De strijd tegen ondergewicht op weg naar de halve marathon
20 km lopen,10 kg erbij, 4 maanden tijd. En de vraag : lukt dit ?
01-02-2015
Het waarom en het doel
Als er één probleem als een onvermijdbare rode draad in mijn leven aanwezig is, dan zijn het wel de kilo's, of beter, het gebrek eraan. Je hebt mensen die bijkomen door naar eten te kijken; ik ben er zo eentje die er van afval. Reeds enkele keren had ik gepoogd om mijn gewicht omhoog te krijgen, eenvoudigweg door meer te eten; vaak ongezonde, vettige dingen. En ja, de eerste weken besloot de wijzer van de weegschaal mij het voordeel van de twijfel te geven. De weken erna had ik het gevoel dat de weegschaal wegens een defect geen hoger gewicht kon aanduiden en ondertussen had ik me letterlijk zo kapot gegeten, dat mijn maag begon te protesteren en mijn lichaam besloot ziek te worden. En als mijn lichaam besluit ziek te worden, dan worden de kilo's in promotie weggegeven. Wat ik had opgebouwd in pakweg drie maanden, was verdwenen in 2 weken. Dat is dan naar boven afgerond.
Dat is het verhaal dat zich afspeelde, telkens ik weer een poging ondernam om dikker te worden. U vraagt zich misschien af : waarom wil je dan per se meer wegen? Het moet toch geweldig zijn, eten wat je wil en kan zonder grenzen en nooit op dieet gaan.
Wel, neen. Het is niet geweldig. Eten zonder honger en zonder goesting is afschuwelijk en uitputtend. En ik weet via mensen die ik ken en fora op internet dat ik heus niet de enige ben met dit probleem en die zullen beamen wat ik hier neerschrijf. Je zou dan denken, eet gewoon wanneer je dan wel honger of goesting hebt. Wat maakt het dan uit dat je te weinig weegt? Wel, enerzijds is er de negatieve impact op de gezondheid en de conditie, anderzijds op het sociale leven. Je moet namelijk leven met de opmerkingen die steeds gemaakt worden over dat lage gewicht, meestal in de vorm van grapjes. Of de scheve gezichten. Met de bijnamen op school. Maar ook kledij is een issue. Als je lang en dun bent, is er maar weinig dat past. Ik denk dat mensen met overgewicht op dat vlak exact dezelfde problemen hebben.
Ondertussen ben ik al wat ouder (35 jaar) en kan ik al lang meelachen met de grapjes. Zelfspot geeft zelfvertrouwen. En als je er zelf mee lacht, moeten de anderen het niet meer doen ;)
Wat betreft die gezondheid en conditie, ik ben helaas gezegend met het Gilbert's Syndrome. De meeste mensen die dit hebben, weten het niet eens of ondervinden amper last. Ik hoor helaas bij de minste mensen. Kort geschetst wordt bij de afbraak van rode bloedcellen ook hemoglobine (rode kleurstof) afgebroken tot bilirubine (gele kleurstof). Om dat laatste te kunnen uitscheiden, moet bilirubine wateroplosbaar worden gemaakt in de lever. Maar dat kan enkel als je voldoende UGT1Al enzymen hebt die dan ook nog eens goed werken. Als dat niet zo is, spreekt men van hyperbilirubinemie. De bilirubine blijft aanwezig in het bloed en veroorzaakt geelzucht-symptomen, buikpijn en vermoeidheid. Het kan erger worden bij voornamelijk ziekte, hevige inspanningen en alcoholverbruik.
Lange tijd geleden heb ik wijselijk besloten om alcohol volledig te verbannen uit mijn leven toen bleek dat er weinig van nodig was om ziek te worden. Chocolade heb ik tot een absoluut minimum herleid. En ook vettige troep probeer ik zo vaak mogelijk te vermijden. U kan begrijpen dat dit syndroom niet bepaald behulpzaam zal zijn om eerst en vooral een toename in gewicht te bekomen en bovendien mezelf eens goed atletisch te gaan gedragen met looptrainingen en powertrainingen.
Maar ik heb ook nog iets anders, de ultieme wapens : doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en koppigheid. Hoe anders kon ik tot twee maal toe de finish van de 100 km Dodentocht bereiken? Naast de steun van mijn vrouw, kinderen en familie/vrienden.
Dus ik heb mezelf nieuwe uitdagingen gegeven : op 31 mei 2015 wil ik meedoen aan de 20 km van Brussel (voor het goede doel). Ik heb een tijd gegokt van 2u15, al heb ik geen idee of dat realistisch is. Ik wil die dag ook ongeveer 10 kg meer wegen dan op 1 februari 2015. Ook hier geen idee of dit realistisch is. Maar elke kilo is een overwinning. En met de powertraining hoop ik mezelf sterker te voelen.
