29-10-2009 om 16:04 geschreven door joostenmarlies  

Weer lang geleden dat we nog iets van ons lieten horen, maar weest niet gevreesd lieverds, we leven nog en genieten nog steeds van dit schitterend land (noem het maar een continent op zich). Bij deze kunnen jullie dus weer smullen van een nieuw verhaal dat ons van de Himalaya à Dharamsala à Amritsar brengt. Dit wordt ook weer gekruid met enkele plaatjes zodanig dat diegene die al ons gezwam liever laten voor wat het is ook een beeld hebben van India. Laten we dus beginnen bij het einde van vorig verhaal…  

 Na een weekje trekken in de bergen van Kashmir, en twee dagen hubbel de bubbel op een local bus met 5 Indiers op je schoot waren we super content dat we Dharamsala bereikt hadden. We dachten hier efkes te ontspannen (tussen de gevluchte Tibetaanse monniken), maar dit bleek niet echt evident te zijn aangezien het juist Diwali (Kerstmis) was. Dit betekent feestvieren! Voor alle Hindoeistische Indiers staat dit gelijk aan 5 dagen lang bommen en vuurwerk afschieten tussen 21h en 2h `s nachts. Hiephoi (?!), maar het was wel fun om al de mensen cadeau`tjes, pralines en gedecoreerde taarten te zien kopen. Om dan `s avonds volledig opgekleed, met nog meer bijouterie dan anders rond armen, nek en benen, te gaan dineren bij familie. We hebben dan ook maar een beetje gevierd met en lokaal wijntje dat eigenlijk niet te zuipen was (maar pokkeduur), echte hammer wine.

De omgeving van Dharamsala is heel heel mooi. Het is omgeven door bomen, planten,  bloemen, vlinders (joepie ze bestaan nog in heel veel kleurtjes), geiten, koeien, salamanders en fris bergwater dat zalig aanvoelt na een stevige wandeling. Je kan daar gerust een maand een appartementje huren voor 200 roepies (+-3 euro) per dag en iedere dag een andere wandeling doen.

Enkele kms boven Dharamsala ligt McLeod Ganj, het paradijs voor toeristen die Tibetaans willen leren koken, Yoga volgen of medidatielessen bijwonen. Hier vind je meer westerlingen dan Indiers, wat leuk is voor 1 dag maar als je India wil voelen, ruiken en proeven blijf je hier best niet te lang.

Tussen beide gemeenten ligt de woonst van Zijne Hoogheid de Dalai Lama en van de Tibetaanse regering in ballingschap. Denk hierbij nog meer Tibetaanse vluchtelingen en je voelt je dus meer in Tibet dan in India.

Ter info: China oefent nog steeds druk uit op Indie om de Dalai Lama terug naar Tibet te sturen (zodat ze hem kunnen interneren), maar daar wil Indie niks van weten. Er bestaat `een overeenkomst` (lees: de Tibetanen hebben heel veel betaald om Indie binnen te mogen en om e rte blijven) waarbij Indie het ballingsschap onder geen beding zal opzeggen en waarbij de Dalai Lama vrijheid krijgt om overal te kunnen reizen en de Tibetaanse zaak wereldbekendheid te geven.  

Na ons 4-daags verblijf hier trokken we richting Amritsar waar de Gouden Tempel (Sikhs) op ons wachtte. 

Hieronder enkele impressies van hoe de omgeving in Dharamsala eigenlijk wel is:

Zoals je ziet dus een meer Tibetaans gevoel dat Indisch. Het stadje word took `klein`Lhasa genoemd, naar de originele `hoofdstad` van Tibet.

Langs de bidroute zijn gebedsmolens (dit zijn bronzen cilinders die snel rond kunnen draaien) te vinden waarop mantra’s staan geschreven. Gelovigen laten ze draaien en zo wordt het gebed vele keren de wereld in gestuurd.

Overal zijn deze vlagjes (met Boeddistische teksten erop) te vinden, het geeft een kleurrijk beeld als je door het bos wandelt.

Dit is een deel van de gebedswandeling die rond de woning van de Dalai Lama loopt en die leidt tot aan enkele Boeddistische tempels.

De oerklank, die benaderd wordt door het AUM, is ook de grondslag van alle mantra's. Het is de oorspronkelijke mantra, die ontstond ten tijde van de schepping, toen de scheiding optrad tussen 'ik' en 'niet-ik'. Volgens de wetenschap van de mantras is deze oer-klank in potentie aanwezig in de basis-chakra van de mens. Er wordt gezegd dat de 52 klanken, die weergegeven worden door de 52 letters van het Sanskriet alfabet, afkomstig zijn van die éne klank. Aangezien deze klanken voorkomen in alle talen kun je tot de conclusie komen dat alle talen voortgekomen zijn uit die Ene.

AUM wordt de Pravana of heilige zaadlettergreep genoemd. De mantra AUM is de bron waaruit lichtstraaltjes ontspringen die alle uithoeken van de geest verlichten.

De klank AUM behoort in drie afzonderlijk resonerende klanken te bestaan, die van gelijke duur moeten zijn en geleidelijk in elkaar overgaan: AH wordt gereciteerd in de navelstreek; OE achter het borstbeen; en MM in keel-, neus- en voorhoofdsholte.

29-10-2009 om 15:51 geschreven door joostenmarlies  

Dag sloebers

Na ons verblijf in Delhi namen we het vliegtuig richting Srinagar, Kashmir. De naam van deze regio, die zich in het noordelijk deel van het Indiase subcontinent bevindt, zal veel mensen bekend in de oren klinken vanwege het reeds jarenlange aanslepende conflict (waarover meer info later). Kashmir is een prachtige vallei van ongeveer 7200 km², op 1675 meter hoogte en het gebied heeft een oeroude geschiedenis. Kashmir was gedurende lange tijd een van de centra van de Sanskriet-cultuur. De literatuur, beeldhouwkunst, muziek, dans, schilderkunst, en architectuur van Kashmir heeft aanzienlijke invloed gehad in Azië. Dit is een schitterende regio die ontsierd werd/wordt door de masale aanwezigheid van het Indische leger. En als we zeggen masale aanwezigheid, dan is dan ook zo. Om de 25m (zonder overdrijven) loopt er een militqir met Kalasjnikov in de hand te `paraderen` op straat. Daarbij komen nog gepantserde voertuigen en dergelijke meer, dus je kan wel stellen dat ze hier nog steeds niet `gerust zijn` in een goede afloop.



Hieronder vind je een korte geschiedenisles over het gebied: 

Met Kashmir wordt eigenlijk de vallei bedoeld die in de zuidwestelijke uitlopers van het Himalaya-gebergte ligt. Politiek gezien wordt echter een veel groter gebied bedoeld, inclusief de regio's Jammu, Kashmir, en Ladakh. Het gebied is momenteel tussen drie landen verdeeld:

• Pakistan beheerst het noordwestelijk deel (Noordelijke Gebieden en Azad Kashmir)
• India beheerst het midden en het zuidelijke deel (Jammu en Kashmir)
• China beheerst het noordoostelijk deel (Aksai Chin).

Hoewel in de praktijk elk van deze regio's wordt bestuurd door het land dat het eigendom opeist, heeft India de toewijzing van door Pakistan en China opgeëiste gebieden formeel niet erkend. Pakistan beschouwt heel Kashmir als betwist gebied, en stelt dat de eis van India niet geldig is.

Beide landen houden koppig vol dat Kashmir in zijn geheel aan hen behoort, en bemiddelingspogingen hebben tot niets geleid.

In het begin van 2002 namen de wederzijdse dreigementen tussen beide landen steeds heviger vormen aan. Dit was het gevolg van hun grensconflict, en van terroristische aanslagen in India. Per 1 januari 2002 werden alle rechtstreekse verbindingen over land en via de lucht verbroken. Gevreesd werd voor een kernoorlog op het subcontinent. Na intensieve diplomatie door anderen landen, zwakten India en Pakistan vanaf 10 juni 2002 hun wederzijds agressieve toon af. Gehoopt werd dat beide landen een verzoening zouden voorbereiden.

In april 2003 stelde India voor de dialoog te hervatten. De busverbindingen tussen India en Pakistan werden hersteld. Met ingang van 26 november 2003 kwamen India en Pakistan een wapenstilstand overeen langs zowel de niet-betwiste internationale grens, als de betwiste bestandslijn, en langs de Siachen-gletsjer. Dit is de eerste "totale wapenstilstand" in 15 jaar die door beide landen is afgekondigd.

Ondertussen is de situatie wat bekoelt en stromen de toeristen druppelsgewijs terug de regio binnen. Toch kan 1 verkeerde reactie terug het boeltje hier laten ontploffen. Dit geheel ter jullie info en terug over naar de orde van de dag, namelijk onze eigen indrukken.

We landden dus in Srinigar alwaar onze contactpersoon ons deze keer wel stond op te wachten en we trokken richting onze `houseboat` in Dal Lake. Daar aangekomen waren we volledig onder de indruk van het comfort die de houseboat bood. Het leek ons een gezellige boel te worden, maar om de 10 minuten kwam er wel iemand onze `woonst` binnengestormd om ons te vragen (lees onder druk te zetten) om trips te boeken in de regio. Dit was redelijk irritant en soms voelde dit ongemakkelijk daar je niet zonder hulp van die boot weggeraakt. Dus, indien iemand van plan is deze regio te bezoeken zorg dat je goed geinformeerd bent over de zaak. Zo kwamen we gisteren nog een meisje tegen dat 3 dagen gegijzeld geweest is op zo`n boot (op een ander meer dan beloofd en in ermbarmelijke toestand) en er volledig financieel opgelegd is. Ze kreeg daarnaast nog enkele oneerbare voorstellen dus je kan je wel voorstellen dat haar ervaringen over Kasjmir helemaal niet zo goed zijn en ze was heeeeel blij dat ze ons tegenkwam. Resultaat = niet alles aan Kashmir is dus mooi. 
Nu, wij werden op die boot wel als koningen ontvangen en het eten was supergoed, maar dat constant onder druk gezet worden is er wat over. We besloten dus een stadstour te doen op onzen alleen in Srinigar, maar dat werd niet toegelaten door de booteigenaar. Gevolg was dus dat we de Mo(n)goolse tuinen, de Witte moskee, de rondvaart van het Dal-meer bezocht hebben met in ons zog ne `bodyguard, achtervolger` die we voor `t gemak `Tandje` genoemd hebben. Tandje volgde ons overal en zelfs s`avonds kwam hij weer binnen om ons een trekking in de Himalaya aan te smeren. Enkel al om van deze `geweldige` persoon af te zijn besloten we om deze tour te boeken en dus vertrokken we richting Naranag (bergstadje in Himalaya) om te genieten van een 5-daagse trekking.















Dag 1 bleek te bestaan uit het ophalen van alle marchandise om te overleven. Onderweg werden we dan nog geconfronteerd met enkele qgenten waarbij onze chauffeur zowat uit zijn dak ging en bijna door de versperring reed met ons beiden op de achterbank en onze gids verstard langs de kant van de weg. Onze gids bleek echter een goed onderhandelaar en enige tijd later kreeg de chauffeur zijn rijbewijs terug (met een boete) en konden we onze weg verderzetten. We kochten nog twee levende kippen onderweg (als avondeten) en de rest van de rit keken we ons allebei de ogen uit op de schoonheid van deze regio.



`s Avonds kwamen we dan toch nog aan in het base-camp gelegen naast een bergdorpje Naranag genaamd. We wandelen`s avonds nog even rond en werden langs 2 zigeunerdorpen geleid vooraleer het avondeten geserveerd werd. Eenmaal terug in de kooktent bleken ook enkele muizen de warmte van de tent te willen opzoeken en dit zorgde voor enige hilariteit om de muizen op te sporen en dood te kloppen. Na een smakelijke maaltijd en de enkele muizenissen besloten we richting onze eigen bedstede te gaan en we kropen met een hoopvol gemoed ons `bed` in onszelf afvragend wat deze trip allemaal ging bieden.


 
De volgende dag werden de paarden klaargemaakt en trokken we (met het, naar ons gedacht, overdreven gevolg van 4 dragers en 4 paarden) richting But Ser (op 2900m).







De dag begon dus met een fikse wandeling en al gauw bleek onze conditie niet echt op punt te staan. De omgeving maakte echter alles goed en moe maar voldaan kwamen we aan op onze eerste kampplaats. Later bleek dit onz vaste stek te zijn voor de komende dagen en van daaruit werden enkele wandelingen georganiseerd in het omliggend gebied. Zo gingen we de dag erop wandelen richting Gangabal Lake en Kolasar Lake. Onze gids besloot om te vissen (met een stok, laten we zeggen vrij onmogelijk dus om iets te vangen) terwijl wij even de omgeving konden verkenden, maar op een gegeven moment stak er zowaar een kleine sneeuwstorm op en werden we genoodzaakt om zonder vis ( lees ons avondeten) terug te keren naar onze kampstek.



Daar aangekomen kregen we toch weer een lekkere maaltijd voorgeschoteld die bestond uit Visbouillonsoep, rijst met groenten (of zijn het groentjes Mr Anckaert ?? ) en Chai. Chai is eigenlijk een variante op thee waarbij er bij de normale thee zoals wij die kennen wat melk en extra kruiden toegevoegd worden. Zo lekker dat we sedert dien niks anders meer drinken!! Na het eten nog een kampvuur gemaakt waarbij het scoutsgevoel bij mij weer naar boven kwam en ik dus begonnen was met het vuur op te bouwen zodanig dat het goed en lang zou branden. Probleem was dat we geen vinger mochten uitsteken (tot onze ergernis toe) en vanaf er iemand zag dat we, of hout aan het rapen, of vuur aan het maken waren, ze tot actie kwamen en zeiden `you sit down and relax`. We hebben dat zinneke meerdere malen gehoord, maar ze tot andere gedachten brengen was helaas onmogelijk. Onze dragers/paardenbegeleiders namen het kampvuur dus over en kennen blijkbaar niet `de piramidestructuur` voor het aanmaken van een vuur en smeten dus alles (tot halve boomstammen toe) op een hoop, goten er wat benzine over en lieten het boeltje begaan. Dit bleek niet echt een goeie manier van werken, maar die gasten waren voor geen rede vatbaar toen ik hen probeerde uit te leggen hoe een goed vuur moet gemaakt worden, dus weeral wat benzine erover en hopen dat het deze keer bleef branden. Dit bleef zo duren tot onze gids de taak op zich nam en effectief het vuur `opbouwde`. Zo konden we toch nog wat genieten van deze schitterende omgeving. Paar uurtjes later (en een 10-tal graden minder) richting tentje gekropen alwaar ons het ongemakkelijk gevoel van gasvorming bekroop. Zou die visbouillon daar voor iets tussenzitten?  Eens in de tent was het een kakafonie (niet in letterlijke zin) van korte en lange salvo`s die onze darmen de wijde wereld instuurden. De geur in ons tentje was eigenlijk niet meer te harden,maar om de een of andere bizarre reden hebben we ons kromgelegd van het lachen. Snappie wie snappen kan.



`s Morgens bleken de darmen alles verwerkt te hebben en we vatten na ons ontbijt de volgende bergtocht aan. Weerom bleek dat Kashmir een schitterend stuk natuur is en we genoten ten volle. Echter, na drie uur wandelen stonden we weer aan onze kampplaats en we vroegen ons af waarom we niet verder gingen aangezien we nog een halve dag in het verschiet hadden. Achteraf gezien beseften we dat we nog niet helemaal gewend waren aan de manier van leven in het voorgebergte van de Himalaya. Mensen leven daar echt enkele stappen trager zo bleek na een gesprek met onze drager die 6 maand per jaar trekkings met paard begeleidde en de andere 6 maand enkel thuis zat waar hij enkel at, dronk en sliep. Het moment zelf waren we wel wat ontgoocheld en we vroegen aan de gids waarom we niet nog een andere wandeling deden. Deze antwoordde daarop dat we het kamp gingen opbreken en het zowat 500m verder weer gingen opbouwen in een plaatselijk verlaten zigeunerhuis?? Marlies en ik keken naar elkaar met een blik vol ongeloof maar het was onze gids menens. Nu, de paarden waren 2 dagen ervoor een stuk lager gebracht om te kunnen grazen, dus moesten wij met verenigde man- en vrouwkracht, gans het boeltje naar boven sleuren. Uitgeput bereikten we onze bestemming en trokken in in ons `gypsy house`. Weerom wou ik een vuurtje maken en weerom bleek dat onze dragers nog steeds niet begrepen hoe dit te doen. Gevolg, alles weer op een hoopje, benzine erover en branden (lees roken) maar! Aangezien dit vuurtje in het huisje gestookt werd en dat er van verluchting amper sprake was kwam dit onze ademhaling niet ten goede em zo af en toe (om de 10min) moesten wij naar buiten om een frisse neus te halen. Ook `s nachts bleek het zuurstofgehalte op 0 te blijven zodanig dat Marlies en ik niet zo`n goede nachtrust kenden. Dit uitte zich de volgende morgen want we waren allebei het aanspreken niet waard. Daarbij vonden we dat alles (lees het handelen) wat te lang duurde en alles ging ons wat te relaxed en dat zorgde voor wat wrevel. Ik sprak de gids erover aan en die stelde voor dat wij reeds de wandeling terug  naar basekamp ondernamen. Zo gezegd, zo gedaan en eenmaal beneden kropen we in de jeep richting onze houseboat.

Daar namen we het besluit richting Dharamsala te trekken via Jammu (de transporthub in Noord Indie). De belevenissen van onze `shared-jeep`rit, ons verblijf in het `gat van de wereld` Jammu en ons huidig verblijf in Dharamsala (waar de Dalai Lama woont en momenteel lezingen geeft) volgt later nog.

Take care all of you, happy Diwali* (of zoals Marlies pleegt te zeggen tegen onze Indische vrienden Happ Eddy Wally) en ot under ant ges in het Vlaanderenland en omstreken van onze heimat.

PS:  - Hier ist 25 graden, en bij jullie?? )))))

       - Diwali --> het enige feest dat heel India verenigd. Traditioneel is het bekend als "Het feest van het licht". In de praktijk worden kleine lampen (diya's) aangestoken. Deze aangestoken Diya's worden in elke ruimte van de woning neergezet. Het vieren van dit feest gaat gepaard met zoetig eten en veel, heel veel vuurwerk. Divali is een vrolijk feest en wordt vaak gevierd in gezinsverband. Het is een feest voor iedereen. Divali wordt gevierd om het licht te verwelkomen in het leven. Licht wordt namelijk altijd wordt geassocieerd met succes en hoop.
Tijdens Divali wordt ook de terugkeer van Rama in zijn stad Ayodhya gevierd en wordt hij gekroond als koning, nadat de demon Ravana door hem is gedood. Zoals andere hindoe feestdagen significeert Divali vele verschillende betekenissen. Zo viert de ene de terugkomst van Rama, terwijl de ander de godin Lakshmi (godin van rijkdom/overvloed/succes/vrede) eert. Maar door iedereen wordt het gevierd met evenveel spiritualiteit en staat Divali voor vernieuwing in het leven. Divali is een van de best gevierde feesten binnen de hindoecultuur. Het verenigd alle leden van de gemeenschap, jong, oud, rijk of arm. De Diya’s verwelkomen godin Lakshmi in elk huis, vandaar dat men op zo'n avond thuisblijft.

Divali wordt eigenlijk in 5 dagen gevierd en elke dag heeft zo zijn eigen rituelen en mythes. Het unieke van Divali is het harmonieuze van de 5 filosofieën. Als we elke van deze 5 dagen vieren met ware begrip, dan zal dit ons leven verrijken.

18-10-2009 om 00:00 geschreven door joostenmarlies  

De stad Delhi behoort met zijn ruim 10 miljoen inwoners samen met Mumbai en Calcutta tot de drie grootste steden van India. Delhi is een industriestad, verkeersknooppunt, een cultureel centrum met universiteiten, theaters, musea, galerieën en historische bouwwerken en was tot 1931 de hoofdstad van Brits India. De stad Delhi is onder te verdelen in de stadsdelen Old Delhi en New Delhi. Daarbij functioneert Old Delhi als het economisch centrum en New Delhi als de hoofdstad van India. In de loop van de eeuwen en vooral ten gevolge van verschillende oorlogen en grillen van vorsten werd de stad zevenmaal herbouwd op verschillende lokaties in de omgeving en veranderde ze evenzoveel keer van naam. Dit geheel ter uwer info.

Qutab Minar: De Qutab Minar-toren werd als overwinningstoren opgericht door Qutab-u-din na de val van het laatste hindoe-koninkrijk. Met de bouw van de toren werd gestart in 1193. De toren heeft vijf verdiepingen, elk met een uitspringend balkon. De eerst drie verdiepingen zijn gebouwd met rood zandsteen, de hoogste twee verdiepingen bestaan uit marmer en zandsteen.Aan de voet van de toren staat de eerste in India gebouwde moskee: de Quwwat-ul-Islam Mashid. De moskee werd op de overblijfselen van een hindoetempel gebouwd. Naast dit bouwwerk staat ook nog een zeven meter hoge ijzeren zuil die zich in het voorhof van de moskee bevindt. Er wordt gezegd dat mensen een wens kunnen uitbrengen als ze hun handen op deze zuil leggen. Da`s helaas onmogelijk aangezien er nu een afrastering rondstaat. De zuil stamt vermoedelijk uit de 4^e-5^e eeuw en er is 1 bizar feit, de zuil heeft de tijd getrotseerd zonder ook maar iets van roest te vertonen!

16-10-2009 om 00:00 geschreven door joostenmarlies  

06-10-2009 om 19:17 geschreven door joostenmarlies