Gisteren de tweede helft van sessie 1 chemotherapie. Het is best wel een lange dag van 7u30 tot 18u, gelukkig slechts 1 dag in 2 weken.

Er werden opnieuw vier zakjes 'soldaatjes' losgelaten om de ongewenste gasten aan te vallen en op te ruimen.

Helaas gaan die soldaatjes heel driest te werk of zijn ze stekeblind want ze vernietigen ook de permanente bewoners en dat blijft niet zonder gevolgen.

Ik mag echter, tot nu toe, van geluk spreken : geen misselijkheid, geen ziektegevoel, alleen gebrek aan honger, smaakverlies, wat vermoeidheid en sinds gisteren haaruitval,.maar dan niet enkele haartjes maar plukken ineens.

Dus vanavond als de bliksem naar de kapper met als resultaat een 'gepluimd kieken'-uitzicht.

Yorben wou meegaan want hij wilde als eerste zijn haarloze papa zien en nu lacht hij zich een bult. Ik vind het al bij al nogal meevallen, ik zie er in ieder geval veel stoerder uit.

Om buiten te komen moet ik nu wel mijn voorzorgen nemen want dit deel van mijn huid heeft eigenlijk nog nooit de zon gezien. Het gevaar daarvan moet ik niet uitleggen denk ik, vandaar dat mijn pet steeds in de buurt zal zijn.

Ik hoop nu maar dat andere nevenwerkingen uitblijven zoals de eerste keer, al heiligt het doel alle middelen uiteraard.