Nieuws Egypte - Mysterieuze farao herontdekt op deurpost
We kenden hem alleen maar uit documenten: Sénakht-en-Re. Maar nu zijn ook sporen uit zijn leven teruggevonden.
Sénakht-en-Re: de naam kenden archeologen al. Die komt namelijk terug in drie documenten die allen één of twee eeuwen na de dood van de farao zijn opgesteld. Maar verder wisten we helemaal niets van deze mysterieuze heerser. Een nieuwe vondst brengt daar nu echter verandering in.
Deur
Wetenschappers waren bezig met opgravingen rondom de tempel van Ptah toen ze op de resten van een kalkstenen deurpost stuitten. Deze bleek onderdeel uit te maken van een gebouw. Op de deurpost werden hiëroglyfen aangetroffen. De deurpost is meer dan twee meter hoog en weegt bijna een ton. Uit de hiëroglyfen blijkt dat de deur aan de zonnegod Amon-Re werd opgedragen. Ook staat op de deurpost beschreven wie het gebouw tot stand liet komen. En dat is u raadt het al farao Sénakht-en-Re.
Titels
Het is voor het eerst dat er in Egypte sporen uit het leven van de farao worden teruggevonden (ook de tombe van de farao is nooit gevonden). Dankzij deze vondst zijn de onderzoekers dan ook een stuk wijzer geworden. Zo kunnen ze de farao nu eindelijk op de juiste plaats op de tijdlijn plaatsen. Het gebouwtje stamt namelijk uit de zeventiende dynastie (1634 tot 1543 voor Christus). Ook is nu met zekerheid te stellen dat Sénakht-en-Re echt een farao was. Op de deur wordt hij beschreven als Horus Koning van Opper- en Neder-Egypte en Zoon van Ra. De onderzoekers benadrukken dat het heel bijzonder is dat een farao aan de hand van één object met daarop al zijn titels kan worden geïdentificeerd.
Voor de oude Egyptenaren was deze farao waarschijnlijk heel belangrijk: hij werd gezien als één van de grondleggers van het Nieuwe Rijk. Dit is een periode die ongeveer van 1550 tot 1070 voor Christus duurde en volgde op de Tweede Tussenperiode. In laatstgenoemde periode was een groto deel van Egypte in handen van de Hyksos. Zij werden echter ergens rond 1568 voor Christus uit Egypte verdreven.
Nieuws Egypte - Talloze vondsten bij Egyptische Abydos
Afgelopen zomer heeft een team archeologen allerlei vondsten gedaan bij Abydos, een historische Egyptische stad. Ze vonden onder andere een reeks dierenmummies en een houten beeld dat waarschijnlijk een representatie van de farao Hatsjepsoet was. Het is één van de meest waardevolle opgravingen in Egypte tot nu toe.
De opgravingen werden uitgevoerd door een team onder leiding van Mary-Ann Pouls Wegner, een professor aan de Universiteit van Toronto. Volgens haar bieden de vondsten een diep inzicht in de historische stad Abydos, dat vroeger als een heilige plaats werd beschouwd. Zon vijfduizend jaar geleden zouden Egyptische koningen zelfs gekozen hebben begraven te worden bij Abydos. Osiris, de Egyptische god van de onderwereld, zou daar namelijk ook begraven zijn. Eén van de grotere tempelconstructies in de stad werd dan ook beschouwd als een eerplaats voor Osiris en zijn vrouw Isis, de godin van vruchtbaarheid en magie. Elk jaar werd een groot feest georganiseerd waarbij een beeld van Osiris via een aangelegde processieroute naar de tempel werd gedragen. Er is een hele gave verwijzing aanwezig op materiaal uit het Middenrijk (4.000 tot 3.600 jaar geleden) naar het geluid van gejubel, aldus Pouls Wegner. Aan deze processieroute werd tevens een kapel van ca. 3.600 jaar oud gevonden.
Dierenmummies
Het team vond ook een monumentaal gebouw met een reeks kamers. Inscripties op de twee meter dikke muren verwijzen naar Seti I, een farao die ca. 3.200 jaar geleden over Egypte heerste. Tezamen met het feit dat de stenen van de muren identiek zijn aan die van een nabije tempel die voor Seti I is gebouwd, concluderen de archeologen dat dit een religieus gebouw voor de farao was. In één van de kamers van het gebouw vond het team minstens 83 dierenmummies, met name die van honden, van meer dan 2.000 jaar oud. Pouls Wegner denkt dat de mummies afkomstig zijn van een nog onontdekte oudere tombe. Bovendien zou de aanwezigheid van zoveel honden een verwijzing zijn naar Wepwawet, een jakhals god die voor de komst van Osiris werd vereerd in Abydos.
Faraobeeld
In een aangrenzende kamer vond het team een houten beeld van 65 centimeter hoog. Het beeld draagt een nemes, een gestreept hoofddoek dat door faraos werd gedragen in het Oude Egypte. Volgens Pouls Wegner zijn dergelijke beelden erg zeldzaam. Het beeld wijkt bovendien af van de beelden uit dezelfde periode omdat het een zeer dunne taille heeft. Het team vroeg zich derhalve af of dit een beeld van de enigste vrouwelijke farao Hatsjepsoet is. Van haar is er nog nooit een houten beeld gevonden, volgens Pouls Wegner. Ook al werd ze vaak [in beelden van haar] als een man afgebeeld, was er toch vaak een knipoog naar haar vrouwelijke lichaam in de vorm van een dunnere taille, aldus de archeologe.
Twee Tombes
Verder vond het team twee tombes. Eén ervan werd in hetzelfde gebouw gevonden als de mummies en het beeld. In de tombe vonden de archeologen meerdere oesjabti beeldjes, ook wel shabti genaamd. In het Oude Egypte werden deze beeldjes in de tombe van een persoon begraven om voor hen te werken in het hiernamaals. De archeologen concludeerden dat er een priester in de tombe had gelegen, tezamen met 58 grafbeeldjes. Ze vonden nog eens zes beeldjes die waarschijnlijk als opzichters dienden voor de andere oesjabti. De beeldjes zijn ca. 2.600 jaar oud. De archeologen vonden vingerafdrukken van kinderen op de beeldjes, wat tevens zou aanduiden dat ze door kinderen werden gemaakt. De tweede tombe die werd gevonden staat naast een kapel gebouwd door Thutmose III, een farao die ca. 3.400 jaar geleden over Egypte heerste. Deze tombe is echter nog niet opgegraven. Dit zal tijdens een later onderzoek gebeuren. De archeologen geven echter aan dat opgravingen op de site moeizaam verlopen omdat tombejagers de enorme site hebben verstoord. Daarom ligt veel materiaal door elkaar heen, waardoor datering en interpretatie vaak lastig is.
Ze staat bekend als een geweldige en immens machtige minnares, maar wie was de beroemde Cleopatra nu echt?
Cleopatra is de boeken ingegaan als één van de meest beroemde minnaressen. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er in haar relatief korte leven in slaagde om maar liefst twee van de grootste heersers uit die tijd aan de haak te slaan. Maar er is zoveel meer over Cleopatra te vertellen
Geromantiseerd
Er is vrij veel over Cleopatra geschreven. Vaak betreft het sterk geromantiseerde verhalen over verlangen naar liefde, macht en uiterlijk vertoon. In die verhalen wordt Cleopatra een personage dat van alle tijden is en dus zowel op het witte doek als in de boekhandels goed verkoopt. Over de echte Cleopatra is heel weinig bekend. En wat we weten, is wellicht nog niet eens helemaal waar. Veel informatie over Cleopatra hebben we namelijk te danken aan Octavianus: de grote vijand van zowel Cleopatra als haar geliefde Marcus Antonius. Het is dan ook niet ondenkbaar dat die informatie geheel subjectief is. Sterker nog: het is aannemelijk dat de verhalen vooral de belangen van Octavianus onderstrepen. Gelukkig zijn er enkele dingen die we dankzij monumenten, beelden en andere geschriften wel zeker weten.
De mooiste van het land?
Wie aan Cleopatra denkt, ziet waarschijnlijk direct een mooie vrouw opdoemen met een knap gezicht en een slank lichaam. Dat beeld hebben vele (geromantiseerde) boeken, theaterstukken en films op ons netvlies gebrand. Maar of het ook klopt? Waarschijnlijk niet. Cleopatra wordt door haar tijdsgenoten zelden geroemd om haar schoonheid. Veel vaker hebben ze het over haar charisma en charme. Een slecht teken
Macedonië
Cleopatra kwam niet uit het geslacht der faraos. Haar familie kwam oorspronkelijk uit Macedonië. Net als de beroemde Alexander de Grote. Hij veroverde Egypte in de vierde eeuw voor Christus. Na zijn dood viel het grote rijk snel uiteen en werd Ptolemaeus I Soter koning van Egypte. Het was het begin van een nieuwe dynastie: de Ptolemaeïsche dynastie. Het koningshuis bestond honderden jaren en verwelkomde in 69 voor Christus de beroemde Cleopatra VII Philopator. Het babytje zou de laatste farao van het oude Egypte worden en maar liefst 21 jaar over het land heersen.
Egypte Cleopatra was de dochter van Ptolemaeus XII. Ze groeide op in één van de wereldsteden van die tijd: het prachtige Alexandrië. Hoewel haar familie al jaren over Egypte regeerde, sprak deze de Egyptische taal niet. Uit verhalen blijkt echter dat Cleopatra de taal wel meester was. Dat wijst erop dat ze zich verbonden wist met Egypte. Haar verlangen om als de reïncarnatie van Isis (een belangrijke Egyptische godin) beschouwd te worden, onderschrijft die aanname alleen maar.
De macht
Als vader Ptolemaeus XII ziek wordt en niet langer in staat is om Egypte te regeren, besluit hij zijn macht te delen. Hij gaat het land samen met Cleopatra VII besturen. Als het lichaam van Ptolemaeus XII het echt begeeft, neemt Cleopatra de macht over en regeert ze tijdelijk samen met haar broer Ptolemaeus XIII. Het jongetje is dan tien jaar oud. Cleopatra telt dan achttien lentes. Cleopatra huwde Ptolemaeus XIII: een gewoonte die de Ptolemeërs van de oude Egyptische faraos hadden afgekeken.
Van links naar rechts: Ptolemaeus XII (de vader van Cleopatra), Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV (de broers van Cleopatra). Laatstgenoemde broer is waarschijnlijk in opdracht van Cleopatra vermoord. Ze wilde zo wellicht voorkomen dat hij dezelfde stunt uit zou halen als zijn oudere broer, Ptolemaeus XIII.
Ruzie in het paleis
Regeren over Egypte was niet gemakkelijk. Maar het werd nog lastiger doordat er twee kapiteins aan het roer stonden: de onafhankelijke Cleopatra en haar man/broer Ptolemaeus XIII. Alles wijst er echter op dat Cleopatra de touwtjes in handen had: haar broer was nog jong en miste de ervaring die Cleopatra tijdens het regeren met haar vader al had opgedaan. Maar zo rond het jaar 48 voor Christus verdwijnt de naam van Cleopatra plotseling uit de koninklijke geschriften. Haar man/broer en zijn adviseurs zijn niet te spreken over het feit dat ze de macht naar zich toetrekt en verbannen haar. Cleopatra laat zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan: ze verzamelt een leger en is klaar om terug te slaan. Haar broer heeft dat zien aankomen en heeft zijn legers klaarliggen. Cleopatra is kansloos. Maar dan helpt de buitenlandse politiek haar op weg.
Een slimme meid?
Doordat verhalen over haar uiterlijk en romances de boventoon voeren, zou men bijna vergeten dat Cleopatra ook nog eens iets langer dan twee decennia over Egypte regeerde! Ze was dan ook zeker niet dom. Ze kende meerdere talen en wist waarschijnlijk ook het nodige over retorica, astronomie, geometrie en medicijnen. Ook haar kennis over chemische processen (onder meer het maken van make-up) zou enorm zijn geweest en er zelfs voor gezorgd hebben dat ze de beroemde weddenschap met Marcus Antonius won.
Julius Caesar
In Rome is in diezelfde periode namelijk ook een machtsstrijd bezig: Julius Caesar en Pompeius vechten er om de troon. De eerste wint en Pompeius vlucht naar Egypte. Ptolemaeus ziet het als de ultieme mogelijkheid om een wit voetje te halen bij Caesar en laat Pompeius ombrengen. De reactie van Caesar is niet in lijn met de verwachtingen: de heerser wordt woedend als hij hoort dat Ptolemaeus Pompeius uit de weg heeft geruimd. Pompeius was immers een belangrijke Romein en bovendien de weduwnaar van Caesars dochter Julia. Dat Ptolemaeus het recht in eigen hand had genomen, is in de ogen van Caesar onvergeeflijk.
In het tapijt
Cleopatra moet het allemaal vanuit ballingschap met lede ogen aanzien. Tegelijkertijd bood de situatie kansen: nu Caesar zo boos was op Ptolemaeus kon zij wellicht met een beetje hulp van de Romein weer aanspraak maken op de troon. Ze moest alleen een manier bedenken om langs de legers van Ptolemaeus te komen en het paleis te bereiken. Legendes wijzen erop dat ze het zeer vindingrijk aanpakte: ze rolde zich in een tapijt en kon zo ongezien langs alle wachtposten komen.
Verstrengelde belangen
Caesar moet direct onder de indruk zijn geweest van Cleopatra: hij neemt de macht van Ptolemaeus af en geeft deze terug aan Cleopatra. Omdat het onmogelijk was dat een vrouw alleen regeerde, liet Caesar haar de macht delen met haar jongere broer Ptolemaeus XIV. Hij werd ook haar echtgenoot. Pikant detail: al snel bloeide er ook wat moois tussen Cleopatra en Caesar op en bevalt Cleopatra van hun zoontje: Caesarion. Het is lastig vast te stellen of de relatie tussen Caesar en Cleopatra vooral een verstandshuwelijk of een gepassioneerde romance was. Vaststaat dat ze beiden baat hadden bij een goede verstandhouding. Cleopatra kon haar greep op Egypte verstevigen en wist bovendien zeker dat Rome haar land (rijk aan onder meer graan) niet zou aanvallen. Caesar had weer heel andere belangen. Zo had Ptolemaeus XII een enorm geldbedrag van de Romeinen geleend. De koning had het geld nooit terugbetaald en Caesar wilde dat nu verhalen op Cleopatra. Als er al iets wijst op het feit dat Caesar zijn politiek belangrijker vond dan zijn affaire dan is dat wel het conflict dat Cleopatra en hij over Caesarion hadden. Cleopatra wilde dat Caesar de jongen als zijn erfgenaam zou aannemen, maar Caesar weigerde en wees zijn verre neef Octavianus als zijn opvolger aan.
Paranoia?
Nadat Ptolemaeus XIII Cleopatra zo bedrogen had, leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen. Ze laat later niet alleen haar broer Ptolemaeus XIV ombrengen, maar ook haar zus Arsinoe moet het ontgelden. Door die doodvonnissen te tekenen, tekende Cleopatra eigenlijk haar eigen doodvonnis: haar macht groeide en daarmee werd ze voor andere machthebbers een steeds belangrijker doelwit.
Moord
Lang duurt het geluk niet: in het jaar 44 voor Christus wordt Caesar vermoord. Cleopatra houdt de teugels desalniettemin strak in handen. Ze blijft Egypte besturen en verstevigde haar positie waarschijnlijk zelfs door haar broer uit de weg te ruimen. Omdat ze als vrouw niet alleen op de troon mag zitten, wijst ze haar zoontje aan als tweede bestuurder. In Rome barst een verwoede strijd los. Want wie mag Caesar opvolgen? Marcus Antonius en Octavianus (de door Caesar aangewezen opvolger) gaan de strijd aan met de mensen die Caesar vermoordden: Marcus Junius Brutus en zijn mannen. Cleopatra moet een partij kiezen en kiest voor Antonius.
Verliefd
Een ontmoeting tussen Marcus Antonius en Cleopatra kan niet uitblijven. En weer weet Cleopatra het hart van één van de grootste leiders uit die tijd op hol te brengen. Marcus Antonius blijft enige tijd bij haar en ze krijgen een tweeling: Alexander Helios en Cleopatra Selene II. Marcus Antonius moet dol geweest zijn op Cleopatra: hij trouwde met haar, ze kregen nog een zoon en Antonius gaf Cleopatra en de kinderen steeds meer macht. Of dat ook de bedoeling was of dat het een mooie bijkomstigheid van hun prille liefde was, is wederom onduidelijk. In Rome zagen ze het in ieder geval met lede ogen aan. Octavianus begint zijn vriend steeds meer als vijand te beschouwen en niet veel later verklaart hij Egypte de oorlog.
Kansloos
De troepen van Marcus Antonius en Cleopatra zijn kansloos tegenover de sterke vloot van Octavianus. Marcus Antonius ziet dat al snel in en pleegt zelfmoord. Zijn geliefde volgt zijn voorbeeld. Hoe ze dat deed, is nog steeds een raadsel. Sommige historici denken dat ze de gifbeker gebruikte. Anderen claimen dat ze zich door een giftige slang liet bijten. Vaststaat dat Cleopatra wist wat ze deed, zo legt onderzoeker Adrienne Mayor uit. Cleopatra zou verschillende toxicologische experimenten hebben uitgevoerd. ( ) Ze was op zoek naar de meest vredige en minst pijnlijke manier om te sterven en observeerde de dood van vele veroordeelde gevangenen die aan gif of andere middelen waaronder een slangenbeet waren blootgesteld.
Stukje bij beetje schrapen archeologen meer en meer informatie over Cleopatra bij elkaar. En veel van die gegevens veranderen het beeld dat wij met dank aan mannen als Shakespeare van Cleopatra hebben gekregen. Ze was niet alleen verleidelijk, maar ook sluw en machtsbelust en zelfs bereid om over lijken te gaan. Al die facetten maken haar tot één van de meest beroemde, maar ook omstreden historische personages. Maar ze zorgen er bovenal voor dat haar levensverhaal zich prima leent voor de betere theaterstukken en romans. Het is een verhaal dat zelfs ruim 2000 jaar later nog houdbaar is en waarschijnlijk ook altijd blijft. Het is nu eenmaal veel te fascinerend om zomaar in stoffige bibliotheken te laten vergaan.
Egypte Fun - Boek : De Geheimen Van Het Oude Egypte
Een tijdje geleden kochten we dit boek in de Standaard Boekhandel. Het boek is geschreven door Lorna Oakes en Lucia Gahlin. Oorspronkelijk bestond dit boek uit verschillende delen, die dan later gebundeld werden tot een boek van 512 pagina's. Het boek heeft het ISBN nummer 978 90 5920 867 4 en is verkrijgbaar in vele boekenwinkels en online shops. Persoonlijk vind ik dit een heel goed boek omdat de schrijvers echt dieper ingaan op sommige onderwerpen zoals de soorten rituelen, dromen, eedaflegging, verering van voorouders, het ontstaan van de Egyptologie enzovoort. Uit dit boek komt een vorig artikel op onze blog, Varia - Misverstanden over de Piramiden. Het boek is zeer goed en vlot geschreven, waardoor het zowel geschikt is voor beginners als voor echte kenners. Dit boek is dus een echte topper en zeker een aanrader. Aanbevolen prijs : 18,50.
Welkom bij de nieuwe categorie "EGYPTE FUN". In deze categorie verschijnen af en toe cartoons, moppen, maar ook films, boeken enzovoort. De boog moet niet altijd gespannen staan ! Vandaag beginnen we met een paar cartoons. Binnenkort volgt een artikel over het boek "De geheimen van Het Oude Egypte" van Lorna Oakes en Lucia Gahlin.
Het is niet alleen het oudste,
maar ook het enige wereldwonder dat vandaag de dag nog bestaat: de piramide van
Cheops.
De enorme piramide maakt ook nu nog op veel mensen een enorme indruk. Moet u
zich eens voor proberen te stellen hoe dat was toen de piramide verrees: zon
4500 jaar geleden.
Cheops
De piramide werd gebouwd in opdracht van farao Cheops. Het bouwwerk was bedoeld
als zijn laatste rustplaats. Of hij er ook daadwerkelijk ter ruste is gelegd,
is onduidelijk. Hij was niet zon vriendelijke heerser en vergde ontzettend
veel van zijn onderdanen. Het lichaam van de farao is nooit aangetroffen en
sommigen denken dan ook dat het volk hem uit wraak niet in de door hen gebouwde
en gefinancierde tombe wilde leggen. Of dat echt zo is, is twijfelachtig.
Mogelijk werd Cheops wel in de tombe ter ruste gelegd, maar werd zijn lichaam
door grafrovers gestolen. Of misschien ligt het nog wel in de piramide: de
binnenkant van het bouwwerk vormt namelijk tot op de dag van vandaag een
raadsel voor ons.
Schitteren
Hoewel de piramide nog in
redelijk goede staat is, zag die er 4500 jaar geleden toch wel iets anders uit.
Boven op de huidige buitenkant van de piramide bevond zich een laag kalksteen.
Volgens mensen die de piramide in volle glorie hebben mogen aanschouwen, zorgde
deze laag ervoor dat de piramide stond te schitteren in de zon.
De maten
De piramide heeft een perfecte vierkante basis met zijden van 230 meter lang.
Het bouwwerk is 146 meter hoog. Naar schatting zijn voor de bouw van de
piramide meer dan twee miljoen stenen gebruikt. Die stenen wogen gemiddeld zon
2500 kilo. Maar er zijn ook stenen die het veelvoudige daarvan wegen. De bouw
zou zon twintig jaar in beslag hebben genomen.
Hoe dan?
En daarmee komen we direct bij één van de grootste vraagstukken omtrent de
piramide aan. Hoe hebben de Egyptenaren dit immense bouwwerk met hun relatief
primitieve bouwvaardigheden kunnen doen verrijzen? Eén van de mensen die zich
daar volop mee bezighoudt, is de architect Jean-Pierre Houdin. Hij vroeg zich
af hoe de arbeiders de enorme stenen naar de top hadden gesleept. Er zijn reeds
meerdere theorieën: zo zou een helling zijn aangelegd die naar de top voerde.
Of er zou een soort steiger om de piramide zijn geplaatst. Maar daar zijn nooit
bewijzen van teruggevonden. Houdin besloot dan ook verder te kijken. En hij
komt met een nieuwe oplossing. Er was wel een helling, maar die bevond zich in
de piramide. De helling zou er nog steeds zijn, maar simpelweg nog niet zijn
ontdekt. Het onderzoek naar die helling loopt nog steeds.
Bekijk het zelf
Een kijkje nemen in de piramide
van Cheops? Daarvoor hoeft u niet eens naar Egypte. Ga naar deze site en klik op Launch Interactive. Klik
vervolgens op Old Kingdom en dan Khufu (Inside). U kunt dan
in alle kamers rondkijken. Benieuwd naar het uitzicht vanaf de piramide? Klik
dan op Khufu (Top).
Trucjes
Helling of niet : Cheops liet zijn architecten allerlei trucjes uithalen om maar
te voorkomen dat hij na zijn dood door grafrovers gestoord zou worden. De
ingang van de piramide zit bijvoorbeeld heel goed verborgen. En in de piramide
bevinden zich meerdere kamers. De koningskamer een grote kamer in het centrum
van de piramide doet vermoeden dat de farao hier begraven lag, maar dat is
waarschijnlijk te voor de hand liggend: Cheops zou met deze kamer grafrovers
het idee hebben willen geven dat het graf reeds leeggehaald was. Dan is er ook
nog de koninginnenkamer. Wederom waarschijnlijk een afleidingsmanoeuvre.
Galerij
Naast de konings- en koninginnekamer is er nog een opvallende ruimte in de
piramide te vinden: de galerij. Deze biedt toegang tot de twee kamers. Het is
een hele hoge gang die zich precies in het midden van de piramide bevindt.
Arabieren
De piramide doorstond de tand des tijds en jaren verstreken. Tot niemand
eigenlijk meer precies wist waar de ingang van de piramide zich bevond. Het
Egyptische rijk bestond toen al lang niet meer. Het was al in diverse handen
overgegaan alvorens het in de zevende eeuw in het bezit van de Arabieren kwam.
De Arabieren waren maar wat benieuwd naar de inhoud van de piramide. Maar zij
konden de ingang niet vinden. Dus maakten ze er zelf één. Wat ze in de piramide
aantroffen, is onduidelijk. Sommigen zeggen dat de Arabieren de tombe en enkele
schatten van Cheops vonden. Anderen menen dat de piramide leeg was.
Tunnel
De fascinatie voor de piramide van Cheops is altijd gebleven. En ook nu bezorgt
de piramide wetenschappers nog heel wat hoofdbrekens. Hoe meer ze er naar
kijken, hoe vaker ze moeten erkennen dat ze heel veel niet weten. Zo zijn de
afgelopen jaren mysterieuze schachten gevonden. De tunnels lopen vanuit de
koninginnenkamer en zijn niet veel groter dan twintig bij twintig centimeter.
Opvallend genoeg worden de schachten onderbroken door een deur. Achter die deur
lopen de tunnels verder naar buiten.
Achter de deur
Maar wat bevindt zich achter die deur? Eerder dit jaar nam een kleine robot een
kijkje en deze ontdekte een kleine kamer achter de eerste deur. Waar de
schachten en het kleine kamertje voor dienen, is nog steeds onduidelijk.
Mogelijk waren de tunnels bedoeld voor de ziel van Cheops: deze kon de piramide
zo verlaten.
Geheime gangen, mysterieuze kamers, grafrovers en een verdwenen mummie : de
piramide lijkt alle ingrediënten voor een goed verhaal in huis te hebben. Vele
wetenschappers verbazen zich nog steeds over de vele losse eindjes. Het fascinerende
verhaal van de piramide van Cheops kan ervoor zorgen dat we het verlies van de
andere zes wereldwonderen nog erger betreuren. Maar ergens kan het ook een
opluchting zijn: de piramide brengt al zoveel vraagstukken met zich mee.
Hoeveel mysteries hadden de zes andere wereldwonderen allemaal met zich
meegebracht ? We zullen het nooit weten. Bron : http://www.scienatias.nl
De adembenemende afmetingen van sommige piramiden, hun immense ouderdom en het feit dat we niet met zekerheid kunnen vaststellen hoe ze gebouwd zijn (omdat hierover geen teksten zijn gevonden), hebben geresulteerd in enkele wilde, ongefundeerde speculaties erover. Herotodus legde voor het eerst de onjuiste link tussen de bouw van de Gtote Piramide en de toepassing van slavenarbeid, zonder het corveesysteem te noemen. Hij propageerde ook het verhaal dat Cheops zijn dochter had gedwongen zichzelf te prostitueren in ruil voor blokken steen, die werden gebruikt om de middelste van de drie koninginnenpiramiden ten oosten van de Grote Piramide te bouwen.
In de 1ste eeuw n. Chr. werd de mythe van de slavenarbeid bevestigd door de joodje historicus Josephus, die beweerde dat de Hebreeërs tijdens hun verblijf in Egypte werden uitgeput door hard gezwoeg, onder andere doordat ze werden gedwongen de piramiden te bouwen. In feite werden de piramiden in Gizeh meer dan een millennium voor de tijd van de Hebreeërs gebouwd.
Arabische legenden
Toen de Arabieren Egypte in 642 veroverden, verwonderden zij zich over de piramiden en mythologiseerden zij deze al snel. Volgens een populaire Arabische legende was de Grote Piramide in Gizeh in feite het graf van Hermes (de Griekse God geïdentificeerd met de Egyptische God van de wijsheid en de schrijvers, Thot). Het doel van de piramide zou zijn literatuur en wetenschap erin te verbergen, uit het zicht van de ogen van niet - ingewijden, en ze te beschermen tegen de overstroming - blijkbaar een combinatie van de catastrofale bijbelse zondvloed en de jaarlijkse overstroming van de Nijl. Als we de arabieren uit Jemen moeten geloven, zouden de piramiden van Cheops en Chephren op het plateau van Gizeh in feite de graven van hun oude koningen zijn, van wie er een de Egyptenaren zou hebben verslagen.
Volgens een oude Koptische legende was een zekere koning Soerid verantwoordelijk voor de bouw vande drie piramiden in Gizeh. Hij zou wetenschappelijke kennis op de binnenmuren ervan hebben laten opslaan en er beelden en schatten hebben laten zetten, evenals een afgodsbeeld buiten elke piramide om deze te bewaken. Soerid zou zijn begraven in de "oostelijke piramide" (die van Cheops), zijn broer Hoejibs in de "westelijke piramide" (die van Chephren) en Hoejibs zoon Karoeras in de "bonte piramide" (die van Menkaure). Al-Maqrizi beweerde ook datkoning Soerid toen hij stierf met al zijn bezittingen in de piramide werd begraven. Mogelijk was de naam "Soerid" een verbastering van "Soephis", de naam die Herotodus in de 5de eeus v.Chr. gebruikte om te verwijzen naar Cheops. Het verhaal van de enorme schat die begraven zou zijn in de Grote Piramide is ook te vinden in de sprookjes van "duizend-en-één-nachten", waarin wat de eerste inbraak ooit in de piramide zou zijn, door kalief al-Mamoen, de zoon van Haroen al-Rashid, rond 820, wordt beschreven. Zijn mannen zouden ijzeren pikhouwelen en breekijzers hebben gebruikt en de stenen met vuur hebben verhit en er dan koude azijn op hebben geschonken. Het is zeer waarschijnlijk dat de eerste geforceerde toegang tot de Grote Piramide plaatsvond in de Oudheid en dat al-Mamoens mannen een doorgang gebruikten die door dieven uit de Oudheid was gemaakt. Een man genaamd Denys van Telmahre, de jacobitische patriarch van Antiochië, was aanwezig toen al-Manoen de piramide binnenging en hij beweert dat de piramide voor zijn bezoek al geopend was. Deze versie van de vermoedelijke eerste inbraak was eigenlijk te fantastisch om waar te zijn. Hetzelfde (hetzij gematigder) verhaal werd vastgelegd door Aboe Szalt van Spanje. Hij schrijft dat al-Mamoens mannen in plaats van een fantastische schat slechts een sarcofaag ontdekten met wat oude botten erin.
Jozefs graanschuren
De Koptische en Arabische mythen waren zeker dichter bij de waarheid dan de verklaringen van middeleeuwse Europeanen. Pelgrims naar het Heilige Land kozen er ook voor Egypte te bezoeken om bijvoorbeeld de piramiden te zien, die volgens hen Jozefs graanschuren waren (een idee dat al in de 5de eeuw werd vastgelegd in de Latijnse geschriften van Julius Hornius en Rufinus). De piramiden werden bijvoorbeeld in een 12de - eeuws mozaïek in een van de gewelven van de San Marco in Venetië ook afgebeeld als graanschuren. Veel later, in de 15de en 16de eeuw, waren afbeeldingen van piramiden even foutief, zelfs al waren ze gemaakt door mensen die ze echt hadden gezien. Ze werden vaak weergegeven met veel steilere zijden dan in get echt, waardoor ze bekendere klassieke monumenten weerspiegelden.
Mysteriën rond de piramiden
In de 17de eeuw bepleitte vooral Athanasius Kircher de magische en mystieke betekenis van de piramiden - waar veel mensen nu nog steeds in geloven. Moderne theorieën over de piramiden lopen uiteen van uitgesproken dom, zoals de bouw ervan door buitenaardse wezens, tot minder absurd, zoals het feit dat ze in één lijn staan met de gordel van Orion. Er zijn eindeloos veel vreemde en wonderbaarlijke verbanden met de piramiden gelegd, waaronder hun vermogen om onsterfelijkheid en wereldvrede te veroorzaken.
Zelfs als de oude Farao's geen van deze associaties hadden bedoeld, zouden ze beslist tevreden zijn dat hun piramiden in de 21ste eeuw nog steeds ontzag inboezemen en verbazen.
Bron : het boek "De Geheimen Van Het Oude Egypte", door Lorna Oakes en Lucia Gahlin
De tentoonstelling "Toetanchamon, zijn graftombe en zijn schatten" zal meer dan 300.000 bezoekers hebben gelokt als ze eind deze maand de deuren sluit. De expo op de Heizel loopt nog tot 27 november. Dat is drie weken langer dan was gepland.
Op bijna 4.000 vierkante meter kunnen de bezoekers in Brussels Expo op de Heizel de ontdekking van de graftombe van farao Toetanchamon door Howard Carter in 1922 herbeleven. De tentoongestelde kunstschatten zijn niet de originelen, maar meer dan 1.000 waarheidsgetrouwe replica's.
"Je hoeft geen egyptoloog te zijn om van deze expo te genieten", zeggen de organisatoren. "Het originele is dat bezoekers een reconstructie krijgen van de graftombe en de schatten zoals Carter ze ontdekte. Naast de voorwerpen wordt een verhaal verteld waar iedereen makkelijk in kan meestappen."
Twaalf procent van de bezoekers kwam uit het buitenland. De tentoonstelling trekt binnenkort naar Seoel en Frankfurt. Volgend voorjaar zal ze te zien zijn in Parijs.
Welkom bij het eerste bericht van de categorie "FILMPJE". In deze categorie tonen we u filmpjes die te maken hebben met Het Oude Egypte. U kan deze filmpjes altijd terugvinden onderaan in de linkerkolom. In dit eerste bericht tonen we u meteen twee filmpjes. Het eerste filmpje toont hoe de tempel van Karnak door de eeuwen groeit. In het tweede filmpje ziet u verschillende bekende Egyptische steden en tempels gereconstrueerd in 3D.
De Egyptische tempel is de plaats waar de godheid aanwezig is in zijn cultusbeeld, de tempel is echter geen gebedshuis, hierdoor verschilt hij wezenlijk van een christelijke kerk, een islamitische moskee of een joodse synagoge waar de gelovigen samenkomen om te bidden en de eredienst te volgen. In de Egyptische tempel is het volk niet toegelaten, enkel de koning, de priesters en de tempeldienaars mogen hem betreden. De tempel bestaat uit twee delen: enerzijds het deel dat fungeert als woonhuis voor de god die erin gehuisvest, gevoed, gekleed en verzorgd wordt en anderzijds de administratieve en economische voorzieningen. De oudste tempels dateren uit de protodynastische periode, men kan nog niet van tempels spreken maar van heiligdommen of kapellen. In het Oude Rijk werden verschillende tempeltypes ontwikkeld: zonnetempels, dodentempels, daltempels, echte godentempels nog niet. De eerste echte godentempels en kapellen dateren uit het Middenrijk en werden opgetrokken in witte kalksteen. Vanaf het Nieuwe Rijk (rond 1500 v.C.) werden de tempels in zandsteen gebouwd. Tijdens de regering van koningin Hatsjepsoet begint de grote bouwactiviteit van godentempels in de Thebaanse regio: Karnak, Luxor, Deir el-Bahari, Medinet Haboe e.a. De Amontempel van Karnak kent een bouwgeschiedenis van meer dan 2.000 jaar.
Gemeenschappelijke bouwelementen
Hoewel elke tempel verschilt en aangepast is aan de specifieke theologie hebben ze allen een aantal gemeenschappelijke bouwelementen. Hiertoe behoren de kade en tribune, dromos met sfinxen, omheiningsmuur, open hof, pyloon, obilisken, hypostyle zaal, offerandezaal, barkenkapel, heiligdom en contratempel.
De cultus
In de Oud-Egyptische godsdienst staan de cultushandelingen centraal. Het is de taak van de koning om als bemiddelaar tussen de goden- en de mensenwereld op te treden; hij is de priester bij uitstek. In werkelijkheid kan hij niet in elke tempel aanwezig zijn, daarom delegeert hij zijn macht aan de hogepriester die, tijdens de rituelen steeds zegt dat hij handelt in naam van de koning.
De positie en de functie van een Egyptische priester verschilt wezenlijk van die van en christelijke priester of een islamitische iman. Hij is niet voorbestemd op zijn taak door een goddelijke roeping, hij is geen verkondiger van het ware geloof, hij heeft geen pastorale taak, hij hoeft zich niet te bekommeren om het geestelijk welzijn van de bevolking. Hij is enkel verantwoordelijk voor het welzijn van de goden op aarde, hij draagt als titel hem netjer: dienaar van de godheid. In een Egyptische tempel zijn meerdere soorten priesters actief: aan het hoofd staat de hogepriester of eerste profeet, hij alleen heeft toegang tot het heiligdom om de god te aanschouwen en dagelijks te verzorgen, de hogepriester wordt bijgestaan door de tweede, de derde en de vierde profeet, ze behoren tot de hogere clerus en beoefenen hun priesterambt als hoofdambt. De lagere clerus bestaat uit wab-priesters, ze komen niet in contact met de goden maar vervullen nederiger taken. De wab-priesters vervullen een burgerlijke taak en worden om de drie maand opgeroepen voor een maand tempeldienst, hiervoor ontvingen ze een stuk tempelland en dagelijks een deel van de voedseloffers aan de godheid aangeboden.
Ook vrouwen konden als priester fungeren in tempels. De belangrijkste vrouwelijke priesterrol werd waargenomen door de godsgemalin, dit is een koningin of prinses die op symbolische wijze gehuwd was met de god Amon; de andere waren meestal echtgenotes van belangrijke ambtenaren die als zangeres of sistrumspeelster een priesterrol vervulden. Vanaf de 25ste dynastie krijgt de godsgemalin een meer uitgesproken politieke macht, ze wordt de verbindingspersoon en het controlerende principe tussen de steeds machtig wordende Amonpriesters en de koning die regeert vanuit de Delta. In deze periode van de Egyptische geschiedenis is niet de hogepriester van Amon maar de godsgemalin de ware heerser over Egypte.
De dagelijkse cultus
De Egyptische goden moeten naast de rituelen ook materieel verzorgd worden. De priester (in naam van de koning) offert dagelijks aan de godheid in de gedaante van het cultusbeeld in de tempel. De koning offert omdat de godheid iets terug zou doen. De cultushandelingen zijn dus een poging van de kant van de mensen om in te grijpen in het kosmisch gebeuren. De dagelijkse verzorging bestaat uit een reeks aparte handelingen. Elke ochtend, voor zonsopgang worden voedsel, drank en kledingofferanden klaargemaakt door het tempelpersoneel. Ondertussen reinigen de wab-priesters de tempel, maken zalven en oliën en vullen de plengvazen. Op het ogenblik dat de zon opgaat, ogenblik waarop de kosmos opnieuw geboren wordt, gaat de hogepriester het heiligdom binnen, opent de naos, vereert de god, biedt hem het Maät-beeldje aan, om het evenwicht van het universum te garanderen. Vervolgens wordt het godenbeeld uitgekleed, gewassen en weer aangekleed, geparfumeerd en geschminkt. Uiteindelijk strooit de priester natron over het beeld en bewierookt het, dan sluit hij opnieuw de naos en wist hij zijn voetstappen uit terwijl hij achterwaarts het heiligdom verlaat. De voedsel en drankofferandes die bedoeld zijn voor de schijnconsumptie van de god worden daarna onder het tempelpersoneel verdeeld. Naast de dagelijkse cultus in de beslotenheid van de tempel worden op regelmatige tijdstippen liturgische feesten gevierd waarbij de rituelen een complexer karakter hebben en meer uiterlijk vertoon met godenprocessies.
Obelisken werden, voornamelijk in het Nieuwe Rijk, voor tempelfaçades opgericht, meestal paarsgewijs. Het zijn granieten monolieten afkomstig uit de granietgroeven van Aswan. In deze groeve ligt nog een onvoltooid exemplaar met een lengte van 42m en een gewicht van rond de 1200 ton. Het uithakken, transporteren en oprichten van obelisken blijft een van de meest spectaculaire hoogstandjes van de Egyptische bouwmeesters. De extractie van de obelisken gebeurde in het Nieuwe Rijk niet met houten wiggen die in uitgehakte sleuven werden aangebracht en vervolgens natgemaakt; deze ontginningsmethode werd pas in de Grieks-Romeinse periode toegepast, maar met doloriethamers (doloriet is een vulkanisch gesteente harder dan graniet), meerdere van deze hamers werden in de groeve terug gevonden.
Uithakken van een obelisk
Na het verwijderen van de verweerde oppervlaktelaag (door verhitting met vuur gevolgd door afschrikken met water), werd de obelisk van het moedergesteente losgemaakt door zijdelingse schachten bekomen door percussie van de rots met doloriethamers, -kogels. Door het hameren van de rots laten de granietkristallen los en verpulvert het graniet. Proefondervindelijk heeft men aangetoond dat men de granietrots ongeveer 5 mm per uur kon uitdiepen over een oppervlakte van 60x60 cm; een arbeider kon aldus 12cm³ graniet per minuut verpulveren, dit geeft 6.000cm³/dag van 8 uur of 1,8m³/jaar.
Op basis van de nagelaten extractiesporen gebeurde het losmaken van de onvoltooide obelisk met ongeveer 130 werklieden, elk kreeg een breedte van ongeveer 60cm toegewezen. Werkend in twee ploegen kon een dergelijke gigantische steenmassa in 8 maanden losgemaakt worden, schatting bevestigd door een inscriptie in de dodentempel van Hatsjepsoet. Eens losgemaakt werd de obelisk gelicht met grote hefbomen en langs een sleephelling naar de Nijl vervoerd, op een speciaal versterkte schip geplaatst en naar de plaats van bestemming gebracht. Een afbeelding van dit transport vindt men op de wand van het zuidelijk portiek van het eerste terras van de tempel te Deir-el-Bahari.
Transport van de obelisk
Op het zuidelijk portiek van het eerste terras van de tempel van Hatsjepsoet te Deir el-Bahari is het transport van obelisken over de Nijl van Aswan naar Thebe (700km) afgebeeld. Het transport van deze obelisken (30m hoog en 380 ton zwaar) gebeurde met een schip van 63 meter lengte, en 21 meter breedte waarvan de scheepsromp was versterkt met 72 rechthoekige balken (duidelijk te zien op de afbeelding). De obelisken waren aan beide uiteinden stevig bevestigd op sleden en werden van de steengroef naar de Nijl over een aangelegde sleephelling, met toplaag bekleed met Nijlslib voorzien van ingebedde palmboomstammen (resten van dergelijke transportbanen werden teruggevonden), versleept. Dit transport gebeurde gedurend de overstromingsperiode, waarin het waterpeil het hoogst was en de afstand het kleinst. Het transportschip werd gesleept door drie rijen, onderling gekoppelde sleepboten; elke rij telde 9 boten en was voorafgegaan door een pilootboot. Elke sleepboot was bemand door 30 roeiers. Naast het transportschip zien we een kleine verbindingsboot die het contact tussen het transportschip, de sleeptreinen en de oevers verzekerde. Op de drie grotere schepen naast het transportschip bevonden zich priesters die offers brachten om het welslagen van de transport te verzekeren. In het totaal waren bij dit uitzonderlijk transport een duizendtal lieden betrokken: piloten, officieren, roeiers, soldaten, priesters en helpers.
Oprichten van een obelisk
Het oprichten van de obelisk gebeurde zonder hijstoestellen; de enorme slanke en broze naalden moesten ondersteund blijven gedurende het oprichten. Uit de papyrus van Anastasi I weet men dat dit gebeurde langs een hellend glijvlak dat bovenaan overging in een horizontaal massief dat, ter plaatse van de standplaats van de obelisk, een enorme zandsilo bevatte. Door het progressief ledigen van deze silo kon de obelisk gekanteld worden en kwam de basisrand van de obelisk te liggen in een vooraf uitgebeitelde gleuf in het vooraf aangebrachte voetstuk. Vervolgens werd de obelisk rechtgetrokken en het tichelmassief afgebroken.
Tijdsduur
Te Karnak, op de sokkel van de zuidelijke obelisk die Hatsjepsoet in het Wadjit, (gelegen tussen de 4de en 5de pyloon) liet oprichten staat vermeld: Mijne majesteit (Hatsjepsoet) leidde de werken vanaf de eerste dag van de tweede wintermaand van haar 15de regeringsjaar tot de dertigste dag van de vierde zomermaand van het jaar 16, dat maakt 7 maanden in de steengroeve Het Egyptisch jaar telde 12 maanden van 30 dagen + 5 dagen, en drie seizoenen van 4 maanden: het eerste Akhet (overstroming) vervolgens Peret (winter) en uiteindelijk Shemoe (zomer). Van de eerste dag van de tweede wintermaand tot de laatste dag van de zomer, jaar 15 ,overeenstemmend met 7 maanden, werden de obelisken uitgehakt, van de eerste dag van de overstroming tot de laatste dag van de zomer, jaar 16, hetgeen overeenkomt met 12 maanden, werden de obelisken getransporteerd van Aswan naar Thebe waar ze in de Amontempel werden opgericht. De totale tijdsduur, van uithakken tot oprichten, bedroeg dus 19 maanden en niet 7 zoals vaak foutief wordt gelezen.
Nieuws Egypte - Belgen dateren oudste rotstekeningen van Noord - Afrika
Een interdisciplinair team van Belgische wetenschappers dat nauw samenwerkt met de Amerikaanse universiteit van Yale, heeft de oudste rotskunst van Egypte gedateerd. De rotstekeningen zijn 15.000 jaar oud, waardoor de rotskunst tevens de oudste kunst van Noord-Afrika is. Dat hebben de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel bekendgemaakt.
De tekeningen worden in hoofdzaak gekenmerkt door kunstzinnige graveringen van wilde dieren. Een archeologische missie van de Koninklijke Musea ontdekte de rotstekeningen in 2008 op de sites van Qurta, op 40 kilometer ten zuiden van Edfoe. De tekeningen waren deels door puin en windafzettingen afgedekt.
Ioniserende straling
Het laboratorium voor Mineralogie en Petrologie van de Universiteit Gent dateerde de windafzettingen door middel van optisch gestimuleerde luminescentie of OSL-datering. Dat is een methode waarbij ioniserende straling gemeten wordt. De 15.000 jaar oude rotstekeningen nabij Qurta zouden min of meer gelijktijdig zijn met de Europese kunst uit de Laatste IJstijd, gekend van de beroemde grotschilderingen van Lascaux en Altamira. De Qurta-tekeningen vertonen volgens de Koninklijke Musea ook bepaalde stilistische gelijkenissen met de grotschilderingen van Lascaux en Altamira.
Publicatie
De resultaten van de datering worden gepubliceerd in het decembernummer van Britse tijdschrift Antiquity. (belga/adha)
Welkom bij onze nieuwe categorie ZOOM-IN. In deze catigorie gaan we iets dat te maken heeft met Het Oude Egypte van heel dicht bij bekijken, we gaan dus inzoomen. En wat is beter om deze categorie mee te beginnen dan het museum waar duizenden Oud - Egyptische objecten staan, waaronder het zo beroemde masker van Toetanchamon ? Ja, we hebben het hier natuurlijk over het Egyptisch museum van Caïro.
Het Egyptisch museum ligt in het centrum van Caïro aan het (door de Egyptische revolutie beroemd geworden) Al-Tahrier-plein, wat "het vrijheidsplein" betekent. Het werd in 1901 gebouwd ten tijde van de toenmalige koning Abbas Helmy II.
Het museum telt om en bij de 136.000 objecten, het word dus ook aangeraden om een bepaalde periode te gaan bekijken, anders is het gewoonweg te onoverzichtelijk. Het museum barst eigenlijk uit zijn voegen, zodat ook de kelders volgepropt zijn met spullen, maar deze zijn niet open voor het publiek. Een zonde. Een weetje : als je voor elk object dat zich in dit museum bevindt 1 minuut uittrekt, dan zou je ongeveer 82,5 dagen nodig hebben om alles gezien te hebben ! Voor de rest is het museum wel goed ingedeeld : op de benedenverdieping vind u alle objecten chronologisch gerangschikt, en op de bovenverdieping kozen ze voor een thematische ordening.
Om de Oud - Egyptische Goden te vereren, heb je een schrijn nodig. Maar wat als je op reis gaat of ergens voor een tijdje naar toe gaat en je je schrijn niet kan meenemen, en dus ook je god(en) niet kunt vereren. Daar hebben wij nu een oplossing voor : een opvouwbaar, meeneembaar schrijn. In de linkerbovenhoek bericht vind u een afbeelding van dit meeneembaar schrijn. Voor een grotere afbeelding, klik op de bijlage.
Een meeneembaar schrijn is zeer handig. Onlangs hebben we er zelf een gemaakt voor Amon - Re. Het handige aan de versie die we gemaakt hebben is dat je het echt overal mee naar toe kan nemen : je vouwt het gewoon op en dan kan je het overal instoppen. Dit is een zeer interessante functie, zo kan je als je op reis gaat of ergens naar toe gaat altijd je God(en) vereren. Je kan ook nog net als wij er een grote, mooie platte steen voorzetten om de offergaven op te leggen (indien mogelijk).
Het schrijn is langs weerszijden versierd met een beschermende slang - een Wadjet -, een Farao die aan Amon - Re offert en een offerende priester. In het middenstuk is vanboven een gevleugelde zon bevestigd met daaronder een grote afbeelding van Amon - Re.
De meesten onder jullie weten wellicht al dat in Het Oude Egypte honderden goden werden vereerd. Het is dan ook een onbegonnen werk om lijsten te maken van al deze Goden. Er zijn zelfs vele Goden die we nog niet of nauwelijks kennen. De reden dat er zoveel verschillende Oud - Egyptische Goden zijn is dat er in elk klein dorpje andere, plaatselijke Goden werden vereerd. Sommige van deze dorpjes groeiden uit tot belangrijke steden, en hun goden groeiden mee. In de kleine dorpjes werden ook nog de staatsgoden vereerd.
Wij maakten een lijst van 28 van de belangrijkste Goden van Het Oude Egypte, die u bij de bijlages kan vinden.
Welkom bij het 2de deel van "AMON - RE". In het vorige deel gaven we een inleiding over deze grote God (zier bericht AMON - RE - Inleiding). Maar elke God heeft natuurlijk een tempel nodig om vereerd te worden. omdat Amon - Re een rijksgod is, heeft Hij tempels in heel Egypte. Maar Zijn belangrijkste en grootste stad ligt in Thebe, Zijn geboortestad. Deze tempel werd door de Grieken "Karnak" genoemd, wat "Stad met de honderd poorten" betekent, waarmee ze verwijzen naar de vele monumentale poorten. Door de Oude Egyptenaren zelf werd het "Ipet - Isoet", wat kortweg "dé plaats / stad" betekent. Hieronder kan u een artikel over Karnak lezen, en helemaal onderaan dit bericht vind u een fotokader waarin er een reeks foto's van Karnak verschijnen, en daaronder heb ik een filmpje geplaatst waarop je kan zien hoe de tempel van Karnak telkens uitbreid.
De tempel van Karnak is het grootste tempelcomplex van Egypte. De oude Egyptenaren noemden Karnak ipet soet, de hoogstgeachte aller plaatsen. Karnak is de Arabische naam voor het dorp dat naast de tempel ligt. Het woord betekent versterkte nederzetting. Een beschrijving die mogelijk opkwam bij de eerste moslimbezoekers bij het zien van de enorme tempelmuur.Het complex is erg ingewikkeld omdat het bestaat uit bouwwerken die aan verschillende goden zijn gewijd. De hoofdtempel is gewijd aan de god Amon. Ten zuiden hiervan staat de tempel van Moet, de echtgenote van Amon. De tempel van Chonsoe, de zoon van Amon, bevindt zich in de westelijke hoek van het complex. Ook Monthoe (een lokale oorlogsgod), Ptah en Osiris hebben hun tempels binnen Karnak. Ongebruikelijk is dat de tempel van Amon op twee assen is gebouwd. De hoofdas gaat van het allerheiligste van de tempel in het oosten naar het westen en volgt de algemeen geldende richting van Egyptische tempels. Van het noorden naar het zuiden is er een tweede as. Deze leidt naar het tempelcomplex van Moet en naar de Loeksortempel die een aantal kilometers ten zuiden van de tempel van Karnak ligt. Wat we tegenwoordig als het tempelgebouw beschouwen, is eigenlijk een opeenvolging van pylonen (toegangspoorten), hoven en portalen die naar het binnenste van de tempel leidden. Daar was het heilige der heiligen, de woning van de godheid.
Het oudste deel van de aan Amon gewijde tempel dateert uit het Middenrijk, maar er zijn verwijzingen naar bouwactiviteiten die al in de 3de dynastie plaatsvonden. Door latere bouw- en sloopactiviteiten is van de Middenrijks- tempel zo goed als niets meer overgebleven. Tijdens het Nieuwe Rijk werd de tempel door bijna elke farao uitgebreid. Hierdoor kreeg het bouwwerk zijn imposante karakter. Tijdens het uitbreiden schuwden de faraos het slopen van oudere bouwwerken niet. Amenhotep III uit de 18de dynastie bouwde een pyloon met stenen uit een tiental oudere gebouwen. Ook gaven diverse faraos opdracht een bouwwerk aan te passen en te voorzien van hun naam (usurpatie). Hierdoor is het lastig de chronologie van de bouwactiviteiten precies vast te stellen.
De priesterorde van Karnak behoorde tot de rijkste en invloedrijkste in Egypte. Naast het uitbreiden en verfraaien van de tempel maakten de faraos grote giften over aan de god Amon en zijn priesters. Het bezit van de tempel groeide hierdoor uit tot maar liefst 280.000 hectare landbouwgrond met 421.000 stuks vee. Ramses III uit de 19de dynastie schonk bijna 32.000 kilo goud, 997.000 kilo zilver en 2,4 miljoen kilo koper aan de tempel van Karnak.
In de loop der eeuwen is de tempel zwaar beschadigd geraakt. Erosie door wind en water en een aardbeving in 27 v.Chr. hebben het complex zwaar beschadigd. Door stijgend grondwater zijn een aantal funderingen verzakt. De grootste schade is echter door mensen aangebracht. Stenen uit de tempel zijn gebruikt voor het bouwen van huizen en stallen. In de afgelopen tweeduizend jaar hebben toeristen hun naam op de muren achtergelaten en stukken reliëf uitgehakt. Ook schatgravers op zoek naar verborgen schatten hebben Karnak weinig goed gedaan. Desondanks zijn er nog vele hectaren van het complex die niet onderzocht zijn en die nog verborgen kennis kunnen bevatten.
Welkom bij de categorie AMON-RE. In deze categorie post ik af en toe een bericht dat te maken heeft met de verering van Amon-Re, nieuws over de tempel van Amon - Re enzovoort. Natuurlijk staat in het eerste bericht van de categorie "AMON-RE" een inleiding. Leest u mee ?
Amon was een van de belangrijkste Goden van het Oude Egypte. In de piramidenteksten wordt Amon voor het eerst vermeld. De Thebaanse Godin Wosret is de eerste die als zijn vrouw wordt beschouwd. Later worden ook Amonet en Moet als zijn echtgenotes genoemd. hij was de lokale god van Thebe.binnen anderhalve eeuw verving Hij de oude God van Thebe, Montoe, en werd als Amon-Re door de farao's uit die tijd tot de meest vooraanstaande God van het Egyptische Pantheon gezien. Samen met de Godin Moet, die de plaats in nam van Amonet, en hun zoon Chonsoe, vormde hij de triade van Thebe.
Amon wordt vaak geassiocieerd met het onwaarneembare. In grafschriften wordt hij doorgaans omschreven als "verborgen van vorm". Mogelijk verwijst de oorspronkelijke betekenis van Zijn naam naar de onzichtbare kracht van de wind. Amon behoort ook toe aan de Ogdoade van Hermopolis, een groep van acht oergoden. Daarnaast werd hij verheerlijkt als Amonkamoetef, de scheppersgod in de vorm van een slang die zich telkens opnieuw vernieuwde. In het Dodenboek wordt amon geassocieerd met de zon. In relatie tot de zonnecultus van Heliopolis verschijnt Hij als zonnegod, Amon-Re, een versmelting van Amon en Ra-Harachte, die opkomt aan de oostelijke horizon.
Amon wordt doorgaans als mens afgebeeld, zowel met rode als blauwe huidskleur. De rode kleur is de oorspronkelijke kleur van de Goden. De blauwe kleur verwijst naar zijn scheppende kracht. Zijn kleding bestaat uit een korte schort waaraan dikwijls een lange staart was bevestigd, de dierenstaart. Hij draagt de kroon met dubbele veren, wat een manier is om Amon voor te stellen als "God van de wind". bij gelegenheid wordt hij als man met een ramskop afgebeeld, maar ook de nijlgans stond symbool voor Amon. Vanaf de 12de dynastie wordt hij als Amonkamoetef ityfallisch, oftewel met een erectie, afgebeeld in rituele scènes in de tempels van Thebe, met name in de tempel van Luxor. Amonkamoetef betekent letterlijk "stier van Zijn moeder", een symbolische uitdrukking voor kracht en vruchtbaarheid. Het ityfallische aspect verwijst naar de vruchtbaarheidsgod Min, die soms ook wel Amo - Min wordt genoemd.
Amon werd gezien als koning van de goden en als
universele god, een god die in alles aanwezig was.
Bij de bijlagen vind je een overzicht van de basisgoden en een prent van Amon - Re met rode huid en een prent van Amon-Re met blauwe huid.
Dit welkomstartikel blijft steeds bovenaan staan ter verwelkoming van nieuwe bezoekers. Om dit artikel over te slaan, scrol naar beneden of klik in de linker kolom op het eerste artikel in de lijst Inhoud Blog. Voor een overzicht van alle berichten gaat u naar de rechterkolom helemaal onderaan.
Welkom op deze blog over het Oude Egypte.
Beste blogbezoekers,
Na lang niet actief geweest te zijn, ben ik nu weer terug. Ik ben een Kemetist, d.w.z. ik geloof in de oude Egyptische Goden. Vanaf heden zal deze blog het Oude Egypte meer wetenschappelijk aanpakken. Ook hebben we, zoals u waarschijnlijk al gezien hebt, een nieuw design gekozen.
Nu even een paar praktische zaken :
- De eerste 10 berichten vind je bovenaan in de linkerkolom. Een compleet overzicht vind je helemaal onderaan in de rechterkolom.
Ik hoop dat mensen hier iets kunnen leren, en ook veel plezier beleven aan mijn blog.
Kemet Het Zwarte Land is een open blog en toegankelijk voor iedereen. Er is bijgevolg GEEN COPYRIGHT op de blog, alle teksten, tekeningen, bijlagen zijn vrij voor eigen gebruik, dit voor studie, eindwerken, verhandelingen, opstellen voor school, enz Bij gebruik van informatie van deze blog op eigen of andere sites, blogs of internetfora stellen we een vermelding naar deze blog of link natuurlijk op prijs.
KEMET - HET ZWARTE LAND IS GEEN SEKTE, VERENIGING, CLUB OF IETS DERGELIJKS. DEZE BLOG IS BEDOELD ALS INFORMATIE- EN INSPIRATIEBRON.
Graf DK 55 is misschien wel het meest bijzondere graf dat ooit is gevonden in Egypte. Toen archeoloog Theodore M. Davis in januari 1907 tijdens een expeditie op het graf stuitte, trof hij een grote chaos aan. Het graf in de Vallei der Koningen was vernietigd, maar niet door grafschenners. Wie heeft dit gedaan en waarom? Heeft de mysterieuze mummie er iets mee te maken?
Achnaton
De grafkamer is het 55e graf in de Vallei der Koningen en bestaat uit een trap, een gang en één kamer. In de grafkamer lagen tijdens de ontdekking allerlei voorwerpen, waarvan een ontmanteld gedenkteken in opdracht van Achnaton het grootste was. Achnaton liet het gedenkteken maken voor de tombe van zijn moeder, koning Teje.
Achnaton (of Amenhotep IV) was een bekende farao van de 18e Dynastie van het Oude Egypte. Hij leefde ergens in de periode van 1351 tot 1333 voor Christus. Achnaton was heel belangrijk voor Egypte, want hij voerde één godsdienst in met zonnegod Aton als god. Egypte transformeerde van een veelgodendom in een monotheïsme. Zonnegod Amon, die tot dan toe erg belangrijk was, werd door Achnaton buiten de deur gegooid.
Meer objecten in de kamer verwijzen naar Achnaton. Zo zijn er vier beschermende amuletten (zogenaamde magische stenen) aangebracht, waarvan er één de naam Achnaton droeg. Daarnaast stonden er vier lijkvazen in de kamer, die ooit bedoeld waren voor de organen van Kiya. En laat Kiya nou toevallig één van de bijvrouwen zijn van Achnaton. Mysterieuze mummie
Het belangrijkste voorwerp in de grafkamer was natuurlijk een verminkte sarcogaaf. Deze was oorspronkelijk bedoeld voor een vrouw, maar is aangepast voor een koning. In de sarcofaag troffen onderzoekers een door het vocht beschadigde mummie aan. Uit een onderzoek van deze mummie bleek dat de persoon in de sarcofaag een man was.
De grote vraag is natuurlijk: is de mummie in de sarcofaag Achnaton? Laten we niet vergeten dat deze farao na zijn dood in ongenade is gevallen. Dit zou verklaren waarom er geen naam staat op de sarcofaag en waarom het gedenkteken is verdwenen.
Toch zijn er archeologen die andere opvattingen hebben over DK 55. Sommigen denken dat de mummie het lichaam was van Semenchkare. Hij regeerde de laatste jaren samen met Achnaton en ook hij kwam na de dood van de ketterse farao in kwaad daglicht te staan.
In 1922 werd het graf van Toetanchamon gevonden. Uit een onderzoek bleek dat de mummie van Toetanchamon en de persoon in graf 55 nauwe verwanten waren. De opvolger van Semenchkare was Toetanchamon, maar Achnaton was de vader van de jonge farao. Ook lagen er voorwerpen van Semenchkare in de grafkamer van Toetanchamon. Wie van de twee?
Semenchkare of Achnaton: wie lag er ooit in graf DK 55? Archeologen hebben ooit geprobeerd om de leeftijd van de mummie te schatten, maar daaruit kwam een schatting van tussen de 20 en 40 jaar. Semenchkare stierf rond zijn twintigste levensjaar, terwijl Achnaton 30 a 40 jaar is geworden.
Eén ding is zeker: de mummie heeft ooit ergens anders begraven gelegen, namelijk in Tell el-Amarna. Deze nieuwe hoofdstad liet Achnaton 300 kilometer ten noorden van Thebe bouwen. Toen inwoners deze stad verlieten, werd de mummie naar graf 55 verplaatst.
De rol van de hoofdstad Tell el-Amarna raakte tijdens Toetanchamons regeerperiode uitgespeeld. Waarschijnlijk werd het graf van Achnaton en/of Semenchkare naar graf 55 verplaatst toen de regering besloot om de hoofdstad te verlaten.
Grafvernieling
Toen de mummie van Achnaton of Semenchkare graf 55 bereikte, werd het graf vernield. Wie is hiervoor verantwoordelijk? Het kan zijn het graf is vernield door gewelddadige koningen uit het begin van de 19e Dynastie, die een hekel hadden aan zonnegod Aton: de god van Achnaton en Semenchkare. Het kan ook dat dienaren van Ramses IX de mogelijke daders zijn. Naast graf 55 ligt namelijk de grafkamer van Ramses IX. Het kan zijn dat dienaren van Ramses IX graf 55 per ongeluk ontdekten en besloten om het te roven. Tijdens het tijdperk van Ramses IX ging het economisch niet zo goed met Egypte, dus op goud beluste ambtenaren zouden niet hebben geaarzeld om waardevolle objecten uit graf 55 te halen.
Een combinatie van de twee is ook mogelijk. Dat het graf deels werd vernield tijdens het bewind van Toetanchamon, maar dat dienaren van Ramses IX het graf nog verder vernielden.
Sarcofaag
Dan blijft er nog één mysterie over: de sarcofaag. Waarom werd een koning in de sarcofaag van een vrouw gelegd? En wat is er met zn eigen sarcofaag gebeurd? Vragen die misschien altijd onopgelost blijven. Zo bezat Semenchkare één sarcofaag, maar die werd gebruikt tijdens de begrafenis van Toetanchamon. En Semenchkare kreeg mogelijk geen sarcofaag van Achnaton, die een verzameling sarcofagen voor zichzelf wilde houden. Wellicht moest Semenchkare het dus doen met een vrouwelijke sarcofaag.
De deksel van de sarcofaag is te bekijken in het Egyptisch Museum in Caïro. Daar liggen meer voorwerpen uit de Egyptische Oudheid. Hopelijk slagen archeologen er ooit in om te achterhalen voor wie graf 55 bedoeld was. Achnaton? Semenchkare? Of een onbekende derde persoon? Voorlopig blijft het een mysterie.
Ik ben Amenrehotep Meryamon
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is Student .
Ik ben geboren op 27/05/1999 en ben nu dus 26 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Egypte, geschiedenis, citytrips, reizen, ....
Ook ben ik Hogepriester van Amon-Re in de tempel in Oostakker.
De Goden van Het Oude Egypte
