De laatste week is er eentje met voorbereidingen! Hij trekt zelfs een beetje op mijn vroegere leven in belgie.
Ben mijn afscheidsfeestje aan het voorbereiden en tegelijkertijd hebben mijn ghanese vrienden nog een verrassing voor mij in petto! ik heb alvast mijn maten moeten laten nemen (buikomtrek ed.) dus ik vermoed dat er een traditionele kleed uit de bus komt. Ik kros dus van hier naar daar en dat allemaal met een trotro of taxi dus ik kan u meedelen dat ik veel tijd verlies, want het is nog steeds lang wachten. zeker in de namiddag rond 13u. Dan start de siesta en dan rijden ze hier op halve kracht.
De kinderen kijken er ook al naar uit: Naar goede ghanese gewoonte bestaat de maaltijd uit Jollof Rice met kip. De kinderen zijn door het dolle heen en kijken er al enorm naar uit. KIP hebben ze al in lange tijd niet meer gegeten. (geen enkel stuk vlees trouwens, daar hebben ze het geld niet voor) Ondertussen oefenen we ook elke dag onze manier van dansen. tussen 11 en 12u is er op TV een soort van 10 om te zien. De kinderen dansen en proberen de dansers op TV na te doen. Geweldig om te zien!
Tot slot, naar goede gewoonte, nog even een filosfische bedenking: Cultuurverschillen of karakterverschillen? Hoe langer ik hier ben, hoe minder verschillen ik begin te zien. Ok, er zijn verschillen, maar de essentie blijft hetzelfde. Alle mensen hier leven sterk volgens de bijbel. Dat mag er eentje zijn van de kerk van Benedictus, Jehova,...(er zijn er hier veel) of de Koran van de Islam. Iedereen leeft om goed te doen voor anderen. Stelen of bedriegen is uit den boze en 'help uzw naasten' is denk ik het belangrijkste gebod hier. De manier waarop de mensen hier leven is misschien anders, maar het uiteindelijke doel is hetzelfde: overleven en iets opbouwen voor zichzelf of hun kinderen. Op dat gebied verschillen wij niet zo veel van hen. De ene ghanees werkt al wat harder dan de ander, dat is in belgie ook het geval. De ene ghanees is uit op veel geld, de ander is tevreden met wat hij heeft. ook dat zie ik terug bij belgen. De ene moeder geeft zijn kind een tik, de ander roept en tiert. Ook dat gebeurd in belgie, meer dan we denken vermoed ik zelfs. De ene ghanees durft me de 'oborunipijs' (meer geld vragen dan het oorspronkelijk kost) aanrekenen, de ander zegt doodeerlijk hoeveel het is. Ik vermoed dat het eerder gaat over karakterverschillen en hoe de mensen omgaan met hun situatie.
Ja, ik kan hier gerust leven. De eerste maand was het aanpassen en niet gemakkelijk, maar nu heb ik mijn draai gevonden en zelfs ghanese vrienden die het voor mij opnemen als iemand mij de oboruniprijs aanrekent. Of weeral ten huwelijk vraagt. De ghanesen zijn dankbaar en enorm warm. Ze hebben veel respect voor blanken en ze vinden het heel fijn om in discussie te treden en na te denken over hun schoolsysteem bijvoorbeeld. Dat zijn misschien cultuurverschillen al beschouw ik dat eerder als karaktereigenschappen. Het enige probleem dat ik ervaarde is dat ik tijd teveel had! ik verveelde me af en toe. Ik vermoed als ik hier echt woon, ik wel een bezigheid zou vinden.
En nu ga ik weer verder: cola kopen voor de kindjes en onderhandelen voor ijsjes. Ik hoop voor hen dat het feestje zaterdag nog lang in hun geheugen blijft!
Ik zie jullie volgende week! en ma, denk eraan, groentesoep met 'brokken', ni gemixt!!!
