Ongelofelijk maar waar maar dit is het laatste bericht uit Peru!! Morgen steken we via het mooie Titicacameer de grens met Bolivia over. De laatste dagen van onze groepsreis zijn jammergenoeg aangebroken, vanaf zaterdag worden we terug aan ons lot overgelaten. De voorbije dagen, sedert onze aankomst in Cusco overtreffen weer alle superlatieven! Het enige minpunt was dat onze vlucht van Arequipa naar Cusco stopte in tussenstop Juliaca wegens ultraslecht weer in Cusco. Wat doet een mens dan, inderdaad de bus zoals altijd. Jammergenoeg wat tijd in Cusco verloren zo, maar no worries. Cusco is een zalige stad op zon 3300m, omgeven door heerlijke zichten. Deze stad was de vroegere Incahoofdstad en dus zeer belangrijk. Overal zie je nog authentieke incamuren en restanten. De Spanjaarden hebben jammergenoeg veel vernield toen ze besloten daar de held uit te hangen. Na twee nachten in deze superstad was het tijd voor onze toer door de Sacred Valley. Een sublieme vallei doorheen de Andes waar je her en der nog schitterende ruines kunt gaan bezoeken. De tocht bracht ons van Cusco naar Ollantaytambo van waaruit we de volgende dag de Inca Trail zouden starten. Onderweg zijn we 3 keer gestopt om de ruines te gaan bewonderen. Van gigantische 128 ton wegende rotsblokken die perfect op mekaar gestapeld werden tot metershoge terrassen waarop gewassen gekweekt werden tot formidabele landschappen die je adem stokken. Heerlijk stukje natuur en echt niet te snappen hoe die Incas of Quechuas zulke archeologische hoogstandjes realiseerden op deze hoogtes. Op sommige plaatsten gingen ze hun stenen halen om niet minder dan 5000m hoogte!! Na een spannende nacht in Ollantaytambo waren we volledig klaar voor de Inca Trail. De eerste dag was makkelijke. Zon 14 km op vrij vlakke paadjes, langs een ruine en midden door de bergen uiteraard. We werden ook ongelofelijk verwend door onze dragers. Die zeulen niet alleen allemaal 25kg mee, maar die prepareren superlekkere verse soep en buffetten iedere middag en iedere avond. Tussenin krijg je dan nog theepauzes met koekjes en popcorn, echt decadent op de bergflank dus! Zij lopen ook altijd voor ons zodat onze tentjes en eettent klaarstaan tegen de tijd dat wij aankomen. De tweede dag was dan de zwaarste, een klim tot op 4200m op onregelmatige trappen. De hoogte zorgt echt voor een gebrek aan adem wat het allemaal lastiger maakt, maar dit valt te bestrijden met het sjieken van cocabladeren. Niet lekker maar wel effectief! De aankomst op de top was koud maar heerlijk en ideaal voor een fotoshoot. Nadien ging het dan bergaf richting tweede kampplaats op 3800m hoogte. Lekker koud dus. De derde dag was dan de langste, 16km. Twee bergen op en twee bergen af, maar spectaculair mooi. De hele trek trouwens, de variatie in de Andes is onbeschrijfelijk mooi!! Iedere dag was anders, van het hooggebergte naar de hoge jungle met tussenin heerlijke ruines. Een zalig slim volk met een schitterende cultuur. We hadden ook twee hele leuke gidsen dus het kon weer niet op. Het weer viel ook reuzemee, enkel regen gehad s nachts op de eerste en laatste dag en overdag draaglijk warm weer. Pokkesjans aangezien het regenseizoen is. Vanop de tweede top de derde dag konden we dan Machu Picchu mountain zien liggen dus dat was een supergevoel. De kriebels begonnen toen echt wel te komen bij mij, want dit is tenslotte het doel van deze trip. Na een laatste heerlijke avondmaal met pizza en een korte nachtrust was het dan eindelijk zover. Om 4u uit onze tent om op tijd bij het laatste checkpoint te zijn en dan de race richting de Sun Gate, van waaruit je een eerste zicht krijgt op deze magische site. Het was een lastige laatste klim vol trappen maar het zicht dat je nadien voorgeschoteld krijgt is fenomenaal!! We hadden ook geluk dat de wolken ons zicht niet belemmerden dus weeral eens massaal geluk. Van hieruit was het dan een halfuurtje naar beneden en dan was het daar plots, Machu Piccu!!! Het typische superbekende beeld met berg Huayna Picchu op de achtergrond. Een onbeschrijfelijk gevoel om daar te staan, zeker na de zalige voorbije dagen. Dit is een van de beste dingen die ik ooit gedaan heb en een ultieme aanrader. Zooooo mooi! Nadat we uitgefotografeerd waren was het dan tijd voor een rondleiding en de mogelijkheid om Huayna Picchu te beklimmen. Hier moet je snel voor zijn want er worden per dag maar 400 mensen toegelaten. Mijn knieën konden het jammergenoeg niet meer aan, maar niet getreurd, ronddolen in deze gigantische stad was meer dan bevredigend. Een archeologisch orgasme lijkt me een deftige beschrijving van het gevoel. Machu Picchu werd ontdekt door Hiram Bingam in 1911 en kon bijna 1000 mensen huisvesten. Het is gelegen op 2400m en het was het tweede heiligdom na Cusco en het is nog steeds niet duidelijk waarvoor het gebruikt werd. De Spanjaarden hebben nooit van het bestaan ervan geweten wat uiteraard supergoed is. De ruines zijn in ideale staat en enkel aangetast door erosie. Na onze toer hier was het tijd om naar beneden te gaan richting Aguas Calientes van waaruit we dan de bekende trein genomen hebben richting Ollantaytambo en daarna nog de bus terug naar Cusco. Doodmoe maar helemaal voldaan daar toegekomen na de trip van ons leven!! Na twee extra nachten hier en een heerlijk avondje uit was het dan tijd voor de volgende bestemming, Puno, aan de rand van het Titicaca meer. Hier zijn we eergisteren toegekomen. Gisteren dan de boot op richting de Floating Reeds Islands, echt ongelofelijk hoe deze Uros leven op zelfgemaakte eilanden. Daarna door naar Amantani, een eiland waarop 4000 Quechuas leven in 9 communities. Hier hebben we dan de nacht doorgebracht bij een lokale familie, echt heel leuk. Ongelofelijk hoe die mensen hier leven en nog hun eigen gekweekte groenten ruilen om aan andere dingen te geraken. sMiddags dan gevoetbald met de lokalen en s avonds gekleed in lokale kleren naar de Incadisco waar we getrakteerd werden op live muziek en typische dansen. Best wel leuk!! Vanmorgen dan vroeg terug op de boot om naar een derde eiland te gaan, Taquile. Hier rondgelopen en genoten van het hemelse uitzicht. Je ziet gewoon de hoogste besneeuwde bergtoppen van Bolivia aan de overkant! Daarna de boot terug op en koers richting Puno voor onze laatste overnachting op Peruviaanse bodem straks. Het waren heerlijke weken in Peru, vooral de laatste dan hebben een ongelofelijke indruk op mij achtergelaten. Het is het mooiste wat ik ooit gezien heb en het zal nog lang op mijn oogvlies gebrand blijven. Wel heel benieuwd wat Bolivia ons nu zal brengen dus ik hou jullie zeker nog op de hoogte.
Geniet nog van de kou in Belgie en wij zullen ons best doen hier in de zon.
Feliz Año Nuevo a todos of voor de Belgen onder jullie, een spetterend 2009!!
Bij deze dus tijd voor mijn allereerste bericht in dit nieuwe jaar! Net zoals anders ook deze keer alleen maar superlatieven! Het wordt echt alleen maar beter. Peru is zo gevarieerd en zo ongelofelijk mooi, het is haast niet te beschrijven. Na onze strandperikelen was het terug tijd voor wat hoogte en dat gingen we opzoeken in Huaraz op 3200m. Leuk om daar te zijn want we kregen eindelijk weer wat echte traditioneel geklede locals te zien net zoals de typische drukte die in zon stadjes heerst. Huaraz is vooral gekend als een hikersparadijs dus dat wilden we natuurlijk niet missen. Zeker niet als je de besneeuwde bergtoppen door de wolken zietpiepen.Een hike gepland richting een lagune op 5000m, vertrek om 5u30, enige probleem de gids kwam stomdronken toe en ons transport veel te laat waardoor het allemaal niet meer doorging en wij onze cens kwijtwaren. Superjammer maar we waren nu eenmaal aan een uur gebonden of we zouden onze bus smiddags missen. Eventjes ontgoocheling maar dat werd savonds allemaal goedgemaakt want het was inmiddels kerstavond en dus tijd voor een deftig feestje. Na een 8u durende busrit richting Lima aangekomen in een lekker sjiek hotel, vlug omgekleed en het nachtleven ingetrokken. Een lekker marginaal feestje tussen locals wat wil een mens nog meer!! De volgende morgen ging alles iets trager maar geen probleem twas toch rustdag. Lekker met de hele groep genoten van een kerstpicknick op het dakterras van het hotel met een heerlijk glas zelfgemaakte fruitpunch in het zwembad. Genieteeeennn!!! Helemaal anders kerst in de zon maar zeker en vast voor herhaling vatbaar! Lima is trouwens een heerlijke stad met prachtig mooie gebouwen en de typische grootstadsfeer. Er wonen dan ook 9 miljoen mensen, 12 miljoen als je de suburbs meetelt. Op tweede kerst was het dan jammergenoeg tijd om afscheid te nemen van de vorige groep en om de nieuwe groep te leren kennen. Best wel raar na 3 schitterende weken samen, maar het valt gelukkig ook nu allemaal goed mee. Onze kliek is er nog dus das het belangrijkst. Savonds dan richting waterpark getrokken, een fonteinenpark in hartje Lima, echt fantastisch mooi en altijd leuk. Vooral savonds dan met de verlichting erbij. De dag nadien was het tijd voor een changement de decor, van de drukte van de grootstad naar het zand en de hitte van de woestijn. Van Lima naar Huacachina, een klein stadje omgeven door machtige gigantische zandduinen. Su-per-mooi!! Pokkewarm, maar weer volledig anders. Tijd ook voor een zalige excursie: sand buggying en sandboarden in die duinen. Superlekker in die buggy, zalig sfeertje ook en een adembenemend uitzicht! Rondcruisen en hier en daar halt voor een afdaling op het sandboard. Hoewel het lijkt op snowboarden is het helemaal anders, maar toch superleuk. Iedereen dolenthousiast, zeker toen we op het einde de zon zagen ondergaan, echt kicken! De dag nadien was dan iets minder actief maar toch minstens even spectaculair! Birdwatchen op Las Islas Ballestas. Deze eilanden worden enkel bewoond door duizenden inheemse vogels (vraag me de naam niet meer), pelikanen, zeeleeuwen, ... De eilanden op zich zijn gevormd als gewelven, vol grotten en vooral vol guano ofte stront, wat een belangrijk exportproduct is. Leuker dan gedacht! Van het zand ging het dan richting de legendarische Nascalijnen. Hier keek ik echt al superlang naar uit en ik kon dan ook niet wachten om in het cesnatje te kruipen om erover te vliegen. Het bleek dan ook echt spectaculair en zo mysterieus. De 12 figuren zijn nogperfect intact en bevinden zich in een uitgestrekte vlakte tussen rotsbergen. Waauww! Daarna nog tijd voor een pre-incakerkhof vol mummies, maar dat kon bijlange niet tippen aan die 12 gigantische figuren waar de erosie geen grip op lijkt te krijgen. Volledig voldaan dan op de nachtbus richting Arequipa gestapt. Arequipa is Perus tweede grootste stad en meteen ook onze nieuwjaarsbestemming. Zalig samen gegeten op oudejaar, daarna een stapje gezet en genoten van het vuurwerk. Daarna een dagje om uit te rusten en om ons voor te bereiden op de Colca Canyon. De diepste Canyon ter wereld, 3400-4000m diep, ongelofelijk indrukwekkend en adembenemend. Meer nog, onbeschrijfelijk mooi zelfs! Middenin de schitterende Andes, vlaktes vol grazende lamas, alpacas en vicuñas, besneeuwde bergtoppen, laaghangende wolken, schitterende mossen en vooral extreme hoogte. Van 2300m tot 4900m!! We hebben de symptomen van de hoogteziekte dus zeker en vast aan de lijve mogen ondervinden maar het was het meer dan waard en een perfecte voorbereiding voor de komende Incatrail.Duizeligheid, hoofdpijn en misselijkheid, maar dat is gelukkig te bestrijden met veel water, cocathee, cocatoffees en cocablaren. De cocathee was lekker, na vijf lepels suiker, de cocasnoepjes vielen best mee, maar het sjieken op cocablaren was behoorlijk kiezig. Het smaakt als blaren en bos, plakt aan je tanden, kleurt je tanden groen en eens je het hebt uitgespuugt merk je echt wel hoe je kaak verlamd lijkt. Ideaal dus, het went wel! De nacht doorgebracht in een schitterende hotel, middenin een oud incadorp, je verwacht echt dat je een inca zal tegenkomen. Omgeven door impressionante bergflanken vol terrassen waarop de gewassen worden/werden gekweekt. Indrukwekkend is dat de terrassen dateren uit de pre-incatijd en dus bijna 1000jaar oud zijn en nog bruikbaar!! Subliem echt. Savonds genoten van een pisco sour, lokale alcoholische drank, terwijl we lagen te dobberen in de hotsprings! What a life. Vandaag was het dan tijd om de Colca Canyon en haar condors te bewonderen. Nog meer indrukwekkende landschappen en zichten en enkele condors te zien gekregen dus missie geslaagd!!! Een ongelofelijke dag, lekker genoten en alpacamutsen en pulls gekocht voor geen geld. Dit was echt uniek! Morgen het vliegtuig op richting het legendarische Cusco!! Woehoewwwww. Drie nachten en dan is het tijd voor de Incatrail! Superspannend dus!
Een nieuw land dus hoogtijd voor meer nieuws. Zon drie dagen geleden hebben we het ongelofelijk mooie Ecuador verlaten en zijn we de grens met Peru overgestoken. Net drie dagen op het strand uitgerust dus nog niet echt veel gezien maar op het eerste zicht is het toch helemaal anders. Van de weelderige vegetatie in de Ecuadoriaanse Andes naar kale woestijnachtige begroeiing hier. We zitten nu natuurlijk op zeeniveau dus ik ben echt reuzebenieuwd naar de altiplano (het hoogtegebergte) hier, vol grazende lamas en felgeklede bewoners! Maaarrr eerst Ecuador. De eerste dagen brachten we door in en rond de hoofdstad Quito. Eerste groepsactiviteit was een bezoek aan de indianenmarkt in Otavalo, een urenhalf buiten Quito. Typische lokale brolletjes maar wij hadden vooral oog voor de voedselmarkt. Allemaal typische gerechten en dat betekent veel rijst, mais, eieren, erwten, gebraden varken (letterlijk op zijn geheel met tanden en al erin),... Je kan daar echt superlekker en spotgoedkoop eten, gezellig gepropt tussen de lokalen. Echt leuk! De dag erna lekker rondgeparadeerd op de evenaar. Die ligt op 23km buiten Quito en is uiteraard een must. In 1736 ontdekten enkele Fransen dat de evenaar hier loopt en pas 12j geleden merkten enkele Amerikanen dankzij hun GPS dat de echte lijn eigenlijk 250m verder ligt. Daarom staat er een monument op de plek van de Fransen en is er een museum aan de echte lijn. Toch wordt de Franse lijn als de echte gezien omdat het uiteindelijk straf is dat ze dit ontdekten zonder modern materiaal. Het museum zelf besteedt zowel aandacht aan de evenaar als aan de inheemse cultuur. Je ziet er hoe inheemse stammen nog altijd leven in de Amazone, hoe ze hutten bouwen, welke dieren er in de jungle leven ( Anacondas, grote tarantulas en van die visjes die in je pietje kruipen als je in hun water plast J ). Op de evenaar zelf tart je de wetten van de fysica met enkele leuke proeven. Water in een lavabo bv. stroomt recht naar beneden op de lijn, draait met de klok mee op het zuidelijk halfrond en tegen de klok in op het noordelijk halfrond; een ei op een spijkerkop zetten bleek ook niet zo moeilijk,... Best wel raar eigenlijk. Daarna was het tijd om een lokale delicatesse te proberen namelijk cuy ofte cavia. Het ziet er niet uit, het stinkt en het smaakt nog veel slechter maar we hebben het toch geprobeerd! Het is ook duur, eentje kost 15 dollar en er hangt echt niets aan dus het is echt eten voor de rijken. Na Quito ging het richting Amazone. Daar hebben we 6 zaaaaaliggge dagen doorgebracht in een schitterende lodge midden in deze groene hemel. De lodge lag op een klif van waaruit we een subliem zicht hadden over de rivier en het uitgestrekte woud onder ons. Als het opgeklaard was zagen we ook vulkanen en hooggebergte in de verte, echt uniek dus. Schitterende wandelingen gedaan: door water, tussen door-op en in rotsen, in een grot waar de vleermuizen rond je oren vlogen, door de waterval, op de waterval, op gladde boomstammen, langs touwen, door de modder, ... Ongelofelijk hoe mooi de ongerepte natuur daar is en wat voor grote insecter er zitten: 3cm lange mieren, gigantische spinnen, harige rupsen, miertjes die naar citroen smaken (jaja we hebben ze geproefd), grote termieten,... We hadden ook een supergoeie gids die ons al de medicinale werkingen van de ontelbare planten uitlegde dus dat was weer super en ook echt interessat. De inheemse bevolking geneest echt alles met die planten en gaan zelden naar een dokter. We hadden ook pokkesjans met het weer want het is niet voor niets regenwoud. Als het al regende was het s avonds en een beetje s morgens naar nooit als wij buiten waren. Daarentegen produceerden we zelf het nodige water want de vochtigheid is daar uberhoog en met momenten bijna ondraaglijk. Verder ook tubing gedaan, dat is de rivier afdobberen in een grote rubberen band en tussenin een lokale community bezocht en gaan white water raften!!! Dat was ongelofelijk fantastisch cool! 25km en een klasse vier maw heerlijk wild en superzalig. De zon brandde, de sfeer was optimaal en het eten smiddags nog beter. Gewoonweg burritos gemaakt aan de kant van de rivier en afgerond met chocoladecake. Het was ook niets commercieel dus spectaculair, zeker met die muren groen om ons heen. Fun fun fun dus. De groep is ook super, s avonds telkens op het gemak in de bar en de laatste avond een ladiesnight met alle mannen in vrouwenkleren. Hilarisch!!! Van de jungle dan richting een ander stukje mooie natuur, Rio Verde en Baños. Hier genoten van de hotsprings en van een zalige massage tussen een fenomenaal Andeslandschap. Van daaruit ging het naar Cuenca, meteen onze laatste stop in Ecuador. Cuenca is een mooie stad met de grootste kathedraal in heel Latijns-Amerika. Gezellig rondgetjoold en genoten van de laatste momenten in dit fantastische land. De dag erna alweer een lange busrit, toch wel een nadeel dat je als Belg geen afstanden gewend bent, richting grens. Lekker wat stempels verzameld in ons pasport en daarna richting Punta Sal in het camionetje van de zotste en meest onverantwoorde chauffeur ter wereld. Aber ja, een mens maakt al eens wat mee. Nu net drie dagen geluierd op het strand, lekker kleurtje opgedaan ;-), gevolleybald, heerlijke verse vis gegeten en nu gaat het richting hooggebergte op zoek naar het echte Peru! Ik ben alweer reuzebenieuwd! Het is ook heel erg raar om hier alles versierd te zien voor de kerstdagen. In je bikini naar jinglebells luisteren, het is weer een ervaring! Op kerstdag zullen we in Lima zitten en we hebben namen getrokken dus iedereen krijgt een kadootje ook. Al zal het toch wel raar doen. Bij deze zijn jullie weer op de hoogte van mijn fenomenale leven hier!!
Voor iedereen een superzalig Kerstfeest en voor straks ook een fantastisch Nieuw Jaar!!!
Wat een maand!! Ik verschiet ervan dat het alweer zo lang geleden is sinds ik nog iets van mezelf liet horen maar het was dan ook drukdrukdruk! Dit is meteen ook mijn eerste bericht vanuit Zuid-Amerika, idd je leest het goed, geen nieuws uit Antigua meer maar live vanuit het schitterende Quito (Ecuador). Gisteren zijn we hier aangekomen na amper 3u vliegen, overstap in Costa Rica inbegrepen. Echt ongelofelijk. Het is ook echt een heel andere wereld waarin je terechtkomt. De bergen die deze stad omringen zijn fantastisch en als je ff rondloopt merk je meteen dat je ook heel wat hoger zit. Quito ligt nl. op 2850m terwijl Antigua op 1550 lag. Het is op dit moment ook wel spannend want we zijn volop curieus naar de groep waar we vanaf morgen in terechtkomen. Een verslag over onze avonturen hier komt er zeker en vast zo snel mogelijk aan! Maar goed, de laatste weken Guatemala waren ook echt ongelofelijk fantastisch subliem. Een dikke twee weken geleden ben ik richting El Salvador en Joachim gegaan, het begin van wat een unieke tweeweekse zou worden. We hadden ook een Belgische gast want Pieter is ons twee weken komen bezoeken. Onze vier dagen in El Salvador waren lekker chill en zo anders vergeleken met Guatemala. In onze gehuurde Kia Picante cruisden we doorheen San Salvador en kustprovincie La Libertad. We trotseerden vulkaan Izalco, genoten van Lago Coatepeque en overwonnen de golven tijdens het surfen. Heerlijk genieten en relaxen dus, nodig ook gezien ons ontzettend zware leven hier. Daarna koers naar Guatemala. Eerste halte waren Livingston en Rio Dulce (ja daar waar die Belgen zijn ontvoerd, maar het was er veilig en supermooi ;-)). Daar hadden we afgesproken met Caroline, een vriendin van Pieter die als dokter in een project in de jungle daar werkt. Echt fantastisch, geslapen in hun paalwoning boven de rivier, gevist, gekanoot, pannenkoeken gebakken en viskes gegeten. What a life. Van daaruit verdergereist naar El Petén in het noorden om de Mayaruines van Tikal te bewonderen. Uniek echt waar en ongelofelijk mooi alweer. Zotjes hoe goed de gebouwen bewaard zijn gebleven en heel leuk ook dat je overal nog op mag. Zo krijg je ook een schitterend zicht over de omgeving, zeker als je bijna 70m hoog staat. Jammergenoeg niet echt apen gezien, maar gene paniek we moeten hier de jungle nog in :-p Wel mijn angst voor tarantulas overwonnen, dus das alweer een hele stap vooruit. Na de tocht door de ruines heerlijk gezwommen in een meer vlak voor onze hostal, kwestie van toch uitgerust naar de volgende stop te kunnen.Vanuit Tikal ging het dan naar Semuc Champey. Een schitterend natuurfenomeen waar je de prachtigste blauwgroene natuurlijke zwembaden hebt. Echt fenomenaal. We hadden ook superveel sjance met het weer want de zon stond strak aan de hemel terwijl hier de dagen ervoor geregend had. Ja we zijn echt verwende scheten geweest! Niet alleen in die baden gezwommen, ook via een trapladder door een waterval een grot in gegaan en op een zwemband de rivier afgegaan. SAvonds op het gemak een kaartje gelegd met een zalig koppel Spanjaarden uit Zaragoza die we leerden kennen dus het kon weer niet op. Jezelf rot amuseren en terwijl netwerken naar toekomstige reisjes toe, wat wil een mens nog meer. Joachim en Pieter waren trouwens ook fantastisch reisgenoten en we beseften maar al te goed dat we onze pollekes mogen kussen dat we de kans gekregen hebben om deze reis samen te maken! Last but not least beklommen we nog vulkaan Pacaya, de enige actieve vulkaan ter wereld die relatief makkelijk te beklimmen is en waar je de lava gewoon naast je ziet stromen als een rivier gloeiende stenen. Niet te beschrijven hoe mooi dat is, zeker savonds want we zagen alles toen het al donker was. Pacaya ligt ook vlakbij Antigua dus dat was ideaal als afsluiter. Mijn tijd in Centraal-Amerika zit er dus op, tijd voor fase twee van deze droomreis. Het is raar om afscheid te nemen van een stad die toch bijna 3 maand je thuis is geweest en waar je zoveel unieke momenten hebt beleefd. De tweede dag in het mooie Quito zit er nu ook bijna op en het belooft alleen nog beter te worden. Opstaan in een ander continent, een eitje koken op 2850m en daarna rustig slufferen door alweer een nieuwe cultuur. Mooi is het leven!!!
Bij deze zijn jullie weer volledig op de hoogte van het reilen en zeilen hier en ik kijk er al naar uit om van onze volgende avonturen verslag te doen.
Vliegeren, feesten o ja en schommelen boven ravijnen
Hola!
Wat vliegt de tijd om met een lekker cliché te beginnen! Het is ondertussen ook al twee weken geleden dat ik nog eens iets gepost heb dus bij deze is dat dan ook weer gebeurd. Ik zit hier nu zon dikke 7 weken en eind deze week sluit de school. Ik kan het bijna niet geloven en ga mijn gastjes dan ook echt missen. Vorige week was de laatste volledige schoolweek en die stond vooral in het thema van 1 november. In Guatemala is het een traditie om met Allerheiligen vliegers op te laten op het kerkhof. Overal zag je kleurrijke vliegers gemaakt uit zijdepapier verschijnen en wij hebben er ook zelf gemaakt op school. Echt leuk want bleek dat die kindere ware artiesten zijn op dat vlak. De structuur voor de vlieger (barrilete) wordt gemaakt uit een soort bamboestok die hier in de bergen groeit, die stokjes worden dan aan elkaar gebonden met naaigaren en dan beplakt met het zijdepapier. Ze zijn echt schitterend en tis mooi om te zien hoe ze er in opgaan en hoe ze tekeningen maken van hoe hun vlieger er moet uitzien. Sommige maken dan ook echt ingewikkelde constructies die ze faroles noemen. Terwijl 1 november bij ons zowat de triestigste dag van het jaar is, is het hier groot feest. Iedereen lacht en is gelukkig want ze kijken hier echt naar uit. Alle graven worden opgeknapt en geschilderd in felle kleuren. Vrijdag zijn we dan met de hele school en honderden vliegers naar het kerkhof van Alotenango getrokken om naar hartelust te vliegeren. Echt een mooi spektakel al was het in het begin wel vreemd om te zien hoe de kinderen gewoon over de graven lopen. De arme mensen hebben hier geen grafsteen maar gewoon een bergje zand voor een kruisje en dan is het echt raar als die kinderen daar gewoon doorlopen, maar dat mag. De vliegers symboliseren hun ziel die omhoog gaat om de doden te groeten. Zaterdag zijn we dan met een bus naar Sumpango geweest, een dorp zon uur van Antigua, waar iedere jaar een groot vliegerfestival gehouden wordt. Echt fantastisch. Hetzelfde principe als op school, iedereen maakt zelf zijn vlieger. Al zijn het hier uiteraard groepen die samenwerken want we spreken over vliegers met een doorsnede van 3.5 tot 15m. Gigantisch gewoon en ongelofelijk hoe mooi ze versierd worden. Velen vertonen taferelen van de lokale mayabevolking of sommigen gebruiken hun vlieger om een aanklacht te maken tegen het een of het ander. Bv. Een aanklacht tegen de muur die de VS wil bouwen op de grens met Mexico om de illegale migratiestroom tegen te houden. Al die vliegers gingen dan een voor een de lucht in dus dat was echt super om te zien. Zaterdag in de late namiddag, na onze terugkeer in Antigua, ben ik dan met Judith een van de vrijwilligsters en Kate, een huisgenootje naar Earth Lodge getrokken. Earth Lodge ligt op amper 14km van Antigua midden in de bergen en heeft een ongelofelijk zicht op de vallei tussen de drie vulkanen. Het is een soort hikerskamp waar je lekker kan relaxen in de hangmatten, de sauna, je kan er wandelen zoveel je wil, advocados plukken in de farm, kortom de place to be om te relaxen van het zware leven dat we hier hebben. Je wordt er naartoe gebracht in een open pick-up waarna je nog een kwartier moet wandelen om het te bereiken. Leuk detail, je slaapt ofwel in een dorm samen met ander mensen, ofwel in een hutje ofwel in een boomhut. Wij sliepen uiteraard in de boomhut en dat was zalig want je wordt wakker alsof je boven de vallei hangt met een fenomenaal zicht. Toen we toekwamen was het donker, maar des te zaliger. Na een heerlijke bbq zaten we met zijn allen buiten op boomstammen rond het kampvuur toen plots de Fuego begon uit te barsten. Ongelofelijk mooi om te zien tegen de open sterrenhemel. Iedereen werd er op slag stil van. Dit weekend was dus echt genieten genieten en nog eens genieten. Het weer is hier dan ook zalig op dit moment, de zomer is echt begonnen. Overdag is het echt pokkewarm, savonds is het dan wel weer koud maar dat neem je erbij. Zolang het maar niet regent. Vanmorgen nog naar school gemoeten om de rapporten aan de ouders te geven. Ook weer eens iets anders want ik stond er alleen voor voor mijn klas aangezien onze lerares nog een andere klas heeft ook. Twas leuk om eens de mamas te ontmoeten. Morgen is dan de laatste schooldag, echt niet te snappen. Vrijdag wordt het schooljaar dan afgesloten met een feest uiteraard. Kga er morgen dus nog ten volle van moeten genieten want kzie het echt niet zitten om afscheid te moeten nemen. Klinkt melig maar na bijna twee maanden hecht je je echt wel aan die gastjes. Donderdag ga ik dan een ander project bezoeken in Guatemala City dat werkt met kinderen die rond de lokale vuilnisbelt wonen dus kben ook weer benieuwd.
Voila jullie zijn weer op de hoogte, tijd dus om weer nieuwe dingen te ontdekken.
Net terug van een zalig weekend en dus zeker tijd voor meer nieuws. Gisteren was er voor de verandering weer eens een vrije dag dus was ik wel moreel verplicht om dit verlengd weekend te gebruiken om op verkenning te gaan. Samen met Judith, een van de Hollandse medevrijwilligsters, ben ik naar Copán getrokken net over de grens met Honduras. Copán is gekendomwille van zijn schitterende Mayaruines. Samen met Tikal in Guatemala en nog twee andere sites in Mexico waren dit de vier grootste Mayasteden.In totaal waren er zo'n 26 Mayaculturen die verspreid liggen over Guatemala, Mexico en Honduras. De ruines van Copán liggen in een schitterende vallei niet ver van een grote rivier omgeven door prachtig groene bergen. Op het hoogtepunt van hun beschaving woonden er 33.000 Mayas in en rond de stad dus je kan je dus wel voorstellen dat het een grote stad moet zijn. De meesten woonden echter wel op de bergflanken rond de stad aangezien enkel de rijken en de geestelijken in de stad zelf mochten wonen. Het is ongelofelijk om te zien hoe goed de stad bewaard is gebleven en hoe slim ze eigenlijk wel waren. Hun architectuur is dan ook fenomenaal en heel functioneel helemaal in teken van godenverering. De Maya's vereerden hoofdzakelijk drie goden: een Zonnegod, de God van de Mais en de planeet Venus. Fantastisch hoe de tekens en portretten van de goden gebeeldhouwd zijn in deze massieve gebouwen. Echt alles is versierd maar het blijft echt elegant. De stad ligt middenin een stuk tropisch regenwoud wat het eigenlijk alleen nog maar indrukwekkender maakt, zeker met het bergmassief dat de achtergrond domineert. De Mayabeschaving heeft geduurd van 1000 vChr. tot ongeveer 1000 na. In tegenstelling tot de Azteken en de Incas is de reden van hun verval niet de verovering van de Spanjaarden maar uitputting van de bodem. De stad was zodanig gegroeid dat er niet genoeg eten meer was om iedereen te voeden en er geen plaats meer om was voldoende gewassen te kweken waardoor de meesten wegtrokken naar andere gebieden tot er uiteindelijk niemand meer overbleef. Heel erg jammer als je ziet hoe goed deze mensen ontwikkeld waren. Een van hun meest inventieve creaties in hun calender, een samenspel tussen een zonnekalender en een maankalender. Een heel ingenieus systeem dat nog altijd gehandteerd wordt door de huidige Mayabevolking. Volgens die kalender zou de wereld moeten vergaan op 31 december 2012 om 23u en dat geloven ze dan ook echt. De week ervoor zal volledig gebruikt worden om te bidden dat dit niet zal gebeuren. Wij weten natuurlijk allemaal dat de kans enorm klein is dat dit zal gebeuren, maar voor hen zal dat een teken zijn dat hun gebeden verhoord werden en dus reden om dikkevet te feesten. Naast de ruines is er ook een schitterend museum waar heel wat vazen, potten, beelden en juwelen van jade te zien zijn. Die zijn allemaal in supergoede staat want velen zijn amper beschadigd. We hadden ook ongelofelijk veel geluk met het weer want vorige week is er een tropische storm boven Guatemala en buurlanden gepasseerd waardoor het massaal veel heeft geregend en alles dus een grote modderpoel was. Er was vorig dinsdag ook een aardbeving van 6.5 in Mexico en daar hebben wij wat lichte naschokken van gevoeld, wat uiteraard weer eens een ervaring was. Als gevolg zagen we op weg naar Copán wel enorme brokstukken van aardverschuivingen op de baan, scheuren in het baanoppervlak of gewoon stukken baan die verdwenen waren. Vrij spectaculair maar daar kijkt de lokale bevolkings zelfs al niet meer van op. Het zorgt alleen voor een levensgevaarlijke verkeerschaos Op school was het vorige week maar saai aangezien de kinderen examens hadden dus dan valt er niet veel te beleven. Volgend weekend staat er vast en zeker wel weer een uitstapje op het programma dus dan volgt er zeker meer nieuws.
schildpadjes, kriebelbeestjes, surfplanken en traditionele kledij
Hoihoi,
Alweer een weekje verder dus weer tijd voor wat nieuws. Vorige week was op zich vrij rustig. Op school staat alles nu in thema van de examens die morgen beginnen en dus werd er druk herhaald. Met andere woorden, enkele dagen vol staartdelingen en noodkreten van kinderen die dit als een straf van de duivel beschouwen Het schooltje sluit op 7 november dus zoveel tijd blijft er niet meer over. Daarnaast was er vorige week vrijdag wel weer een topactiviteit wat wil zeggen feest! Het was Día del Maíz ofwel dag van de mais, een van de belangrijkste feestdagen voor de Mayas want zij vereren de mais alsof het een god was. Er is ergens zelfs een grot gewijd aan de mais en als je daarbinnenkomt als Maya en je laat een maiskorrel vallen dan moet je je luidop excuseren. Stel je voor! In Alotenango wordt het feest voor deze dag georganiseerd door onze school en de kinderen kijken er ook echt naar uit. Het is een echt volksfeest dat ferm doet denken aan een soort braderie. Iedere klas moest een of ander gerecht maken waar mais inzit, voor elke klas waren dat natuurlijk een paar mamas die dat deden. Ze hadden de straat voor de school auto en paardenkar vrij gemaakt en daar kleine eetstandjes gezet, echt supergezellig. Twas ook stralend weer dus dat was heerlijk! Maar het leukste van al was dat iedereen in typisch klederdracht moest komen, iedereen daarmee bedoel ik ook mezelf en de andere vrijwilligers. Sfeer gegarandeerd dus. Voor de mannen is dat een witte broek en wit hemd, daarboven een soort zwarte wijde overgooier dat met een brede rode doek in de middel gesloten wordt en een strohoed. Voor de vrouwen is dat een dikke geweven rok in donkere kleur met een felgekleurde bloes dat in de rok wordt gestoken die tot een stuk boven je navel wordt opgetrokken en ook dit geheel wordt opgehouden met een felgekleurde geweven band waarmee je stevig wordt ingesnoerd. De rok zelf is eigenlijk ook een gewone lap dikke stof die gedrapeerd wordt en dus vastgehouden wordt door die band. Heel mooi om zien wel en eigenlijk wel heel leuk om een keer te dragen. Naast dit alles werden er ook traditionele mayadansen getoond door de kinderen uit de school. Echt super! Joachim was donderdagavond trouwens afgekomen vanuit El Salvador en heeft dit dus ook allemaal meegemaakt. s Middags zijn we dan met alle vrijwilligers en Joachim vertrokken richting strand. Een van de coordinatrices van Los Niños baat in een dorp aan de Pacifische kust een surfkamp uit waar we met zijn allen naartoe gingen. Er is net plaats voor 9 man dus dat was ideaal. Het was er dan ook paradijselijk: rieten hutjes met muskietennetten om te slapen, buitendouches, een grote tafel en keuken onder een rieten dak en uiteraard lekker chill hangmatten. Twee keer surfles had wat verschrikkelijk leuk was en voor de rest gerust gerust en nog eens gerust. Zondagmiddag dan ook baby schildpadjes vrijgelaten die net smorgens in het reservaat geboren waren. Echt superkoddig om te zien en eigenlijk best raar hoe die kleintjes hun weg moeten zoeken in die gigantische golven. De zee is echt ongelofelijk anders hier, de stroming is op bepaalde momenten bijna niet te doen. Als ik tot bijna aan mijn knieen in het water sta en de golf trekt zich terug dan ga ik keihard tegen de grond. Nog nooit meegemaakt, maar het water is zo lekker warm dat zwemmen gewoon heerlijk is!!! Het was dus echt een topweekend en zalig ook omdat wij de enigen daar waren, geen enkele ander toerist! Het enige minpunt waren de vele muskietenbeten, strandvlooienbeten en rode miernebeten die mijn benen nu sieren. Jeuk jeuk en nog eens jeuk maar het was het waard J Volgend weekend gaan we weer ergens anders naartoe dus dan volgt zeker meer nieuws!!
Er zijn ondertussen weer twee weekends gepasseerd en dus tijd wel voor een nieuwe update. De superlatieven die golden in de eerste week hier gelden nog altijd, het blijft gewoon fantastisch! Vorig weekend heb ik Antigua voor de eerste keer verlaten samen met nog een paar anderen. We trokken richting Lago(meer) Atitlan op zon kleine 3u rijden van Antigua. Een prachtig mooi meer dat omringt wordt door vulkanen en bergen en doordat we hier zo vroeg vertrokken waren s morgens zagen we de ochtendnevel nog tussen de bergen hangen toen we toekwamen, echt spectaculair! De busjes komen toe in Panajachel aan de rand van het meer en vandaaruit neem je dan een boot naar een van de dorpjes die rondomrond liggen. Wij gingen naar San Pedro, ook wel bekend als het hippy en wiet dorp, omdat daar nog het meest van al te doen is. De geur van verbrand gras komt je tegemoet als je het dorpje binnenstapt maar er hangt een zalig ontspannen sfeer die alleen nog maar versterkt wordt door de hangmatten die voor iedere kamerdeur van eender welk hotel of jeugdherberg hangen. In principe kan je gaan zwemmen in het meer maar nadat we hoorden dat de riolen er op uitkomen en dat de regering bezig is met een zuivering van het water was onze goesting toch weg en gingen we liever tevoet naar San Marcos een meditatiedorp op 3u stappen van San Pedro. Een zalige tocht, onderweg nog een koppel Canadezen tegengekomen en zo ons sociale netwerk nog maar eens uigebreid. Vanuit San Marcos dan terug met de boot naar San Pedro en plots midden op het meer stopt de boot en keert terug, wij weten niet wat er gebeurd, tot we zien dat er een dode vis bovendrijft en we erachterkwamen dat de kapitein zijn avondmaal dus zag drijven en hij niet verder wou varen tot hij die vis gevangen had. Dan dringt het weer tot je door dat we nog altijd in het arme Guatemala zitten, hoe mooi ook. De dag nadien dan jammergenoeg in de gietende regen terug naar Antigua en terwijl wij in ons wiebelende shuttlebusje zitten dat probeerde om de putten in de modderige weg te ontwijken zien we vanuit de tegenovergestelde richting een chickenbus dat hetzelfde probeerde te doen maar wel ondersteboven de ravijn in sukkelde. Een gruwelijk zicht! Als bij wonder was iedereen ongedeerd en konden we verder rijden. Het project zelf wordt ook steeds leuker en ik krijg ook steeds meer lessen dat ik zelf mag geven dus dat is echt zalig. De Engelse lessen gaan ook echt goed dus ik amuseer me echt.Woensdag was het dag van het kind en moesten wij, de vrijwilligers dus, als clown gaan. Twas best wel grappig en eigenlijk wel heel leuk om te doen, zeker als je al die blije gezichtjes van de kindjes ziet. Zij gelukkig en wij weer een ervaring rijker, wat wil een mens nog meer! Nu vrijdag is er weer een activiteit op school want het is Dag van de Mais. Mais is heilig voor de Mayas dus vandaar dat ze er een feestdag voor hebben. Iedere klas moet een typisch maisgerecht maken en dat wordt dan verkocht in de straten. Ook dit keer mogen de vrijwilligers weer opdraven in kostuum, dit keer in traditionele mayakleding dus ik ben alweer benieuwd. Ik ben dan ook in de ideale periode gekomen want er zijn heel wat feestdagen en die worden heel uitbundig gevierd hier. Het voorbije weekend ben ik in Antigua gebleven en hebben we hier wat sightseeing gedaan, enkele oude ruines en kerken. Het zonnetje scheen vollenbak dus het was heerlijk genieten. Volgend weekend gaan we dan wel weer Antigua verlaten. Na het feest op school vertrekken we met al de vrijwilligers richting zee, waar we een heel weekend gaan luieren, surfen en als climax gaan we de babyschildpadjes die net geboren zijn in zee gaan zetten dus daar kijk ik uiteraard enorm naar uit.We slapen ook in een soort hutjes niet ver van het strand dus wiehoeewwwwwww!!! Het weer is stilaan ook aan het verbeteren en de regen is minder fel en minder frequent aan het worden dus het kan weer niet op! Fotos staan op facebook en het spijt me voor diegenen die dat niet hebben maar dat is nu eenmaal de makkelijkste manier. Om te eindigen nog een grappig detail van het alledaagse Guatemalteekse leven. Wat doe je als halfdakloze oude man als je op klaarlichte dag langs straat loopt en je voelt plots de nood om naar de grote wc te gaan, wel dat is toch allemaal geen probleem, zoek gewoon twee geparkeerde auto's, loop er vlug tussen, steek uw broek af liefst met je achterste richting straatkant en laat je dan maar eens volledig gaan!!! Ik wist niet wat ik zag maar kheb toch de slappe lach gekregen na enkele minuten van totale verwondering. Voila bij deze weten jullie dat ook weer en kan ik op mijn gemak afsluiten!
Zowel mijn eerste week in het project als mijn eerste weekend als interim-Guatemalteekse zitten erop dus mss wel tijd voor een verslagje. Dankzij de feestdag van vorige week en de bijbehorende vrije dagen moest ik uiteraard maar woensdag beginnen in het schooltje. Samen met een lokale lerares, Maira, ben ik verantwoordelijk voor de oudste kinderen, dat zijn gasten van 10-15j, en die gaan iedere middag van 13.30-17.15u naar school. Ze krijgen dezelfde vakken als de kinderen bij ons op school maar het is natuurlijk logisch dat het door het leeftijdsverschil allemaal wat trager gaat. Er is een groepje met kinderen die wat moeite heeft om mee te kunnen met de rest en daarom hou ik me vooral met hen bezig. Ze krijgen extra uitleg bij hun rekenen, op dit moment staartdelingen en ze doen dat op een heel andere manier als wij dus kben zelf ook eerst in de leer gemoeten bij Maira en daarnaast dicteetjes, leesoefeningen, ... Het is een zalige uitdaging en dus ook heel leuk om te doen. Twee keer in de week krijgt heel de klas, zon 20 kinderen, dan Engels en dat is ook iets wat ik moet doen. Ook dit is echt machtig want Maira kan zelf geen letter Engels dus ik kies gewoon wat ik doe, waarover en op welke manier. Ik merk ook dat de kinderen het zelf heel leuk vinden om Engels te leren dus dat maakt het al een stukje makkelijker. Ze zijn echt gretig! Het contrast met Antigua is echter wel heel groot. Het dorp Alotenango ligt maar op 14km van Antigua en de meeste kinderen zijn er nog nooit geweest en hebben zelfs nog nooit in een chickenbus gezeten. De meeste families zijn daar arm en vaak zijn er kinderen die nog niets gegeten hebben als ze op school toekomen. Daarom krijgen ze om 15.30u iedere dag een voedzame maaltijd op school en daar kijken de meesten dan ook echt naar uit. Sommigen proberen zelfs eten weg te moffelen omdat ze weten dat ze het eigenlijk thuis moeten delen met broertjes en zusjes. Zoiets is echt confronterend en hard en hoe cliche het ook klinkt het doet je echt beseffen wat voor een luxebeesten wij zijn. Naast het eten krijgt ieder kind ook een tandenborstel en voor de les begint moet iedereen zijn tandjes poetsen en een vitamientje nemen. Dat is eigenlijk best wel grappig om te zien want dan doen ze wedstrijd om ter verst water spuwen en waterspetten. Tijdens de pauze gaan de jongens ook altijd op zoek naar muizen om de meisjes daarmee te pesten. Telkens weer een schitterend spektakel! Naast het gebouw waar ze nu les krijgen is de organisatie los ninos bezig met het bouwen van een nieuwe school en die ziet er fantastisch uit. Het huidige schooltje is helemaal muf, schimmel op het plafond en als het regent druppelt het overal binnen en heeft iedereen koud door de vochtigheid. Helemaal niet aangenaam zeker als je ziet dat de meesten maar dunne kleertjes aanhebben en dus uren zitten rillen. De voorbije dagen heeft de regen dan ook ferm zijn best gedaan. 8u durende stortbuien zijn dan ook geen uitzondering. De straatjes in Alotenango transformeren dan ook in kleine riviertjes die overal naar beneden stromen. Je kan er eigenlijk de klok opzetten, smorgens is het stralend weer en pokkewarm, tegen de middag komen de wolken dan vantussen de vulkanen en tegen 15u gaan de hemelsluizen open tot savonds laat. Hoe leuk het hier ook is, aan die regen wen je nooit. Gelukkig maar een kleine maand meer en de zomer is daar. Voor de rest een zalig weekend gehad. Zaterdag een gezellige middag in het park met een deel van de vrijwilligers, heel leuk zeker als je weet dat het parque central hier gezien wordt als het mooiste van midden-Amerika. Gisteren dan gaan zwemmen in een resort hier niet ver van. Voor 2eur mag je gebruik maken van alle infrastructuur, heerlijk dus! In de late middag was er dan een instuif bij de twee hollandse meisjes die nog in mijn familie gewoond hebben. Iedereen van het project was present, de zon was volop van de partijd dus werd het een heel geslaagd avondje dat geeindigd is met een paar guatemalteken die probeerden Marco Borsato te zingen. Uniek en hilarisch! Volgend weekend ben ik van plan om Antigua te verlaten en naar Lago Atitlan te gaan, een prachtig meer hier niet zo ver van waar we met een man of 6 naartoe gaan. Maar eerst iets totaal anders, vanavond mijn eerste salsales, samen met nog een paar anderen. Kben benieuwd! Eigenlijk een echte must want iedere avond is er hier wel een bar waar er een live salsaband speelt en das echt een supersfeertje. Daarnaast is er ook iedere avond wel ergens een ladiesnight waar alle drank aan 30c is dus dat komt dan ook weer mooi uit Dit was het ongeveer voor deze keer, volgende keer meer!
Na lang wachten en na een reis die nog langer leek te duren ben ik dan eindelijk in Antigua! Antigua is zowat de culturele hoofdstad van Guatemala en ligt op ongeveer een uurtje rijden van de hoofdstad Guatemala City. Antigua is ook een echte toeristische trekpleister en aangezien het Guatemalteekse Spaans een van de best verstaanbare is zijn er hier dan ook heel wat talenscholen. Ik verblijf hier bij Lucky en Jose, twee supervriendelijke gastouders die in totaal plaats hebben voor 7 gasten. Ik zit hier samen met nog een belg, een spanjaard en een duitser. Er zaten ook twee meisjes die ook in mijn project werken maar die zijn deze middag verhuisd naar een apartementje om de hoek. Samen met hen ben ik vandaag dan ook op verkenning geweest in deze superleuke stad. Antigua is niet al te groot dus je kan overal nog vrij makkelijk te voet naartoe, daarnaast is het een wirwar van kleine kasseistraatjes met kleurrijke huizen, gezellige pleintjes, marktjes, oude ruines en dit alles wordt opgeluisterd door een symfonie aan autotoeters. Het mooiste vanal is echter het landschap rondom de stad die volledig gedomineerd wordt door drie gigantische vulkanen die af en toe van zich laten horen. Een fenomenaal zicht dat ik vanop ons zonneterras in al zijn glorie kan bewonderen!! Je ziet hier trouwens volop de zogenaamde chickenbus, een gele of blauwe oude propvolle schoolbus die nu gebruikt wordt als gewone bus en om de haverklap stopt om je voor zon 20c naar overal te brengen. Samen met die hollandse meisjes ben ik vandaag zo ook naar Pastores geweest, een klein schoenmakersdorpje dat op 5min buiten antigua ligt. Een paradijs voor schoenliefhebbers want hier vind je de ene schoenmaker na de andere die voor geen geld jouw favoriete paar schoenen of botten maakt. Je kiest uit hun aanbod of je geeft hen gewoon een foto van je favoriete paar en binnen een week staan die klaar voor zon 600 a 700 quetzales of ongeveer 60 a 65 euro, maw voor geen geld dus!! Mijn project dan, het dorpje Alotenango waar het schooltje zich bevindt ligt op 14 km buiten antigua en daar start ik woensdag met engelse les voor de oudste kinderen. Ik ben echt benieuwd hoe dat zal lopen! Verder ben ik in een ideaal weekend gekomen want maandag is het feestdag, nl Dia de la Indepencia dat morgen, zondag dus, en maadag uitbundig zal worden gevierd met veel toeters en bellen. De stadskern is dan ook al helemaal versierd. Ik ga morgen mee feesten met de vrijwilligers van het project. De bedoeling is een traditionele fakkeltocht waarop er tot aan het strand gelopen wordt met een fakkel (echt een heel eind!) en alle mensen die langs de kant van de weg staan mogen met water smijten tot de fakkels uitgaan. Dat wordt dus een boeiende verfrissende ervaring!! Maandag op de feestdag zelf zijn er dan overal parades en defiles en wij gaan uiteraard gaan kijken wat de kinderen in het project ervan gemaakt hebben. Tot eind oktober is het hier normaal nog regenseizoen al was vandaag een stralende dag zonder wolkjes aan de hemel, net zoals het de voorbije dagen al was. Laat ons hopen dat het nog lang zo blijft!!
Op school was het vorige week maar saai aangezien de kinderen examens hadden dus dan valt er niet veel te beleven. Volgend weekend staat er vast en zeker wel weer een uitstapje op het programma dus dan volgt er zeker meer nieuws. 
