Op tijd wakker 06u50 voor een stevig
ontbijt. Muesli, platte kaas, broodjes, konfituur, beleg en (straffe
koffie. Vandaag staan vrije beklimmingen op het programma van de
organisatie. We beslissen om niet de uitgestippelde Stelviotour van
102 km te doen (umbrailpas en Stelviobeklimming vanuit Prad in
ZuidTirol) maar één lange beklimming: De Passo Gavia. Gene minne
want aan de cijfers te zien is deze bergpas 2652 m hoog en 26 km
lang. Uiteindelijk bleek hij bijzonder goed mee te vallen. Ik had
mij aan veel erger verwacht. ik deed het parcours in 2u 22 min. maar
vooral zonder enig probleem. Niet slecht om te beginnen . Wat
vooral opviel was het smalle wegdek de laatste 13 km na het laatste
dorpje S. Caterina en op veel plaatsen was dit tevens in slechte
staat. De haarspeldbochten volgden zich in deze strook snel na elkaar
op waarin steile stukken zaten. Het was gelukkig vrij droog maar vrij
bewolkt. Naarmate we dichter bij de top kwamen was de sneeuw nog heel
sterk aanwezig langs de weg. De bevoorrading stond op de top. Zo at
ik wat extra energie op met bananen, sportdrank en honingkoek. Snel
ook een winddicht jasje aan want het is boven toch wel frisjes als je
niet in beweging bent. Mijn fietsgenoot Dirk kwam even later boven.
Enkele verdere korte details: Passo Gavia 2652m: vertrokken om
8u55 aankomst : de klimteller stond op 26km in een tijd van 2u22min. Zonder
problemen boven geraakt die uiteindelijk ondanks het stevig profiel
naar mijn aanvoelen niet zo moeilijk bleek. Een smal wegdek die vaak in slechte
staat was maar prachtig parcours en omgeving. Winters sneeuwlandschap op de top waar
bevoorrading stond van de organisatie Voorzichting naar beneden tijdens
eerste smalle deel van de afdaling....
We voelden ons nog goed terug in Bormio
en besluiten nog een tweede mooie beklimming aan te vatten die dag: Leghi di Cancano 1941m : 10km
klimmen naar dit mooie stuwmeer. Het zag er een kleine Stelvio uit
door de talloze haarspeldbochten naar de top. Prachtig gewoon ...
Terug aangekomen in Bormio stond de
teller op 88km... Nu voldoende proberen te recuperen en
voldoende pasta eten in een klein gezellig ristorante in de mooie oude
binnenstad. En dan op tijd gaan slapen voor de grote dag van morgen!
Rond 10u vertrokken in Imsterberg
richting Bormio. Het was een mooie rit via mooi stukje Zwitserland
(kanton Graubunden) waar we even halt hielden in Sankt Moritz (1850m)
voor een terrasje aan het meer bij stralend weer. Een uurtje later
onze weg verder gezet via de indrukwekkende Berninapas (2300m) om
even later het tolvrije ski-oord Livigno te bereiken. Onze bestemming
begint dan naderbij te komen met nog een goede 40km voor de boeg
waarbij we nog de Passo Foscagno (2291m) overrijden in een
indrukwekkend mooi natuurlandschap. Dan is het enkel nog 22km dalen
tot in Bormio dat al een beetje Belgisch kleurt. De inwoners van dit
oord zullen het geweten hebben.
Na incheck in het hotel 'Capitani' een
gezellig ristorante opgezocht in de oude autovrije binnenstad
(Typisch Italiaans) met leuke terrasjes en straatjes. Uiteraard stond
er pasta op het menu.
Tenslotte nog even in de
Stelvio-Village ons deelnamepakket gaan afhalen en dan rond 22u bedje
in want morgen 'op tijd' opstaan. Het was een mooie dag. Er was best
wat lawaai in het hotel na dit uur van (Belgische) hotelgasten die er
blijkbaar niet beter op vonden het laat te maken. Daardoor was het
wat moeilijker de slaap te vatten. Het enige minpuntje van de dag.
Het verblijf in Imsterberg zit er zo
goed als op. Het was een geslaagde 3-daagse om aan het hooggebergte
te gewennen. Morgenvoormiddag rijden neef Dirk en ik richting Bormio
via Zwitserland. De afgelopen twee dagen hebben we nog twee pittige
klimritten kunnen afwerken. Gisteren was het nog gedeeltelijk in de
wolken en de regen met de onder andere de 8km lange beklimming naar
de Pillerhöhe(1600m). En vandaag dan nog een zeer geslaagde
beklimming over 17 km naar de top van de hahntennjoch (1894m) in de
benen waarbij de zon zich meer en meer van haar beste kant liet zien.
Uiteraard werden de nodige verbruikte
kalorieën rijkelijk aangevuld met pasta, spätzle, kartoffelen,
uitgebreide salattellers, käse-schinken toast, rindersteak, spargel,
Försterschnitzel, ...teveel om op te nemen en ook de nodige liters
wasser, sportdrink, grösse cola's en icetee. Kein Bier, allé eentje
vandaag toch van onze gastfamilie als afsluiter van ons verblijf. Het
zijn echt 'schatzies'.
Nu een stevig dutje doen en morgenvroeg
bij het vertrek zeggen we: 'STELVIO-STILFSERJOCH, here we come-wir
sind da ! ! !
De volgende dagen wordt het zelfs zeer
warm (30°) tot onweerachtig in de namiddag, een beetje van het goede teveel
dus voor een bergradfahrer ... Voldoende smeren is alvast de boodschap !
Ik kan je alvast melden dat ik goed ben
aangekomen op mijn eerste vertrouwde bestemming Imsterberg. Van
hieruit reis ik donderdag a.s. verder naar Bormio in Italië, gelegen aan de voet van de STELVIO.
Ik hoop hier in Imsterberg de komende dagen nog een
laatste beklimmingstest te doen als de weergoden meezitten. Voor
morgen geven ze alvast nog geen al te beste voorspelling . Daarna zou het
terug de goede kant opgaan. We zien wel wat het wordt ...
Morgen vertrek ik richting Italië voor mijn STELVIO-avontuur ... met nog even een tussenhalte in Tirol om al wat aan het hooggebergte aan te passen Voor wie beetje interesse heeft, in bijlage wat informatie over dit evenement dat plaatsvindt op 15 juni 2013. www.passodellostelvio.be
Op zender 'vier' start tevens vanaf zondag 09 juni wekelijks de driedelige reportagereeks 'op naar de Stelvio' waarin tien diabetici mee de uitdaging aangaan
En als ik de kans heb om op mijn blog te posten, kan je daar ook nieuws op terugvinden.
Vrijdag 3 mei 2013: Die zweite und
letzte verlosung
Jammer, bij de tweede uitloting van de
nog vrijgekomen plaatsen ben ik er eveneens niet bij. Nu is het
definitief, ik zal dit jaar niet tot het deelnemersveld behoren.
Volgend jaar proberen we opnieuw!
Die
Hauptverlosung für den 33. Ötztaler Radmarathon !
Nadat ik me eerder in februari zoals
voorgeschreven opnieuw had geregistreerd als kandidaat om deel te
nemen aan de radmarathon is het vandaag dinsdag 5 maart 2013 de hoofdloting wie
uiteindelijk mag deelnemen.
Een groot-aantal kandidaat deelnemers
maar slechts 5000 uitverkorenen die een startplaats zullen krijgen
voor de 33 ste Ötztaler Radmarathon !
Het geluk dat ik vorig jaar had bij m'n
eerste registratie is me echter dit tweede jaar niet gegund. Want op
de middag kijk ik vol spanning of er een starterslijst bekend is en
jawel, hij staat op het net! Ik sta echter niet tussen de
geselecteerde belgen in het internationale gezelschap en evenmin komt
er een bevestigingsmail in m'n mailbox. Het was te mooi om waar te
zijn dat het weer direct terug raak zou zijn. De ontgoocheling is
voelbaar, jammer! Ik zal andere objectieven moeten stellen om er toch
een mooi fietsjaar van te maken. Maar alles staat of valt niet met
opnieuw te kunnen deelnemen dit jaar. Er zijn nog genoeg mooie
binnen- en buitenlandse alternatieven voorhanden om te verkennen en
te doen. Volgend jaar 2014 proberen we uiteraard 'bij leven en
welzijn' opnieuw om erbij te zijn. Het is nu nog een heel heel heel
klein kansje om er na de nachverlösung op 3 mei van de laatst
vrijgekomen plaatsen toch nog bij de elite te mogen plaatsnemen. Maar
we zullen wel zien en gaan nu in de eerste plaats gewoon verder met
de voorbereiding in functie van het eerste objectief midden juni: De
beklimming van de Passo dello stelvio wat ongetwijfeld een mooi
avontuur zal zijn: in de voetsporen van Thomas De Gendt!
Beklimming van de "stelvio-stilfersjoch" als eerste doel in 2013
%%%FOTO1%%%
Hallo fietsliefhebbers,
In afwachting van mijn inschrijving in februari 2013 en hopelijk daarbij een tweede uitloting voor de oetztaler radmarathon heb ik alvast ter voorbereiding een eerste deelname vastgelegd voor een nieuw fietsevenement in Italïë : "Overwin de stelvio", met de legendarische bergpas waar dit jaar in de Giro Thomas De Gendt won ! http://www.youtube.com/watch?v=YDBXvwrMtDk Ik kijk er al naar uit om voor de eerste maal in juni volgend jaar vanuit Bormio langs de 39 haarspelbochten naar een hoogte 2758m te klimmen...
Op de website (1) van de ötztaler
radmarathon las ik dat de nieuwe datum in 2013 vaststaat: ZONDAG 25
AUGUSTUS 2013 staat alvast in mijn agenda met stip aangeduid. Nu hopelijk nog door de loting geraken begin maart 2013 ! Met
een gezonde ambitie wil ik dus aan mijn nieuwe voorbereiding
beginnen. Afgelopen weekend heb ik alvast mijn eerste kilometers
gereden, deels op de hometrainer als opwarmer, aansluitend op de weg
langs de nete. Het was frisjes en er stond een strakke wind met af en
toe wat regendruppels, herfstig dus, maar had me aangekleed voor deze
omstandigheden. Het deed goed na vier weken terug op de fiets de
pedalen echt in gang te zetten en was best wel tevreden over dit
eerste wederoptreden.
%%%FOTO1%%% Ik wil ieder van jullie hierbij
bedanken; supporters en sympathisanten ter plaatse voor je
aanwezigheid en ondersteuning maar zeker ook deze op het thuisfront
voor je interactieve interesse en betrokkenheid bij m'n eerste deelname aan de
Ötztaler radmarathon 2012. Ik hoop na gunstige loting volgend jaar
er weer te mogen bij zijn want dit is echt wel een droom voor iedere
cyclosportieveling (aanrader!) om dit niet alleen te kunnen meedoen maar ook na
238 km met succes over de eindstreep te komen. Mijn tweede
voorbereiding kan alvast beginnen !
De radmarathon: een belevenis...uitgebreid verslag volgt spoedig !
Mijn eerste deelname is jammer genoeg opgehouden enkele kilometer na Inssbrück richting Brenner. Van de wedstrijdleiding mocht ik niet meer verder rijden door achterstand van 15 minuten op de strakke opgelegde tussentijdse tijdslimiet. Toch wel een serieuze ontgoocheling want de benen waren na 92 km vrijwel nog niet moe...Ik had gerust nog willen en zeker kunnen verder rijden tot in Italië... Desondanks vond ik het een hele belevenis...volgende keer beter !
Een uitgebreid verslag en analyse van deze dag volgt spoedig !
We rijden seffens naar ons verblijfsoord in Huben. De regen is ondertussen opgehouden in Imsterberg. Het temperatuurverschil is wel opvallend lager tegenover de vorige dagen. Hopelijk zijn de weersomstandigheden morgen beter en blijft de regen weg. Deze avond is er in de arena in Sölden nog een infobespreking over morgen. Hopelijk duurt het niet te lang en zal het vroeg in bedje zijn om te rusten.
Op de infovergadering 's avonds was er
veel volk in de sporthal van de freizeit arena. Achtereenvolgens kwam
de voorzitter van de Toerismedienst en de Radclub van het
Ötztal aan het woord. Aansluitend de Renleitung en de
parcoursverantwoordelijke evenals de Polizei. Toch interessant
om dit allemaal eens te horen. Eén woord werd voortdurend
benadrukt: Veiligheid dit wordt terecht heel belangrijk bevonden
! Klein minpuntje : het Italiaans intermezzo na elke Duitse
toelichting was een beetje te veel van het goede en maakte het voor
mij te lang. Waarom moet dit? Er zijn nog zo vele andere
nationaliteiten aanwezig!
Gelukkig was er voor mij al veel
duidelijk vrijdagnamiddag over hoe het zal verlopen, dit door een
bezoek aan de overzichtelijke infohal.
Als afsluiter werd de weervoorspelling
voor zondag in detail toegelicht en die zag er niet echt goed uit.
Het zal alvast een koude en zeer natte nacht worden. Het zette toch
een beetje een domper op mijn gemoed.
Rond kwart na negen waren we terug in
ons verblijf. Het was ondertussen stevig aan het regenen. Nog even
alles klaargelegd en mijn startnummer met tijdschip aan het
fietsstuur vastgemaakt en dan het bed in want het zal zeer vroeg
opstaan worden. Hopelijk is het dan voorbij met regenen...
Wat langer geslapen deze ochtend en rustdag genomen, geen echte trainingen meer gepland want in minder dan 48 uur is het zover..wink: Zodoende kunnen de benen fris aan de start komen. Enkel morgennamiddag als het weer het toelaat nog effe een recuptraining ter plaatse van een klein uurtje. Ja, het weer ziet er niet zo gunstig uit voor zondag. De temperatuur zal goed zijn, 20°, maar de regen mag wegblijven. Enfin, we zullen wel zien hoe het evolueert... Afgelopen nacht trouwens wakker geworden want de weergoden lieten weer van zich horen, geblitz und stärke regen, maar wel niet zo erg als de vorige nacht. Enfin, deze namiddag in het Ötztal naar ons tijdelijk weekendverblijf gereden in Huben niet ver van Sölden; het hart en de startplatz van de radmarathon. De gastvrouw van ons veblijf had direct begrepen dat ik aan de fietsmarathon kwam deelnemen. We ruilen dan even Imsterberg voor Huben om praktische reden. Aansluitend dan naar de Freizeit arena van Sölden voor m'n startpakket af te halen, startnummer 3007 wordt me overhandigd door een bevallige dame, nu wordt het echt menens. Uit de 19.000 aanmeldingen voor deelname ben ik één van de 4500 uittgelote gelukkige deelnemers. Het doet je wel wat. Er was nog niet de echte drukte in de tennishalle want moest niet in de wachtrij staan. Het ging vlot zo en verspreid waren info- en verkoopsstanden van al wat met koersfiets te maken heeft... Sölden is al aardig in de stemming: vlaggen, spandoeken, auto's beladen met koersfietsen zie je overal geparkeerd. Heel wat sportwinkels zetten hun beste beentje voor nu Sölden dit weekend in het middelpunt van dit sportgebeuren staat.
Vandaag heeft het goede weer zich
hersteld. Dus kunnen we deze voormiddag nog een laatste klimtraining
doen. De hahntennjoch! Een impressie...een mooie beklimming die
eigenlijk al zachtjes in Imst-au aanvat. De benen voelen goed aan
tijdens gans de beklimming van 17km. Het eerste deel loopt snel
hogerop nadat je de weg links afsloeg vlakbij de kerk in het centrum
van Imst. Zeker de laatste 500m voor de eerste kehre (korte
bocht) is serieus steil. Maar ditmaal heb ik deze zone goed verteerd.
De eerstvolgende kilometers zijn vrij goed te beklimmen. Ik rijd
steeds op eigen tempo en zorg dat mijn hartslag binnen de klimzone
blijft. Eens je in het bosgebied boven Imst bent na de weiderost
is er een vlakkere zone van tweetal kilometer. Daarna begint de
beklimming weer echt serieus te worden met een aantal opeenvolgende
kehre. Maar dit was nog maar het begin, want aansluitend kom je
in een ruw landschap terecht met een slingerende niet zo brede weg;
gelegen tegen de rotswand, die steil verder naar boven gaat. Dit is
een vrij lastig lang stuk waar precies geen einde aan komt. Het
landschap is echter gewoon fascinerend. Daar probeer je uiteraard ook
oog voor te hebben. Prachtig gewoon! Aan de andere zijde van deze weg
is het steil bergaf en de afgrond 'heel' diep, honderden meters.
Enfin, je krijgt toch nog wel een
adempauze als de weg toch nog even wat afdaalt tot het de laatste 4
kilometer (Je komt ook voorbij de afslag naar de Maldonkopfhütte op
2,5km van de top) weer bergop gaat tot de top maar het ergste heb je
wel gehad. Dat was mijn ervaring dit keer toch. Ik ging nog soepel
naar boven. Vorig jaar heb ik deze beklimming ook gedaan, maar het
vormpeil was toen wel beduidend minder. Ik ben toen 3 maal onderweg
gestopt om even te verpozen. Deze keer was het in één keer naar
boven (De 17km in 1u49m, gem 9,2km/u). Eens boven op een hoogte van
1894m is het genieten van het mooie uitgestrekte zonovergoten
landschap...en de prestatie. Belangrijk voor mij was dat deze lange
lastige beklimming goed verliep zonder me te forceren als laatste
test voor zondag. Goed voor het moreel dus!
In de afdaling het eerste gedeelte
rustig naar beneden gereden, gezien het bochtig parcours en de soms
natte staat van het wegdek. Geen risico's nemen.
Nog even de korte beklimming naar
Imsterberg en dan vangt mijn finale rustperiode aan. De
kilometerteller stond uiteindelijk op 63.
Aangekomen in ons verblijf Jacklerhof
in Imsterberg trakteren Loïs en Maria ons op koffie en gebak in hun
tuin. Heerlijk genieten dus bei schönes wetter.
Na de traditionele douche de beentjes
extra verzorgd zodat ze goed kunnen recupereren. Er stond uiteraard
ook weer pasta op het menu...er zijn nog zekerheden !
Deze ochtend was het al snel
regenschauer-achtig en dus niet echt een bergachtig parcours kunnen
afwerken. De donkere wolken verspreiden zich al snel. Dus in het dal
mijn trainingsprogramma afgewerkt en proberen de natte druppels te
vermijden wat aardig gelukt is. Alleen was het wel voorzichtig zijn
voor het soms natte wegdek. Telkens richting klare 'himmel' gereden
op de 'inntalradweg' tussen landeck en Imst. Slechts één keer
moeten schuilen onder de spoorwegbrug in Schönwies. Deels is dit
toch een heuvelachtigachtig parcours, dus toch beetje klimtraining
met als uitschieter de 2km lange calvariebeklimming (zeer steil dus!)
naar het kleine dorpje 'Kronburg'. Er staat een kerk, er is een
gasthof met mooi terras en een klooster, maar er is vooral heel veel
rust met een prachtig uitzicht op de omgeving.
De teller stond kort na de middag
uiteindelijk op 85km bij aankomst en het was stralend blauw weer. De
2km lange en nijdige slotklim naar Imsterberg gaat steeds beter en de
benen voelden goed aan.
Morgen hoop ik toch nog een lange klim
te doen, 17km lang vanuit Imst met een hoogteverschil van 1200m, de
hahntennjoch dus en niet veraf om vanuit Imsterberg te vertrekken.
Zeker vergelijkbaar met de moeilijkheid van de eerste klim in de
radmarathon naar Kuhtai.
s avonds in het gasthof Kronburg
gaan eten, op het menu uiteraard pasta en deze keer met vis. Mijn
broertje had schweinemedaillons mit pilzen und pommes en een stevige
halbe liter starkenberg. Ik hield het bij ice tea . Wel niet op
het terras kunnen eten want de stevige 'regenschauer' waren terug
opgedoken.
Vandaag een bergachtig parcours in de training opgenomen. De beklimming naar de Piller-höhe op 1600m via Landeck over 13km, kwestie van vandaag echt wat klimritme op te doen. Het ging goed, alhoewel ik deze morgen er eerst even moest inkomen want had op de route van Imsterberg naar Landeck niet echt een goed gevoel in de benen. Bij terugkeer in Imsterberg na de korte slotklim aldaar stond de teller op 80km. Deze laatste ging zelfs een stukje vlotter dan gisteren waarbij ik het eerste steile stuk aan een lagere hartslag (relatief natuurlijk) heb kunnen oprijden en de benen al die tijd goed aanvoelden.
In de namiddag weer rust genomen na een
verkwikkende douche en een stevige lunch. 's Avonds extra
koolhydraten met een zelfgekookte spaghetti. Vanaf nu alle dagen
pasta pasta pasta ! ! !
Morgenvoormiddag plan ik een (voor)
laatste klimtraining als het weer het toelaat. De hahntennjoch naar
1900m of toch de kuhtai sattel naar 2000m; de eerste berg in de
radmarathon, nog een keer overwinnen. We zullen morgenochtend ook
zien hoe de benen het stellen. Ze voorspellen meer kans op
'gewitterige regenschauer' en dan is het toch oppassen geblazen op de
fiets. Het weer in de bergen kan snel keren.
Deze voormiddag 75km gaan fietsen in
het inntal, kwestie van de benen te laten gewennen aan de
bergomgeving. De slotklim terug naar Imsterberg was pittig. Ik had een veel
beter gevoel dan zaterdag, geen goeie benen toen tijdens mn vlakke
trip langs de nete. Misschien wogen toen de vermoeidheid en de hitte van
de laatste dagen mee. Ik was deze morgen trouwens met een goed gevoel
opgestaan, na toch wel een vermoeiende en verhitte reisdag van
gisteren.
Deze namiddag was het rust nemen op ons
terras. De hitte was bij het verlopen van de dag meer en meer
aanwezig wat in de avond resulteerde in een stevig hitteonweer.
Morgenvoormiddag gaan we wat meer
klimmen, kwestie de benen nog meer te laten gewennen voor de stevige
opdracht van zondag .
koffie. Vandaag staan vrije beklimmingen op het programma van de
organisatie. We beslissen om niet de uitgestippelde Stelviotour van
102 km te doen (umbrailpas en Stelviobeklimming vanuit Prad in
ZuidTirol) maar één lange beklimming: De Passo Gavia. Gene minne
want aan de cijfers te zien is deze bergpas 2652 m hoog en 26 km
lang. Uiteindelijk bleek hij bijzonder goed mee te vallen. Ik had
mij aan veel erger verwacht. ik deed het parcours in 2u 22 min. maar
vooral zonder enig probleem. Niet slecht om te beginnen 
!
/album/slides/DSC02153.JPG)
want de benen waren na 92 km vrijwel nog niet moe...Ik had gerust nog willen en zeker kunnen verder rijden tot in Italië...
We rijden seffens naar ons verblijfsoord in Huben. De regen is ondertussen opgehouden in Imsterberg. Het temperatuurverschil is wel opvallend lager tegenover de vorige dagen. Hopelijk zijn de weersomstandigheden morgen beter en blijft de regen weg. 
Wat langer geslapen deze ochtend en rustdag genomen, geen echte trainingen meer gepland want in minder dan 48 uur is het zover..wink: Zodoende kunnen de benen fris aan de start komen. Enkel morgennamiddag als het weer het toelaat nog effe een recuptraining ter plaatse van een klein uurtje. Ja, het weer ziet er niet zo gunstig uit voor zondag. De temperatuur zal goed zijn, 20°, maar de regen mag wegblijven. Enfin, we zullen wel zien hoe het evolueert...
