|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Deel 6: De basis voor de Loopclub wordt gelegd.
Het groot sportfeest van 13 maart had de aanwezigen extra gemotiveerd voor het lange-afstandslopen. Velen die nooit aan hardlopen hadden gedaan, begonnen goesting te krijgen. Die goesting moest gevoed en in goede banen geleid worden, zo dacht ik, en velen met mij. Het lag voor de hand dat het houden van gezamenlijke looptrainingen daartoe het geëigend middel. Waar konden die trainingen het best plaats grijpen? In Grijsloke zelf, natuurlijk. Bijeenkomst aan de kerk, de zondagmorgen, op een nader te bepalen uur, en onder leiding van een bekwame trainer. We hadden er één in ons organisatiecomité: Tom Ampe, kinesist én regent lichamelijke opvoeding. Het kon niet beter treffen! Tom verklaarde zich bereid
En op 25 april 1982 was het dan zover: de eerste gezamenlijke looptraining. De pers en de lokale radio hadden veel aandacht besteed aan deze primeur en zo kwam het dat er zovelen waren komen opdagen dat de fotograaf ter plaatse een breedhoeklens diende te gebruiken om alle opgekomen sporters op één beeld te vereeuwigen (zie foto op pag. 32 van het boek Grijsloke 2000). Een uitgebreide video-opname van deze allereerste training heb ik nog steeds in mijn bezit. Onze toplopertjes van heden waren toen nog lang niet geboren, de kinderen van toen hebben de middelbare leeftijd bereikt, de knappe veertigers zijn nu de bejaarde machos die nu alleszins beter zijn in t zwanzen en in t pinten pakken dan in t lopen, en van de ietwat ouderen van toen zijn er helaas verscheidenen reeds ter ziele gegaan. Tempus fugit, of, anders gezegd, de tijd vliegt snel! O jerum jerum jerum
Achttien weken scheidden ons nog van de grote dag, zijnde de tweede Dwars door Grijsloke. Er werd een loopprogramma opgesteld dat het voor iedereen, man of vrouw, jong of oud, dik of dun, mogelijk moest maken een Dwars door Grijsloke te lopen, zonder al te veel moeite of pijn. Tom Ampe deed zijn best om zich als trainer zo goed mogelijk van zijn taak te kwijten. Aan capaciteiten ontbrak het hem allerminst, wel aan
tijd. Tom was immers en is nog steeds een uitstekend kinesist, en uitstekende kinesisten hebben doorgaans veel werk, ook op
zondagochtend. Er moest dus uitgekeken worden naar versterking. En daar was Gilbert Terras. Net als Lucien Vanlancker een jaar eerder, kwam Gilbert ons in de schoot vallen, als een geschenk uit de hemel. Gilbert was er één van de fameuze Anzegemse lopersschool van het midden van de twintigste eeuw, waartoe grote namen behoren als Frans Herman, Aureel Vandendriessche en Roger Deweer. Het was sommigen van het organiserend comité bekend dat Gilbert in t verleden verscheidene sportieve activiteiten had georganiseerd en begeleid. En Gilbert liet het hem geen tweemaal vragen: samen met Tom Ampe zou hij de sportievelingen van Grijsloke en omstreken klaarstomen voor de tweede Dwars door Grijsloke.
Vier maanden werd er dus getraind op de fameuze omloop van Grijsloke. En er waren er die gingen deelnemen aan joggings in de buurt. Ze waren present in Nieuwenhove, in Vijve en in Elzele, alwaar ze een trofee behaalden voor de club met het grootste aantal deelnemers: ze hadden zich namelijk ingeschreven als leden van
joggingclub Grijsloke. De kiem van Loopclub Grijsloke was gelegd. Dé extra stimulans kwam er in t midden van die vier maanden. Op 26 juni kwam de paus van het lange-afstandslopen naar Grijsloke, de wereldberoemde Duitse dokter Ernst van Aaken. Hoe dat tot stand gekomen is en hoe het allemaal verlopen is, verneemt u een volgende keer.
(de eerste gezamenlijke looptraining op 25 april 1982)
|
