Vandaag heb ik vooral vanalles uitgeprobeerd. Eerst ben ik begonnen met het dansstuk die tijdens mijn postje gedaan wordt. We hadden een tweetal liedjes geselectreerd namelijk, Carmina Burana van Carl Orff of het thema lied van Pirates of the Caribbean. Ik vind dat beide sterke punten heeft. Bij het eerste lied heb je echt het dramatische met een zacht stuk in, maar voor de kleine kinderen vind ik het nogal zwaar. Het tweede heeft hele leuke accenten waar je heel veel mee kan doen en toch ook iets hoopvols. Bij het tweede is er wel niet echt een moment van rust tussendoor. Na wat experimenteren heb ik ondervonden dat het vooral lukte om iets te doen op het tweede lied. Met behulp van doeken kan ik heen en weer geslingerd worden, op de accenten kan ik hele hoekige bewegingen maken om zogezegd los te raken. Het lied duurt ook helemaal niet lang, waardoor je niet hoeft te knippen en plakken.
Vervolgens heb ik samen met mijn tante even de doeken overlopen die ik verzameld had om kostuums van te maken. We hebben gezocht naar de bruikbare doeken qua stof, kleur en lengte. Morgen zou ik normaal kunnen beginnen met het uitknippen van de patronen en het maken van een proefversie van het dansje.
Vandaag heb ik de stoffen bij me genomen en de kledingstukken erop uitgetekend. De sok bleek heel wat moeilijker dan verwacht, dit is het enige dat je uit twee stukken stof moet maken. Daarom heb ik deze even aan de kant gelegd en de andere kledingstukken eerst gedaan. Zowel de t-shirt, de das als de jeans verliepen vlot, daarna ben ik de uitdaging met de sok aangegaan. Nu alle stoffen uitgeknipt zijn kan ik ze naar mijn tante brengen om ze te laten stikken. Daarna zal iedere zijn eigen kledingstukken kleuren in het afgesproken kleur: jeans: blauw das: zwart t-shirt: geel sok: roze met groen.
Vandaag hebben we nog eens samengezeten met onze groep om te werken rond de voorstelling. Er waren nog een aantal zaken die verder uitgewerkt moesten worden, namelijk de muziek, de kostuums, de scènes en de takenverdeling.We heb een 'to do'lijstje samengesteld, daarop hebben we onze namen genoteerd zodat iedereen snel aan het werk kon.
1) Scènes uitwerken Hanne en ik hebben enkele scènes nog wat verder uitgediept. Bij het postje van de sok zal er een poëtisch stuk plaatsvinden die Alexander zal maken. Wanneer het meisje en de jeans bij het postje aankomen treffen ze een druk bezige sok. De sok is hopeloos op zoek naar zijn tweelingsbroertje. Hij eist dat de anderen mee helpen zoeken. Na dreigende muziek komt de das aan. Hij komt roet in het eten gooien. Hierna volgt het poëtische stuk die Alexander zal schrijven. Uiteindelijk zal het kleine sokje via een draad naar de grote sok toegevlogen komen. Hierna verdwijnt de das en gaat de hele groep naar het volgende postje.
Vervolgens komt het postje van de t-shirt. Wanneer ze aan de t-shirt willen uitlegggen dat het meisje haar beer kwijt is, zien ze een trieste t-shirt. Zijn mouwen zitten helemaal in de knoop. Vervolgens komt er een dans waarin ze met zen allen de t-shirt willen bevrijden. Wanneer de t-shirt bevrijdt is gaan ze met zen allen door naar de post van de das.
Bij de das zal er een muzikale discussie zijn. Opeen gekende melodiezullen we zelf een tekst plaatsen. Daarin proberen de kledingstukken en het meisje de das klein te krijgen. na een fel muzikaal stuk wordt de das omringd door de anderen en krimpt ineen. Wanneer de kledingstukken helemaal uiteen komen ligt er alleen nog een klein dasje op de grond. Alexander is dan weggevlucht en kleedt zich om in een aap.
De kledingstukken zijn uitgelaten, maar het meisje is triest. Ze is nog steeds haar knuffel kwijt en heeft dus geen reden om feest te vieren. De jeans en de t-shirt gaan het meisje troosten, terwijl de sok het touw ontdekt. Zorgvuldig trekt de sok aan de touw en daar komt de aap tevoorschijn. Het meisje is doodgelukkig en danst met haar reuzenknuffelaap. De kledingstukken wenden zich terug naar de grote wasmachine en wiegen heen en weer. Het meisje gaat samen bij de kledingstukken voor de wasmachine staan. De wasmachine draait, waardoor de buitenkant weer te zien is. Ondertussen kleed het meisje zich achter de wasmachine om, terwijl de kledingstukken opnieuw een klein dansje doen. Het meisje kruipt uit de wasmachine en wuift haar vrienden na. In haar hand heeft ze nu een klein aapje. Ze struikelt uit de wasmachine en komt na enkele rollen botsend tegen de wasmachine aan. Ze schrikt wakker en merkt dat ze de kleren aan heeft als de kledingstukken in de wasmachine. Verbaasd ziet ze ook de kleine aap in haar handen. Het hele stuk wordt afgesloten met de zin: "Heu, had ik geen pyama aan?" Het meisje verlaat het podium.
2) Muziek zoeken bij de verschillende scènes Alexander en Joke gingen vooral zoeken naar liedje die de hele eerste scène zou ondersteunen. Alexander heeft een aantal liedjes gemixt en kwam zo tot een lied waarop joke in het begin moet zingen, vervolgens in slaap zal vallen en zal dansen met de kledingstukken. Het lied wordt afgesloten met een gigantische ontploffing van de wasmachine.
3) Kostuums op maat
Onderstussen zorgde Emmie voor de kostuums. Ze heeft de kostuums uitgetekend met de juiste afmetingen ernaast, zodat we snel de doeken op maat kunnen snijden.
Tot slot hebben we nog gezocht naar muziek voor bij het dansmoment en om de dans klein te krijgen.
Ik vind dat we vandaag opnieuw een hele stap vooruit gingen. Hanne heeft ervoor gezorgt dat het draaiboek zo goed als af is, waardoor de anderen snel kunnen verder werken aan muzikale, poëtische en dansactiviteiten.
Vandaag heb ik nog wat verder zitten brainstormen over mijn kijkkast. Ik heb zitten denken om een een ander materiaal dan glas te gebruiken. Glas is ten eerste duur en ten tweede wordt het gevaarlijk als ik er een gat in wil snijden. Hiervoor zou ik beroep moeten doen op een glazenmaker. In de gamme of brico kan je plexi vinden. Op de sites is er niet en veel te vinden over de plexi dus zal ik het best gewoon eens naar deze winkels gaan. Over de kijkkast ga ik me nu verder nog geen zorgen maken, in de volgende les beeld zal ik wat experimenteren met klei.
Vervolgens heb ik tussen onze lakens gezocht naar oude onderlaken en overtrekken. Deze kunnen we zeker gebruiken voor het maken van de kostuums. Emmie heeft de schetsen op haar blog geplaatst, dus heb ik al eens gekeken welke stoffen te gebruiken zijn.
Op cultuurplein heb ik al wat gezocht naar artikels rond kunst en cultuur in het onderwijs. Samen met Alexander moet ik hieraan werken, enkelen heb ik gelezen en verder onderzocht. Deze ga ik vervolgens met Alexander bespreken. Dit is een artikel die ik al interessant vind. Interne cultuurcoördinatoren: www.cultuurplein.nl/po/aanhetwerk/icc/ontstaan Ik vind dit een goed artikel omdat wij als toekomstige leerkrachten ook cultuurcoördinaten kunnen worden. Met onze keuzemodule muzische is het wel interessant om eventueel deze cursus te volgen.
Vandaag kregen we in de les beeld een presentatie te zien over verschillende kijkkasten. De kijkkasten verschillen van vorm, grootte en materiaal. Sommigen waren uit hout, glas, plastiek, karton enzomeer. Een kijkkast hoeft niet gesloten te zijn, ze kunnen open, half-open en gesloten zijn. Daarnaast hadden sommige creatievelingen hun kijkkast in een koffer, kooi en poppenhuis gemaakt. Deze beelden waren een grote bron van inspiratie voor ons, we kregen namelijk zelf de opdracht om een kijkkast te maken. Maar vooraleer we zelf aan de slag gingen, moesten we in groep op zoek gaan naar het gebruik van ruimte in een kunstwerk. Met de kleine voorwerpen die we verzameld hadden, moesten we op een voetstuk de ruimte optimaal gebruiken. Dit deden we met ons thema van de voorstelling in gedachten. Met kroonkurken probeerden we ons thema " De wasmachine" uit te drukken. Onze eerste poging was nogal voor de hand liggend en niet vernieuwend. Na wat steuring van de docente kwamen we uiteindelijk toch tot een mooi resultaat. Ik probeer deze foto nog te bemachtigen, anders kan je het bekijken op de blog van Hanne. Na deze creatieve samenwerking moesten we zelfstandig aan het werk. Na wat brainstromen kwam ik tot een idee voor mijn kijkkast. In mijn gedachten had ik een plexi of glazen kast, waarvan de bodem bedekt is met zand. Achteraan is er een horizontaal spoor van voetstappen. Dit spoor is zeer zorgvuldig en evenwijdig gemaakt. Halverwege de spoor zou ik slordige lompe voetsporen laten uitwijken naar de voorkant van de kast. Vervolgens zou er aan de zijkant of aan de bovenkant van de kast een gat zijn, waar een mannetje uit klei doorkruipt. Je kan het zien als afwijken van het "perfecte" pad en je eigen weg inslaan. Anderzijds kan je het ook zien als afdwalen van het juiste pad en wat de weg kwijt zijn. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat ik nu precies wil uitdrukken. Dit is een basisidee die ik graag verder zou willen uitwerken.
Voorstelling voorbereiden.
Na de beeldles konden we onder begeleiding verder werken aan onze voorstelling. We hebben een aantal scènes was verder uitgewerkt en de personages verdeeld. Joke zal de hoofdrolspeelster zijn, namelijk het meisje in de pyama vanwie haar knuffel in de wasmachine zit. Alexanders is zowel de slechte zwarte das als de levensgrote knuffelaap. Emmie heeft de rol als sok op zich genomen, Hanne wordt de jeansbroek en ik zal de rol van de t-shirt spelen. Na de rollenverdeling maakten we een schets van de scènes en gingen we wat inproviseren, dit waren de eindresultaten: Scène 1: Het meisje ligt wat slaperig te kijken naar haar knuffel in de wasmachine. Na het maken van wiegende bewegingen valt ze langzaam in slaap. Ze wordt meegesleurd met de muziek en botst tegen een reuze grote wasmachine. Ze maakt het publiek nieuwschierig door in de wasmachine te piepen. Achter de deur van de wasmachine staan wij zwaaiende bewegingen te maken die de was moeten voorstellen. De wasmachine en het meisje draaien, waardoor wij naar het publiek gericht staan en het publiek zogezegd met ons in de wasmachine zit. Het meisje stapt in de wasmachine en wordt meegesleurd in de was. Samen dansen en bewegen wij zoals de was in de trommel doet.
Scène 2: Na een tijdje wordt het meisje als het ware uit de was geslingerd en valt op de grond. Wanneer ze valt ontploft de wasmachine, de was komt tot stilstand en het meisje verschiet. Ze kijkt eerst wat geschrokken en verbaasd rond tot ze een rode draad voor haar ziet. Op dat moment komt de jeansbroek aan en beschuldigt het meisje van het stukmaken van de wasmachine. Samen gaan ze op zoek om de machine terug te vermaken. Het meisje zegt dat het soms helpt door op de machine te slaan. Ze trekken buizen uit de machine en gaan op tonnen, gevult met wat water, slaan. Dit zou een leuk effect moeten hebben. Na een tijdje gaat de machine terug en wiegt de was opnieuw heen en weer.
Het meisje gaat vervolgens naar de Sok die haar tweelingszus kwijt is. Dit deel moet samen met de andere nog wat verder uitgewerkt worden. Tussen de posten wordt er telkens een steeds herhalend lied gezongen. Ook gaan de personages steeds mee naar de volgende post. Onderweg gooit de das steeds roet in het eten. Dit door de witte kleren aan de waslijn vuil te maken met zijn zwarte vlekken. Ook hij heeft de tweede sok. Tijdens de volgende samenkomst worden deze stukken normaal verder uitgewerkt. Binnenkort gaan we ook al samenzitten om de kostuums te maken en eventueel al vaste decorstukken.
Ik heb gekozen voor het werk van Loek Grootjans, namelijk The Good Care Department. Hij heeft zich geïnspireerd door een verkiezingsaffiche tijdens een bezoek aan Opera Paese (Rome) in 2001. Aan de hand van een leuze op die affiche en zijn eigen werk Visioen, maakte hij deze muurschildering.
In dit werk wil Grootjans schematisch voorstellen waarmee de mens zich zoal bezighoudt in zijn geluk, angst, verlangens, Via deelverzamelingen citeert hij enkele bedenkingen/ feiten in verschillende talen. Hij brengt ze ook in verband met elkaar door ze met pijlen te verbinden. Heel vaak stonden er vrij schaamteloze berichten op. Volgens mij wil hij zijn publiek wat choqueren met zijn eerlijkheid. Dit doet hij ook door rondom rond de ruimte in grote letters het volgende citaat te schilderen: He who takes good care of himself, takes good care of those who chose him.
Dit is een citaat waarmee hij, volgens mij, de mensen aan het denken wil zetten. Het is belangrijk om eerst naar jezelf te kijken, naar wat je doet, wie je bent, Toen ik in de zaal kwam had ik onmiddellijk een gevoel van rust. Ik zette me op de bankjes en bekeek het kunstwerk. De grote rode strook bovenaan zorgde op een of andere manier voor een houvast, terwijl daaronder een wirwar van uitdrukkingen ontstond. In dit kunstwerk komen de bouwstenen ruimte en lijn heel sterk naar voor. Heel toevallig dat dit nu net onze bouwstenen zijn. Hij gebruikt heel bewust de volledige ruimte, waardoor je een beetje overladen wordt door zijn boodschap. Centraal plaatst hij de deelverzamelingen, waarin het contrast met de witte muren erachter heel sterk naar voor komt. Alles staat ook evenwijdig ten opzichte van elkaar en net dit gaf mij zon gevoel van rust. Alles komt heel aanvallend en choquerend over, maar de evenwijdigheid in die deelverzamelingen en de grote slogan gaven mij rust.
Wanneer ik dit werk met zijn andere kunstwerken vergeleek, zag ik niet onmiddellijk een verband. Na wat opzoekingzwerk bleek dat hij telkens materialen gebruikte uit zijn werkatelier of zijn vorige werken. Zo bestaat zijn werk The Remembering Department Uit een dikke laag stof, die verzameld werd in zijn eigen atelier, en plekken. Op die witte plekken stonden objecten die hij in verschillende Foundationprojecten heeft gebruikt. Zijn derde werk The final Remains bestaat uit een verzameling van spatten verf die men van zijn vloer uit zijn werkplaats geschrapt hebben. Ook in The Good Care Department vind je resten van zijn werk, namelijk citaten uit zijn boek Visioenen. Wanneer je deze achtergrondinformatie niet weet, denk ik dat het moeilijk is om verder gelijkenissen of verbanden te vinden.
Elfje rond het kunstwerk: The Good Care Department
