Ze staat bekend als een geweldige en immens machtige minnares, maar wie was de beroemde Cleopatra nu echt?
Cleopatra is de boeken ingegaan als één van de meest beroemde minnaressen. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er in haar relatief korte leven in slaagde om maar liefst twee van de grootste heersers uit die tijd aan de haak te slaan. Maar er is zoveel meer over Cleopatra te vertellen
Geromantiseerd
Er is vrij veel over Cleopatra geschreven. Vaak betreft het sterk geromantiseerde verhalen over verlangen naar liefde, macht en uiterlijk vertoon. In die verhalen wordt Cleopatra een personage dat van alle tijden is en dus zowel op het witte doek als in de boekhandels goed verkoopt. Over de echte Cleopatra is heel weinig bekend. En wat we weten, is wellicht nog niet eens helemaal waar. Veel informatie over Cleopatra hebben we namelijk te danken aan Octavianus: de grote vijand van zowel Cleopatra als haar geliefde Marcus Antonius. Het is dan ook niet ondenkbaar dat die informatie geheel subjectief is. Sterker nog: het is aannemelijk dat de verhalen vooral de belangen van Octavianus onderstrepen. Gelukkig zijn er enkele dingen die we dankzij monumenten, beelden en andere geschriften wel zeker weten.
De mooiste van het land?
Wie aan Cleopatra denkt, ziet waarschijnlijk direct een mooie vrouw opdoemen met een knap gezicht en een slank lichaam. Dat beeld hebben vele (geromantiseerde) boeken, theaterstukken en films op ons netvlies gebrand. Maar of het ook klopt? Waarschijnlijk niet. Cleopatra wordt door haar tijdsgenoten zelden geroemd om haar schoonheid. Veel vaker hebben ze het over haar charisma en charme. Een slecht teken
Macedonië
Cleopatra kwam niet uit het geslacht der faraos. Haar familie kwam oorspronkelijk uit Macedonië. Net als de beroemde Alexander de Grote. Hij veroverde Egypte in de vierde eeuw voor Christus. Na zijn dood viel het grote rijk snel uiteen en werd Ptolemaeus I Soter koning van Egypte. Het was het begin van een nieuwe dynastie: de Ptolemaeïsche dynastie. Het koningshuis bestond honderden jaren en verwelkomde in 69 voor Christus de beroemde Cleopatra VII Philopator. Het babytje zou de laatste farao van het oude Egypte worden en maar liefst 21 jaar over het land heersen.
Egypte Cleopatra was de dochter van Ptolemaeus XII. Ze groeide op in één van de wereldsteden van die tijd: het prachtige Alexandrië. Hoewel haar familie al jaren over Egypte regeerde, sprak deze de Egyptische taal niet. Uit verhalen blijkt echter dat Cleopatra de taal wel meester was. Dat wijst erop dat ze zich verbonden wist met Egypte. Haar verlangen om als de reïncarnatie van Isis (een belangrijke Egyptische godin) beschouwd te worden, onderschrijft die aanname alleen maar.
De macht
Als vader Ptolemaeus XII ziek wordt en niet langer in staat is om Egypte te regeren, besluit hij zijn macht te delen. Hij gaat het land samen met Cleopatra VII besturen. Als het lichaam van Ptolemaeus XII het echt begeeft, neemt Cleopatra de macht over en regeert ze tijdelijk samen met haar broer Ptolemaeus XIII. Het jongetje is dan tien jaar oud. Cleopatra telt dan achttien lentes. Cleopatra huwde Ptolemaeus XIII: een gewoonte die de Ptolemeërs van de oude Egyptische faraos hadden afgekeken.
Van links naar rechts: Ptolemaeus XII (de vader van Cleopatra), Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV (de broers van Cleopatra). Laatstgenoemde broer is waarschijnlijk in opdracht van Cleopatra vermoord. Ze wilde zo wellicht voorkomen dat hij dezelfde stunt uit zou halen als zijn oudere broer, Ptolemaeus XIII.
Ruzie in het paleis
Regeren over Egypte was niet gemakkelijk. Maar het werd nog lastiger doordat er twee kapiteins aan het roer stonden: de onafhankelijke Cleopatra en haar man/broer Ptolemaeus XIII. Alles wijst er echter op dat Cleopatra de touwtjes in handen had: haar broer was nog jong en miste de ervaring die Cleopatra tijdens het regeren met haar vader al had opgedaan. Maar zo rond het jaar 48 voor Christus verdwijnt de naam van Cleopatra plotseling uit de koninklijke geschriften. Haar man/broer en zijn adviseurs zijn niet te spreken over het feit dat ze de macht naar zich toetrekt en verbannen haar. Cleopatra laat zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan: ze verzamelt een leger en is klaar om terug te slaan. Haar broer heeft dat zien aankomen en heeft zijn legers klaarliggen. Cleopatra is kansloos. Maar dan helpt de buitenlandse politiek haar op weg.
Een slimme meid?
Doordat verhalen over haar uiterlijk en romances de boventoon voeren, zou men bijna vergeten dat Cleopatra ook nog eens iets langer dan twee decennia over Egypte regeerde! Ze was dan ook zeker niet dom. Ze kende meerdere talen en wist waarschijnlijk ook het nodige over retorica, astronomie, geometrie en medicijnen. Ook haar kennis over chemische processen (onder meer het maken van make-up) zou enorm zijn geweest en er zelfs voor gezorgd hebben dat ze de beroemde weddenschap met Marcus Antonius won.
Julius Caesar
In Rome is in diezelfde periode namelijk ook een machtsstrijd bezig: Julius Caesar en Pompeius vechten er om de troon. De eerste wint en Pompeius vlucht naar Egypte. Ptolemaeus ziet het als de ultieme mogelijkheid om een wit voetje te halen bij Caesar en laat Pompeius ombrengen. De reactie van Caesar is niet in lijn met de verwachtingen: de heerser wordt woedend als hij hoort dat Ptolemaeus Pompeius uit de weg heeft geruimd. Pompeius was immers een belangrijke Romein en bovendien de weduwnaar van Caesars dochter Julia. Dat Ptolemaeus het recht in eigen hand had genomen, is in de ogen van Caesar onvergeeflijk.
In het tapijt
Cleopatra moet het allemaal vanuit ballingschap met lede ogen aanzien. Tegelijkertijd bood de situatie kansen: nu Caesar zo boos was op Ptolemaeus kon zij wellicht met een beetje hulp van de Romein weer aanspraak maken op de troon. Ze moest alleen een manier bedenken om langs de legers van Ptolemaeus te komen en het paleis te bereiken. Legendes wijzen erop dat ze het zeer vindingrijk aanpakte: ze rolde zich in een tapijt en kon zo ongezien langs alle wachtposten komen.
Verstrengelde belangen
Caesar moet direct onder de indruk zijn geweest van Cleopatra: hij neemt de macht van Ptolemaeus af en geeft deze terug aan Cleopatra. Omdat het onmogelijk was dat een vrouw alleen regeerde, liet Caesar haar de macht delen met haar jongere broer Ptolemaeus XIV. Hij werd ook haar echtgenoot. Pikant detail: al snel bloeide er ook wat moois tussen Cleopatra en Caesar op en bevalt Cleopatra van hun zoontje: Caesarion. Het is lastig vast te stellen of de relatie tussen Caesar en Cleopatra vooral een verstandshuwelijk of een gepassioneerde romance was. Vaststaat dat ze beiden baat hadden bij een goede verstandhouding. Cleopatra kon haar greep op Egypte verstevigen en wist bovendien zeker dat Rome haar land (rijk aan onder meer graan) niet zou aanvallen. Caesar had weer heel andere belangen. Zo had Ptolemaeus XII een enorm geldbedrag van de Romeinen geleend. De koning had het geld nooit terugbetaald en Caesar wilde dat nu verhalen op Cleopatra. Als er al iets wijst op het feit dat Caesar zijn politiek belangrijker vond dan zijn affaire dan is dat wel het conflict dat Cleopatra en hij over Caesarion hadden. Cleopatra wilde dat Caesar de jongen als zijn erfgenaam zou aannemen, maar Caesar weigerde en wees zijn verre neef Octavianus als zijn opvolger aan.
Paranoia?
Nadat Ptolemaeus XIII Cleopatra zo bedrogen had, leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen. Ze laat later niet alleen haar broer Ptolemaeus XIV ombrengen, maar ook haar zus Arsinoe moet het ontgelden. Door die doodvonnissen te tekenen, tekende Cleopatra eigenlijk haar eigen doodvonnis: haar macht groeide en daarmee werd ze voor andere machthebbers een steeds belangrijker doelwit.
Moord
Lang duurt het geluk niet: in het jaar 44 voor Christus wordt Caesar vermoord. Cleopatra houdt de teugels desalniettemin strak in handen. Ze blijft Egypte besturen en verstevigde haar positie waarschijnlijk zelfs door haar broer uit de weg te ruimen. Omdat ze als vrouw niet alleen op de troon mag zitten, wijst ze haar zoontje aan als tweede bestuurder. In Rome barst een verwoede strijd los. Want wie mag Caesar opvolgen? Marcus Antonius en Octavianus (de door Caesar aangewezen opvolger) gaan de strijd aan met de mensen die Caesar vermoordden: Marcus Junius Brutus en zijn mannen. Cleopatra moet een partij kiezen en kiest voor Antonius.
Verliefd
Een ontmoeting tussen Marcus Antonius en Cleopatra kan niet uitblijven. En weer weet Cleopatra het hart van één van de grootste leiders uit die tijd op hol te brengen. Marcus Antonius blijft enige tijd bij haar en ze krijgen een tweeling: Alexander Helios en Cleopatra Selene II. Marcus Antonius moet dol geweest zijn op Cleopatra: hij trouwde met haar, ze kregen nog een zoon en Antonius gaf Cleopatra en de kinderen steeds meer macht. Of dat ook de bedoeling was of dat het een mooie bijkomstigheid van hun prille liefde was, is wederom onduidelijk. In Rome zagen ze het in ieder geval met lede ogen aan. Octavianus begint zijn vriend steeds meer als vijand te beschouwen en niet veel later verklaart hij Egypte de oorlog.
Kansloos
De troepen van Marcus Antonius en Cleopatra zijn kansloos tegenover de sterke vloot van Octavianus. Marcus Antonius ziet dat al snel in en pleegt zelfmoord. Zijn geliefde volgt zijn voorbeeld. Hoe ze dat deed, is nog steeds een raadsel. Sommige historici denken dat ze de gifbeker gebruikte. Anderen claimen dat ze zich door een giftige slang liet bijten. Vaststaat dat Cleopatra wist wat ze deed, zo legt onderzoeker Adrienne Mayor uit. Cleopatra zou verschillende toxicologische experimenten hebben uitgevoerd. ( ) Ze was op zoek naar de meest vredige en minst pijnlijke manier om te sterven en observeerde de dood van vele veroordeelde gevangenen die aan gif of andere middelen waaronder een slangenbeet waren blootgesteld.
Stukje bij beetje schrapen archeologen meer en meer informatie over Cleopatra bij elkaar. En veel van die gegevens veranderen het beeld dat wij met dank aan mannen als Shakespeare van Cleopatra hebben gekregen. Ze was niet alleen verleidelijk, maar ook sluw en machtsbelust en zelfs bereid om over lijken te gaan. Al die facetten maken haar tot één van de meest beroemde, maar ook omstreden historische personages. Maar ze zorgen er bovenal voor dat haar levensverhaal zich prima leent voor de betere theaterstukken en romans. Het is een verhaal dat zelfs ruim 2000 jaar later nog houdbaar is en waarschijnlijk ook altijd blijft. Het is nu eenmaal veel te fascinerend om zomaar in stoffige bibliotheken te laten vergaan.
Het is niet alleen het oudste,
maar ook het enige wereldwonder dat vandaag de dag nog bestaat: de piramide van
Cheops.
De enorme piramide maakt ook nu nog op veel mensen een enorme indruk. Moet u
zich eens voor proberen te stellen hoe dat was toen de piramide verrees: zon
4500 jaar geleden.
Cheops
De piramide werd gebouwd in opdracht van farao Cheops. Het bouwwerk was bedoeld
als zijn laatste rustplaats. Of hij er ook daadwerkelijk ter ruste is gelegd,
is onduidelijk. Hij was niet zon vriendelijke heerser en vergde ontzettend
veel van zijn onderdanen. Het lichaam van de farao is nooit aangetroffen en
sommigen denken dan ook dat het volk hem uit wraak niet in de door hen gebouwde
en gefinancierde tombe wilde leggen. Of dat echt zo is, is twijfelachtig.
Mogelijk werd Cheops wel in de tombe ter ruste gelegd, maar werd zijn lichaam
door grafrovers gestolen. Of misschien ligt het nog wel in de piramide: de
binnenkant van het bouwwerk vormt namelijk tot op de dag van vandaag een
raadsel voor ons.
Schitteren
Hoewel de piramide nog in
redelijk goede staat is, zag die er 4500 jaar geleden toch wel iets anders uit.
Boven op de huidige buitenkant van de piramide bevond zich een laag kalksteen.
Volgens mensen die de piramide in volle glorie hebben mogen aanschouwen, zorgde
deze laag ervoor dat de piramide stond te schitteren in de zon.
De maten
De piramide heeft een perfecte vierkante basis met zijden van 230 meter lang.
Het bouwwerk is 146 meter hoog. Naar schatting zijn voor de bouw van de
piramide meer dan twee miljoen stenen gebruikt. Die stenen wogen gemiddeld zon
2500 kilo. Maar er zijn ook stenen die het veelvoudige daarvan wegen. De bouw
zou zon twintig jaar in beslag hebben genomen.
Hoe dan?
En daarmee komen we direct bij één van de grootste vraagstukken omtrent de
piramide aan. Hoe hebben de Egyptenaren dit immense bouwwerk met hun relatief
primitieve bouwvaardigheden kunnen doen verrijzen? Eén van de mensen die zich
daar volop mee bezighoudt, is de architect Jean-Pierre Houdin. Hij vroeg zich
af hoe de arbeiders de enorme stenen naar de top hadden gesleept. Er zijn reeds
meerdere theorieën: zo zou een helling zijn aangelegd die naar de top voerde.
Of er zou een soort steiger om de piramide zijn geplaatst. Maar daar zijn nooit
bewijzen van teruggevonden. Houdin besloot dan ook verder te kijken. En hij
komt met een nieuwe oplossing. Er was wel een helling, maar die bevond zich in
de piramide. De helling zou er nog steeds zijn, maar simpelweg nog niet zijn
ontdekt. Het onderzoek naar die helling loopt nog steeds.
Bekijk het zelf
Een kijkje nemen in de piramide
van Cheops? Daarvoor hoeft u niet eens naar Egypte. Ga naar deze site en klik op Launch Interactive. Klik
vervolgens op Old Kingdom en dan Khufu (Inside). U kunt dan
in alle kamers rondkijken. Benieuwd naar het uitzicht vanaf de piramide? Klik
dan op Khufu (Top).
Trucjes
Helling of niet : Cheops liet zijn architecten allerlei trucjes uithalen om maar
te voorkomen dat hij na zijn dood door grafrovers gestoord zou worden. De
ingang van de piramide zit bijvoorbeeld heel goed verborgen. En in de piramide
bevinden zich meerdere kamers. De koningskamer een grote kamer in het centrum
van de piramide doet vermoeden dat de farao hier begraven lag, maar dat is
waarschijnlijk te voor de hand liggend: Cheops zou met deze kamer grafrovers
het idee hebben willen geven dat het graf reeds leeggehaald was. Dan is er ook
nog de koninginnenkamer. Wederom waarschijnlijk een afleidingsmanoeuvre.
Galerij
Naast de konings- en koninginnekamer is er nog een opvallende ruimte in de
piramide te vinden: de galerij. Deze biedt toegang tot de twee kamers. Het is
een hele hoge gang die zich precies in het midden van de piramide bevindt.
Arabieren
De piramide doorstond de tand des tijds en jaren verstreken. Tot niemand
eigenlijk meer precies wist waar de ingang van de piramide zich bevond. Het
Egyptische rijk bestond toen al lang niet meer. Het was al in diverse handen
overgegaan alvorens het in de zevende eeuw in het bezit van de Arabieren kwam.
De Arabieren waren maar wat benieuwd naar de inhoud van de piramide. Maar zij
konden de ingang niet vinden. Dus maakten ze er zelf één. Wat ze in de piramide
aantroffen, is onduidelijk. Sommigen zeggen dat de Arabieren de tombe en enkele
schatten van Cheops vonden. Anderen menen dat de piramide leeg was.
Tunnel
De fascinatie voor de piramide van Cheops is altijd gebleven. En ook nu bezorgt
de piramide wetenschappers nog heel wat hoofdbrekens. Hoe meer ze er naar
kijken, hoe vaker ze moeten erkennen dat ze heel veel niet weten. Zo zijn de
afgelopen jaren mysterieuze schachten gevonden. De tunnels lopen vanuit de
koninginnenkamer en zijn niet veel groter dan twintig bij twintig centimeter.
Opvallend genoeg worden de schachten onderbroken door een deur. Achter die deur
lopen de tunnels verder naar buiten.
Achter de deur
Maar wat bevindt zich achter die deur? Eerder dit jaar nam een kleine robot een
kijkje en deze ontdekte een kleine kamer achter de eerste deur. Waar de
schachten en het kleine kamertje voor dienen, is nog steeds onduidelijk.
Mogelijk waren de tunnels bedoeld voor de ziel van Cheops: deze kon de piramide
zo verlaten.
Geheime gangen, mysterieuze kamers, grafrovers en een verdwenen mummie : de
piramide lijkt alle ingrediënten voor een goed verhaal in huis te hebben. Vele
wetenschappers verbazen zich nog steeds over de vele losse eindjes. Het fascinerende
verhaal van de piramide van Cheops kan ervoor zorgen dat we het verlies van de
andere zes wereldwonderen nog erger betreuren. Maar ergens kan het ook een
opluchting zijn: de piramide brengt al zoveel vraagstukken met zich mee.
Hoeveel mysteries hadden de zes andere wereldwonderen allemaal met zich
meegebracht ? We zullen het nooit weten. Bron : http://www.scienatias.nl
De Egyptische tempel is de plaats waar de godheid aanwezig is in zijn cultusbeeld, de tempel is echter geen gebedshuis, hierdoor verschilt hij wezenlijk van een christelijke kerk, een islamitische moskee of een joodse synagoge waar de gelovigen samenkomen om te bidden en de eredienst te volgen. In de Egyptische tempel is het volk niet toegelaten, enkel de koning, de priesters en de tempeldienaars mogen hem betreden. De tempel bestaat uit twee delen: enerzijds het deel dat fungeert als woonhuis voor de god die erin gehuisvest, gevoed, gekleed en verzorgd wordt en anderzijds de administratieve en economische voorzieningen. De oudste tempels dateren uit de protodynastische periode, men kan nog niet van tempels spreken maar van heiligdommen of kapellen. In het Oude Rijk werden verschillende tempeltypes ontwikkeld: zonnetempels, dodentempels, daltempels, echte godentempels nog niet. De eerste echte godentempels en kapellen dateren uit het Middenrijk en werden opgetrokken in witte kalksteen. Vanaf het Nieuwe Rijk (rond 1500 v.C.) werden de tempels in zandsteen gebouwd. Tijdens de regering van koningin Hatsjepsoet begint de grote bouwactiviteit van godentempels in de Thebaanse regio: Karnak, Luxor, Deir el-Bahari, Medinet Haboe e.a. De Amontempel van Karnak kent een bouwgeschiedenis van meer dan 2.000 jaar.
Gemeenschappelijke bouwelementen
Hoewel elke tempel verschilt en aangepast is aan de specifieke theologie hebben ze allen een aantal gemeenschappelijke bouwelementen. Hiertoe behoren de kade en tribune, dromos met sfinxen, omheiningsmuur, open hof, pyloon, obilisken, hypostyle zaal, offerandezaal, barkenkapel, heiligdom en contratempel.
De cultus
In de Oud-Egyptische godsdienst staan de cultushandelingen centraal. Het is de taak van de koning om als bemiddelaar tussen de goden- en de mensenwereld op te treden; hij is de priester bij uitstek. In werkelijkheid kan hij niet in elke tempel aanwezig zijn, daarom delegeert hij zijn macht aan de hogepriester die, tijdens de rituelen steeds zegt dat hij handelt in naam van de koning.
De positie en de functie van een Egyptische priester verschilt wezenlijk van die van en christelijke priester of een islamitische iman. Hij is niet voorbestemd op zijn taak door een goddelijke roeping, hij is geen verkondiger van het ware geloof, hij heeft geen pastorale taak, hij hoeft zich niet te bekommeren om het geestelijk welzijn van de bevolking. Hij is enkel verantwoordelijk voor het welzijn van de goden op aarde, hij draagt als titel hem netjer: dienaar van de godheid. In een Egyptische tempel zijn meerdere soorten priesters actief: aan het hoofd staat de hogepriester of eerste profeet, hij alleen heeft toegang tot het heiligdom om de god te aanschouwen en dagelijks te verzorgen, de hogepriester wordt bijgestaan door de tweede, de derde en de vierde profeet, ze behoren tot de hogere clerus en beoefenen hun priesterambt als hoofdambt. De lagere clerus bestaat uit wab-priesters, ze komen niet in contact met de goden maar vervullen nederiger taken. De wab-priesters vervullen een burgerlijke taak en worden om de drie maand opgeroepen voor een maand tempeldienst, hiervoor ontvingen ze een stuk tempelland en dagelijks een deel van de voedseloffers aan de godheid aangeboden.
Ook vrouwen konden als priester fungeren in tempels. De belangrijkste vrouwelijke priesterrol werd waargenomen door de godsgemalin, dit is een koningin of prinses die op symbolische wijze gehuwd was met de god Amon; de andere waren meestal echtgenotes van belangrijke ambtenaren die als zangeres of sistrumspeelster een priesterrol vervulden. Vanaf de 25ste dynastie krijgt de godsgemalin een meer uitgesproken politieke macht, ze wordt de verbindingspersoon en het controlerende principe tussen de steeds machtig wordende Amonpriesters en de koning die regeert vanuit de Delta. In deze periode van de Egyptische geschiedenis is niet de hogepriester van Amon maar de godsgemalin de ware heerser over Egypte.
De dagelijkse cultus
De Egyptische goden moeten naast de rituelen ook materieel verzorgd worden. De priester (in naam van de koning) offert dagelijks aan de godheid in de gedaante van het cultusbeeld in de tempel. De koning offert omdat de godheid iets terug zou doen. De cultushandelingen zijn dus een poging van de kant van de mensen om in te grijpen in het kosmisch gebeuren. De dagelijkse verzorging bestaat uit een reeks aparte handelingen. Elke ochtend, voor zonsopgang worden voedsel, drank en kledingofferanden klaargemaakt door het tempelpersoneel. Ondertussen reinigen de wab-priesters de tempel, maken zalven en oliën en vullen de plengvazen. Op het ogenblik dat de zon opgaat, ogenblik waarop de kosmos opnieuw geboren wordt, gaat de hogepriester het heiligdom binnen, opent de naos, vereert de god, biedt hem het Maät-beeldje aan, om het evenwicht van het universum te garanderen. Vervolgens wordt het godenbeeld uitgekleed, gewassen en weer aangekleed, geparfumeerd en geschminkt. Uiteindelijk strooit de priester natron over het beeld en bewierookt het, dan sluit hij opnieuw de naos en wist hij zijn voetstappen uit terwijl hij achterwaarts het heiligdom verlaat. De voedsel en drankofferandes die bedoeld zijn voor de schijnconsumptie van de god worden daarna onder het tempelpersoneel verdeeld. Naast de dagelijkse cultus in de beslotenheid van de tempel worden op regelmatige tijdstippen liturgische feesten gevierd waarbij de rituelen een complexer karakter hebben en meer uiterlijk vertoon met godenprocessies.
Welkom bij onze nieuwe categorie ZOOM-IN. In deze catigorie gaan we iets dat te maken heeft met Het Oude Egypte van heel dicht bij bekijken, we gaan dus inzoomen. En wat is beter om deze categorie mee te beginnen dan het museum waar duizenden Oud - Egyptische objecten staan, waaronder het zo beroemde masker van Toetanchamon ? Ja, we hebben het hier natuurlijk over het Egyptisch museum van Caïro.
Het Egyptisch museum ligt in het centrum van Caïro aan het (door de Egyptische revolutie beroemd geworden) Al-Tahrier-plein, wat "het vrijheidsplein" betekent. Het werd in 1901 gebouwd ten tijde van de toenmalige koning Abbas Helmy II.
Het museum telt om en bij de 136.000 objecten, het word dus ook aangeraden om een bepaalde periode te gaan bekijken, anders is het gewoonweg te onoverzichtelijk. Het museum barst eigenlijk uit zijn voegen, zodat ook de kelders volgepropt zijn met spullen, maar deze zijn niet open voor het publiek. Een zonde. Een weetje : als je voor elk object dat zich in dit museum bevindt 1 minuut uittrekt, dan zou je ongeveer 82,5 dagen nodig hebben om alles gezien te hebben ! Voor de rest is het museum wel goed ingedeeld : op de benedenverdieping vind u alle objecten chronologisch gerangschikt, en op de bovenverdieping kozen ze voor een thematische ordening.
Ik ben Amenrehotep Meryamon
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is Student .
Ik ben geboren op 27/05/1999 en ben nu dus 25 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Egypte, geschiedenis, citytrips, reizen, ....
Ook ben ik Hogepriester van Amon-Re in de tempel in Oostakker.
