Na wat formaliteiten mocht ik wat acclimatiseren op de kamer samen met Natacha, die onmiddellijk herkend werd door een ex-studiegenote (schijnbaar ook inwoonster van Leffinge). Dat schiep, hoe raar ook, precies een vriendschapsband. Het viel mij op dat de sfeer er helemaal anders is dan op andere diensten : gratis koffie, thee, frisdranken voor elke patiënt en begeleider, veel meer verpleegsters die ook nog eens tijd hebben voor een ietwat langer praatje. Al is het natuurlijk nog steeds beter om daar niet hoeven te zijn.

Cardiogram, echografie van het hart, longfuncties, bloedafname waren piece of cake.

Net toen ik mijn middagmaal halfweg aan het verorberen was (voor de eerste keer in mijn leven ziekenhuiskost gegeten, en het moet gezegd, het was lekker) kwam een verpleegster binnen:

"Mijnheer Knockaert, ik kom u halen voor een botboring."

Mijn aardappelen vlogen bijna "patat" uit mijn keel.

Ik zag in een flits een boormachine voor mij opdoemen en brrrrrzzzzzzz, precies zoals in een horrorfilm, en dit met enkel plaatselijke verdoving ?

Uiteraard was mijn vrees volledig onterecht :  drie prikjes verdoving (toplaag, onderlaag en diepe laag), vijf minuutjes wachten en dan inderdaad een dikke naald om door de heup in het beenmerg te komen (en deze op te zuigen) en een minuscule boor om wat bot weg te nemen (angstaanjagend hé).

Maar eerlijk is eerlijk, dr. D'Hondt heeft meer afgezien dan ik : ik heb blijkbaar zeer harde botten waar de naald moeilijk doorheen kwam. Hij had zijn volle gewicht nodig om er doorheen te geraken. Ik dacht spastische neigingen te hebben, maar het bleek dat hijzelf trilde van de krachtinspanning. In 15 min. was de klus klaar en zonder al te veel pijn. Wat een opluchting.

Daarna een "quick chat" met de dokter die nog geen nieuws had over de PET-scan van gisteren. De nieuwe bloedanalyse toonde wederom normale waarden aan en het verder onderzoek van de biopsie bevestigde Hodgkin, schijnbaar van het gemengde type wat dat ook moge betekenen.

Het blijft afwachten op de resultaten van de PET-scan om de diagnose te verfijnen en daaraan gekoppeld, ook de behandeling op punt te stellen.

Het resultaat van de beenmerganalyse is pas over 10 dagen bekend maar is niet "that important" in de keuze van de therapie doch eerder op de duur en de intensiteit. 

Afspraak morgen om 16u bij dr. D'Hondt.

Allen duimen maar zou ik zeggen.