Gisteren een nieuwe dosis chemicaliën binnen gekregen, deel 4 van 6.

Witte bloedcelletjes nog wat lager dan de vorige keer maar the show must go on.

Bah ! Deze was toch niet zo leuk. Net zoals de vorige keer had mijn maag het niet zo begrepen op therapie 's morgens en dat heeft ze mij 's avonds duidelijk gemaakt. Voor de eerste keer voelde ik mij zeer misselijk bij mijn thuiskomst en alhoewel ik nauwelijks iets gegeten had, moest ik toch het toilet opzoeken voor iets anders dan waarvoor ik het normaal bezoek, als je weet wat ik bedoel.

Gelukkig ging het tamelijk snel over en kon ik vroeg het bed inkruipen.

Blij dat ik een goede nachtrust had en vandaag zo ongeveer normaal kon leven.

Na één maand heb ik ook de oncoloog terug gezien. Alhoewel ik voel dat er nog klieren aanwezig zijn, vindt hij de evolutie normaal.

Na de zes kuren zal ik een PET-scan ondergaan om te controleren indien de activiteit (metabolisme) in de klieren verdwenen is. In dit geval zouden de kankercellen en masse verdwenen zijn en dient de bestraling nadien om de eventuele achtergebleven, solitaire cellen te vernietigen.

Hoeft het gezegd dat dit het nieuws is waarvan ik droom ! Het tegenovergestelde heb ik uit mijn gedachten verbannen.

Ondertussen nog wat nagelbijten en de nevenwerkingen ondergaan met het einddoel in zicht.

Het gaat mij niet snel genoeg maar we moeten stapje per stapje nemen. Gelukkig moet ik deze strijd niet alleen aangaan.

Natacha blijft getrouw meegaan naar het ziekenhuis al is het voor haar waarschijnlijk nog een langere dag dan voor mezelf. Wachten, kijken, wachten, lezen, wachten, ... Je moet het maar doen voor mij. Maar op de één of andere manier maakt het voor mij een verschil uit dan indien ze er niet zou zijn. Happy me !