De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Deel 7: Dokter van Aaken.

Kort na de tweede wereldoorlog begon de Duitse dokter Ernst van Aaken zijn theorieën over het belang van uithoudingstraining te verkondigen, via talloze artikelen en voordrachten overal ter wereld: uithoudingstraining als middel om gezondheid te behouden en gezondheid te herwinnen. Met zijn glasheldere argumenten en wetenschappelijk gefundeerde theorieën slaagde hij erin, veel tegenstand vanwege vastgeroeste opvattingen ten spijt, om vrouwen, kinderen en hoogbejaarden tot het langeafstandslopen te bewegen. Aldus had deze geniale gezondheidswerker – en zelf langeafstandsloper – de basis gelegd voor wat, eerst in Amerika en later in Europa, zou uitgroeien tot een ware joggingrage.

Ik had de “paus van het langeafstandslopen” leren kennen in september 1981, kort na de eerste Dwars door Grijsloke dus. Ikzelf had toen de loopmicrobe al helemaal te pakken en ik had mij ingeschreven voor de Nürburgringloop (op het 23 km. lange en bijzonder lastige autocircuit) waarvan dokter van Aaken de stichter en mede-organisator was. Tot mijn stomme verbazing vernam ik daar dat deze beroemde wetenschapper en sportman door het leven ging met twee kunstbenen: jaren tevoren had men zijn beide benen moeten amputeren, na een zware aanrijding tijdens het joggen… Naar aanleiding van deze eerste kennismaking stuurde hij mij op 30 september een brief en een geschenk. De brief was een pleidooi voor het langeafstandslopen, het geschenk was een exemplaar van zijn laatste boek “Zivilisationskrankheiten und ihre Verhütung” met als ondertitel “Krebs und Herzinfarkt müssen nicht sein”. Dat was het begin van een zeer vruchtbare correspondentie die ik met dr. Van Aaken heb gevoerd tot aan zijn dood in 1984. Hoewel we elkaar amper drie keer ontmoet hebben, rekende ik hem tot mijn vrienden, en… misschien was dat wel wederkerig, rekening houdend met het feit dat hij mij met regelmatige tussenpozen één van zijn boeken opstuurde. Het mooiste was misschien nog wel dat hij mij toestemming gaf tot het vertalen van een deel uit het boek dat hij mij ter kennismaking had gestuurd. Ik was toch al van plan geweest een (niet al te lijvig) boek te schrijven over Dwars door Grijsloke. Het zou een boek van 120 bladzijden worden en ik gaf het de dubbele titel “Dwars door Grijsloke – Kanker en hartinfarct moeten niet zijn”. En het allermooiste: hij zou in hoogsteigen persoon naar Grijsloke komen om daar een voordracht te houden over uithoudingstraining (zijn eerste in Vlaanderen) en tezelfdertijd het boek met zijn vertaalde tekst te signeren!

26 juni 1982 is een onvergetelijke dag geweest voor Dwars door Grijsloke. ’s Werelds beroemdste sportarts kwam in de ruime raadzaal van het voor de gelegenheid zwaar bevlagde gemeentehuis, een voordracht geven. De zaal zat afgeladen vol en er waren talrijke prominenten aanwezig. De titel van de voordracht luidde: “Vogel fliegt, Fisch schwimmt, Mensch läuft und bleibt dadurch gesund”. De voordracht was in het Duits, maar van Aaken had een tolk meegebracht die alles netjes in het Nederlands umzetste. Bijna drie uur duurde de uiteenzetting, maar de ideeën die de grote geleerde naar voor bracht, waren dermate revolutionair en gefundeerd en zijn spreekstijl was zo aangenaam dat de aandacht geen ogenblik verslapte. Na de voordracht werden er geschenken en eremedailles uitgewisseld en wie een boek gekocht had kon het laten tekenen. Dokter van Aaken beantwoordde ook nog allerhande vragen van journalisten en andere aanwezigen, lopers en “toekomstige lopers”. Achteraf onderhield hij zich nog met verscheidene aanwezigen die om raad kwamen vragen in verband met hun gezondheidstoestand. Tot een gezellig onderonsje kwam het nog met enkele bestuursleden van “Dwars door Grijsloke” en in ’t bijzonder met dokter Albert Debeurme voor wie van Aaken een bijzondere sympathie had opgevat. Zijn sympathie ging overigens uit naar alle aanwezigen. Ontroerd dankte hij bij het afscheid voor het warme onthaal dat hem te beurt was gevallen. Zijn afscheidswoorden “So etwas habe ich noch nie erlebt” (zoiets heb ik nog nooit beleefd) waren spontaan en gemeend. Tot zijn auto uit het zicht verdween wuifde dokter van Aaken tot afscheid.

We hadden een hoogdag beleefd in de geschiedenis van “Dwars door Grijsloke”, één die waarschijnlijk nooit meer zou overtroffen worden. De faam van onze loopkoers was nu definitief gevestigd. Meer dan ooit waren wij, bestuursleden, ervan overtuigd dat wij goed bezig waren.

De kranten, ook in de nationale edities, wijdden grote artikels aan het gebeuren. Alles werd op video opgenomen. De video-opname bestaat nog steeds en wie er een kopie van wil kan die ongetwijfeld bekomen bij TV Hubert Algoet, Anzegem.



Ik had de eer dokter van Aaken voor te stellen. Vlnr: Raf d'Hollander (tolk), dr. van Aaken, ikzelf, Albert Debeurme.