Wat een maand!! Ik verschiet ervan dat het alweer zo lang geleden is sinds ik nog iets van mezelf liet horen maar het was dan ook drukdrukdruk! Dit is meteen ook mijn eerste bericht vanuit Zuid-Amerika, idd je leest het goed, geen nieuws uit Antigua meer maar live vanuit het schitterende Quito (Ecuador). Gisteren zijn we hier aangekomen na amper 3u vliegen, overstap in Costa Rica inbegrepen. Echt ongelofelijk. Het is ook echt een heel andere wereld waarin je terechtkomt. De bergen die deze stad omringen zijn fantastisch en als je ff rondloopt merk je meteen dat je ook heel wat hoger zit. Quito ligt nl. op 2850m terwijl Antigua op 1550 lag. Het is op dit moment ook wel spannend want we zijn volop curieus naar de groep waar we vanaf morgen in terechtkomen. Een verslag over onze avonturen hier komt er zeker en vast zo snel mogelijk aan! Maar goed, de laatste weken Guatemala waren ook echt ongelofelijk fantastisch subliem. Een dikke twee weken geleden ben ik richting El Salvador en Joachim gegaan, het begin van wat een unieke tweeweekse zou worden. We hadden ook een Belgische gast want Pieter is ons twee weken komen bezoeken. Onze vier dagen in El Salvador waren lekker chill en zo anders vergeleken met Guatemala. In onze gehuurde Kia Picante cruisden we doorheen San Salvador en kustprovincie La Libertad. We trotseerden vulkaan Izalco, genoten van Lago Coatepeque en overwonnen de golven tijdens het surfen. Heerlijk genieten en relaxen dus, nodig ook gezien ons ontzettend zware leven hier. Daarna koers naar Guatemala. Eerste halte waren Livingston en Rio Dulce (ja daar waar die Belgen zijn ontvoerd, maar het was er veilig en supermooi ;-)). Daar hadden we afgesproken met Caroline, een vriendin van Pieter die als dokter in een project in de jungle daar werkt. Echt fantastisch, geslapen in hun paalwoning boven de rivier, gevist, gekanoot, pannenkoeken gebakken en viskes gegeten. What a life. Van daaruit verdergereist naar El Petén in het noorden om de Mayaruines van Tikal te bewonderen. Uniek echt waar en ongelofelijk mooi alweer. Zotjes hoe goed de gebouwen bewaard zijn gebleven en heel leuk ook dat je overal nog op mag. Zo krijg je ook een schitterend zicht over de omgeving, zeker als je bijna 70m hoog staat. Jammergenoeg niet echt apen gezien, maar gene paniek we moeten hier de jungle nog in :-p Wel mijn angst voor tarantulas overwonnen, dus das alweer een hele stap vooruit. Na de tocht door de ruines heerlijk gezwommen in een meer vlak voor onze hostal, kwestie van toch uitgerust naar de volgende stop te kunnen.Vanuit Tikal ging het dan naar Semuc Champey. Een schitterend natuurfenomeen waar je de prachtigste blauwgroene natuurlijke zwembaden hebt. Echt fenomenaal. We hadden ook superveel sjance met het weer want de zon stond strak aan de hemel terwijl hier de dagen ervoor geregend had. Ja we zijn echt verwende scheten geweest! Niet alleen in die baden gezwommen, ook via een trapladder door een waterval een grot in gegaan en op een zwemband de rivier afgegaan. SAvonds op het gemak een kaartje gelegd met een zalig koppel Spanjaarden uit Zaragoza die we leerden kennen dus het kon weer niet op. Jezelf rot amuseren en terwijl netwerken naar toekomstige reisjes toe, wat wil een mens nog meer. Joachim en Pieter waren trouwens ook fantastisch reisgenoten en we beseften maar al te goed dat we onze pollekes mogen kussen dat we de kans gekregen hebben om deze reis samen te maken! Last but not least beklommen we nog vulkaan Pacaya, de enige actieve vulkaan ter wereld die relatief makkelijk te beklimmen is en waar je de lava gewoon naast je ziet stromen als een rivier gloeiende stenen. Niet te beschrijven hoe mooi dat is, zeker savonds want we zagen alles toen het al donker was. Pacaya ligt ook vlakbij Antigua dus dat was ideaal als afsluiter. Mijn tijd in Centraal-Amerika zit er dus op, tijd voor fase twee van deze droomreis. Het is raar om afscheid te nemen van een stad die toch bijna 3 maand je thuis is geweest en waar je zoveel unieke momenten hebt beleefd. De tweede dag in het mooie Quito zit er nu ook bijna op en het belooft alleen nog beter te worden. Opstaan in een ander continent, een eitje koken op 2850m en daarna rustig slufferen door alweer een nieuwe cultuur. Mooi is het leven!!!
Bij deze zijn jullie weer volledig op de hoogte van het reilen en zeilen hier en ik kijk er al naar uit om van onze volgende avonturen verslag te doen.
