Vandaag blog aangemaakt. Waarom ?

Deels om familie, vrienden, collega's en kennissen op de hoogte te kunnen houden van mijn medische toestand, wat nog komen moet, ... maar persoonlijk denk ik dat het me te doen is om mijn emoties af te leiden, te kanaliseren en te transformeren naar een optimistisch toekomstbeeld, wat ongetwijfeld uit therapeutisch standpunt zeer aan te bevelen is.

Het is evenzeer mijn bedoeling om van deze blog geen klaagzang te maken. Ik wil niemand depressief maken maar integendeel, een positieve vibe creëren.

Niemand hoeft mijn verhaal te lezen uiteraard, maar ik weet zeker dat iedereen het mij gunt indien het mij vooruit helpt.

Ik hoop dat ik het schrijven kan volhouden, maar het is toch de intentie.

Vandaag toch een dipje gehad. Noodgedwongen, met spijt uiteraard, moest onze zomerreis geannuleerd worden. De zakelijke afhandeling ervan staat toch in zeer schril contrast met de emotionele rollercoaster waarin ik mij bevind. De impact ervan had ik toch onderschat. Ik slaagde er evenwel toch in om bij het verlaten van het Neckermann (waarvan de hostess zeer discreet en behulpzaam was) kantoor de woorden 'Tot volgend jaar' in de mond te nemen. That's the spirit !