In ‘t begin van ‘t jaar 2006 was onze koers 25 jaar oud en ons bereikte het ontstellend en bloedstollend bericht dat Roger Dejonghe was overleden. Plots! De meerderheid van de leden van DDG kenden Roger niet eens en toch… weinige insiders zullen mij tegenspreken als ik beweer dat hij, na het afscheid van Lucien Van Lancker in 2000, de belangrijkste rader was in de DDG-machinerie. Men beweert wel eens dat achter iedere sterke man een sterke vrouw staat. In het geval van “Dwars door Grijsloke” stond achter voorzitster Claudine een beresterke man: Roger! Een man die geleefd en gewerkt heeft voor de koers, twintig jaar lang, dag en nacht: contacten onderhouden en nieuwe contacten leggen met de sponsors, met de deelnemers, de gemeentelijke overheden, de leveranciers, het rode kruis, de verslaggevers, de aankomstrechters… Dat weinigen hem gekend hebben komt doordat hij de bescheidenheid in persoon was en zich niet onder de mensen begaf. Nooit verliet hij zijn woning; hooguit ging hij wat werken in zijn moestuin of vertoonde hij zich een enkele keer in zijn voortuintje met zijn geliefde hond Bari. Daar keek hij naar de lopers die voorbij zijn huis passeerden en hij installeerde daar een verfrissingspost met drank en sponsen. Ook de wielerkoersen die de Kwaremont aandeden bekeek hij gaarne live, maar dan van in zijn woning… met de verrekijker.

Roger was niet alleen een harde werker voor de koers, hij was tevens een briljante geest en dat is hij geweest van kinds af aan. Wij liepen samen school, hij was steeds de eerste van de klas met een puntenpercentage dat de honderd benaderde. Jammer dat ziekte hem in later jaren parten speelde. Begin 2006 gaf Roger plots de geest. Hij zat gebogen over zijn bureau, werkend voor DDG. Ik omschrijf hem het liefst als volgt: een zeer lieve en innemende man die een klare kijk had op alles, een man die nooit gelijk wilde krijgen, ofschoon hij dat altijd wel hád.

Velen hebben gevreesd dat dit droevig heengaan de doodsteek zou betekenen voor DDG, maar zoals wij nu weten, is dat, God zij dank, niet het geval geweest. De 26^e uitgave van DDG kende een gelukkig verloop. In de club waren er activiteiten voor jong en oud. Niets van wat in ’t verleden goed was geweest, werd overboord gegooid: de uitstappen, de trainingen, de clubkampioenschappen, de feestjes, de reizen naar binnen- en buitenlandse wedstrijden. De filoporitest van dat jaar was er één uit de duizend.

In de korte afstand stond er geen maat op Dimitri Caby en op diezelfde afstand was het ditmaal Els Verthé de haar tweelingzus Sylvie opvolgde op het hoogste schavotje (het vorig jaar was het net andersom geweest). Zus Sylvie had zich dit jaar immers aan de grote afstand (10 mijl) gewaagd en die wedstrijd had ze dan ook met glans gewonnen tegen de winnares van ’t vorig jaar, Patricia Delvael. Maar wie stond daar als derde op het schavot? Niemand minder dan de Zeelse Katja Merlin.  In 1988 (ze was toen nog piepjong) won ze de 7 km voor ’t eerst en ze zou dat in totaal niet minder dan 6 x presteren (er kwamen ook nog twee tweede plaatsen bij). Haar laatste overwinning was in 2001 (telkens op de kortste afstand). De jaren die volgden bleef ze afwezig… tot nu. Meteen de grote afstand en een 3e plaats. Was het een tegenvaller voor mooie Katja? Wat er ook van zij, tot op de dag dat ik deze regels schrijf heeft ze zich niet nog eens in Grijsloke vertoond. En dat is jammer: haar aanwezigheid liet telkens menig mannenhart sneller kloppen.

Toch ging de meeste aandacht uit naar de mannenloop over 10 mijl. Zouden de Oost-Afrikanen, en dan in ’t bijzonder Waldu Ghirma, voor de derde opeenvolgende maal domineren? Dat was duidelijk zonder Stijn Vandevelde gerekend, een jongeman uit Otegem. Ook Christophe Clyncke, die de vorige jaren respectievelijk 1^e, 3^e en 2^e was geëindigd, moest zich bij het meesterschap van Vandevelde neerleggen. Waldu Ghirma werd slechts derde.

2006! Het jaar dat Claudine afscheid moest nemen van haar echtgenoot. Het jaar ook dat zij het voorzitterschap van Dwars door Grijsloke doorgaf aan Gerrit Glabeke.. Vijftien jaar lang had zij dat voorzitterschap waargenomen. Ze zou evenwel in de jaren die volgden de organisatie met raad en daad blijven steunen en na de zondagse trainingen was zij vrijwel steeds aanwezig in het clublokaal. Haar naam zal altijd verbonden blijven aan de loopkoers “Dwars door Grijsloke”.

Kris Vansteenbrugge,

www.bloggen.be/kris; www.bloggen.be/dzeus; www.bloggen.be/pierpont; www.bloggen.be/zerar.