikke egoist!  Hij houdt het eten liever voor zich. 
Kofi, een van de kinderen die ikzelf nooit gezien heb, is na ongeveer 3 maanden eindelijk terug in het centrum.  Hij lag al die tijd in het ziekenhuis.  Het ging er dus niet goed mee, maar nu is hij terug beter en kan hij weer meespelen!  Naomie beschouwt me als haar moeder en is zelfs bereidt om haar eten met mij te delen.  Lief, maar naar hygiene toe bedank ik toch maar. Het leven hier gaat verder...  Goh, die kinders hier, ik ga ze missen. 

Het is niet altijd rozegeur en maneschijn geweest, (om te beginnen hebben ze hier al geen rozen  :)  )  maar de mooiste herinneringen zorgen ervoor dat ik dit avontuur als onvergetelijk beschouw.  

En dan nu even meedelen:  Zus, ik zou graag een berg groenten willen koken als ik thuis ben.  En ik ga die groenten opeten voor het wasmachien.  ik ga mijn kleren wassen in het wasmachien en kijken hoe gemakkelijk het wassen is met een wasmachien.  Hoewel ik ondertussen wel met de hand kleren kan wassen zonder blijnen!! :) daarna ga ik genieten van warm water, want het douchen met koud water begint me stilaan tegen te steken en tot slot:  ik ga een liter lekker water drinken en neerploffen in de zetel.  geen water meer met een plastieke smaak! geen, plastieke tuinstoel meer om op te zitten....... mmmmm, ik kijk er al naar uit!

Groentjes alias salaat,
met een appel of 10
zal mijn maag blij zijn
belgielandje weer te zien! 

lenita

21-10-2010, 17:27 geschreven door leen