Vanuit de keuzemodule werd er vandaag een museumbezoek gepland in het S.M.A.K. Na een korte wandeling door het Citadelpark kwamen we rond tien uur bij het S.M.A.K. aan. Eerst kregen we kort wat uitleg over het uitzicht van het museum, wat er zich momenteel in bevond en over het werken met een kijkwijze. Vooraleer je naar het museum gaat, is het altijd belangrijk om de kinderen erop voor te bereiden. Dit kan je doen door te werken met een voeldoos, waarin allerlei materialen met verschillende vormen, texturen of materie zitten. Ht is ook altijd interessant om het gebouw zelf, de werknemers en kenmerken van een museum te bespreken. Fantaseren over een museum kan ook leuk zijn, zo kan je polsen naar de verwachtingen van de kinderen. Als je met kinderen een museum bezoekt aan de hand van een kijkwijzer, werk je altijd vanuit drie punten. Ten eerst wordt algemeen besproken wat de eerste indruk van de kinderen is. Wat zie je, denk je, ... Vervolgens wordt er naar de beeldaspecten gekeken. Hoe gaat de kunstenaar of het museum om met ruimte, lijnen, contrasten, ... Hier wordt ook nagedacht over de bedoeling van de kunstenaar met zijn kunstwerk. Het is belangrijk dat je aan de kinderen meegeeft dat ze een open houding moeten aannemen. Wanneer je dit niet doet, zal je niet optimaal kunnen genieten van de kunstwerken en zal je weinig ervaren tijdens het bezoek. Als derde en laatste stap is het belangrijk om klassikaal met de kinderen te reflecteren en ook naar hun eigen mening te vragen. Wanneer je met de kinderen naar een museum gaat, is het belangrijk dat je een aantal activiteiten voorbereidt. Zo verhoog je de betrokkenheid van de kinderen. Dit kan je doen door de kinderen een tekening of een elfje rond een schilderij te laten maken. Op het einde van het bezoek is het altijd leuk om even stil te staan bij een favoriet kunstwerk en van daaruit verder werken in de klas in beeldlessen of andere.
Na de uitleg zijn we de verschillende zalen met hun kunstwerken gaan bekijken. In de eerste zaal stonden de kunstwerken van Mandel uitgestald. Bij mij vielen in de eerste ruimte vooral de aardekleuren en scherpe objecten vooral op. Ik kon niet onmiddelijk de link leggen met de brokken puin en de olifant met de dromedaris. Toen ik de anders ruimtes observeerde zag ik de link tussen de werken, namelijk het thema oorlog. Naast de werken bekeken we ook de ruimtes waarin de kunstwerken gingen. In deze ruimte sprak mij het puindeken het meeste aan. Het puin ging om en neer alsof er een adem onder zat. Die adem stelt het leven onder het dode puin voor. Ik vond dit zeer mooi gebracht en het gaf me een rustgevend gevoel. Ditzelfde gevoel had ik bij de honingzandloper uit de lijn van Gagarin. Ook de nachtelijke tuin heeft een serieuze indruk bij mij nagelaten. Het choqueert het publiek met die duister kijk op de nacht, dit door de dode kat, de donkere kleuren, de nagels, ... Ook hier werd de ruimte mooi gebruikt, dit door elke bladzijde uit het boekje in een lijn door de ruimte te hangen. Als je verder naar de ruimte kijkt, is de gouden hut een mooi voorbeeld van luchtig ruimtegebruik. De hut heeft maar vijf steunpunten, toont heel fragiel en luchtig. Ondanks dit alles is het in werkelijkheid een stevig en zwaar stuk, want het bestaat uit dikke ijzeren staven die aan elkaar gelast zijn. Niet enkel in de grote zalen had men oog voor kunst en ruimtegebruik, maar ook rond de trapleuningen werkte men met kunst. Er ging ijzerdraad rond de leuning en halverwege de trap waren er beelden te zien van het experiment in de witte kamer. Er was een groot verschil in ruimtegebruik boven en beneden. Beneden waren de zalen mooi gevuld met kunstwerken, terwijl boven er heel weinig gingen in grote ruimtes. Dit was volgens mij om de volledige aandacht van de toeschouwer naar de kunstwerken te richten. Koen van den Broek werkt aan de hand van foto's. Hij trekt details om zo tot een bepaald idee te komen. Vooraan zijn er duidelijke en felle kleuren, die vervagen hoe meer hij naar achteren werkt. Deze manier van schilderen heet werken volgens atmosferisch perspectief. Wanneer je naar de jaartallen kijkt kan je bij bepaalde kunstenaars heel goed de evoluties zien. Zo werken sommigen eerst heel erg in detail en later dan minder, omgekeerd kan ook.
Tot slot vond ik de kunstwerken van Loek Grootjans heel indrukwekkend. Zijn boodschap is dat je eerst naar jezelf moet kijken voor je over een ander oordeelt. Alles begint dus bij jezelf. Ik vond het leuk om op de bankjes te zitten en de grote belettering gewoon op je af te laten komen.
Een nachtje slapen bracht blijkbaar veel inspiratie! Donderdag voormiddag rond half elf spraken we af om de definitieve verhaallijn vast te stellen. Uiteindelijk hebben we besloten om het idee van Alexander rond de wasmachine verder uit te werken. Hieronder volgt een kleine schets van hoe het theaterstuk ongeveer zal verlopen. De wasmachine: Een meisje zit in haar pyama voor de wasmachine, ze kijkt hoe haar knuffel ( aapje) gewassen wordt. Door de ronddraaiende bewegingen van de kleren in combinatie met het water, doen haar indommelen. In haar droom ziet ze de reuze wasmachine voor zich en besluit om er een kijkje in te gaan nemen. Eenmaal in de wasmachine ontdekt ze een rode draad. Ze neemt het in de handen en herkent de draad, het is draad waaruit het strikje van haar knuffel gemaakt is. Ze raakt wat in paniek en volgt de draad om zo bij haar aapje te komen. Wanneer ze de draad volgt zal ze telkens reuze kledingsstukken tegenkomen, die allerlei muzische activiteiten doen met haar. De kledingstukken staan in de vier hoeken van de zaal waar het publiek zit. Maar er schuilt ook gevaar! Onderweg verstoort de zwarte das, die vlekken nalaat, de hele zoektocht. Uiteindelijk zal het meisje met hulp van de kledingstukken, de das kunnen overmeesteren. De kledingstukken bestaan uit: de sok, de t-shirt, de jeansbroek en de grote zwarte das. De muzische activiteiten bestaan uit een een bewegings- dansactiviteit, poëzie, en ritmische stuk en tussendoor ook zang.
Elk kledingstuk zal dus iets muzisch naar voor brengen en betrekt daarbij het meisje. We hadden al enkele ideeën: - Een bewegingsstuk met blauwe doeken die het water van de wasmachine voorstellen. - Reuze bellenblazers maken en dit ook via dans of poëzie gebruiken om de zeep in de wasmachine voor te stellen. - De waspoeder kunnen we voorstellen door vals sneeuw te gebruiken. - We kunnen een ritmisch stuk met buizen of zo andere materialen doen. - ...
De zaal zouden we optimaal willen gebruiken, aangezien we ruimte als bouwsteen hebben. Dit zouden we al doen door vooraan te beginnen met links een kleine wasmachine en wanneer ze indommelt een grote wasmachine die op een laken of stuk karton geschilderd is. Vervolgens loopt de rode draad rond de kinderen, die in het midden van de zaal zitten. In elke hoek van de zaal gebeurt er vervolgens iets. De kinderen moeten gewoon meedraaien met ons, zo zijn de kinderen erg betrokken en kunnen we snel op hen inspelen. Wat interactie met het publiek is dan heel makkelijk aan te halen.
Op de blog van Emmie kan je een schematische voorstelling zien van de zaalindeling en de personages.
Het was een hele productieve voormiddag die ons moed en zin gaf om het hele project uit te werken. De ideeën zijn nu niet meer te stoppen en ik verlang al naar de volgende samenkomst om alles verder uit te werken.
Een vermoeiende dag! Vandaag hebben we de verschillende soorten theater even van dichterbij bekeken. Eerst kregen we een film van 'Het Paleis' te zien over hoe je nu een theatervoorstelling maakt en wie er allemaal aan mee werkt. Het Paleis is een theaterhuis voor kinderen, jongeren en kunstenaars in het hart van Antwerpen. Vervolgens werden er enkele fragmenten van theater getoond. Onder theater bestaan er heel wat verschillende soorten, zoals musicals, teksttheater, multimediatheater, locatietheater, beeldentheater, poppentheater, muziektheater en een dansvoorstelling. Muziektheater vond ik echt een leuke ervaring om te zien, de muziek ondersteunde de bewegingen heel goed en gaven ze nog meer kracht. Daarnaast vond ik beeldentheater heel vernieuwend. Zelf zou ik het niet doen, omdat ik de indruk heb dat sommige leerlingen teveel naar het werk naast het scherm zouden kijken dan naar het scherm zelf. Voor diegene die niet weten wat beeldentheater is, dit is dus een vorm van theater waar je vooral gebruik maakt van veel materiaal. Dit kan je doen door naast het scherm live de film te maken met behulp van close-ups van materialen. Na het bekijken van de beelden hebben we snel nog enkele tips meegekregen rond theatervoorstellingen. Het is belangrijk om te weten dat bewegingen en blikken soms meer zeggen dan woorden. Daarom moet je durven om soms stukken tekst te schrappen en enkel de bewegingen over te houden. Bij het begin mag je niet teveel uitleg geven over het verhaal, de kinderen mogen gerust wat zoeken naar sommige samengangen in het verhaal. Het einde moet heel duidelijk aanwezig zijn en zorg voor sterke conflicten. Met deze tips in ons achterhoofd gingen we aan het werk. Deze middag gingen we vooral zoeken naar het verhaal: "Wat gebeurt er? Waarover gaat het? Wie speelt er in het verhaal? Wat is de locatie? Vertrekken we vanuit een bestaand verhaal of verzinnen we er zelf één? En wat zijn de basisproblemen?" Na kort overleg kwamen we al snel tot het besluit dat we een vorm van multi-theater zouden doen. Dit houdt in dat zowel muziek, dans als tekst heel vaak aan bod zou komen. Op zoek gaan naar het verhaal zelf was al heel wat moeilijker. Er kwamen heel wat ideeën, maar nooit waren we allemaal te overtuigen. We zijn voor onzelf ook heel kritisch, omdat het verhaal zowel voor het eerste als voor het zesde leerjaar gespeeld moeten worden. Na een lange middag van brainstormen, puzzelen en overleggen zijn we tot een drietal potentiële verhaallijnen gekomen. We hebben toen voorgesteld om thuis deze verhalen nog eens te overlopen en dit alles even te laten bezinken. We willen geen overhaaste beslissingen maken en volledig achter het idee staan. Morgenochtend spreken we nog eens met de hele groep af in de bibliotheek en gaan we dan definitief voor een verhaallijn kiezen.
Om half elf werden we met z'n allen op school verwacht. Daar werd ons kort de keuzemodule voorgesteld aan de hand van een pecha kucha. Dit is een vorm van presenteren via powerpoint. Het is de bedoeling om twintig slides te tonen en na twintig seconden verspringt het beeld telkens. Daarin werden de activiteiten en opdrachten kort, maar bondig uitgelegd. We werden in groepen verdeeld en kregen onmiddelijk een bouwsteen toegewezen waarrond we de opdrachten moesten uitwerken. Bouwstenen zijn elementen waaraan je kan werken in de domeinen muziek, beeld, dans, drama, woord en media. De verschillende bouwsten zijn: vorm, ruimte, kracht & intesiteit, ritme & tijd, lijn, kleur & licht, textuur, rol en compositie & structuur. Samen met Joke, Emmie, Hanne en Alexander mogen we werken rond 'ruimte'.De andere groep werkt hun opdrachten uit aan de hand van de bouwsteen 'lijn'. Het is een grote uitdaging die we aangaan, want we konden niet snel opdrachten rond ruimte en muziek en dergelijke oproepen. Samen met Alexander ga ik werken rond een artikel over school en cultuur. Na al deze praktische zaken was er even tijd voor een spel waarin je opnieuw kennis kon maken met de verschillende bouwstenen.
In de namiddag hebben we voor de eerste keer rond ons domein 'RUIMTE' gewerkt. We werken met vijf studenten rond eenzelfde bouwsteen, daarom zijn we deze middag samen gekomen om het werk wat te verdelen. Na de takenverdeling ben ik onmiddelijk op zoek gegaan naar informatie in boeken, tijdschriften en op het internet. Het opzoekingswerk leek eenvoudiger dan dat het in werkelijkheid is. Er valt heel wat te vinden in verband met kunst, waardoor je heel gericht moet gaan zoeken. Toen stak er plots ook een tweede probleem de kop op. (We waren wel al gewaarschuwd door onze docenten.) Wanneer je op anderstalige sites wou gaan kijken of in mijn geval rond fotografie en ruimte ging werken, kwam je heel vaak op 'space-sites' terecht. Ondanks dit alles heb ik toch wat informatie kunnen verzamelen, die we morgen dan gaan samenleggen. Hopelijk krijgen we morgen al een beter beeld over de opdrachten en onze bouwsteen.
De marathon, zoals onze docent het noemt, heeft in ieder geval zijn start niet gemist.
