Gisteren zoals voorzien een PET-scan ondergaan.
Om met de deur in huis te vallen, normaal had ik een afspraak maandagmorgen met de oncoloog voor bespreking van de resultaten maar vanmiddag belde dr. d'Hondt mij persoonlijk op om mij te melden dat er op de scan niets abnormaals meer te zien is.
M.a.w. de zo gedroomde 'complete response' is de waarheid geworden : er is geen kankeractiviteit meer te bespeuren.
YES YES YES ! ! !
In plaats van te wachten tot maandag, belde hij mij vandaag op om mij een gerust weekend te bezorgen. En of hij daarin geslaagd is.
Ik durf het gerust toegeven, ik was na het telefoontje zeer ontroerd en kreeg voor het eerst tranen in mijn ogen.
Op dat moment voelde ik echt met welke stress ik reeds de hele tijd leefde. Ik voelde de spanning zo wegvloeien, precies alsof ik kraakte tot in mijn uiterste zenuwknoop. Wat zo'n nieuws met zich meebrengt is onvoorstelbaar en zeer moeilijk te omschrijven.
Ik had mij niet voorbereid noch op slecht nieuws en zeker niet op goed nieuws, want zo ben ik wel, weet ik intussen : ik ben een gereserveerde realist.
De vrees voor de harde klap na een optimistische insteek neemt een prominentere plaats in dan de hoop op een euforie bij een pessimistische verwachting.
Hoe ironisch het kan zijn : één van de eersten die van mij in juni het slechte nieuws vernam, kreeg vandaag als één van de eersten het goede nieuws te horen : toevallig vandaag kwam mijn patron Jean-Baptiste Braet op bezoek. Ik was eigenlijk blij dat ik hem het nieuws persoonlijk kon vertellen.
Hij is nog niet van mij af hoor.
Alle gekheid op een stokje. Ben ik nu genezen ? Ja en neen.
Niets wijst erop dat de kanker nog woekert in mij. Er kunnen evenwel nog solitaire cellen achtergebleven zijn die middels de bestraling weggebrand zouden moeten worden en de (kleine) kans bestaat dat de ziekte terug komt. Eens kankerpatiënt, altijd kankerpatiënt.
Ik heb mij voorgenomen daar geen rekening mee te houden en vanaf nu te genieten van het leven.
Niemand zal mij dat kwalijk nemen en ik wens dat iedereen hetzelfde zou doen : zeur niet over futiliteiten en ben blij met wat je hebt.
En nu ga ik er ene drinken !
|