De radmarathon: een belevenis...uitgebreid verslag volgt spoedig !
Mijn eerste deelname is jammer genoeg opgehouden enkele kilometer na Inssbrück richting Brenner. Van de wedstrijdleiding mocht ik niet meer verder rijden door achterstand van 15 minuten op de strakke opgelegde tussentijdse tijdslimiet. Toch wel een serieuze ontgoocheling want de benen waren na 92 km vrijwel nog niet moe...Ik had gerust nog willen en zeker kunnen verder rijden tot in Italië... Desondanks vond ik het een hele belevenis...volgende keer beter !
Een uitgebreid verslag en analyse van deze dag volgt spoedig !
We rijden seffens naar ons verblijfsoord in Huben. De regen is ondertussen opgehouden in Imsterberg. Het temperatuurverschil is wel opvallend lager tegenover de vorige dagen. Hopelijk zijn de weersomstandigheden morgen beter en blijft de regen weg. Deze avond is er in de arena in Sölden nog een infobespreking over morgen. Hopelijk duurt het niet te lang en zal het vroeg in bedje zijn om te rusten.
Op de infovergadering 's avonds was er
veel volk in de sporthal van de freizeit arena. Achtereenvolgens kwam
de voorzitter van de Toerismedienst en de Radclub van het
Ötztal aan het woord. Aansluitend de Renleitung en de
parcoursverantwoordelijke evenals de Polizei. Toch interessant
om dit allemaal eens te horen. Eén woord werd voortdurend
benadrukt: Veiligheid dit wordt terecht heel belangrijk bevonden
! Klein minpuntje : het Italiaans intermezzo na elke Duitse
toelichting was een beetje te veel van het goede en maakte het voor
mij te lang. Waarom moet dit? Er zijn nog zo vele andere
nationaliteiten aanwezig!
Gelukkig was er voor mij al veel
duidelijk vrijdagnamiddag over hoe het zal verlopen, dit door een
bezoek aan de overzichtelijke infohal.
Als afsluiter werd de weervoorspelling
voor zondag in detail toegelicht en die zag er niet echt goed uit.
Het zal alvast een koude en zeer natte nacht worden. Het zette toch
een beetje een domper op mijn gemoed.
Rond kwart na negen waren we terug in
ons verblijf. Het was ondertussen stevig aan het regenen. Nog even
alles klaargelegd en mijn startnummer met tijdschip aan het
fietsstuur vastgemaakt en dan het bed in want het zal zeer vroeg
opstaan worden. Hopelijk is het dan voorbij met regenen...
Wat langer geslapen deze ochtend en rustdag genomen, geen echte trainingen meer gepland want in minder dan 48 uur is het zover..wink: Zodoende kunnen de benen fris aan de start komen. Enkel morgennamiddag als het weer het toelaat nog effe een recuptraining ter plaatse van een klein uurtje. Ja, het weer ziet er niet zo gunstig uit voor zondag. De temperatuur zal goed zijn, 20°, maar de regen mag wegblijven. Enfin, we zullen wel zien hoe het evolueert... Afgelopen nacht trouwens wakker geworden want de weergoden lieten weer van zich horen, geblitz und stärke regen, maar wel niet zo erg als de vorige nacht. Enfin, deze namiddag in het Ötztal naar ons tijdelijk weekendverblijf gereden in Huben niet ver van Sölden; het hart en de startplatz van de radmarathon. De gastvrouw van ons veblijf had direct begrepen dat ik aan de fietsmarathon kwam deelnemen. We ruilen dan even Imsterberg voor Huben om praktische reden. Aansluitend dan naar de Freizeit arena van Sölden voor m'n startpakket af te halen, startnummer 3007 wordt me overhandigd door een bevallige dame, nu wordt het echt menens. Uit de 19.000 aanmeldingen voor deelname ben ik één van de 4500 uittgelote gelukkige deelnemers. Het doet je wel wat. Er was nog niet de echte drukte in de tennishalle want moest niet in de wachtrij staan. Het ging vlot zo en verspreid waren info- en verkoopsstanden van al wat met koersfiets te maken heeft... Sölden is al aardig in de stemming: vlaggen, spandoeken, auto's beladen met koersfietsen zie je overal geparkeerd. Heel wat sportwinkels zetten hun beste beentje voor nu Sölden dit weekend in het middelpunt van dit sportgebeuren staat.
Vandaag heeft het goede weer zich
hersteld. Dus kunnen we deze voormiddag nog een laatste klimtraining
doen. De hahntennjoch! Een impressie...een mooie beklimming die
eigenlijk al zachtjes in Imst-au aanvat. De benen voelen goed aan
tijdens gans de beklimming van 17km. Het eerste deel loopt snel
hogerop nadat je de weg links afsloeg vlakbij de kerk in het centrum
van Imst. Zeker de laatste 500m voor de eerste kehre (korte
bocht) is serieus steil. Maar ditmaal heb ik deze zone goed verteerd.
De eerstvolgende kilometers zijn vrij goed te beklimmen. Ik rijd
steeds op eigen tempo en zorg dat mijn hartslag binnen de klimzone
blijft. Eens je in het bosgebied boven Imst bent na de weiderost
is er een vlakkere zone van tweetal kilometer. Daarna begint de
beklimming weer echt serieus te worden met een aantal opeenvolgende
kehre. Maar dit was nog maar het begin, want aansluitend kom je
in een ruw landschap terecht met een slingerende niet zo brede weg;
gelegen tegen de rotswand, die steil verder naar boven gaat. Dit is
een vrij lastig lang stuk waar precies geen einde aan komt. Het
landschap is echter gewoon fascinerend. Daar probeer je uiteraard ook
oog voor te hebben. Prachtig gewoon! Aan de andere zijde van deze weg
is het steil bergaf en de afgrond 'heel' diep, honderden meters.
Enfin, je krijgt toch nog wel een
adempauze als de weg toch nog even wat afdaalt tot het de laatste 4
kilometer (Je komt ook voorbij de afslag naar de Maldonkopfhütte op
2,5km van de top) weer bergop gaat tot de top maar het ergste heb je
wel gehad. Dat was mijn ervaring dit keer toch. Ik ging nog soepel
naar boven. Vorig jaar heb ik deze beklimming ook gedaan, maar het
vormpeil was toen wel beduidend minder. Ik ben toen 3 maal onderweg
gestopt om even te verpozen. Deze keer was het in één keer naar
boven (De 17km in 1u49m, gem 9,2km/u). Eens boven op een hoogte van
1894m is het genieten van het mooie uitgestrekte zonovergoten
landschap...en de prestatie. Belangrijk voor mij was dat deze lange
lastige beklimming goed verliep zonder me te forceren als laatste
test voor zondag. Goed voor het moreel dus!
In de afdaling het eerste gedeelte
rustig naar beneden gereden, gezien het bochtig parcours en de soms
natte staat van het wegdek. Geen risico's nemen.
Nog even de korte beklimming naar
Imsterberg en dan vangt mijn finale rustperiode aan. De
kilometerteller stond uiteindelijk op 63.
Aangekomen in ons verblijf Jacklerhof
in Imsterberg trakteren Loïs en Maria ons op koffie en gebak in hun
tuin. Heerlijk genieten dus bei schönes wetter.
Na de traditionele douche de beentjes
extra verzorgd zodat ze goed kunnen recupereren. Er stond uiteraard
ook weer pasta op het menu...er zijn nog zekerheden !
Deze ochtend was het al snel
regenschauer-achtig en dus niet echt een bergachtig parcours kunnen
afwerken. De donkere wolken verspreiden zich al snel. Dus in het dal
mijn trainingsprogramma afgewerkt en proberen de natte druppels te
vermijden wat aardig gelukt is. Alleen was het wel voorzichtig zijn
voor het soms natte wegdek. Telkens richting klare 'himmel' gereden
op de 'inntalradweg' tussen landeck en Imst. Slechts één keer
moeten schuilen onder de spoorwegbrug in Schönwies. Deels is dit
toch een heuvelachtigachtig parcours, dus toch beetje klimtraining
met als uitschieter de 2km lange calvariebeklimming (zeer steil dus!)
naar het kleine dorpje 'Kronburg'. Er staat een kerk, er is een
gasthof met mooi terras en een klooster, maar er is vooral heel veel
rust met een prachtig uitzicht op de omgeving.
De teller stond kort na de middag
uiteindelijk op 85km bij aankomst en het was stralend blauw weer. De
2km lange en nijdige slotklim naar Imsterberg gaat steeds beter en de
benen voelden goed aan.
Morgen hoop ik toch nog een lange klim
te doen, 17km lang vanuit Imst met een hoogteverschil van 1200m, de
hahntennjoch dus en niet veraf om vanuit Imsterberg te vertrekken.
Zeker vergelijkbaar met de moeilijkheid van de eerste klim in de
radmarathon naar Kuhtai.
s avonds in het gasthof Kronburg
gaan eten, op het menu uiteraard pasta en deze keer met vis. Mijn
broertje had schweinemedaillons mit pilzen und pommes en een stevige
halbe liter starkenberg. Ik hield het bij ice tea . Wel niet op
het terras kunnen eten want de stevige 'regenschauer' waren terug
opgedoken.
Vandaag een bergachtig parcours in de training opgenomen. De beklimming naar de Piller-höhe op 1600m via Landeck over 13km, kwestie van vandaag echt wat klimritme op te doen. Het ging goed, alhoewel ik deze morgen er eerst even moest inkomen want had op de route van Imsterberg naar Landeck niet echt een goed gevoel in de benen. Bij terugkeer in Imsterberg na de korte slotklim aldaar stond de teller op 80km. Deze laatste ging zelfs een stukje vlotter dan gisteren waarbij ik het eerste steile stuk aan een lagere hartslag (relatief natuurlijk) heb kunnen oprijden en de benen al die tijd goed aanvoelden.
In de namiddag weer rust genomen na een
verkwikkende douche en een stevige lunch. 's Avonds extra
koolhydraten met een zelfgekookte spaghetti. Vanaf nu alle dagen
pasta pasta pasta ! ! !
Morgenvoormiddag plan ik een (voor)
laatste klimtraining als het weer het toelaat. De hahntennjoch naar
1900m of toch de kuhtai sattel naar 2000m; de eerste berg in de
radmarathon, nog een keer overwinnen. We zullen morgenochtend ook
zien hoe de benen het stellen. Ze voorspellen meer kans op
'gewitterige regenschauer' en dan is het toch oppassen geblazen op de
fiets. Het weer in de bergen kan snel keren.
Deze voormiddag 75km gaan fietsen in
het inntal, kwestie van de benen te laten gewennen aan de
bergomgeving. De slotklim terug naar Imsterberg was pittig. Ik had een veel
beter gevoel dan zaterdag, geen goeie benen toen tijdens mn vlakke
trip langs de nete. Misschien wogen toen de vermoeidheid en de hitte van
de laatste dagen mee. Ik was deze morgen trouwens met een goed gevoel
opgestaan, na toch wel een vermoeiende en verhitte reisdag van
gisteren.
Deze namiddag was het rust nemen op ons
terras. De hitte was bij het verlopen van de dag meer en meer
aanwezig wat in de avond resulteerde in een stevig hitteonweer.
Morgenvoormiddag gaan we wat meer
klimmen, kwestie de benen nog meer te laten gewennen voor de stevige
opdracht van zondag .
want de benen waren na 92 km vrijwel nog niet moe...Ik had gerust nog willen en zeker kunnen verder rijden tot in Italië...
We rijden seffens naar ons verblijfsoord in Huben. De regen is ondertussen opgehouden in Imsterberg. Het temperatuurverschil is wel opvallend lager tegenover de vorige dagen. Hopelijk zijn de weersomstandigheden morgen beter en blijft de regen weg. 
Wat langer geslapen deze ochtend en rustdag genomen, geen echte trainingen meer gepland want in minder dan 48 uur is het zover..wink: Zodoende kunnen de benen fris aan de start komen. Enkel morgennamiddag als het weer het toelaat nog effe een recuptraining ter plaatse van een klein uurtje. Ja, het weer ziet er niet zo gunstig uit voor zondag. De temperatuur zal goed zijn, 20°, maar de regen mag wegblijven. Enfin, we zullen wel zien hoe het evolueert...
!
