Het Franse krijgsgevangenkamp.

Bij het bezoek aan Juliusmühle in 2006 bleek het terrein aan de achterkant (nr6) van het administratief gebouw (gemakshalve “villa Stolzenberg” ) (nr5 ) nog gedeeltelijk ommuurd, inclusief een stenen wachttoren (nr7), en staken er nog restanten van naar binnen gebogen ijzeren staven uit, klaarblijkelijk om prikkeldraad te dragen.

Het “krijgsgevangenkamp” voor Fransen achter “villa Stolzenberg” met rechts de wachttoren.

Detail van het ommuurd terrein met de prikkeldraadbogen.

 We vernamen dat dit tijdens WO2 een kamp was geweest voor Franse krijgsgevangenen.  Ik had horen praten over “ Franse krijgsgevangenen” die “niet ver van bij ons” lagen, maar had me er niet bij voorgesteld dat dit zo kortbij was. Ik vermoed dat deze Franse krijgsgevangenen de mogelijkheid hebben gekregen om een arbeidscontract te tekenen om te mogen/kunnen arbeiden in de fabriek.  Zeker ben ik niet, maar ik zie geen andere redenen waarom er daar, op de fabriekseigendom een relatief zwak bewaakt krijgsgevangenkamp zou zijn opgericht. Alleszins er is heel weinig over bekend, maar de mogelijkheid wordt bevestigd in het boek van Dhr Rillaert

Zicht op het binnenstuk van het "Franse" KG-kamp. In de verte: het bosje op de “schweinenberg”…

Ook Nadia herinnerde zich nog een “fransoos”: een “gebasaneerde”  flinke kerel, toevallig heette hij ook Lucien,  en die “Nada” (koosnaampje voor Nadia) een stuk chocola had geschonken uit een pakket gekregen van thuis. Het was de eerste keer dat ze echt kennismaakte met chocolade. (of met échte cocolade ?)   Ze wist nog dat diezelfde Lucien werd  opgepakt voor het strafkamp , waarvoor weet ze niet meer, en ze herinnerde zich niet meer dat ze hem ooit heeft terug gezien.

12-12-2007, 00:00 geschreven door pakkepat