Hallo vandaag aangekomen in een kuststadje op het einde van de coast highway. Een ding hadden we geen rekening gehouden, de Australiërs zijn massaal in verlof. De highway is in het begin heel mooi, je rijdt langs de kust op en neer met zeer mooie gezichten op de zee en de kliffen. Het meeste van die weg loopt echter in het binnenland, heel raar links zie je in de verte de zee, rechts ben je precies in de Alpen aan het rijden met glooiende weiden. Rond vier uur wilden we een camping zoeken maar helaas alles volgeboekt. De stadjes langs de kust zijn heel toeristisch, precies de kust bij ons op een zomerse dag. Na een paar campings hebben we de rest opgebeld maar overal hetzelfde, no vacancys. Een eindje over Apollo Beach vinden we een weg die het bos inloopt. Wij dachten, hier vinden we een open plaats om te overnachten. 19 km. over smalle niet geasfalteerde boswegen nog altijd niets. Dan loopt het mis, ik wijk iets teveel naar links, de mobilhome glijdt weg en we komen vast te zitten in een grachtje. We bellen Apollo maar die man begrijpt niet wat we willen, na veel gebabbel belooft hij een takelwagen te zenden. Die weg loopt naar twee watervallen en geregeld passeren er mensen. Bijna iedereen stopt om te vragen of we iets nodig hebben. De mensen zijn hier echt bezorgd en dat heeft een fantastisch gevoel. Ook jonge mensen leven mee. Dan stopt een echte australier met een oude pick up, hij zegt gewoon I pull you out mate. Hij zegt gewoon hoe ik mijn wielen moet zetten en na twee pogingen staan we weer op de weg. De mobilhome in slijk maar verder geen schade. We zijn dan maar terug gekeerd en vinden een kramikkige camping een viertal kilometer van de weg. Dat was kamperen oude stijl, iedereen kris kras door elkaar, overal vliegen maar we konden toch slapen. Morgen de rest van het verhaal chiao.
Hai helaas moesten wij vanmorgen de camping verlaten wegens volgeboekt. Geen nood,wij hebben de camper in een zijstraat gezet en dan de tram genomen. Voor alle zekerheid hebben wij aangebeld aan het huis waar we stonden, geen probleem zei de goede man oftewel no worrys mate. Melbourne vonden wij in feite geen mooie stad, zoals alle Australische steden een mengelmoes van oude gebouwen en gegantische torens met veel spiegelglas. Verder winkels en nog een winkels afgewisseld met take away standjes van de Chinees tot de hamburgertenten, die trouwens zeer veel voorkomen in Australië. De stad wordt doorsneden met tramsporen, de nieuwste trams gemaakt door Bombardier, trots trots. We staan nu in Geelong een stadje met de grote van Kortrijk een 70 km van Melbourne. Het weer doet hier echt eigenaardig. Bij aankomst hier was het 38 graden en een hevige wind. Je loopt precies onder een haardroger. Midden Australië is getroffen door hevige stormen met veel regen, juist het gebied van Alice Springs waar wij naar toe willen. Morgens nog zo een onrustige weerdag en dan zal het beter worden. We zien wel. Cheers mates PS morgen trekken we via de beroemde great ocean road.
Eindelijk we zijn in Melbourne beland. De gps leidde ons midden in stad, zweten geblazen met die brede mobilhome door kleine straatjes. Zoals in London is rijden in stad betalend, gelukkig hebben wij vooraf betaald om dit te doen. Het gevolg is wel dat er niet veel verkeer door de stad rijdt. Hallo Brussel? Gelukkig hebben we een fantastische app genaamd wiki Camps die ons naar de juiste plaats bracht, 11 km verder aub. Tweede tegenslag, de camping is volgeboekt, we konden nog een plaatsje krijgen voor een nacht, we zien morgen wel. Na tien minuten stappen van hier kun je de tram nemen naar stad. Melbourne, groot natuurlijk een mengeling van oude victoriaanse huizen en torenhoge gebouwen. Mits betaling zijn in het hoogste gebouw geweest. 88 verdiepingen in 30 sec. Je verstand is nog beneden en je lichaam is al boven. Daar boven kun je in een glazen box staan die aan het gebouw hangt, weer te betalen natuurlijk. Om binnen te mogen waren er veel veiligheidsmaatregelen, dank zij onze terroristische vrienden. Ook hier zijn ze dus bang. Verder, zeer veel volk natuurlijk waaronder onze Aziatische selfie en fotograferende medemens die overal in grote getale is waar het toeristisch is. Tot volgende.
Na drie nachten hebben we de reismicrobe weer te pakken. Gisteren was het de ganse dag merry Christmas tegen iedereen tegen je tegenkwam. Zalig hoe hartverwarmend iedereen is. We zijn nu een 220 km opgeschoven en hebben vandaag een groot natuurpark bezocht genaamd Wilsons promontery national park. Je passeert een soort houten poort en dan is het een dertigtal km tot einde. We wilden er slapen maar het is er heel duur en je krijgt er weinig faciliteiten voor terug. Een nadeel zeer toeristisch en vandaag is het boxing day en dan zijn veel Australiërs onderweg. Het is voor hen zoals bij ons als het grote vakantie is. Het natuurpark hangt als een soort appendix onderaan Australië. Het landschap is zeer divers, beboste bergen, zee, grote moerasvlakten. Kortom de moeite van het bezoeken waard. We staan nu op een camping juist buiten het park. Niet te netjes maar dit is juist het plezante aan reizen zonder planning. Je weet nooit waar je terecht komt. chiao
Aan alle die dit lezen een zalig kerstfeest. Momenteel staan we in een klein stadje op een 250 km van Melbourne. We volgen de coastal highway die loopt van Sidney naar Melbourne. Ze noemen dit zo maar in feite is het een gewone tweevaksweg. Het weer is hier schitterend en we zijn op 300 meter van de southern sea. Kilometers verlaten stranden vele meren en kreken Australië op zijn best. Deze voormiddag gaan winkelen en altijd valt hier op hoe vriendelijk de mensen zijn voor elkaar. Onze buren zijn momenteel naar huis om kerstdag te vieren, toffe mensen waar we al veel mee gepraat hebben. Ze verwonderen zich altijd over onze talenkennis, trots dat we zijn.we blijven nu tot maandag want op kerstdag is alles gesloten. See you folks en geniet van kerstdag.
Vandaag een luie dag, in de voormiddag de streek verkend en that'it folks. Wat zo opvalt is het enorme wild die hier rondloopt en vliegt. Vogels kwetteren de ganse dag, sommigen klinken als kleine kinderen, anderen maken klaaglijke geluiden. Op de het strand vijf aalscholvers ontmoet. Zij lieten ons tot op een meter naderen. Een waw ervaring rijker. Morgen volgen we de kust richting Melbourne. See you
Na een koude nacht, we zaten op 1900 meter zijn we naar beneden gereden tot aan de kust. Prachtige zee diepblauw tot groen is ons deel. Wat zijn die afstanden gigantisch, we hebben 130 km gereden en waren bijna de ganse tijd alleen. Tanken is oppassen geblazen, toen we vertrokken was de dichtste pomp 86 km ver, we hebben drie gehuchten doorkruist waar de tijd is blijven stilstaan. Toch zijn zij ook trots want ze zetten overal borden met de geschiedenis van hun dorpje. Het landschap bijna overal bushland, dat zijn grote vlakten met verdord gras. Opeens moet je dan een bergketen doorkruisen steil omhoog of omlaag met korte bochten. De grote vrachtwagens kruipen daar letterlijk overheen. Stel je voor dat zo'n massa op hol slaat, overal staan waarschuwingsborden met low gear for trucks and buses. De Australiërs zijn nu eenmaal dol op waarschuwingsborden, die tref je dan ook overal aan. We staan nu op een zeer mooie camping waar bijna niemand is, de Australiërs vieren nu eenmaal kerstmis thuis, wij hadden juist gedacht dat het zeer druk zou zijn. Terwijl we hier zaten passeerden er gewoon drie kangoeroes op de camping. We gaan nu de kustroute volgen tot Melbourne ongeveer 500 km. See you
hallo staan nu aan een reusachtig stuwmeer, genaamd Eucumbene. Na een rit van 30 km kom je aan een slagboom en dat is het, stel U voor dat je iedere dag 30 km moet rijden om in de bewoonde wereld te zijn. Het rare zijn de vele dode bomen aan de oever en in het water. Dit meer is het grootste van de snowy mountains. Je staat op 1200 meter en toch besef je niet dat je hoog bent. Alles bestaat hier uit grote vlaktes begroeid met een soort gras die er verdort uit ziet. Huizen zie je niet, wel overal koeien. Hier waar wij staan lopen er veel schapen waarvan je afvraagt wie daar de eigenaar van is. Wat opvalt langs de wegen zijn de dode kangoeroes en wombats, lijken die precies niemand opruimt. Nog een woordje over de fietsers. Die zie je hier heel zelden maar ze mogen wel langs de snelwegen rijden. Zie je ons al fietsen langs de E40 terwijl reusachtige vrachtwagens je voorbij razen. Cheers
Hai folks, stel U Sydney voor, heel drukke stad enorm veel volk op straat, overal shoppingcenter wel Canberra is precies het tegenovergestelde. Heel rustig, ook de wegen, veel open ruimte, zeer veel groen zelfs midden in de stad. Een reusachtig shoppingcenter en dat is het. De stad ademt gewoon rust uit. In feite is de stad ontworpen in 1917 en dat zie, de meesten wonen in appartementen die er mooi en comfortábel uitzien. Sommige blokken zijn precies de boeg van een schip en zijn niet te hoog gebouwd. De stad bestaat uit twee delen gescheiden door een meer. Ga je de brug te voet over dan zou je niet vermoeden dat daar ook een deel ligt. Bij het oversteken zie je in de verte een soort boog bestaande uit twee bogen in metaal die mekaar kruisen. Daar bevindt zich het hart van het land, te vergelijken met het witte huis. Heel groot maar niet toegankelijk. Ze schrijven in Australië over Canberra, you love it or you hate it. Wel wij vonden het een heerlijke stad om te bezoeken. Morgen trekken we verder.
