|
Vandaag even stilgestaan en round-up gemaakt van de afgelopen 3 heftige weken.
"Wat hebben we geleerd vandaag ?" vraag ik mij enigszins retorisch af.
'Zeg nooit nooit' : was ik mij eigenlijk altijd bewust van geweest maar de bevestiging ervan kon niet confronterender zijn !
'Petit à petit, l'oiseau fait son nid' : elk berichtje, elke lief woordje, elke aanmoediging draagt bij tot mijn "emotie", tot mijn 'wil', tot mijn "zijn" !
'Mens sana in corpore sano : in een gezond lichaam hoort een gezonde geest maar zonder gezonde geest krijg je geen gezond lichaam !
'Deo volente' : de medicijnen, de overtuiging, de omgevingsfactoren moeten goed zitten maar God zal beslissen
Aanvankelijk was het hard en moest ik de wil forceren om het moreel op een leefbaar peil te houden. Dat het mogelijk was dat de moed zelfs niet meer in mijn schoenen terug te vinden was, was voor mij al even onervaren als ongewenst.
Soelaas, na het verdwijnen van het schokeffect, de steun van Natacha (van onschatbare waarde en toch wel een dikke pluim voor haar) mijn fantastische ouders en broers, het overvloedig sympathiek medeleven en mede geholpen daar diagnostische "meevallers" maakte het latent aanwezig doemdenken plaats voor een realistisch optimisme.
Ben ik mij bewust van wat nog komen zal ?
Wellicht niet, misschien gelukkig maar, want uit alles blijkt dat de behandeling niet van de poes is.
Maar hé, het konden ook 12 of 18 chemokuren zijn in plaats van voorlopig 6, het kon ook 10 maanden duren in plaats van misschien maar 5.
Ik ben er mij ten volle van bewust dat er enerzijds mensen aan de startlijn staan met veel mindere prognoses en anderzijds dat de prijzen maar uitgedeeld worden aan de eindstreep. Step by step wil ik er komen want ik ga voor de volle 100%.
Uit voorzichtigheid en ook wel om het lot niet te tarten, bekijk ik de toekomst met enige reserve.
Niettegenstaande broed ik, in het kader van 'Kom op tegen kanker', reeds op enkele initiatieven om steun te geven aan de strijd tegen deze duivelse ziekte.
De cijfers spreken voor zich :
- vandaag krijgt 1 Belg op 3 in zijn leven kanker, gelukkig meestal op oudere leeftijd
- IEDEREEN krijgt er mee te maken in zijn leven, hetzij als patiënt, hetzij als familielid
- het aantal gevallen stijgt jaarlijks met 2,5%, dus over 10 jaar aan dit tempo zijn er +/- 30% meer gevallen dan vandaag
- kanker is een verzamelnaam van kwaadaardige aandoeningen waar evolutie in zit, m.a.w. de middelen van vandaag zullen mogelijks niet meer effectief zijn binnen afzienbare tijd.
Er is dus onderzoek nodig en dat kost geld.
Wat ik zal ondernemen en hoe ik dit zal doen staat nog niet vast, maar ik hoop dat ik op jullie mag rekenen als de tijd rijp is.
Nog een uitsmijter waar je even stil moet bij staan :
Yesterday is history, today is a gift, tomorrow is a mystery.
|
