de voorbije dagen hebben we veel geleerd: Twi (de lokale taal), dans, kpanlogo (soort djembe) en een afrikaanse dans. Vandaag hebben we gekookt. Uiteraard vragen deze initiaties wat meer uitleg.
TWI: het is een verzamelnaam voor alle dialecten hier. Maakwe, Maahaa, Maagye = goedemorgen, -middag en -avond. Eye sen = hoe gaat het? We leerden enkele zinnen om mensen hier te groeten op straat. Voor Ghanezen is dat heel belangrijk. Iedereen hier spreekt ons aan. Ze willen kennis maken en weten waar we vandaan komem. Ja, soms voel ik me een attractie. De rollen zijn nu omgekeerd: De 'witte mensen' zijn in de minderheid. Ghanezen zijn niet verlegen!
De dans heet FUME FUME. Een van de gemakkelijkste afrikaanse dansen. Heel leuk en goed voor de conditie, want er wordt veel in gesprongen. De calorien vliegen er af en zeker in deze hitte. We leven hier trouwens in een gratisse sauna!
Kpanlogo is een djembe dat hoger klinkt. er bestaat een vrouzelijke en mannelijke versie. Er op spelen vond ik heel leuk, alleen doen mijn duimem en duimmuis er nog pijn van. we zijn het niet gewoon he.
koken: jullie kennen mij en koken ondertussen: Ik HAAT wachten op eten, zeker als ik homger heb! Wat was het koken een kanjer van een uitdaging voor mij! Er wordt hier gekookt op kolen, buiten. Er moet constant iemand wapperen om het vuur aan te houden. Het is dus veel intensiever dan de BBQ. maar wel heel lekker: Yam, gebakken bananen (iets wat ik thuis zeker ga kunnen maken), rijst (met onmgelofelijk veel look, olie en pepers), kip, en nog wat groentjes. Heel lekker!!! Maar het duurde wel 2.5 uren eer het klaar was...
s avonds zijn we met zen allen naar een reggeafeestje geweest> De sfeer was heel aangenaam, maar we zijn een beetje gaan lopen, omdat enkele meidem steeds ten huwelijk werden gevraagd. ze kregen echt veel aandacht en dat was op den duur echt vervelend. Zoals ik al zei, Ghanezen zijn totaal niet verlegen. De wietgeur was ook ongelofelijk sterk aanwezig. Hier zie je geen dronken mensen, maar stoned-mensen. Even grappig hoor!
Deze namiddag waren we vrij, dus zijn we met 3 een haven gaan bezoeken. Hiervoor moesten we de trotro nemen. Een trotro is hier zoals een lijnbus. Je neemt het en betaald en hoopt dat de chauffeur niet botst en de deur niet open valt :) In belgie had ik mijn renaultje weg gedaan omdat ik me er niet veilig voelde, maar hier, hier zijn de auto's pas echt onveilig. Ze vallen bij wijze van spreken bijna uit elkaar. Ach ja, ook dat word ik op den duur wel gewoon :) De haven was enorm pitoresk. Schoon, zoals de foto's in de boekskes. waaw, zelfs de foto's die ik nam kunnen het niet weergeven. Daarna bezochten we nog een museum over de slavernij hier. Dit was een enorm grote en traumatische gebeurtenis! Het is niet te begrijpen dat een mens een ander mens zo slecht kan behandelen. De gids was enorm gepassioneerd in zijn job en gaf ons meer uitleg dan nodig :) na een stevige fanta in een bar namen we opnieuw een trotro in plaats van een taxi. trotro's zijn goedkoper en meer avontuurlijker. Het is echt sfeervol om ze te nemen, met de typische afrikaanse muziek en de lachende, vriendelijke ghanezen,...
We liepen door de straten langs de 'slobbenwijken'. Heel fijn, want de kinderen lopen ons achterna, willen ons een hand geven, spreken ons aan,.... ik zeg het, we zijn precis een attractie! Het feit dat de mensen arm zijn, stoort niet. Ze zijn vriendelijk en steeds bereidt om te helpen waar ze kunnen. Ja, ik voel me hier best op mijn gemak.
het toeristen leven is afgelopen, deze nacht om 4u vertrek ik naar kumasi, naar mijn gastgezin. ik weet niet of ik nog vaak op internet kan, maar onthou goed: Geen Nieuuws is goed nieuws!
Na 3 dagen neem ik stilaan al enkele dingen onbewust over:
de taal: tot hiertoe enkel engels, ze spreken TWI. Nederlands wordt echt een beetje moeilijk, ik moet soms nadenken over de woorden.
het slenteren: het wandeltempo ligt veeeeeeeeeel lager hier. Het is fijn om niet gehaast te zijn!
Mindfulness denken: Ghanezen hebben geen cursus nodig om te leren leven in het moment, om zicht te leren concentreren op 1 taak. Ze doen 1 taak tegelijk en ze zullen zich nooit haasten. Discipline is er ook niet echt... "Wat vandaag niet in orde komt, lukt morgen wel" Dat is een leuke visie, die neem ik mee naar huis!
Yam: Iets dat trekt op gebakken patatten: lekker! Fufu: een soort van deeg gemaakt van bananen, rijst en graan. (denk ik). gedompelt in pikante saus en ik heb het genomen met geit. Geit smaakt als stoofvlees.
Na een lange vlucht ben ik aangekomen in ghana. Accra is de hoofdstad van Ghana. Een enorm grote stad, dat best kan concurreren met Brussel. In het verkeer zijn de Ghanezen de 'beste'. Geen zebrapaden of verkeersborden. Hier en daar verkeerslichten als decoratie. Er rijdt geen enkele auto rond zonder bluts of een deur, koffer... met een andere kleur dan de oorspronkelijke kleur van de auto. Uitgeput viel ik in slaap voor 10 min. Die ghanezen, het zijn luidruchtige mensen. stil gaan slapen zit er niet in :). Om de 5 min werd ik opnieuw wakker.
Op maandag kregen we onze eerste initiatie. We, ik en nog 15 andere vrijwillgers, kregen uitleg over de verschillende gewoontes en de dingen die je best doet en de dingen die je beter niet doet. Je linkerhand gebruiken bijvoorbeeld, doe je beter niet. Die hand wordt bekeken als onrein en wordt enkel gebruikt om jezelf te wassen. (Ocharme aan zij die linkshandig zijn!) De les kregen we van onze 'Big Black Mama Tina'. Ze loodst ons doorheen deze eerste week en zal ons alles uitleggen over de gastgezinnen, veilig reizen en alles over ons project. Ik krijg er meer en meer zin in. Die ghanezen, een manager is er niets tegen. Verkopen en deals maken kunnen ze als de beste. Tina is een echte mama, ze knuffelt en vertelt ons 1000 keer dat alles in orde komt. Het zou een goede verkoopster zijn.
Met onze groep hebben we al heel wat dingen bezocht in Accra: Het strand: te betalen weliswaar. Enkel voor toeristen en de rijke Ghanees. Binnen het uur stonden er 4 verkopers rond ons: armbandjes, nagellak, schilderijen,... Voor mij persoonlijk niet echt ontspannend, maar kom. De zee zelf was ijskoud en de stroming van de golven was enorm sterk, ik voelde me meegezogen worden door het water. En voor zij die mij en mijn huid goed kennen: nee, ik ben nog niet verbrandt, enkel mijn tenen, die was ik vergeten :)
We bezochten ook een plaatsje waar ze doodskisten verkochten. Ghanezen vieren een begrafenis voor een hele week. De kist beeld een object uit dat de overleden persoon typeert. bv: een vliegtuig voor iemand die stierf in een vliegtuigongeluk of een piloot was. Een pakje marlboro, een bierflesje, een leeuw,... Het kan allemaal op vraag. het maken duurt maar 2 weken :)
De makota = de markt wat een drukte! veel kraampjes, weinig plaats, ongelofelijk veel mensen die alles verkopen. Dit soort markten is nergens in Belgie te vinden. Ik kan de sfeer via woorden nie tuitleggen, de foto's zullen hun werk doen als ik terug ben.
Het schoppingcentre: jaja, ook hier hebben ze dat, alleen is het in openlucht en op de ghaneze wijze. Een hel als toerist! Ze klampen je aan en trekken je mee, ze vragen veel te veel voor de producten, want ze denken dat we steenrijk zijn, dus moeten we afbieden. Niet simpel, als je de waarde van het geld nog niet goed onder de knie hebt.
uiteraard ook nog 'Kwame Nkrunah Memorial Park': de graftombe van de eerste president van Ghana. Ghana was trouwens in '57 onafhankelijk. Nog niet zo lang geleden dus.
